Η Δέσποινα Βανδή φωτογραφήθηκε και μίλησε στο ΒΗΜΑgazino και στον Γιώργο Νάστο, για την πρώτη συμμετοχή της σε μιούζικαλ, για το στοίχημα της διάρκειας στον καλλιτεχνικό χώρο και για την απελευθερωτική επίδραση των 40 στις επιλογές μιας γυναίκας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κυρία Βανδή, πόσο διαφέρει η μουσική σκηνή από το σανίδι του θεάτρου;
“‘Εχουν σίγουρα μια βασική διαφορά: όταν βγαίνεις σε μια σκηνή για να τραγουδήσεις, έχεις το περιθώριο του λάθους. Όταν τραγουδάω σε ένα μαγαζί, νιώθω ότι επικοινωνώ με τον κοινό, ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν έρθει για να γίνουμε όλοι μαζί μια παρέα- είναι τόσο ζωντανή η σχέση αυτή, αυτό το δούναι και λαβείν, που ακόμη και κάτι να ξεχάσεις, κάτι να πεις λάθος, σου συγχωρείται. Στο θέατρο δεν υπάρχει αυτό το περιθώριο και η αλληλεπίδραση συμβαίνει με τους συναδέλφους σου, όχι με τους θεατές. Πρέπει σε κάθε παράσταση να μπαίνεις σε μια συγκεκριμένη συναισθηματική συνθήκη, απαιτεί απόλυτη πειθαρχία αυτό και όσο κι αν θεωρείς ότι ξέρεις τον ρόλο, το να είσαι αληθινό – το ζητούμενο δηλαδή – είναι πολύ δύσκολο”.
Θεωρείτε αλάνθαστο το κριτήριο του κόσμου; Βλέπουμε συχνά να προκρίνει ανθρώπους αμφιβόλου αξίας…
“Θεωρώ το κριτήριο του κόσμου αλάνθαστο, με την έννοια ότι υπάρχει λόγος όταν κάποιος γίνεται εξαιρετικά δημοφιλής – κάτι συμβαίνει εκεί, κάτι αληθινό. Αυτό δεν σημαίνει ότι εγώ προσωπικά συμφωνώ πάντα με την κριτική του μεγάλου κοινού. Δεν μας ταιριάζουν όλα”.
Φιλόδοξη ήσασταν;
“Δεν είχα ποτέ τη φιλοδοξία να γίνω δημοφιλής ή διάσημη. Ήθελα να είμαι καλή. Θυμάμαι ότι ήθελα να κυκλοφορήσω ένα ωραίο τραγούδι και να με παίξουν τα ραδιόφωνα. Την πρώτη φορά που άκουσα τη φωνή μου στο ράδιο, κοκάλωσα, ήταν μια στιγμή πολύ περίεργη και αμήχανη. Την πρώτη φορά που με αναγνώρισε ο περιπτεράς της γειτονιάς μου, μετά από 13 εμφανίσεις στο Γαλάτσι TV, GTV λεγόταν τότε, έπαθα επίσης πλάκα”.
Πώς νιώθετε που το όνομά σας έχει συνδεθεί με το πιο διαχρονικό ελληνικό χριστουγεννιάτικο τραγούδι;
“Διάβασα ένα tweet τις προάλλες που έλεγε ότι με τα “Χριστούγεννα” είναι σαν να μας λέει η Βανδή “θα με ακούτε μέχρι να πεθάνετε και σκέφτηκα: “Αχ, μην το θέτετε έτσι , δεν είναι ωραίο αυτό.” Σηματοδοτεί όμως πλέον την έναρξη της εορταστικής περιόδου αυτό το τραγούδι – όταν το φτιάχναμε μετον Φοίβο δεν φανταζόμασταν ότι θα εξελισσόταν σε τέτοιο φαινόμενο. Για εμένα βέβαια το απόλυτο χριστουγεννιάτικο τραγούδι είναι το Last Christmas των Wham, γιατί με αυτό μεγαλώσαμε. Δεν το βαριέμαι καθόλου. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τα “Χριστούγεννα”. Ωραίο είναι. ”
Την περίοδο που η καριέρα σας έκανε μια καμπή σκεφτήκατε καθόλου να σταματήσετε το τραγούδι;
“Όχι, πρόκειται για μια βαθύτερη εσωτερική ανάγκη. Γι’ αυτό και βλέπεις προχωρημένης ηλικίας τραγουδιστές να βγαίνουν στη σκηνή – τους καταλαβαίνω, όπως αναπνέεις, έτσι θέλεις και να τραγουδάς. Ανεβοκατεβάσματα υπάρχουν σε όλες τις καριέρες, στο τέλος το μόνο που μετράει είναι να αντέχεις, κι εγώ έχω ακόμη πολλή όρεξη, δεν θέλω να χάσω πποτέ αυτόν τον ενθουσιασμό. Δεν με πειράζει αν έκλεισε κάποιος κύκλος, θα ανοίξει ένας άλλος και πάλι από την αρχή. Έχει τόσα η ζωή να μας δώσει. Σημασία έχει όταν πέσεις να προβληματιστείς γι’ αυτό και να ξανασηκωθείς”.
Διάβασε περισσότερα στο ΒΗΜΑgazino που κυκλοφορεί
Κράτα το
Κράτα το
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ