Οι ώρες που έχει περάσει οι Δέσποινα Βανδή με τους συνεργάτες της είναι αρκετές για να δεθεί μαζί τους. Το θέατρο Ακροπόλ έχει γίνει το δεύτερο σπίτι της και οι συντελεστές του Mamma Mia είναι σαν οικογένεια. Με κάποιους βέβαια ήταν ήδη φίλη! Με όλους σίγουρα έχει πλέον πολλά πράγματα να την δένουν και η τελευταία παράσταση για φέτος του θρυλικού μιούζικαλ ήταν ιδιαίτερα φορτισμένη συναισθηματικά.
Η Δέσποινα Βανδή έστειλε το δικό της μήνυμα στο κοινό που την τίμησε με την παρουσία του αλλά και στους συνεργάτες της. Ξεκίνησε με ένα μικρό και περιεκτικό μήνυμα μέσα από τον λογαριασμό της στο instagram:
“Χθες βράδυ έζησα μια από τις πιο έντονες στιγμές της καριέρας μου! Το @mammamiagreece έριξε αυλαία!Το Ντονατεικο έκλεισε! Ένας στίχος ηχεί ακόμη μέσα μου.”Ζήσε και μη σταματάς να γελάς όπως πριν που ήσουν η Dancing queen “! Γιατι ξεχνάμε!Κυλαει η ζωή και μες την καθημερινότητα μας ξεχνάμε πως όλοι κάποια στιγμή υπήρξαμε dancing queen! Και είναι τόσο ωραίο όταν ζούμε στιγμές ανεμελιάς σχεδόν με μια παιδικότητα! Το ξέρω πως μπορεί να είναι δύσκολο με τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζουμε αυτήν τη στιγμή όλοι μας αλλά το χρωστάμε στον εαυτό μας και στο παιδί που ζει ακόμα μέσα μας!Σας ευχαριστώ για όλα αυτά που ένιωσα μαζί σας! Δεν περιγράφονται με λέξεις! Ραντεβού λοιπόν ξανά με το @mammamiagreece το φθινόπωρο!Με τα πρωτοβρόχια! Καλό μήνα!”
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στη συνέχεια έγραψε ένα μακροσκελές κείμενο στην επίσημη σελίδα της στο facebook:
““Ναί, ναι! Μην ανησυχείς! Θα διαβάσουμε το κείμενο πρώτα οι δυο μας και μετά απο κάποιες αναγνώσεις θα ξεκινήσουμε» Ησύχασα! Τουλάχιστον θα ήμουν προετοιμασμένη, στην πρώτη μου πρόβα με τους ηθοποιούς! Δεν έγινε ΠΟΤΕ! Δεν θα το ξεχάσω ποτέ Θέμις μου που εκεί που ήμουν αμέριμνη, βυθισμένη στα πρώτα καθίσματα του Ακροπόλ με φώναξες να ανέβω στη σκηνή και να παίξω αυτήν την πολύ μικρή σκηνή πριν το Winner με τον Ακη (Σακελλαρίου).
ΥΠΗΡΧΕ ΚΟΣΜΟΣ ΕΚΕΙ ΚΑΤΩ!!! Ο Αργύρης, η Μαριέλλα, η Μπέτυ, τα παιδιά που είχαν περάσει απο τις audition κι εγώ καλούμουν να πω τα πρώτα λόγια! Τι αμηχανία! Τους παρακάλεσα να βγούν όλοι έξω γιατί ντρεπόπουν πολύ! Ντρεπόμουν που τους το ζητούσα αλλά παράλληλα το έκανα!
«Γιατί δε σε αφορά» είπα στο Sam και η Μαίρη που δεν είχε καταλάβει ακριβώς τι γινόταν απορούσε τι είχα πάθει και μιλούσα τόσο άσχημα στον Σακελλαρίου! Έτσι ξεκίνησαν όλα.
Απο τότε ο δρόμος υπήρξε μακρύς! Δουλέψαμε όλοι μαζί σχεδόν 4 μήνες γι αυτή την παράσταση. Και έχω να θυμάμαι τόσα πολλά.
Την πρώτη φορά που διάβασα τους στίχους του Winner και την αγωνία της Θέμιδας όταν της είπα πως αποκλείεται να μου αρέσει γιατί είναι ένα τραγούδι με τόσο έντονες εικόνες που έχουμε ταυτιστεί όλοι μαζί του κατά καιρούς τόσο πολύ που θα είναι δύσκολο!
Το πρόσωπο της και την έκφρασή της να αλλάζει μόλις την κοίταξα στα μάτια!
Δεν θα μπορούσε να κάνει κανείς τίποτα καλύτερο της είπα «είναι τέλειο».
Πόσο χαρισματική αυτή η γυναίκα! Πόσο όμορφα ξέρει να αποδίδει το συναίσθημα μπλέκοντας τις λέξεις, δημιουργώντας ιστορίες μέσα απο αυτές. Ήταν το μεγάλο της στοίχημα και το κέρδισε άξια! Πέρα απο αυτό όμως δεν μπορώ να ξεχάσω πόση υπομονή είχε και πόση ευγένεια ακόμα και εκείνες τις δύσκολες μέρες που η πρεμιέρα πλησίαζε και η ένταση κορυφωνόταν! Οποισδήποτε θα δικαιολογούσε μια φωνή με παραπάνω ντεσιμπέλ! Εκείνη όμως ανταποκρινόταν πάντα στωικά με μια αφοπλιστική ηρεμία που αναρωτιόμουν πραγματικά απο που προερχόταν!
Λες και ήξερε τι θα γίνει!
Ο Αργύρης μου! Ήταν ο άνθρωπός μου! Μου ενέπνεε ασφάλεια. Τον πρώτο καιρό καθόμουν πάντα δίπλα του στις προβές! Όταν η Θέμις μου πρότεινε τον Αργύρη για τον ρόλο του Harry, είπα ναι με μεγάλη χαρά. Ήξερα το ταλέντο του και κατα ένα περίεργο τρόπο τον Αργύρη ήταν σα να τον ήξερα απο πάντα!
Τον Αλέξανδρο τον γνώρισα στις πρόβες. Σπουδαίος ηθοποιός αλλά ειλικρινά θα μου λείψουν οι ιστορίες του και αυτή η αυθόρμητη παιδικότητα που έβγαζε κάθε φορά που μας περιέγραφε κάτι.
Ο Ακης ήταν πάντα ο άνθρωπος που πρότεινε μια διαφορετική οπτική στα πράγματα. Νοιαζόταν για όλους. Τον ενδιέφερε όχι μόνο ο δικός του ρόλος αλλά και όλοι οι υπόλοιποι.
Η Μπέτυ! Αχ η Μπέτυ! Ήταν τόσο καλή απο την αρχή! Λες και ο ρόλος είχε γραφτεί γι αυτήν. Υπέροχη! Έπαιρνε την ατάκα και την πήγαινε ακόμα παραπέρα!
Η Μαριέλλα στην αρχή στριμώχτηκε! Φωνητικά καθηλωτική. Ως Ρόζυ όμως έψαχνε να βρει πως θα «ακυρώσει» την θηλυκότητα της. Η Ροζυ είναι μια γυναίκα που δεν έχει και τόση μεγάλη επαφή με την γυναικεία της υπόσταση, που τα λέει όλα «χύμα» χωρίς πολλές πολλές ευγένειες! Η Μαριέλλα είναι ακριβώς το αντίθετο αλλά και ηθοποιός. Οπότε στην πορεία δεν άργησε να το βρεί.
Δεν θα ξεχάσω πόσες φορές αλλάξαμε την χορογραφία του Super Trouper με την Αννα! Και στο τέλος καταλήξαμε στα πέντε βήματα. Η Αννα έδωσε τον καλύτερο της εαυτό σε όλη την παράσταση. Πήρε διθυραμβικές κριτικές και της άξιζαν. Αστείρευτη!
Καλά για την Ντέμη τι να πω! Αυτό το υπερταλαντούχο κορίτσι που είναι γεννημένο για μιούζικαλ. Έτρωγε τα πατατάκια της και περίμενε υπομονετικά να έρθει η σειρά της και κάθε φορά που ανέβαινε στη σκηνή, η σκηνή φωτιζόταν απο το άστρο της.
Ο Αρης! Τι και αν απ’ εξω μαζεύοταν κορίτσια να τον αγκαλιάσουν ή εστω να τον δούν. Εκείνος κάθε φορά έμπαινε στο θέατρο με ενα χαμόγελο. Ενα τόσο ευγενικό και καλό παιδί. Δουλευταράς!
Ο Καλούδης ο μαέστρος μας! Ο γλυκατζής! Πάντα ευδιάθετος, πάντα έτοιμος
για πλάκες και για… γλυκά!
ο Ανδρέας μας που μαζί κάναμε όλες τις πρόβες στο πιάνο.
Ο Κάρολος που έχει κάνει όλο το δημιουργικό των προβολών μας! Σε μια πρόβα άκουσα κ
άποιον να γελάει τρανταχτά και είπα « Ποιός είναι αυτός; Τον θέλω στην πρεμιέρα. Μην ανυσηχείς. Εδώ θα είναι πάντα» μου είπαν και έπειτα μου εξήγησαν.
Απο τις audiotion πέρασαν πάνω απο 500 παιδιά για να πάρουμε τους 25, δεν μπορώ να ξεχάσω την «Σχολίτσα», την Ελένη, την Ιουλίτα, την Ασπασία, την Αιμίλια, τον Μαργιόλο, τον Πιτσιλό, τον Μαντά, τον Γιάννη, τον Μανώλη και τα μικρά μου, την Ζέτα, την Αδαμαντία και τη Ζωή.
Στις audition αυτών ήμουν!
Εχω απο όλους να θυμάμαι κάτι! Αυτό που θυμάμαι όμως πιο έντονα είναι το κλίμα που επικρατούσε σε όλες τις πρόβες. ΧΑΡΑ! Ήμασταν όλοι ευτυχισμένοι! Χωριζόμασταν σε ομάδες και δουλεύαμε. Πότε τραγούδι, πότε χορό, πότε την πρόζα! Κι όση κούραση και να υπήρχε δεν κατάφερνε να εκτοπίσει αυτό το αίσθημα της ευφορίας που αισθανόμασταν όταν ενωνόμασταν όλοι μαζί.
Χειροκροτούσαμε ο ένας τον άλλον! Χαιρόμασταν ο ένας για τον άλλον! Νοιαζόμασταν ο ενας τον άλλον! Αυτό συντέλεσε πολύ στην επιτυχία του Mamma Μia. Μια ομάδα δεμένη, μια οικογένεια! «Όλοι για έναν και ένας για όλους! Με συγχωρείτε αυτό είναι απο άλλο έργο αλλά ταιριάζει.
Οταν μπήκαμε πια μέσα στα σκηνικά του Μανώλη η ιστόρια μας πήρε πιο αληθινές διαστάσεις και ο Λευτέρης φώτισε την ημέρα και τα σκοτάδια μας! Την χαρά και την λύπη μας!
Ο Μάριος βοήθησε να ακουστούν οι φωνές μας σωστά. Ο κύριος Βασίλης ήταν κάθε βράδυ εκεί πριν μπούμε στα καμαρίνια μας.
Ο Εντι, η Μανταλένα και όλοι οι τεχνικοί ήταν πάντα εκεί για μας. Η Ντόρα κάθε βράδυ με τις διαφορετικές στυλιστικές της επιλογές με σαφείς επιρροές απο Madonna! Σε αγαπάμε Ντόρα! Παναγιώτα του χρόνου εκτός απο τα δικά μας ρούχα να αναλάβεις και της Ντόρας με σεβασμό πάντα ως προς τα είδωλα της.
Αισθάνομαι την ανάγκη να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους αδερφούς Τάγαρη γι αυτή την εκπληκτική ευκαιρία που μου έδωσαν να γίνω μέρος αυτής της παράστασης. Και την οικογένεια Δεμέστιχα.
Μου λείπετε ήδη όλοι.
Το Mamma Mia έριξε αυλαία.
Το Ντονατεικό έκλεισε.
Οι στίχοι που ηχούν ακόμα στο μυαλό μου είναι «Μη ρωτάς, μη ζητάς, ζήσε και μη σταματάς, να γελάς όπως πριν, που ήσουν η Dancing queen»! Γιατί ξεχνάμε οτι κάποια στιγμή όλοι στη ζωή μας υπήρξαμε Dancing queen!
Η τελευταία μας παράσταση ήταν απο τις πιο δυνατές στιγμές που έχω ζήσει στην καριέρα μου. Ήταν τιμή μου που δούλεψα μαζί σας!
Τελειώσαμε για φέτος θα επιστρέψουμε όμως πάλι μαζί με τα πρωτοβρόχια. Κι αυτό δεν είναι μια απλή υπόσχεση, είναι επιθυμία όλων μας, αλλά πάνω απο όλα δική σας.
Σας ευχαριστούμε πολύ που μοιραστήκαμε την χαρά μας μαζί σας.
Εις το επανειδείν
Καλό καλοκαίρι”
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164