«Θάλασσα, σκληρό φως, αέρας. Ολων των ειδών τις δυσκολίες αναγκαστήκαμε να αντιμετωπίσουμε στα γυρίσματα, αλλά στο τέλος η φύση μας αντάμειψε», εξηγεί στο «Εθνος της Κυριακής» ο Χανιώτης διευθυντής φωτογραφίας Βαγγέλης Κατριτζιδάκης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Σημαντικό ρόλο έπαιξε η πολύ καλή συνεργασία με όλους τους συντελεστές, συνεργείο και ηθοποιούς. Τη διαφορά όμως έκανε η συμμετοχή των ντόπιων», καταλήγει, εξαίροντας τη συνδρομή όσων απλών κατοίκων βοήθησαν στα γυρίσματα, οι οποίοι -σύμφωνα με τον παραγωγό κ. Νίνο Ελματζιόγλου- «ξεπερνούν τους χίλιους».
Το επιχείρημα
Κατά τα φαινόμενα, μελλοντικά θα είναι δυσκολότερο για τους ιθύνοντες των καναλιών να συνεχίσουν να επικαλούνται την εμπορικότητα ως επιχείρημα για την προώθηση των παραγωγών χαμηλής ποιότητας.
Ωστόσο, για να φτάσουν οι συντελεστές του «Νησιού» στο αποτέλεσμα που καθήλωσε τη μισή Ελλάδα στους τηλεοπτικούς δέκτες, κατέβαλλαν κόπο ώστε να ξεπεράσουν σημαντικές δυσκολίες. Ολα τα γυρίσματα έπρεπε να γίνουν σε φυσικούς χώρους που παραπέμπουν στην εποχή της Σπιναλόγκα.
«Σε ό,τι αφορά την αναπαραγωγή του κλίματος της εποχής, η δουλειά μας έγινε ευκολότερη χάρη στην έμπρακτη βοήθεια των κατοίκων της Ελούντας, της Ανω Ελούντας, της Πλάκας, της Φουρνής, των Λακωνίων, του Βρουχά, της Νεάπολης, της Κριτσάς, του Κρούστα, του Ηρακλείου και του Αγίου Νικολάου, οι οποίοι όχι μόνο άνοιξαν τα σπίτια τους για να μας φιλοξενήσουν αλλά λειτούργησαν ως επιπλέον μέλος του συνεργείου», εξηγεί ο κ. Ελματζόγλου.
Οι ενθουσιώδεις Κρητικοί xωρίς δεύτερη σκέψη, άνοιξαν τα μπαούλα και τις βιτρίνες τους και έδωσαν πρακτικά τα πάντα στο συνεργείο. Από ανεκτίμητης συναισθηματικής και χρηματικής αξίας υφαντά, τα λεγόμενα «χρέμια», μέχρι έπιπλα, παλιές ψαράδικες βάρκες, αργαλειούς, ένα παλιό φορτηγό, καθώς και παλιά μπουκάλια φαρμάκων που προέρχονταν από την Σπιναλόγκα.
Πολλοί από τους κατοίκους εμφανίζονται στη σειρά και αυτό είναι κάτι που συμβάλλει τόσο στη γενικότερη ικανοποίηση όλων των εμπλεκομένων όσο και στην αρτιότητα του τελικού αισθητικού αποτελέσματος.
Προεξάρχοντος του καιρού, ωστόσο, οι αστάθμητοι παράγοντες δεν έλειψαν. «Ολα ξεκίνησαν στα μέσα Δεκέμβρη με πρώτο σταθμό τη Σπιναλόγκα. Για να πραγματοποιηθούν τα γυρίσματα στο νησί, έπρεπε καθημερινά ολόκληρο το συνεργείο και οι ηθοποιοί να μεταφέρονται με καραβάκια στους χώρους», εξηγεί ο παραγωγός της σειράς.
«Υπήρχαν ημέρες που έπρεπε να περιμένουμε την αλλαγή του ανέμου και έτσι καθυστερούσαμε το προγραμματισμένο γύρισμα, μέχρι να μπορέσει να πραγματοποιηθεί η θαλάσσια μεταφορά. Στον αντίποδα, προέκυπταν και ημέρες που το γύρισμα ξεκινούσε με καλό καιρό αλλά στη συνέχεια ο άνεμος άλλαζε και έτσι σχεδόν όλοι παρέμεναν αποκλεισμένοι στη Σπιναλόγκα».
Ο κ. Ελματζιόγλου θυμάται χαρακτηριστικά μια ημέρα που το γύρισμα ξεκίνησε στη Σπιναλόγκα κατά τις 8 το πρωί με πολύ καλό καιρό, αλλά κατά τη διάρκεια οι άνεμοι έφτασαν τα 8 μποφόρ. Κανένα σκάφος δεν μπορούσε να πλησιάσει το νησί, ούτε καν το λιμενικό. Τελικά ήρθε ένα μικρό καραβάκι που δεν έδεσε αλλά παρέμεινε με τις μηχανές αναμμένες ώσπου να τελειώσει η επιβίβαση.
Στο μεταξύ, ο άνεμος είχε προλάβει να παρασύρει στα βράχια τη βάρκα του «Γιώργη», δηλαδή του Στέλιου Μάινα, με ορατό τον κίνδυνο καταστροφής της. Οκτώ άνθρωποι της παραγωγής, μαζί με τον πρωταγωνιστή, αποφάσισαν να βουτήξουν στη θάλασσα για να σώσουν τη βάρκα. Μετά την περιπετειώδη διάσωση του σκαριού, πέρασαν απέναντι με φουσκωτό.
ΤΟ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟ «ΜΕΤΩΠΟ»
Η… Οδύσσεια για να ντυθούν 83 ηθοποιοί και 777 κομπάρσοι
Τα πράγματα δεν ήταν καθόλου εύκολα στο ενδυματολογικό «μέτωπο». Μπορεί να υπάρχουν κάποια ρούχα στα βεστιάρια, αλλά όλα περιπλέκονται όταν έχεις να κάνεις με 83 ηθοποιούς και 777 βοηθητικούς ηθοποιούς και κομπάρσους. Η κατασκευή των κοστουμιών και η συγκέντρωση υλικών και υφασμάτων εποχής από τις ενδυματολόγους Μαρία Κοντοδήμα και Ξανθή Κόντου έγινε κυρίως στην Αθήνα.
Στην Κρήτη φτιάχτηκαν τα κοστούμια με την παραδοσιακή κρητική ενδυμασία, αφού οι κρητικές «βράκες» παρουσιάζουν εξαιρετικές δυσκολίες στην κατασκευή τους, χώρια που έπρεπε να παρθούν ξεχωριστά μέτρα για κάθε ηθοποιό. Ολα τα ρούχα καθώς και πλήθος άλλων πραγμάτων μεταφέρθηκαν στην Κρήτη από την Αθήνα. Οι γερμανικές στολές κατέφθασαν από τη μητρική χώρα.
Νέες περιπλοκές προέκυψαν σε ό,τι αφορά τα σκηνικά. Τα περισσότερα κτίσματα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν εγκαταλελειμμένα. Επρεπε να αναστηλωθούν χωρίς να δείχνουν καινούργια. Οι επεμβάσεις όφειλαν ωστόσο να αφαιρεθούν μετά το τέλος των γυρισμάτων, επαναφέροντας τα κτίσματα στην αρχική τους κατάσταση. Υπήρξαν μάλιστα τμήματα δρόμων, σε μήκος 182 μ. σκηνικού, όπου κατασκευάστηκαν εξαρχής οι προσόψεις των κτιρίων.
Ο συντονισμός
«Εκτός από τη μεταφορά υλικού στην Κρήτη, έπρεπε να μετακομίσει ένα ολόκληρο συνεργείο και ταυτόχρονα να μετακινείται συνεχώς ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων. Ο συντονισμός τόσων ηθοποιών, αφού οι υποχρεώσεις τους στην Αθήνα συνεχίζονταν, έκανε ιδιαίτερα δύσκολη την κατάρτιση του τελικού προγράμματος των μετακινήσεων.
Ημασταν λοιπόν και ένα ταξιδιωτικό γραφείο που λειτουργούσε μέρα-νύχτα, καταστρώνοντας ατελείωτους συνδυασμούς δρομολογίων αεροπλάνων και πλοίων, έτσι ώστε να είναι όλοι και όλα στην ώρα τους», καταλήγει ο κ. Ελματζιόγλου.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΦΟΥΝΤΟΥΛΑΚΗΣ
Ο επιζήσας της Σπιναλόγκας έγινε «ξεναγός» της παραγωγής
Τα φώτα της κάμερας άναψαν για πρώτη φορά στη Σπιναλόγκα τον Ιούλιο του 2007, σε ένα οδοιπορικό της συγγραφέως Βικτόρια Χίσλοπ με τη συμμετοχή ανθρώπων που είχαν χτυπηθεί από τη λέπρα. Κεντρικό πρόσωπο του «προσκυνήματος» στο νησί ανήμερα του Αγ. Παντελεήμονα ήταν ο 85χρονος Μανώλης Φουντουλάκης, ένας άνθρωπος που βασανίστηκε και παραμορφώθηκε στην κόλαση της αρρώστιας του Χάνσεν, αλλά δεν λύγισε ποτέ. «Οι πέτρες και οι βράχοι στα άδεια σπιτάκια δεν φανερώνουν την κόλαση του χθες, τα μοιρολόγια και τις κραυγές από τους πόνους στο σώμα των εκατοντάδων αρρώστων», είχε δηλώσει τότε στο «Εθνος της Κυριακής» ο Μ. Φουντουλάκης, ο οποίος βίωσε την τραγική πραγματικότητα στη Σπιναλόγκα. Η ζωή του ίδιου είναι από μόνη της ένα ξεχωριστό… σίριαλ, καθώς χτυπημένος από τη λέπρα μπόρεσε να ερωτευθεί, να παντρευτεί, να φέρει υγιή παιδιά στη ζωή και τέλος να νικήσει την καταραμένη αρρώστια. Ο Μανώλης Φουντουλάκης είχε δηλώσει τυχερός που βγήκε νικητής από την επίπονη διαδικασία, ενώ εξομολογήθηκε τα γεγονότα που σφράγισαν τη ζωή του. Ανάμεσά τους ο κρυφός -κατ’ αρχάς- έρωτας με τη γυναίκα του και η αρρώστια που τον χτύπησε το 1949, σε ηλικία 21 ετών, ενώ υπηρετούσε αστυφύλακας στον Πειραιά. Αλλά και η ισχυρή θέληση του «Λενιού του», της αγαπημένης του, να μείνει μαζί του και να παντρευτούν. Ο γάμος τους, του έδωσε δύναμη και ζωή να παλέψει την αρρώστια. Και να βγει νικητής… Λίγο πριν φύγει από τη ζωή, ο Μ. Φουντουλάκης πρόλαβε να δώσει τα φώτα του στους συντελεστές του τηλεοπτικού «Νησιού». Και εκείνοι, ως ελάχιστη ανταπόδοση, του αφιέρωσαν ταπεινά τη σειρά…
ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΦΡΕΝΙΤΙΔΑ
Οι σειρές που «έσπασαν» τα μηχανάκια
«Εδώ πρώτος πειραματικός σταθμός τηλεοράσεως της Ελλάδος. Εκπέμπουμε από τη Θεσσαλονίκη»… Με την ανακοίνωση αυτή, την οποία εκφώνησε η Λίτσα Φωκίδου, άρχισε η λειτουργία του πρώτου ελληνικού τηλεοπτικού σταθμού, στις 4 Σεπτεμβρίου 1960, στα εγκαίνια της 25ης Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης. Σε διάφορα σημεία της ΔΕΘ, αλλά και σε κεντρικές πλατείες της συμπρωτεύουσας, είχαν στηθεί περίπου 100 τηλεοπτικοί δέκτες για τους επισκέπτες και τους κατοίκους που είχαν την ευκαιρία να έρθουν για πρώτη φορά σε επαφή με το «μαγικό κουτί»…
Από εκείνη τη στιγμή μέχρι σήμερα έχει περάσει μισός αιώνας, κατά τον οποίο η ελληνική τηλεόρασης γνώρισε στιγμές δόξας αλλά και παρακμής – μια τέτοια άλλωστε διανύει και σήμερα.
Το μήνυμα
Την περασμένη Δευτέρα, ωστόσο, οι τηλεθεατές αποφάσισαν να πάρουν την… κατάσταση στα χέρια τους και να δώσουν ένα ηχηρό μήνυμα σε όσους επιμένουν πως τα ριάλιτι κυκλοφορούν αδέσποτα στους δέκτες μας όχι γιατί είναι φθηνά, αλλά γιατί… αρέσουν! Οι τηλεθεατές λάτρεψαν το «Νησί» από το πρώτο του λεπτό! Η πιο ακριβή παραγωγή στην ιστορία της ιδιωτικής τηλεόρασης (αξίας 4.000.000 ευρώ!) έφτασε στο σημείο να χτυπήσει ποσοστό τηλεθέασης μέχρι και… 72,0%, βουλιάζοντας το τηλεοπτικό πρόγραμμα που βρέθηκε απέναντί του. Ο μέσος όρος της σειράς έφτασε το εντυπωσιακό 61,7% (34,9% επί των ανοιχτών δεκτών) και τους 3.555.000 τηλεθεατές.
Φαίνεται ότι στο εξής κάθε Δευτέρα η Ελλάδα θα ζήσει ξανά την τηλεοπτική φρενίτιδα, όπως έχει συμβεί ξανά στο παρελθόν, όταν μια σειρά προκαλούσε το μαζικό ενδιαφέρον του κοινού. Οι παλιότεροι θυμούνται ότι προ δεκαετιών οι δρόμοι της Αθήνας ερήμωναν τις ώρες προβολής του «Αγνωστου Πόλεμου» του Νίκου Φώσκολου.
Αντίστοιχη επιτυχία είχαν σειρές όπως «Η Γειτονιά μας», η «Αστροφεγγιά», «Οι Πάνθεοι», «Ο Παράξενος ταξιδιώτης» και η «Μαντάμ Σουσού», σειρές που μπορεί να μην είναι καταγεγραμμένες στα… κιτάπια της AGB, έχουν μείνει όμως χαραγμένες για πάντα στη μνήμη του κόσμου, χαρακτηρίζοντας τα χρόνια της αθωότητας της ελληνικής τηλεόρασης.
Στη σύγχρονη εποχή, η διαδρομή της ιδιωτικής τηλεόρασης είναι διανθισμένη από σειρές που «έσπασαν» τα μηχανάκια, καθηλώνοντας το κοινό. Κωμωδίες (κατά κύριο λόγο) και ερωτικά δράματα κατέκτησαν την κορυφή των μετρήσεων, δημιούργησαν μόδες, ορισμένες μάλιστα συζητιούνται ακόμα και σήμερα. «Το Νησί» έβαλε ήδη υποψηφιότητα για να μπει στην πρώτη δεκάδα όλων των εποχών – ακόμα και να κατακτήσει την «ιστορική» κορυφή.
ΠΗΓΗ : ΕΘΝΟΣ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ