Δήμητρα Ματσούκα: Μιλά πρώτη φορά για το σοβαρό ατύχημά της

Για πρώτη φορά μετά από καιρό η Δήμητρα Ματσούκα άνοιξε την καρδιά της και μίλησε για όλους και για όλα. Η απόφασή της να απέχει από τα media, το σοβαρό ατύχημα που είχε και δεν μπορούσα να εξηγήσουν ακόμη και οι γιατροί, αλλά και οι φιλίες που κράτησε από τον καλλιτεχνικό χώρο είναι μερικά στα οποία αναφέρθηκε.

Μιλώντας στο People, η Δήμητρα ματσούκα αποκαλύπτει γιατί επιλέγει τη μη δημοσιότητα. “Εξαιτίας του πατέρα μου, είχα επαφή από παιδί με τα ξένα περιοδικά και λάτρευα τις φωτογραφίσεις που έβλεπα σε αυτά. Προφανώς ήμουν πιο ματαιόδοξη, ως πιο μικρή, και έλεγα “ναι” σε concept που ήταν συγκλονιστικά, μα που συνοδεύονταν από φρικτά εξώφυλλα. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι δεν μπορεί να υπάρξει μια συμφωνία κυρίων, πάντα αυτά που υπόσχονταν δεν τηρούνταν. “Πειραγμένα” εξώφυλλα κι εγώ εξαπατημένη”, αναφέρει.

Η ίδια συμπληρώνει: “Το 2004 τελείωσε η ιστορία μου με όλα αυτά συνειδητά. To κερασάκι στην τούρτα ήταν μια φωτογράφιση στο concept της τηλεταινίας Δρόμος του Βασίλη Τσελεμέγκου. Φορούσα φόρεμα με τιράντες, μπότες και καπέλο. Σκύβοντας φάνηκε το στήθος μου. Οι φωτογραφίες δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ, αλλά από το ατελιέ του περιοδικού διέρρευσαν και έκαναν το γύρο του Διαδικτύου, όπου υπάρχουν ως σήμερα. Εκεί κατάλαβα πως είμαι τελείως απροστάτευτη. Και πάγωσα”. Σε ό,τι αφορά το lifestyle των 90s, αν και το έζησε, όπως οι περισσότεροι από εμάς, το έφερε βαρέως. “Είμαι από αυτούς που κατανάλωναν και αισθάνονταν αυτομάτως άσχημα. Είχα ενοχές. Τα τελευταία χρόνια, που είμαστε πιο προσεκτικοί, δεν μου έχει λείψει τίποτε. Αντίθετα, αισθάνομαι και πολύ καλύτερα με τον εαυτό μου”, εξομολογείται στο People.

“Έκανα και φίλους σ’ αυτή τη δουλειά, τους οποίους αγαπώ πολύ και χαίρομαι να συναντώ. Ανθρώπους που σε δύσκολες στιγμές με στήριξαν, όπως τότε που στην τελευταία παράσταση του ΚΘΒΕ στη Στρίγκλα που Έγινε Αρνάκι έπαθα συντριπτικό κάταγμα του μηριαίου οστού. Το αστείο είναι χωρίς καν να πέσω. Έμεινα με πατερίτσες για επτά μήνες. Επτά μήνες και τρία χειρουργεία. Φοβήθηκα, κυρίως γιατί είχα πάθει μια φοβερή εξάρτηση από την πατερίτσα. Έπρεπε να την αφήσω για να ξαναπερπατήσω και σε αυτό με βοήθησε ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, όταν κάναμε την Πορνογραφική Σχέση στο θέατρο. Περνούσα, βλέπεις, μια προσωπική ιστορία, η οποία με είχε στενοχωρήσει κι επειδή εγώ σωματοποιώ το άγχος, ήμουν ευάλωτη στο να μου συμβεί κάτι κακό. Και συνέβη. Μια απόφαση που κάποια στιγμή παίρνουμε όλοι οι ενήλικες είναι να δούμε τους άλλους έτσι όπως πραγματικά είναι και αυτό, καμιά φορά, είναι σοκ.

Αυτές οι στιγμές της συνειδητοποίησης εμένα μου κόστισαν πολύ, είτε αφορούσαν ένα συγγενή που δεν τον έχεις επιλέξει, είτε ένα σύντροφο που έχεις επιλέξει. Άνθρωποι που είχα στο μυαλό μου ως σημαντικούς και σοβαρούς φάνηκαν στα μάτια μου ανισόρροποι και ανεπαρκείς. Και μου κόστισε. Έτσι έπαθα ένα ατύχημα που δεν εξηγείται ιατρικώς. Δεν έπεσα, από κραδασμό το έπαθα, κανείς από τους γιατρούς δεν μπορούσε να το εξηγήσει. Απλώς δεν δικαιολογείται. Σαν να μαράζωσα. Ήταν η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής μου. Περνούσα τις μέρες μου βλέποντας ταινίες του Woody Allen, 44 ή 46 στον αριθμό, θα σε γελάσω. Είχα συνεχώς δίπλα μου γονείς, αδέλφια, συγγενείς. Εκμεταλλευόμενη προφανώς την κατάσταση, έφτασα στο σημείο να ζητάω βοήθεια για το παραμικρό, είχα βολευτεί στην ακινησία μου. Φώναζα συνέχεια την αδελφή μου για να με βοηθήσει. Από το χιλιοστό “Μαρίαααα, Μαρίαααα” και μετά, ακουγόταν η κουρασμένη απάντησή της: “Ορίστε, κυρία”!”, αναφέρει.