Δημήτρης Ουγγαρέζος: Δεν μετάνιωσα που δεν ακολούθησα τον Γιώργο Λιάγκα και τη Φαίη Σκορδά

Ο Δημήτρης Ουγγαρέζος είναι από τους ελάχιστους στον χώρο της ελληνικής τηλεόρασης που δεν έχουν πρόβλημα να μοιραστούν την αλήθεια τους με τον κόσμο. Ακόμα κι όταν εκείνη είναι σκληρή. Κάνει την αυτοκριτική του, γελάει με τον εαυτό του, μελαγχολεί. Αν και στα 35 του έχει αλλάξει πολύ, ο πυρήνας του παραμένει ο ίδιος και μιλάει για όλα στο κυπριακό περιοδικό Down Town και τον Αλέξανδρο Πρίφτη.

Κάνε μου έναν μικρό απολογισμό και μία αυτοκριτική για τη σεζόν που φεύγει. Πιστεύεις ότι ήσουν καλός στον τηλεοπτικό σου ρόλο, φέτος;
Το πρόσημο είναι ξεκάθαρα θετικό. Ήταν μία χρονιά, όχι εύκολη, αλλά και το να έχεις δουλειά, δεν είναι εύκολο. Ούτε το να εργάζεσαι σε καλή θέση, ούτε το να είσαι και καλός πάντα. Ήταν μία χρονιά με πολλή κούραση, αλλά αισθάνθηκα ότι προχώρησα, ότι δεν έμεινα στο ίδιο σημείο.

Πώς το λες αυτό, δεδομένου ότι φέτος στο «Μega με Μία» είχες και πάλι τη θέση που έχεις κάθε χρόνο στο πρωινό – με εξαίρεση το ότι παραλίγο να μην ήσουν καν μέλος της παρέας στην αρχή;
Θα σου πω, με βοήθησε πολύ ο Σεφερλής σε αυτό γιατί μου άφησε εντελώς ανοιχτό το πεδίο. Με άφησε ελεύθερο. Δόξα τω Θεώ, το «Ouggachalenge», πήγε πολύ καλά. Μέχρι που έγινε και αυτόνομη εκπομπή από μία απλή στήλη. Κουράστηκα, αλλά είδα ότι υπήρχε αποτέλεσμα και αντίκτυπο. Για να είμαι, όμως, απόλυτα ειλικρινής και να σου απαντήσω ευθέως, η χρονιά αυτή ξεκίνησε με τους χειρότερους οιωνούς για μένα. Είχα ένα συμβόλαιο, το οποίο επέλεξα να τηρήσω και να τιμήσω την υπογραφή μου. Ακόμα κι αν η άλλη πλευρά μου είπε «δεν σε θέλω», εγώ θα έμενα πιστός στην υπογραφή μου. Η φίλη μου η Συνατσάκη λέει ότι «ο Δημήτρης έχει το δικό του σύστημα επαγγελματικών αξιών». Δεν λέω ανήθικο αυτόν που δεν το τηρεί, αλλά εγώ έχω άλλον κώδικα. Έτσι είπα ότι «θα μείνω» και τη στιγμή που ήρθαν τα δύσκολα δεν αναθεώρησα ούτε αντέδρασα. Απλά είπα «τώρα έχεις υπογράψει, ας τα σκεφτόσουνα πριν από ένα χρόνο. Χεστήκαμε, φίλε Δημήτρη, αν όλα δείχνουν ότι ίσως και να μην έκανες καλά. Τώρα, θα κάνεις το καλύτερο!». Τελευταία στιγμή προέκυψε η ρουμπρίκα του «Ouggachalenge», γιατί τα οδοιπορικά που είχα σχεδιάσει δεν ήταν έτοιμα μονταζιακά. Η Έλενα Κατραβά και ο Μάρκος Σεφερλής με πήραν Κυριακή βράδυ για να ξεκινήσω τη Δευτέρα στο πρωινό. Εκείνοι με ήθελαν και, ειδικά στην Έλενα, χρωστάω πολλά.

Από ενεργό μέλος της πρωινής ζώνης του Mega, τα τελευταία 5 χρόνια, δεν είναι απαξιωτικό να μένεις μόνο με μία στήλη;
Ναι, στην αρχή με έπιασε λίγο η ματαιοδοξία μου και το είδα όπως το λες… Αλλά μετά σκέφτηκα ότι αυτό ήταν το καλύτερο για μένα. Και το «Ouggachalenge», σκέψου, ότι δεν το ήθελαν στην αρχή. Δεν άρεσε στο κανάλι, σε κανέναν. Μόνο στην Κατραβά, στον Χρήστο Νέζο και στην αρχισυντάκτριά μας στο «Mega με μία», Αγγελική Γιαννακοπούλου. Η αρχή στο πρωινό με τον Μάρκο δεν ήταν εύκολη, ούτε καλή. Ήμασταν λίγο μουδιασμένοι, αλλά το βρήκαμε αμέσως… Πλέον, όλα είναι καλά!

Με το χέρι στην καρδιά, μετάνιωσες που πριν από δύο χρόνια επέλεξες να μην ακολουθήσεις τον Γιώργο Λιάγκα και τη Φαίη Σκορδά στον ΑΝΤ1;
Όχι, σε καμία περίπτωση. Ειλικρινά, Αλέξανδρε, τα είχα σκεφτεί όλα! Θα σου πω το εξής παράδειγμα: όταν είπα το «ναι» ότι θα μείνω στο Mega, το κανάλι αυτό δεν είχε ούτε έναν παρουσιαστή στο δυναμικό του. Όταν υπέγραψα, την ίδια μέρα είχε φύγει ο Αρναούτογλουκαι πήγε στον ΑΝΤ1. Το Mega δεν είχε ακόμα ούτε τον Καπουτζίδη, γιατί είχε ζητήσει να μείνει μια χρονιά εκτός για να ετοιμάσει τη σειρά του, ούτε τη Ζέτα Μακρυπούλια. Δεν είχε κανέναν! Ο Γιώργος και η Φαίη πολύ καλά έκαναν και έφυγαν, αν με ρωτάς. Αλλά εγώ όφειλα εκείνη τη στιγμή να στηρίξω το κανάλι που με ανέδειξε. Τους το χρωστούσα! Σκέφτηκα ότι, μένοντας χωρίς παρουσιαστές, θα έχω κι εγώ τις ευκαιρίες μου, αλλά πίστεψέ με, ήταν μόνο ένα μικρό ποσοστό στο μυαλό μου αυτό.

Δεν έχεις πικρία για το Mega που, ενώ έμεινε στην αρχή χωρίς παρουσιαστές, την ευκαιρία που ήθελες και, ίσως, δικαιούσουν, δεν την πήρες;
Όχι, γιατί χάρηκα που έκανα αυτό που έπρεπε. Έτσι είμαι! Έχω φιλοδοξίες, όνειρα, αλλά και κάποιες σταθερές. Ξέρω τι αξίζω, ξέρω ότι δουλεύω από το πρωί ως το βράδυ, ξέρω ότι είναι πηγαίο αυτό που κάνω και το έχω σπουδάσει. Οπότε, αργά ή γρήγορα, έχω εμπιστοσύνη ότι όλα θα γίνουν. Γιατί να φανώ τυχοδιώκτης και άπληστος;

Του χρόνου τι θα κάνεις;
Τώρα τον Ιούνιο τελειώνει το συμβόλαιό μου με το Mega και εννοείται ότι το κανάλι μου είναι η πρώτη μου προτεραιότητα. Με αυτούς θα μιλήσω πρώτα και μετά βλέπουμε…

Δεν θα ξαναπήγαινες στο πρωινό με τον Γιώργο και τη Φαίη;
Είχα αναφέρει, πριν πει ο Γιώργος ότι δεν έχω θέση πια στο πρωινό τους, ότι αυτός ο κύκλος έχει κλείσει για μένα πια. Αυτή η χημεία που έχουμε τηλεοπτικά, είναι ανεπανάληπτη. Ειδικά με τον Γιώργο! Έμαθα πολλά δίπλα τους. Το κάναμε καλά και το χαρήκαμε. Δεν είναι ότι μου λείπει αυτό που ζήσαμε τηλεοπτικά, γιατί το ζήσαμε και το απολαύσαμε, όσο η παρέα και η ανθρώπινη επαφή. Αλλά ακόμα και αυτό που είπα -χιουμοριστικά και στα πλαίσια μερικών ερωτήσεων τύπου «Ouggachalenge»- στο «αν μου λείπει ο Γιώργος» ότι «του έκανα αναπάντητες και τον ηχογραφούσα για να ακούσω τη φωνή του, παρεξηγήθηκε από τρίτους και το πήραν σοβαρά… Ε, τι να πεις! (γελάει). Όμως θα ήθελα να κάνω εκπομπή με τον Γιώργο, αν μου δινόταν η ευκαιρία. Και όχι με ίσους όρους. Εννοείται ότι ο Γιώργος είναι ο παρουσιαστής.



Νιώθεις καλά τώρα που έσπασε ο πάγος μεταξύ σας; Ότι αναπληρώθηκε ο χαμένος χρόνος;
Νιώθω καλά, όχι γιατί είχα τύψεις για κάτι. Αλλά γιατί είναι ωραίο όσοι μοιράζονται πράγματα να έχουν σχέσεις. Εγώ το έχω πει: οι φίλοι μου σε αυτό το χώρο είναι μόνο ο Λιάγκας και η Συνατσάκη. Κι αν δεν ήμασταν φίλοι, δεν θα μιλούσαμε ξανά μετά την κρίση που περάσαμε, γιατί δεν θα το θέλαμε. Δεν θα μας έλειπε ούτε θα μας ένοιαζε. Ο χώρος μας δεν ευνοεί τις πραγματικές φιλίες! Κάποιος μπορεί να στο παίζει φίλος, την επόμενη μέρα να σε θάβει ακόμα και στον αέρα και το βράδυ μόλις σε δει έξω, να είστε αγκαλιές και φιλιά. Δεν εμπιστεύεσαι πια ούτε τον κώλο σου!

Μου δίνεις την πάσα τώρα να σε ρωτήσω για το τέλος της φιλίας σου με τον Άκη Πετρετζίκη. Τι συνέβη; Νόμιζα ότι ήσασταν κολλητοί…
Δεν συνέβη κάτι τραγικό, δεν σκοτωθήκαμε, ούτε παρεξηγηθήκαμε για κάτι σοβαρό. Απλά μία μέρα χαθήκαμε. Εγώ έχω τη δουλειά μου, ο Άκης έπεσε με τα μούτρα στις επιχειρήσεις του και χαθήκαμε. Θα μου επιτρέψεις να χρησιμοποιήσω ένα γεγονός, γιατί ήσουν μπροστά τότε, Αλέξανδρε. Ήμασταν -στα πλαίσια μίας συνέντευξης που κάναμε πέρσι για το «Down Town»- στον Φλοίσβο, εγώ μαζί σου. Θυμάσαι ότι είχε έρθει ο Άκης να με βρει και μετά τη συνέντευξη θα συνεχίζαμε για καφέ. Άκουγε αυτό που είπα για τη Μαίρη και τον Γιώργο και μου λέει: «γιατί λες όλο τον Γιώργο και τη Μαίρη ότι είναι οι μόνοι σου φίλοι από τη δουλειά; Εγώ;». Του απάντησα τότε, όπως συνεχίζω να λέω μέχρι σήμερα, πως δεν λέω εύκολα σε κάποιον αυτό, το ότι είμαστε φίλοι. Με τον Άκη, ήμασταν κοντά ένα διάστημα, έγινε ένα «μπραφ», που λέμε, αλλά να που αποδείχτηκε ότι δεν άξιζε και τόσο. Ότι στη δύσκολη στιγμή δεν ενδιαφέρθηκε κανείς να ξαναδέσουμε. Χαθήκαμε. Γιατί δεν ξαναβρεθήκαμε; Γιατί δεν ήταν τόσο δυνατό ίσως. Εγώ πάντα τα λέω χύμα στη μούρη του άλλου, ακόμα και τις χοντράδες μου. Κι αυτό πληρώνω, γιατί ο άλλος πάντα μένει σε αυτό και όχι στην αλήθεια που με οδήγησε να πω τη χοντράδα. Είμαι κι εγώ δύσκολος άνθρωπος, αλλά κανένας δεν μπορεί να με πει ανειλικρινή.

Και στα προσωπικά σου;
Να δεις, ότι εγώ θα μείνω μόνος μου. Έτσι θα πεθάνω.

Έλα ρε, Δημήτρη!
Ναι, ρε συ, μόνος με το σκύλο μου. Γεροντοκόρος! (γελάει). Είμαι περίεργος άνθρωπος, τι να κάνω τώρα; Γι’ αυτό ίσως και έχω τέσσερις ανθρώπους στη ζωή μου. Κι αυτοί δεν βγαίνουν όμως εύκολα. Ο Άκης δεν μπήκε ποτέ στην καρδιά μου. Αν με τη Συνατσάκη σκοτωθούμε, θα είναι για πάντα «η Μαίρη». Τώρα, στα ερωτικά μου, όταν θα κάνω μία σχέση, θα είναι πάντα άνθρωπος δικός μου. Η Νάντια, ας πούμε (σ.σ. Μπουλέ), επειδή αυτή είναι η πιο γνωστή σχέση μου, αν με πάρει τηλέφωνο και μου πει «σε χρειάζομαι», θα τρέξω. Και η κοπέλα μου θα πρέπει να το δεχτεί αυτό! Θα ήταν προδοσία στην καρδιά μου, αν έπρεπε να πάρω πίσω την αγάπη που έχω σε κάποιον, μόνο και μόνο επειδή δεν είμαστε πια μαζί. Θα ήμουν πολύ μαλάκας!

Είσαι μόνος σου σήμερα;
Δεν είμαι μόνος μου. Έχω παραξενέψει κι εγώ στα 35 μου, αλλά είμαι με έναν άνθρωπο και είμαι οκ.