Δύο χρόνια χωρίς τον Αλέξη…

Πριν δύο χρόνια όλη η Ελλάδα βυθίστηκε στο πένθος. Ένα αγόρι 15 ετών πέφτει νεκρό στο έδαφος από σφαίρα αστυνομικού. Το γεγονός, προκαλεί για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια την μαζική εξέγερση της νεολαίας. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

6 Δεκεμβρίου 2008: Ανήμερα του Αγίου Νικολάου και ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος βρίσκεται με κάποιους φίλους του σε ένα ίντερνετ καφέ στα Εξάρχεια. Ήταν καλεσμένος στο πάρτι του καλού του φίλου Νίκου και κρατούσε στην τσέπη του κι ένα δωράκι για την κοπέλα του. Καθισμένος με έναν συμμαθητή του σε κάποιο πεζούλι στην οδό Μεσολογγίου και Τζαβέλλα έπινε πορτοκαλάδα και συζητούσε. Τότε φτάνει ένα περιπολικό με δύο αστυνομικούς. Τον Επαμεινώνδα Κορκονέα και τον Βασίλη Σαραλιώτη.

Ακολουθεί ένας διαπληκτισμός με τους νεαρούς και οι αστυνομικοί πετούν μία χειροβομβίδα κρότου λάμψης. Ο Αλέξης φέρεται να τους είπε: ”Γιατί βρίζετε;”. Την απάντηση την πήρε με μία σφαίρα στην καρδιά. Ο 15χρονος πέφτει νεκρός. Οι αστυνομικοί αδιαφορούν κάνουν μεταβολή και φεύγουν.

Το video που τράβηξε μία κάτοικος της περιοχής πιστοποιεί το γεγονός:

Γιατί ρωτήσανε τον Κορκωνέα; ”Φοβήθηκα για την ζωή μου”, απάντησε. Τι φοβήθηκε; Μόνο ο ίδιος ξέρει. Τα ανήλικα αγόρια ήταν άοπλα και φιλήσυχα. Ωστόσο κάποιοι θέλοντας να δώσουν ελαφρυντικά στον δολοφόνο με τη στολή, θέλησαν να παρουσιάσουν τον Αλέξη σαν έναν αντιεξουσιαστή έφηβο, έναν ταραξία που σύχναζε στα Εξάρχεια.

Η αλήθεια όμως ήταν άλλη. Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος έμενε στο Ψυχικό, η μητέρα του ήταν ιδοκτήτρια κοσμηματοπωλείου και ο πατέρας του πολιτικός μηχανικός. Ήταν ένα παιδί ήσυχο, με εφηβικές ανησυχίες, δεν του άρεσε το διάβασμα αλλά λατρευε την μουσική. Είχε μάλιστα και δική του ροκ μπάντα. Σύχναζε στο Ψυχικό και ναι, είχε φίλους και στα Εξάρχεια. Αυτό τον κάνει εγκληματία;

Η είδηση της δολοφονίας ενός 15χρονου αγοριού από αστυνομικό ταξιδεύει με ταχύτητα φωτός σε όλη την Ελλάδα και παγκοσμίως.

Μικροί και μεγάλοι ξεχύνονται στους δρόμους εξοργισμένοι για να διαμαρτυρηθούν. Η Αθήνα μετατρέπεται σε εμπόλεμη ζώνη. Τα σχολεία κλείνουν. Όλοι οι κεντρικοί δρόμοι φράζουν. Ακολουθούν μέρες εξέγερσης.

Η οδός που έπεσε ο Αλέξης παιρνει το όνομά του.

Πλήθος κόσμου φτάνει στο σημείο και αφήνει λουλούδια, γράμματα, ακόμη και μπύρες. Ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί για να μείνει η μνήμη αυτού του παιδιού ζωντανή.

Η σφαίρα εξοστρακίστηκε!

Ο Κορκωνέας κι ο Σαραλιώτης οδηγούνται στη δικαιοσύνη. Δικηγόρος του δολοφόνου ήταν ο Αλέξανδρος Κούγιας. ”Η σφαίρα εξοστρακίστηκε. Πυροβόλισα στον αέρα για εκφοβισμό”, ακούσαμε από το στόμα του και για ακόμη μία φορά οι αντιδράσεις ήταν έντονες.

Aντιδράσεις υπήρξαν επίσης για τον τόπο όπου θα πραγματαποιούταν η δίκη, στην Άμφισσα. Τελικά, μετά από πολλές ψευδείς καταθέσεις, αντιφάσεις και επεισόδια, στις 11 Οκτωβρίου 2010 το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Άμφισσας κρίνει τελικά ένοχο τον Επαμεινώνδα Κορκονέα για ανθρωποκτονία από πρόθεση με άμεσο δόλο και τον καταδικάζει σε ισόβια κάθειρξη. Ο Βασίλης Σαραλιώτης κρίνεται ένοχος για συνέργεια και καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση.

Δύο χρόνια μετά…

6 Δεκεμβρίου 2010 και οι πληγές είναι ακόμα ανοιχτές. Στο πρόσωπο του αδικοχαμένου Αλέξη καθρεφτίζεται μία ολόκληρη πονεμένη γενία. Μία γενιά που την πνίγει το άδικο. Σήμερα είναι προγραμματισμένες 52 πορείες στην μνήμη του Αλέξη. Ο πόνος δεν έχει καταλαγιάσει, οι πληγές δεν έχουν κλείσει και ακόμα μας βασανίζει όλους ένα αναπάντητο ΓΙΑΤΙ;