“Η δύναµή µου είναι η ευγνωμοσύνη”, λέει η Έφη Παπαϊωάννου, η χήρα του Άντη Χατζηκωστή που ζει στην Κύπρο με τις δυο κόρες της και έχει κάνει νέο ξεκίνημα στη ζωή της. Η ταλαντούχα σχεδιάστρια έκανε την αγάπη της επάγγελμα και μιλώντας στο Omikron και την Τώνια Σταυρινού, αποκάλυψε πως έδωσε και πήρε πολλή αγάπη στη ζωή της…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Θα έλεγες ότι έχεις βρει πια τις ισορροπίες µέσα σου;
∆εν καταφέρνω πάντοτε να βρίσκω τις ισορροπίες, ιδιαίτερα τις εσωτερικές και πνευµατικές. ∆ουλεύω όµως πολύ µε τον εαυτό µου, ανακαλύπτω τις όποιες αδυναµίες ή αν προτιµάς ανισορροπίες µου και προσπαθώ. Εξάλλου η διαταραχή της ισορροπίας γίνεται η αρχή της δηµιουργικότητας…
Είσαι αισιόδοξος άνθρωπος;
Θα έλεγα ότι ανήκω στους ανθρώπους που βλέπουν το ποτήρι µισογεµάτο και προσπαθούν να βρουν τη θετική πλευρά του κάθε πράγµατος αντί να επικεντρώνονται στην αρνητική. Σίγουρα περνώ τις µαύρες µου, τους φόβους µου, τις ανασφάλειές µου, αλλά δεν µου αρέσει να κάθοµαι να µεµψιµοιρώ και να γκρινιάζω.
Μια από τις στενές σου φίλες είναι και η Νατάσα Θεοδωρίδου.
Παρόλο που γνωριστήκαµε σε µετέπειτα στάδιο της ζωής µας, αναπτύχθηκε µια δυνατή φιλία ανάµεσά µας. Με τη Νατάσα έχουµε την ίδια στάση ζωής και σκέψης. Και αυτό ακριβώς είναι που µας έδεσε.
Τα παιδιά σου µε ποιες αρχές και αξίες τα µεγαλώνεις.
Τις κόρες µου τις µεγαλώνω µε απέραντη αγάπη και τρυφερότητα, χωρίς φωνές, µε ευαισθησία, σεβασµό, διάλογο και κανόνες. Οι κανόνες είναι πολύ σηµαντικοί γιατί βάζουν τα παιδιά σε πλαίσια που τους προσφέρουν ασφάλεια και οριοθετούν τη συµπεριφορά τους. Θέλω να τους µεταφέρω το πόσο σηµαντικό είναι να αγαπούν και να σέβονται τον εαυτό τους. Με αυτό τον τρόπο, αυτόµατα, µαθαίνουν να αγαπούν και να σέβονται και τους γύρω τους. ∆εν είµαι αυστηρή γιατί δεν θέλω να µε φοβούνται. Θέλω να µοιράζονται και τα λάθη τους µαζί µου, ούτως ώστε να είµαι πάντα δίπλα τους.
Πώς σε έχουν αλλάξει οι δύσκολες στιγµές στη ζωή σου;
Όλοι οι άνθρωποι αλλάζουν και εξελίσσονται µέσα από τα βιώµατα τους. Όταν µια εµπειρία σού ανατρέπει όµως τα πάντα σε µια στιγµή, τότε σίγουρα σε στιγµατίζει για πάντα. ∆εν ξεχνάς και δεν ξεπερνάς ποτέ. Απλά µαθαίνεις να ζεις µε αυτό και το κουβαλάς πάντα µέσα σου. Αυτό που λένε όµως ότι γίνεσαι πιο σκληρός µετά από µια τραυµατική εµπειρία, δεν συνέβη σε µένα. Το αντίθετο µάλιστα. Έγινα πολύ πιο ευαίσθητη, µε µεγαλύτερη συµπόνια για τους ανθρώπους. Αν έχω κερδίσει κάτι από αυτή την εµπειρία, είναι ότι νιώθω πιο έντονα τον πόνο των άλλων, είτε µικρός είτε µεγάλος.
Ποιο ήταν το µεγαλύτερο µάθηµα που πήρες στη ζωή σου;
Το πόσο εφήµεροι είµαστε… Και το ότι πρέπει να ζούµε την κάθε στιγµή ξεχωριστά, µε ουσία, χωρίς υστεροβουλία και κακεντρέχεια. Γιατί αυτό είναι ζωή τελικά. Το να ζούµε την κάθε στιγµή της. Έχω δει ανθρώπους γύρω µου να φεύγουν από τη ζωή εντελώς ξαφνικά. Πρέπει λοιπόν να ζεις καλά, µε αγάπη, να µάθεις να συγχωρείς. Να δουλεύεις πολύ µε τον εαυτό σου, να επεξεργάζεσαι τα πράγµατα για να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος, µόνο αυτό έχει κάποιο νόηµα στη ζωή.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ