«Είχα γίνει ένας σκελετός με τεράστιο στήθος που είχε γάλα» – Ποια Ελληνίδα ηθοποιός έκανε αυτή τη δήλωση;

Η Δήμητρα Παπαδήμα παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό People και, μεταξύ άλλων, μίλησε για τους μήνες της εγκυμοσύνης της, που δεν ήταν εύκολοι, καθώς ταλαιπωρήθηκε ιδιαίτερα σε ότι είχε να κάνει με τη διατροφή της.

«Οι μήνες της εγκυμοσύνης κύλησαν απαίσια. Δεν μπορούσα να φάω τίποτα. Έτρωγα ένα κομματάκι ψωμί και ήταν σαν να είχα κατεβάσει ένα αρνί. Θυμάμαι πως με τον Γιάννη κάναμε βόλτες στο τετράγωνο για να ρευτώ το ψωμί! Τι τράβηξε και αυτός… Όσον αφορά την άσκηση, γυμναζόμουν κάθε μέρα και πήρα μόνο έξι κιλά. Η Θαλασσινή, όμως, γεννήθηκε 3.300, 54 πόντους, με τον ομφάλιο λώρο γύρω από λαιμό της. Μόλις την έπλυναν και την ακούμπησαν επάνω μου, αισθάνθηκα ένα δάκρυ να κυλάει στο μάγουλό μου. Το δάκρυ της χαράς. Περιττό να σου πως ότι εγώ που φοβόμουν να γίνω μητέρα, τα έκανα όλα με απίστευτη αφοσίωση. Θήλασα την κόρη μου για δυο χρόνια. Σκέψου, έφτασα σε ένα σημείο να έχω πίεση 5 και είχα γίνει ένας σκελετός με δυο τεράστια βυζιά που είχαν γάλα. Όταν έγινε δυο ετών, από μόνη της σταμάτησε να θηλάζει, γιατί είχε μπουχτίσει. Τις έδωσα τα πάντα και συνεχίζω ακόμα και σήμερα να της δίνω, μέχρι που την φτάνω στο σημείο να μου πει “Σταμάτα, δεν θέλω άλλο. Παράτα με!”», είπε χαρακτηριστικά.

Ο ερχομός της Θαλασσινής στη ζωή, δημιούργησε μια αναστάτωση στην σχέση της με τον Γιάννη Μποσταντζόγλου, αλλάζοντας τις ισορροπίες και τις προτεραιότητές. «Ο ερχομός της λειτούργησε σε μας όπως και στα περισσότερα ζευγάρια. Ο Γιάννης αισθανόταν παραμελημένος και σε κάθε τσακωμό μου πέταγε πως “από τότε που κάναμε παιδί, εγώ δεν υπάρχω” . Η προτεραιότητά μου ήταν όντως το παιδί. Κανονικά και ο πατέρας θα έπρεπε να έχει προτεραιότητα το παιδί και όχι τη μάνα. Ο Γιάννης, όμως, ήταν-και ακόμα είναι- παιδί και δεν μπορούσε να προσαρμοστεί. Περνάει μια αιώνια εφηβεία», επεσήμανε και συνέχισε: «Ο κάθε άνθρωπος έχει την μοίρα του. Εγώ ήμουν ο πατέρας και η μητέρα της οικογένειάς μου. Κατά κάποιον τρόπο ήμουν η δυνατή και στήριζα την μητέρα μου. Σε αντίθεση με την δική μου οικογένεια, ο Γιάννης τα είχε πάντα έτοιμα στη ζωή του. Πέρασε καλά παιδικά χρόνια με ανέσεις. Μεγαλώσαμε τελείως διαφορετικά. Εγώ το πεζοδρόμιο και το πάτησα και το περπάτησα. Δεν έπεσα, δεν σκονίστηκα αλλά ούτε και το προσκύνησα. Αυτό συμβουλεύω και την κόρη μου και είναι η δική μου φιλοσοφία ζωής που συνειδητοποίησα πως έχω. Και το συνειδητοποίησα μετά τα πενήντα μου χρόνια, παρόλο που έκανα ψυχανάλυση από 19 ετών».