Έλενα Παπαρίζου: Ο Ανδρέας ήρθε στη ζωή μου την κατάλληλη στιγμή

Η Έλενα Παπαρίζου, που μετράει ήδη 20 χρόνια επιτυχημένης πορείας, μιλάει στο «Down Town» και τον Γιάννη Χατζηγεωργίου και διευκρινίζει όλα εκείνα που θα θέλαμε να μάθουμε σήμερα για εκείνη: Για τη Eurovision και το «Fuego», το «The Voice», τον σύζυγό της, την κατάθλιψη που βίωσε, αλλά και την αισιοδοξία που αντλεί μέσα από την καθημερινότητά της.

Το «Ουράνιο τόξο», ο τίτλος του τελευταίου σου άλμπουμ, εμπεριέχει στον τίτλο του την ελπίδα: Μετά τη βροχή, ακολουθεί το μήνυμα της νέας, φωτεινής μέρας… Έτσι λειτουργείς κι εσύ στη ζωή σου;

Εννοείται ότι λειτουργώ έτσι – και θα ήθελα να περάσω αυτό το μήνυμα, ώστε ο κόσμος να μπορεί να το εφαρμόσει στη ζωή του. Αυτή είναι η «αποστολή» μας φέτος με τον Αναστάσιο Ράμμο στην περιοδεία μας, που έχει μάλιστα τον τίτλο «Ουράνιο Τόξο Live». «After winter must come spring», όπως λέω πάντα, και η πεποίθησή μου είναι ότι τα «θέματα» πρέπει να προσπαθούμε να τα λύνουμε, όταν προκύπτουν. Δεν μιλάω για ζητήματα υγείας, γιατί αυτό είναι κάτι άλλο – όμως, σε όλα τα άλλα, πρέπει να είμαστε θετικοί. Το «Ουράνιο Τόξο» δεν συμβολίζει μόνο την ελπίδα – το κάθε χρώμα έχει διαφορετικό νόημα. Συμβολίζει τη ζωή, την καθαρότητα, το πνεύμα, τη φύση, το φως κι άλλα πολλά.

Τι είναι αυτό, λοιπόν, που σου δίνει σήμερα χαρά;

Όταν βλέπω τον κόσμο χαρούμενο! Θέλω να αντικρίζω ευτυχία τριγύρω μου, κι αν κάποιος δεν την έχει θα κάνω τα πάντα για να του προσφέρω κάτι θετικό.

Είσαι πάντα τόσο αισιόδοξη, όποτε συναντιόμαστε βγάζεις τόση χαρά… Και αναρωτιέμαι: Πάντα αντιμετώπιζες με δύναμη τις δυσκολίες που σου συνέβαιναν ή υπήρχαν και φορές που σε λύγιζαν;

Κοίτα, έχουν υπάρξει φορές που με έχουν λυγίσει οι δυσκολίες, αλλά, για να σηκωθώ, δεν ήμουν μόνη μου. Γιατί, πάντα υπάρχουν οι άνθρωποι που με αγαπάνε και με στηρίζουν – και τους ευχαριστώ πολύ που είναι μέσα στη ζωή μου, γιατί ίσως μην τα είχα καταφέρει χωρίς αυτούς. Θα σου φέρω ένα παράδειγμα: Στην άσχημη φάση που πέρασα το 2011 δεν ήμουν μόνη μου, χρειάστηκε να πάρω βοήθεια και από ψυχολόγο, αλλά -κυρίως- να μιλήσω σε φίλους μου. Η κάθε στιγμή, όμως, έχει και την ιδιαιτερότητά της.

Έτσι, συνήθως, λειτουργείς σε αυτές τις περιπτώσεις;

Αυτό έχει να κάνει ανάλογα με τον άνθρωπο. Ο ψυχολόγος δεν είναι εύκολο πράγμα, πρέπει να σου ταιριάζει. Σίγουρα, υπάρχουν φάσεις που απομονώνομαι λιγάκι και θέλω κοντά μου μόνο τους ανθρώπους που με αγαπάνε και με αντέχουν – γιατί οι άνθρωποι που σε αγαπάνε σε αντέχουν κιόλας, σε όποια άσχημη κατάσταση κι αν είσαι.

Αν σε «δει κάποιος να κλαίεις», όπως λέει και το τραγούδι σου από το «Ουράνιο Τόξο» που έχει συγκεντρώσει μέχρι σήμερα περισσότερες από 26 εκατομμύρια προβολές στο YouTube, τι θα καταλάβει για την Έλενα;

Αν με δει να κλαίω τώρα, θα καταλάβει ότι κλαίω από τη χαρά και τη συγκίνησή μου για ευχάριστα πράγματα. Όπως όταν ήρθε στη ζωή το ανιψάκι μου – μόνο κλάμα έριχνα από τη χαρά μου!

Ένιωσες, ωστόσο, ποτέ προδομένη από δικούς σου ανθρώπους;

Σίγουρα έχω πληγωθεί – και σε προσωπικό επίπεδο και μέσα από τη δουλειά. Συμβαίνει. Δεν θέλω, όμως, να σταθώ σ’ αυτά, θέλω να βλέπω τα πράγματα πάντα θετικά – μπορεί να είναι και η κακή στιγμή που συμβαίνει κάτι. Επιδιώκω να βλέπω μπροστά και με αισιοδοξία τα πάντα! Και θεωρώ πως όλοι αξίζουν να έχουν μια δεύτερη και τρίτη ευκαιρία.

Όλα αυτά τα χρόνια στο τραγούδι, δεν κουράστηκες κάποια στιγμή, Έλενα; Κάποτε, θυμάμαι, είχες σκεφτεί να απομονωθείς στη Σουηδία, μακριά από τη δημοσιότητα και την έκθεση… Θα το επαναλάμβανες κάποια στιγμή;

Να το διευκρινίσουμε: Δεν απομονώθηκα γι’ αυτό – απομονώθηκα, εκείνη την περίοδο, επειδή είχα πάθει την κατάθλιψη λόγω του χαμού του πατέρα μου, το 2008. Δεν ήθελα, επομένως, να σταματήσω με το τραγούδι – ζητούσα ένα διάλειμμα. Όφειλα να το κάνω, το χρωστούσα στον εαυτό μου και το έκανα για κάποιους μήνες.

Έπειτα, όμως, από τόσα χρόνια, μετά από πλατινένιους και χρυσούς δίσκους, αλλά και την αγάπη του κόσμου, δεν έχει μειωθεί εκείνη η πρωτόγνωρη ικανοποίηση που εισέπραττες όταν είχες πρωτοξεκινήσει στο τραγούδι;

Η αγάπη του κόσμου πάντα με εκπλήσσει! Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω αυτό. Κάθε φορά που κάποιος έρχεται πολύ αυθόρμητα και μου δείχνει την αγάπη του, νιώθω την ίδια έκπληξη. Εννοείται πως πάντα λέω «κάθε αρχή και τόσο αθώα», και το ίδιο ίσχυε και στην αρχή της σόλο μου καριέρας – και τότε με τους Antique. Όσο περνάνε, βέβαια, τα χρόνια έχεις πιο πολύ άγχος και δουλεύεις πιο στρατηγικά από ό,τι στην αρχή.

Σήμερα, λοιπόν, τι αισθάνεσαι όταν ανεβαίνεις στο stage;

Νιώθω πάρα πολύ όμορφα. Αλήθεια! Ο κόσμος έχει πληρώσει ένα εισιτήριο για να μας δει, να περάσει καλά, να διασκεδάσουμε παρέα. Νιώθω χαρούμενη! Μέσα στην περιοδεία σαφώς και κουραζόμαστε, αλλά όλη αυτή η αγάπη μάς κάνει και τα ξεχνάμε όλα. Δεν νιώθουμε τίποτ’ άλλο, μόνο απόλαυση αισθανόμαστε.

Μετά από τόσα χρόνια επιτυχημένης πορείας, πόσο εύκολο είναι να ισορροπείς σήμερα ανάμεσα στην «καριερίστα» Έλενα και σε εκείνην που είναι τρυφερή σύζυγος και θα ήθελε να γίνει μητέρα κάποια στιγμή;

Γενικότερα, είμαι η Έλενα όπου κι αν πάω – μέχρι τη στιγμή που θα χρειαστεί να ανέβω πάνω στη σκηνή. Στη σκηνή βοηθάει ο στίχος, το τι λέει το τραγούδι… Μπαίνεις σε έναν «ρόλο». Αλλιώς, πάντα είμαι η Έλενα.

Έχεις αποδείξει πάντως, όσα χρόνια σε γνωρίζουμε, πως είσαι άνθρωπος των μακροχρόνιων σχέσεων. Συνεχίζεις να βρίσκεις, κάθε μέρα, καινούρια πράγματα, για να παραμένεις ερωτευμένη με τον Αντρέα;

Καταρχάς, οι σχέσεις θέλουν δουλειά. Αυτό που λέμε «έχεις δέσει τον γάιδαρό σου», δεν υπάρχει (γελάει). Οι σχέσεις θέλουν δουλειά κάθε μέρα, περνάς τα πάνω σου και τα κάτω σου αλλά, όσο μεγαλώνεις και ωριμάζεις, κοιτάς τα πράγματα να είναι ισορροπημένα και δέχεσαι πιο εύκολα τα «θέλω» του άλλου, γιατί μέσα σε ένα σπίτι υπάρχουν δύο ψυχές. Και, εννοείται, το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι δύο – ο καθένας να δίνει χώρο στον άλλον.

Τι είναι αυτό που συνεχίζει να σε εκπλήσσει κάθε μέρα στον Αντρέα;

Στον Ανδρέα με εκπλήσσει ότι είναι αυτός που είναι! Αυτό.

Το τραγούδι, λένε, είναι πάνω απ’ όλα «ψυχή» και συναισθήματα. Αν δεν είσαι ερωτευμένη, πιστεύεις πως δεν θα μπορούσες να τραγουδάς με τον ίδιο τρόπο;

Εννοείται, γιατί μπαίνεις στον «ρόλο» ενός άλλου ανθρώπου ή στη διαδικασία που θυμάσαι τι έχεις ζήσει – γιατί ο έρωτας δεν ξεχνιέται, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Είναι τόσο δυνατό συναίσθημα…

Θεωρείς πως άργησε να μπει ο Αντρέας στη ζωή σου;

Πιστεύω ότι ήρθε την κατάλληλη στιγμή, γιατί έγινα κι εγώ καλύτερος άνθρωπος. Και, αντίστοιχα, ήρθε την κατάλληλη στιγμή για να πάρει κι αυτός αυτό που του αξίζει από μένα!

Οι καλλιτέχνες είστε άτομα με ιδιαίτερες ευαισθησίες. Αυτές πώς εκφράζονται στις προσωπικές σου σχέσεις;

Στο σύντροφό σου δεν κάνεις τα ίδια πράγματα που κάνεις στους φίλους σου… Αυτές οι σχέσεις είναι διαφορετικές μεταξύ τους. Θεωρώ πως είμαι φυσιολογικός άνθρωπος – και κλαίω και θυμώνω, αλλά σε λογικά πλαίσια.

Είσαι από τις λίγες τραγουδίστριες που έχεις τόσο καλή ανθρώπινη επαφή με το κοινό, που οι fans σου σε αισθάνονται τόσο πολύ δίπλα τους. Αυτό το καλλιέργησες στην πορεία ή ποτέ δεν θεωρούσες πως ήσουν κάτι σημαντικότερο από τον διπλανό σου;

Καμιά φορά, είναι πολύ δύσκολο να κάνεις μια συνέντευξη γιατί νιώθεις περίεργα – πρέπει να μιλάς μόνο για τον εαυτό σου. Κάποιος άλλος θα μπορούσε να απαντήσει καλύτερα, στο αν έχω αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια…

Εσύ, τι πιστεύεις;

Πιστεύω πως δεν έχω αλλάξει, αλλά νομίζω την κατάλληλη απάντηση μπορεί να τη δώσει κάποιος ο οποίος με ξέρει από μικρό παιδί. Μόνο αυτός θα σου πει τι έχω χάσει, τι έχω αλλάξει, τι έχω εμπλουτίσει στη ζωή μου… Σαφώς, ως άνθρωπος έχω αλλάξει γιατί έχω ωριμάσει σε πολλούς τομείς.

Μια και μου αναφέρεις τα παιδικά σου χρόνια, συμμετέχοντας στο «The Voice», είχες «πιάσει» πολλές φορές τον εαυτό σου να βλέπει στην αγωνία αυτών των παιδιών εσένα όταν πρωτοξεκινούσες;

Επειδή πάντα ασχολούμουν με το τραγούδι και με το θέατρο, πολλά πράγματα δεν μπορώ να τα θυμηθώ, αλλά όλα ήρθαν φυσιολογικά για μένα – και με μια σωστή σειρά. Πήγαινα στο λύκειο όταν ξεκίνησα και θυμάμαι πως έβλεπα στο βλέμμα των συμμαθητών μου, στο Art Performing School, την επιθυμία ότι ήθελαν να ζήσουν το ίδιο όνειρο με μένα – να το κάνουν πραγματικότητα. Κάποιοι από τους συμμαθητές μου πέτυχαν, επίσης, σε άλλους τομείς: Γίνανε διευθυντές παραγωγής για διαφημιστικά, για ταινίες… Και ακόμη κρατάμε επαφές κι ας έχουν περάσει 20 χρόνια.

Θα βρίσκεσαι και του χρόνου στο «The Voice»;

Ναι! Εννοείται πως θα είμαι. Ξεκινάμε τον Σεπτέμβριο και θα είμαστε, απ’ όσο ξέρω, και όλη η παρέα. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ όλους!

Κοιτώντας τον εαυτό σου στον καθρέφτη του λες καμιά φορά «μπράβο, βρε κορίτσι μου, καλά τα πήγες!»;

(Γελάει δυνατά) Πολύ περίεργη ερώτηση, αλλά μ’ αρέσει! Δεν ξέρω πώς ακριβώς πρέπει να απαντήσω. Αυτό που ίσως θα έλεγα είναι όχι σκέτο το «μπράβο σου», αλλά «μπράβο» σε όλη την ομάδα που έχω γύρω μου: Στη δισκογραφική μου, στους στενούς συνεργάτες μου, στους ανθρώπους που συμμετέχουν στη δουλειά για την περιοδεία μου, στον παραγωγό μου επίσης μπορεί να πω «μπράβο που αντέχουμε και που τα πήγαμε καλά κι αυτή τη φορά και σε αυτή τη δουλειά». Γι’ αυτό που παρακολουθείτε αγωνιζόμαστε πολλοί, όχι μόνο εγώ.

Στα 36 σου χρόνια έχεις μια αξιοζήλευτη καριέρα που ελάχιστοι Έλληνες καλλιτέχνες έχουν επιτύχει: Άπειρες βραβεύσεις, εκατομμύρια θεάσεις στο YouTube, εκατοντάδες χιλιάδες πωλήσεις δίσκων, χρυσούς, πλατινένιους σε Ελλάδα, Κύπρο, Σουηδία και φυσικά την πρώτη θέση στη Eurovision με το σημαδιακό «My number one». Όταν τόσο νωρίς έχεις επιτύχει τόσα πολλά, έχει απομείνει κάποιος στόχος που θέλεις να κατακτήσεις από ‘δω και πέρα;

Γενικότερα, επειδή για μένα η ζωή μου είναι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι, δεν μετράω ποτέ τι έχω πουλήσει, σε ποιο νούμερο είμαι – δεν τα βλέπω καθόλου αυτά, αν και τα χαίρομαι. Αυτό που υπολογίζω είναι να δουλεύω σκληρά, κάθε μέρα, να κάνω ωραία πράγματα με την ομάδα μου, κι αυτά τα 20 χρόνια πορείας να γίνουν άλλα 20.

Ποια είναι σήμερα η προτεραιότητά σου;

Το κάθε πράγμα στη στιγμή του – κι αυτό είναι πάρα πολύ απλό για μένα. Σαφώς έχω όνειρα, δεν σταματάω ποτέ να ονειρεύομαι. Είναι ώρα για την περιοδεία; Θα είμαι πάνω από ό,τι αφορά αυτό! Και, ειδικά αυτήν την περίοδο, που στην περιοδεία μου «Ουράνιο Τόξο Live», έχω βάλει καινούρια τραγούδια, καινούρια χορευτικά κι έχω αλλάξει πολλά πράγματα. Προτεραιότητά μου είναι να μελετάω τη δουλειά γύρω από αυτό.

Σήμερα, κοιτώντας την καριέρα σου από απόσταση, πού εντοπίζεις τα μεγαλύτερά σου λάθη ως προς της διαχείρισή της;

Δεν θέλω να σκέφτομαι τα λάθη μου, Γιάννη! Όλοι κάνουμε λάθη, είμαστε άνθρωποι, αλλά εγώ κοιτάω μόνο μπροστά και είμαι αισιόδοξη!

Θα επιμείνω: Πόσο αλλιώτικη, για παράδειγμα, πιστεύεις πως θα ήταν η πορεία σου αν τελικά διαχειριζόσουν αλλιώς τη νίκη σου το 2005 στη Eurovision; Θεωρείς, δηλαδή, πως ήταν λάθος σου το να μη δοκιμάσεις μια διεθνή καριέρα, παρά προτίμησες τότε να παραμείνεις στην Ελλάδα;

Η Eurovision είναι ένας διαγωνισμός από μόνος του. Δεν σημαίνει πως επειδή κερδίζεις τη Eurovision πρέπει να κάνεις παγκόσμια καριέρα! Μου φέρνουν συχνά, ως παράδειγμα, τη Celine Dion και τους ABBA. Η Celine Dion και οι καλλιτέχνες τότε -που δεν υπήρχε το YouTube, τα digital streamings ούτε καν τα ραδιόφωνα σε πολλά σπίτια- έκαναν διαφορετικά τη δουλειά τους, έτρεχαν συνέχεια από εδώ και από ‘κει, από ραδιόφωνο σε ραδιόφωνο. Και πες ότι υπάρχει κι ένας καλλιτέχνης που κάνει πανευρωπαϊκή ή παγκόσμια επιτυχία και σουξέ μ’ ένα τραγούδι, σημαίνει ότι θα κάνει το ίδιο και στο επόμενο; Πόσους καλλιτέχνες έχουμε δει να βγαίνουν για ένα καλοκαίρι και να κάνουν ένα hit και μετά δεν τους ακούμε ξανά ποτέ;

Γιατί, τελικά, επέλεξες να μην είσαι φέτος εκείνη που θα εκπροσωπούσε την Κύπρο με το «Fuego» του Άλεξ Παπακωνσταντίνου, αφού είναι γνωστό πως ήσουν η πρώτη επιλογή, τόσο του ΡΙΚ όσο και του συνθέτη;

Θα σου εξηγήσω, για να το ξεκαθαρίσουμε κι αυτό. Εννοείται πως λάτρεψα, από την αρχή, το τραγούδι – άλλωστε, το ‘χει γράψει ο αγαπημένος μου, Άλεξ Παπακωνσταντίνου, με τον οποίο συνεργαζόμαστε ήδη από τους Antique. Ένιωθα, απλώς, πως δεν ήταν αυτό που έπρεπε να κάνω εγώ, στη συγκεκριμένη στιγμή στη ζωή μου. Αυτό. Τόσο απλά.

Πώς σου φάνηκε η Φουρέιρα;

Ήτανε καταπληκτική, τη θαύμασα! Θα μπορούσε -και έπρεπε!- να βγει πρώτη! Ήμουν εκτός Αθηνών με τον άντρα μου, είχαμε παραγγείλει στο δωμάτιο, βλέπαμε Eurovision οι δυο μας κι έγινε χαμός! Ξυπνούσα τους τουρίστες από τη χαρά μου, έκανε μια καταπληκτική εμφάνιση! Και είδες τελικά; Καλύτερα που πήγε η Ελένη και δεν πήγα εγώ. Ήταν άψογη σε όλα!

Σε κάθε περίπτωση, θα σε ενδιέφερε να εκπροσωπήσεις κάποια στιγμή την Κύπρο στη Eurovision – ίσως και πάλι με μία σύνθεση του Άλεξ;

Εννοείται! Θα ήταν μεγάλη μου χαρά. Άλλωστε, όπως ξέρεις κι από τις προηγούμενες φορές που έχουμε μιλήσει, δεν διαχωρίζω ποτέ τον λαό μας – μπορεί η Κύπρος να έχει τη δική της σημαία, αλλά στο βάθος είμαστε όλοι Έλληνες. Θα ήταν μεγάλη μου χαρά να εκπροσωπήσω την Κύπρο, όπως μεγάλη μου χαρά θα ήταν να εκπροσωπήσω και τη Σουηδία, αλλά και την Ελλάδα – αλλά, πάντα, αν είχα το κατάλληλο τραγούδι.