Ελένη Ράντου: Δεν φαντάζεσαι γιατί στο σπίτι της έχει μονίμως δυο διακοσμητικές βαλίτσες!

Η Ελένη Ράντου δεν δίνει συχνά συνεντεύξεις, αλλά όταν το κάνει μιλάει για όλους και για όλα χωρίς ενδοιασμούς και δεύτερες σκέψεις. Αυτή τη φορά, η ηθοποιός, η οποία πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Τζάσμιν» του Γούντι Άλεν στο Θέατρο Διάνα, άνοιξε την καρδιά της στο περιοδικό People και τη δημοσιογράφο Φανή Πλατσατούρα. Μεταξύ άλλων, λοιπόν, αποκάλυψε τον απίστευτο λόγο για τον οποίο στο σπίτι της έχει μονίμως δυο διακοσμητικές βαλίτσες.

Ακολουθεί σχετικό απόσπασμα:

Τι έχουν αυτά τα βράδια;

Ησυχία. Είναι οι ώρες που όλοι κοιμούνται και νιώθω ελεύθερη. Είναι οι ώρες οι δικές μου, δεν τις αποσπά τίποτα και κανείς δεν μπορεί να μου τις πάρει.

Τι άλλο σου δίνει ελευθερία;

Να νιώθω ότι ανά πάσα στιγμή μπορώ να φύγω. Δεν ξέρω αν έχεις παρατηρήσει κάτι: Όλα μου τα έργα έχουν μια βαλίτσα. Αυτό δεν γίνεται τυχαία. Έχω την ανάγκη να νιώθω ότι μέσα σε αυτή τη βαλίτσα μπορώ να μαζέψω όλη μου τη ζωή και να εξαφανιστώ. Ακόμη και στο σπίτι μου, υπάρχουν δύο βαλίτσες διακοσμητικές.

Να φύγεις και να πας πού;

Κάποιες φορές λέω ότι θα πάω να ζήσω στα Χανιά κι άλλες στην Αγγλία και εκεί θα φτιάξω μια καινούρια ζωή και θα είμαι ξανά 20 χρόνων. Ειδικά παλαιότερα, πίστευα ότι θα ’ρθει η μέρα που θα εξαφανιστώ. Από το σπίτι μου, τον άντρα μου, το παιδί μου, το θέατρο, απ’ όλα. Ότι εκείνοι θα με ψάχνουν κι εγώ θα κάνω μια δεύτερη ζωή κάπου πολύ μακριά. Είναι αυτό που λέει το έργο: «Η απληστία για τη ζωή καμιά φορά δεν είναι για τα λεφτά. Είναι γιατί θέλεις να ζήσεις παραπάνω από μία ζωές».

Δεν σου αρέσει η ζωή σου σήμερα;

Δεν είναι αυτό. Έχω από μικρή τάσεις φυγής. Η αίσθηση ότι έχω αφιερώσει τριάντα χρόνια από τη ζωή μου εκεί πάνω (σ.σ. δείχνει τη σκηνή) μου φέρνει πανικό. Και ότι μπορεί να είναι και τα επόμενα είκοσι έτσι. Οπότε φτιάχνω αυτή την ωραία διαφυγή με τη βαλίτσα, αυτή την «παραμύθα». Βαθιά μέσα μου ξέρω ότι δεν μπορώ να εγκαταλείψω τίποτα. Ούτε τον άντρα μου, ούτε το παιδί μου, ούτε καν το Διάνα, στο οποίο ήρθα για δυο-τρία χρόνια και έμεινα είκοσι.

Σε έχει κουράσει το θέατρο;

Κάθε χρόνο λέω «Φέτος είναι η τελευταία φορά που παίζεις», «Δεν έχεις κάτι άλλο να δώσεις», «Έχεις κλείσει τον κύκλο σου» και κάθε χρόνο ανεβαίνω στη σκηνή μ’ αυτή την καινούρια τρελή επιθυμία. Και το κάνω πολλά χρόνια αυτό, πάνω από δέκα.