Για την ενασχόλησή της με την πολιτική αλλά και το Ευρωκοινοβούλιο, μίλησε η Ελένη Χρονοπούλου σε συνέντευξή της στο Marie Claire και στη Μία Κόλλια.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η γνωστή δικηγόρος και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ απάντησε πρώτη φορά ανοιχτά μετά την καταγγελία της κατά του Αλέξη Γεωργούλη.
Ασχολείστε με κάποιον συγκεκριμένο τομέα στο κόμμα;
Ναι, ανέλαβα ως εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στην Προεδρία του PES – Party of European Socialists, που είναι η μεγάλη οικογένεια των Ευρωπαίων Σοσιαλδημοκρατών και ταυτόχρονα εντός κόμματος έχω μια ατζέντα με θέματα που με ενδιαφέρουν περισσότερο και έχω κατάρτιση, ευρωπαϊκά, ανθρώπινα δικαιώματα κλπ. Κάποια στιγμή επίσης μου πρότειναν να είμαι υποψήφια στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του κόμματος.
Κάπου τότε ήταν που «έσκασε» και το θέμα με τον συγκεκριμένο Ευρωβουλευτή (σ.σ κ. Γεωργούλη). Πώς το αντιμετωπίσατε εκείνη τη στιγμή;
Θέλετε την αλήθεια; Ένιωσα ότι καταρρέει ο κόσμος και κανιβαλίζεται η προσωπικότητά μου, η προσωπική μου ζωή και η οικογένειά μου, για ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα. Ότι δεν μένει όρθιο τίποτα. Όταν εκτίθεσαι και βρίσκεσαι στο κέντρο της δημοσιότητας για λάθος λόγους, ειδικά δε όταν η ταυτότητα σου έχει διαρρεύσει παρανόμως, είναι πάντα δυσάρεστο.
Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν να αφήσω την πολιτική αλλά με κράτησε ο Νίκος Ανδρουλάκης και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τα οποία με στήριξαν απόλυτα επιμένοντας ότι δεν πρέπει να αφήσω αυτό το γεγονός να επηρεάσει τη μεγάλη εικόνα και τη συνέχεια της ζωής μου. Εκ των υστέρων συνειδητοποιώ πως είχαν δίκιο.
Πολιτική, άντρας, γυναίκα. Η θέση των δύο φύλων είναι ισότιμη ή είμαστε πίσω ακόμη;
Είμαστε πίσω ακόμη και αυτό το λένε ξεκάθαρα οι στατιστικές -οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται. Στην προηγούμενη Βουλή είχαμε 66 γυναίκες και χαιρόμαστε ως κοινωνία που πλέον έχουμε 68. Κανονικά θα έπρεπε να είναι οι διπλάσιες, γιατί οι γυναίκες αποτελούν το 51% του πληθυσμού στη χώρα μας. Εδώ έρχεται το μεγάλο ζήτημα της ποσόστωσης, όπου ένα επιχείρημα κατά είναι ότι ουσιαστικά λες ότι μια γυναίκα αξίζει να πάρει μια θέση κάπου μόνο λόγω μιας τυχαίας ποσόστωσης και όχι λόγω της αξίας της και αυτό υποβιβάζει τη γυναίκα.
Αυτό το επιχείρημα εγώ δεν το αγοράζω. Θεωρώ ότι μέχρι να φτάσουμε στο σημείο της ισότητας, η ποσόστωση είναι το αναγκαίο “κακό”. Και φυσικά τα πολιτικά κόμματα έχουν ευθύνη για το ποσό χώρο αφήνουν στις γυναίκες.
Αρα ισχύει αυτό που λένε αρκετοί, ότι αν ήσαστε άντρας, δεν θα είχατε δεχθεί αυτόν τον πόλεμο;
Λόγω της τεχνολογίας και του τρόπου που λειτουργεί το ευρύτερο σύστημα ανά πάσα ώρα κάποιος μπορεί να στοχοποιηθεί, άντρας ή γυναίκα. Η ένταση όμως και ο τρόπος με τον οποίο συμβαίνει, σίγουρα με τις γυναίκες διαφέρει. Δεν αφορά μόνο σε μένα, είναι κλασικό παράδειγμα η γυναίκα να προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι έξυπνη, ότι ξέρει γράμματα, ότι… δεν είναι ελέφαντας. Και όταν στοχοποιείται, στοχοποιείται κυρίως με σεξουαλικές αναφορές, αναφορές στη νοημοσύνη της και στην εξωτερική της εμφάνιση.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ