Ελεονώρα Μελέτη: «Ας ψάξει ο κόσμος να δει πώς αμείβεται ένας Ευρωβουλευτής, υπάρχει παραπληροφόρηση»

Για τις αλλαγές που παρατηρεί στις πρωινές εκπομπές από τη μέρα που ξεκίνησε την πορεία της σε αυτές μέχρι σήμερα, τις οικονομικές της απολαβές ως Ευρωβουλεύτρια,  αλλά και την «αντίσταση» που είχε στη μητρότητα, μίλησε η Ελεονώρα Μελέτη στην εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό ΟΚ! και τον Νίκο Γεωργιάδη.

Τα πρωινά του 2005 απέχουν αρκετά από αυτά του 2024.

Αλλάζουν οι εποχές, οι ανάγκες, το σύστημα. Ούτε εγώ είμαι ο ίδιος άνθρωπος, και αυτό είναι κιόλας το ζητούμενο. Η εποχή επιβάλλει το infotainment στοιχείο στις εκπομπές. Αν και στην Ελλάδα το έχουμε παρεξηγήσει, οι ξένοι το αντιλαμβάνονται αλλιώς. Ούτε από όσους το κάνουν μπορούν όλοι να το υπηρετήσουν. Στην Ελλάδα είναι ελάχιστα πρόσωπα που μπορούν να ισορροπούν αποτελεσματικά ανάμεσα στην ενημέρωση και ψυχαγωγία. Ξέρουμε ποια είναι αυτά, είναι κοινό μυστικό.

Εσύ δεν πέρασες καλά την τελευταία τηλεοπτική σεζόν;

Πάντα προσπαθώ να περνάω καλά ακόμα κι αν οι συνθήκες δεν το ευνοούν. Όποτε δεν περνάω καλά, είτε σε προσωπικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο, κάνω αλλαγές.

Φαντάζομαι ότι από την  πρώτη στιγμή άκουγες – άδικα κατά την  ταπεινή γνώμη μου – την ερώτηση «τι θα κάνεις με το παιδί» αν εκλεγείς Ευρωβουλευτής. 

Αυτό είναι θέμα μόνο εκείνων που ρωτάνε. Δε με αφορά καθόλου αν τους απασχολεί τι θα κάνω εγώ με τη δική μου οικογένεια. Θα πρότεινα καθένας να ανησυχεί για το τι κάνει με το δικό του παιδί και σπίτι. Αυτά είναι στερεοτυπικά και αδιάκριτα θέματα που έχουμε στην δική μας κοινωνία και επιλέγω να τα προσπερνάω. Έχοντας συνομιλήσει με άλλες γυναίκες στο κοινοβούλιο, τέτοια θύματα, που στην τελική κρατάνε τη γυναίκα πίσω από την αγορά εργασίας αλλά και τις ενδεχόμενες επιθυμίες της, δεν απασχολούν καθόλου άλλες κοινωνίες.

Το παιδί μου έχει και μαμά και μαμά, ο Θοδωρής είναι συμμετοχικός όσο είμαι και εγώ. Όχι γιατί πρέπει αλλά γιατί θέλει και επιδιώκει. Μπορεί την ευθύνη στα πρώτα χρόνια βιολογικά να την επωμίζεται περισσότερο η μητέρα, αλλά συναισθηματικά και ψυχολογικά πρέπει να είναι ίδια. Το πρώτο πράγμα που συζητήσαμε με τον άντρα μου ήταν «πάμε να δούμε τι συνεπάγεται πρακτικά το να είναι κάποιος ευρωβουλευτής».

Πήραμε την εγκύκλιο του Ευροκοινοβουλίου, είδαμε τις υποχρεώσεις που έχει, μιλήσαμε με γυναίκες που έχουν κάνει 2-3 θητείες εκεί, θεωρήσαμε ότι μπορούμε να την στηρίξουμε και είπαμε το ναι. Δεν κρατάμε καμιά αγωνία, όπως αυτή που εξέφρασαν οι άλλοι προς το πρόσωπό μου για το τι θα κάνω με το παιδί, και η οποία απορία δεν εκφράστηκε σε κανέναν άντρα πατέρα υποψήφιο, μη σου πω και σε καμιά άλλη μητέρα υποψήφια. Δεν είδα όμως και κανέναν να αναρωτιέται τρία χρόνια που έκανα πρωινό και έλειπα κάθε πρωί από τις πεντέμισι ποιος ξυπνούσε, προετοιμάζει και πήγαινε το παιδί στο σχολείο.

Άρα που καταλήγουμε; Κανείς δεν ανησύχησε πραγματικά για το παιδί, απλά το ερώτημα είχε βαθύτερο στόχο να προκαλέσει αμφιβολίες σε εμένα και τους άλλους για το πόσο καλή μητέρα είμαι που θα λείπω από το σπίτι. Ρωτάει κάνεις κάτι τέτοιο μια χωρισμένη μητέρα που κάνει συνεπιμέλεια ή μια μητέρα του δουλεύει 12 ώρες; Μια μητέρα που δουλεύει σαββατοκύριακα; Όχι βέβαια. Κι αν ρωτάει, η απάντηση έχει να κάνει με τον λόγο που απουσιάζει η μητέρα. Αν απουσιάζει γιατί είναι βιοπαλαίστρια τότε είναι η μητέρα ήρωας που λείπει για να μεγαλώσει το παιδί της.

Αν απουσιάζει γιατί αγαπάει τη δουλειά της είναι μία καριερίστα που δεν τη νοιάζει το παιδί της. Όλα θα γίνουν καλύτερα αν σταματήσουμε να είμαστε τόσο υποκριτές και αν επεμβαίνουμε λιγότερο στις ζωές των άλλων.

Όλη κουβέντα γίνεται γύρω από τα χρήματα που παίρνουν οι ευρωβουλευτές.

Εδώ υπάρχει απόλυτη διαφάνεια. Ας ψάξει ο κόσμος στο διαδίκτυο να δει πως αμείβεται ένας Ευρωβουλευτής, γιατί υπάρχει τεράστια παραπληροφόρηση γύρω από το θέμα.

Ειδικά στη δική σου περίπτωση, που η τηλεοπτική σου μετοχή ήταν υψηλή. Εννοώ  ότι δεν μπορεί να πει κάποιος ότι το έκανες για τα χρήματα.

Από την προεκλογική μου εκστρατεία έλεγα ότι το κίνητρο δεν είναι το οικονομικό γιατί από αυτή την ιστορία οικονομικά δεν θα αναβαθμιστώ. Δεν ήταν ψέμα. Εσύ που είσαι χρόνια στο χώρο μπορείς να μάθεις εύκολα αν βγαίνει οικονομικά ωφελημένη ή όχι. Ως μια παρουσιάστρια πρώτης γραμμής, με καθημερινή εκπομπή σε μεγάλο κανάλι και με τις εμπορικές συμφωνίες που είχα, καταλαβαίνεις αν είμαι εκεί για τα χρήματα.

Εγώ αφήνω πίσω χρήματα, δεν πάω να βγάλω περισσότερα. Αυτό βέβαια για μένα δεν είναι κακό, δεν έχω τα χρήματα ως πρωταρχικό κριτήριο στις επιλογές μου.

Πριν από μία βδομάδα έκανες μία συγκινητική ανάρτηση με αφορμή τα επτά χρόνια από την μέρα που έμαθες ότι είσαι έγκυος. Δεν είναι ακόμα λίγο ταμπού μια γυναίκα να λέει ότι είχε «αντίσταση στη μητρότητα»;

Το θεωρείς ταμπού; Όταν κάποιος θεωρεί ταμπού μία γυναίκα να παραδεχτεί στον εαυτό της ότι τη φοβίζει η μητρότητα, που την θεωρώ την πιο ιερή και μεγάλη ευθύνη που μπορεί να αναλάβει, σημαίνει ότι προσδοκά από τις γυναίκες να λειτουργούν σαν αναπαραγωγικές μηχανές. Δεν είναι έτσι. Οι γυναίκες έχουμε την ιερή ικανότητα να γεννάμε ζωή, αλλά δεν πρέπει να το κάνουμε επειδή οι άλλοι το περιμένουν από εμάς.

Εμένα η μητρότητα με φόβιζε και εξακολουθεί να με φοβίζει επειδή είχα αντιληφθεί από νωρίς την σημαντικότητα του να διαμορφώνεις έναν άνθρωπο και να του γνωρίζεις τον κόσμο. Επειδή φοβάσαι κάτι δε σημαίνει ότι δεν το καλοδέχεσαι όταν έρχεται. Σημαίνει ότι μπορεί να μην το επιδιώξεις, να μην τον προκαλέσεις, σημαίνει ότι μπορεί να είσαι και πάρα πολύ καλά αν δε σου συμβεί. Δεν είναι κακό να λέμε ότι η γυναίκα μπορεί να είναι ευτυχισμένη χωρίς να θέλει παιδιά. Είναι πολύ πιεστικό να γεννάμε το βάρος μιας επιθυμίας που δεν υπάρχει σε μία γυναίκα, μόνο και μόνο για να μη νιώθει παρείσακτη και περιθωριοποιημένη.

Η Αλεξάνδρα σου έχει ζητήσει αδελφάκι;

Η Αλεξάνδρα είναι ένα παιδί που δηλώνει ότι δεν θέλει αδέλφια. Επειδή την βλέπουμε πόσο περιποιητική είναι με τα μωρά την έχουμε ρωτήσει και λέει όχι. Αυτό εμένα με βοηθάει.

Δηλαδή αν στο ζητούσα θα το σκεφτόσουν;

Όχι γιατί είναι έξι χρονών και δεν ξέρει τι συνεπάγεται ο ερχομός του παιδιού, μπορεί να το βλέπει σαν παιχνίδι. Θα το έκανα μόνο αν το ήθελα εγώ και ο άντρας μου. Εκείνος ήταν πιο ανοιχτός στο να μεγαλώσει η οικογένειά, αλλά από τη στιγμή που το συζητήσαμε και του είπα πως νιώθω, δεν μπορεί να το επιβάλλει.