Ελεονώρα Μελέτη: Δυστυχώς δεν μας έπεισε…

Ξέρεις κάτι; Συνήθως έτσι συμβαίνει… Οταν γύρω από ένα πράγμα δημιουργούνται μεγάλες προσδοκίες στο τέλος το αποτέλεσμα που εισπράττεις τις πιο πολλές φορές σε απογοητεύει γιατί αποδεινύεται πως ήταν κατώτερο των προσδοκιών που όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν καλλιεργηθεί.

Ε, αυτό ακριβώς συνέβη και με την πολυαναμενόμενη εκπομπή της Ελεονώρας Μελέτη , “Hashtag” , στο “Ε” ! Η εκπομπή για την οποία προκαταβολικά οι συντελεστές της μας έταξαν λαγούς και πετραχήλια, η εκπομπή για την οποία μόνο κόκκινα χαλιά που δεν στρώθηκαν πριν την πρεμιέρα της, τελικά έκανε το ντεμπούτο της στους δέκτες μας και σαφέστατα αποδείχθηκε πως το αποτέλεσμα που είδαμε ήταν κατώτερο των προσδοκιών.

Η εκπομπή για την οποία οι συντελεστές της προκαταβολικά θεώρησαν πως μέχρι και… manual θα χρειαζόμασταν για να μπορέσουμε να την παρακολουθήσουμε και να την κατανοήσουμε, βγήκε στον αέρα και όχι δεν έκανε την διαφορά, ούτε τις εντυπώσεις κατάφερε να κλέψει.

Γιατί; Γιατί ίσως αυτό που είδαμε στους μικρούς μας δέκτες δεν ήταν τόσο πρωτοπόρο όσο περιμέναμε… Δεν ήταν τόσο ριζοσπαστικό, δεν ήταν τόσο καινοτόμο… Θα μου πεις γιατί μία νέα εκπομπή θα έπρεπε να είναι όλα αυτά… Γιατί αυτά μας είχαν υποσχθεθεί. Γιατί αυτά ήταν τα πιο κύρια χαρακτηριστικά-επιχειρήματα, με τα οποία οι άνθρωποι του “E” αποφάσισαν να λανσάρουν και να προμοτάρουν την εκπομπή στα media.

(Ισως να είχε προηγηθεί μία πιο… σεμνή και ταπεινή παρουσίασή της, τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Ομως, η σεμνότητα και η ταπεινότητα μάλλον είναι δύο έννοιες που δεν ταιριάζουν στην Ελεονώρα Μελέτη!)

Το “Hashtag” δεν είναι μία κακή εκπομπή, απλά είναι μία ρηχή εκπομπή. Μία εκπομπή ρηχή αν θέλουμε να μιλάμε πραγματικά για μία εκπομπή έρευνας… Μία εκπομπή η οποία παρά την προσπάθεια που κάνει για να βουτήξει στα βαθιά νερά της δημοσιογραφίας που “καίει”, στο τέλος βρίσκεται διαρκώς να… πλατσουρίζει στην επιφάνεια.

Ναι, η Ελεονώρα Μελέτη καταβάλει κάθε προσπάθεια για να μας πείσει πως το ΄χει και ως δημοσιογράφος και όχι μόνο ως παρουσιάστρια. Ναι, η Ελεονώρα Μελέτη καταβάλει κάθε προσπάθεια για να μας πείσει πως με την ίδια ευκολία που τόσα χρόνια ασχολήθηκε με την ψυχαγωγία και το life -style, μπορεί να ασχοληθεί και με θέματα της “βαριάς” δημοσιογραφίας. Το ερώτημα είναι ,όμως, τα καταφέρνει να μας πείσει;

Προσωπικά αναγνωρίζω την προσπάθειά της να αλλάξει τηλεοπτική πορεία και σελίδα στην τηλεοπτική της καριέρα – και μπράβο της γιατί πολλοί άλλοι για πάντα θα καθόντουσαν αναπαυτικά στις τηλεοπτικές τους δάφνες και δεν θα διακινδύνευαν απολύτως τίποτα και απολύτως για κανένα λόγο – ,όμως, κι από την άλλη μεριά, δεν μπορώ να πω πως το “Hashtag” με κέρδισε και πως πρόκειται για μία εκπομπή που έχει να πει κάτι άλλο, κάτι νέο, κάτι αποκαλυπτικό στο τηλεθεατή…

Συγνώμη, αλλά δεν μπορείς να θέλεις να κάνεις την απόλυτη τηλεοπτική ανατροπή και όπως σου ανέφερα και παραπάνω να ισχυρίζεσαι πως θα έρθει στην ελληνική τηλεόραση μία εκπομπή που δεν θα έχεις ξανά δει όμοιά της (εξ΄ ου και το… manual) και στο τέλος να βλέπουμε να βγαίνει στον αέρα μία εκπομπή για τα κορίτσια των κόκκινων φαναριών, τα ναρκωτικά, τους γκει, τα πνεύματα, τα παραφυσικά φαινόμενα, τα μέντιουμ και τις χαρτορίχτρες…

Θέματα χιλιοειπωμένα και χιλιοπαιγμένα από την εποχή της Σεμίνας Διγενή και τις “Ιστορίες γι ΄αγρίους” μέχρι και σήμερα (αντε βρε και σου λείπει μόνο ο… εξορκισμός) ! Θέματα τα οποία αν και χιλιοπαιγμένα, δεν βρέθηκε τουλάχιστον ένας έξυπνος πραγματικά τρόπος για να βγουν προς τα έξω παρουσιασμένα μέσα από μία άλλη διαφορετική οπτική γωνία, μέσα από ένα άλλο τηλεοπτικό, μικροσκόπιο.

Η έρευνα που πραγματοποιείται κάθε εβδομάδα στην εκπομπή σου δίνει την αίσθηση πως είναι γρήγορη και βιαστική… Σου δίνει την εντύπωση της έρευνας… sos όπου κάθε φορά η δημοσιογράφος-παρουσιάστρια φροντίζει να έχει συγκεντρωμένα τα πιο hot εύκολα και εντυπωσιακά της στοιχεία, χωρίς να έχει προχωρήσει παρακάτω. Τουλάχιστον απ ΄ότι έχουμε δει μέχρι σήμερα…

Μία μικρή, λιγοστή έρευνα η οποία έρχεται και “βυθίζεται” σαν άλλος Τιτανικός στον ωκεανό της εγωκεντρικότητας της παρουσιάστριας, η οποία όχι δεν έχει καταφέρει να δραπετεύσει από τα δεσμά της εικόνας της. Με το άλλοθι του βιωματικού ρεπορτάζ όλη η εκπομπή είναι τόοοοοσο Ελεονώρα, που από ένα σημείο και μετά σε παρασύρει τόοοοοοοσο που δεν καταφέρνεις καν να ασχοληθείς με το θέμα που παρακολουθείς. Και αλήθεια, βιωματική έρευνα είναι μόνο η βόλτα με το απορριμματοφόρο του δήμου ή μία απλή επίσκεψη σε ένα βραδινό Λύκειο ή μία “συνεδρία” σε μία καφετζού;

Η κατάρα δε της εγωκεντρικότητας που καταδιώκει την συγκεκριμένη τηλε-περσόνα είναι τόσο έντονη την οποία κανείς μπορεί να διακρίνει και από τον τρόπο με τον οποίο προμοτάρεται και η εκπομπή προς τα έξω, χωρίς καν να κάνει τον κόπο να την παρακολουθήσει.

Μέχρι τώρα οι συντελεστές του “Hashtag” προσπάθησαν να μας δελεάσουν να δούμε την εκπομπή γιατί η Ελεονώρα θα έκανε ναρκωτικά, γιατί η Ελεονώρα θα περπατούσε στο δρόμο της αμαρτίας, μέχρι και γιατί… τα ΄χει με παντρεμένο, γεγονός το οποίο την ανάγκασε να ψάξει να βρει την μοίρα της και το ριζικό της, το οποίο φυσικά στην συνέχεια αποδείχθηκε πως ήταν ένα επικοινωνιακό, φτηνιάρικο, κολπάκι. Λες και όλοι μας ζούμε και αναπνέουμε για να μάθουμε το τι κάνει ή το τι δεν κάνει η Ελεονώρα Μελέτη στην προσωπική της ζωή.

Ναι, πάντα η διαφήμιση της εκπομπής έχει… κιτρινοροζ αποχρώσεις, γεγονός που δεν σου κρύβω και με ενοχλεί, αλλά πιστεύω πως φτηναίνει και μειώνει και την ίδια την εκπομπή… Για παράδειγμα; Περισσότερο ενδιαφέρον είχε για μένα το απόσπασμα της Ελεονώρας Μελέτη πάνω στο απορριμματοφόρο όταν το “Hashtag” ασχολήθηκε με την “νύχτα”, παρά ο “καυτός” πολ-ντάνσινγκ χορός της!

Συμπερασματικά; Θα ήθελα το “Hashtag” να έχει περισσότερη προσπάθεια για πιο ουσιαστική, για πιο βαθιά έρευνα. Θα ήθελα από την άλλη μεριά να έχει λιγότερο…βιωματική Ελεονώρα, γιατί πιστεύω πως θα του έκανε πραγματικά καλό. Επίσης θα ήθελα πιο αποκαλυκτικά ρεπορτάζ και πιο συγκλονιστικές μαρτυρίες… Μαρτυρίες από εκείνες που σε κερδίζουν από το πρώτο δευτερόλεπτο και σε κάνουν να κολλάς με μία ολόκληρη εκπομπή. Επίσης θα ήθελα οι αφηγήσεις της Ελεονώρας να μην μοιάζουν με το ποιηματάκι που λένε τα παιδάκια στο νηπιαγωγείο, όπως επίσης μόνο καλό θα της έκανε να ανακαλύψει πιο… απάτητους τόπους έρευνας και να μην καταγίνεται με τόσο προβλέψιμα και πολυφορεμένα ρεπορτάζ.

Κατά τα άλλα; Αυτό που μέχρι τώρα με έχει κερδίσει στην συγκεκριμένη εκπομπή είναι οι γρήγοροι ρυθμοί της, το πολύ προσεγμένο μοντάζ της, αλλά και η σκηνοθετική της ματιά η οποία όντως είναι πολύ καλή.