Ελεονώρα Ζουγάνελη: “Θα ήθελα πολύ να γίνω μαμά”

Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη είναι από εκείνους τους ανθρώπους που ενώ τους χαρακτηρίζει η ζωντάνια και το μπρίο. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων μπορεί να μετατραπεί σ’ ένα ευάλωτο και εύθραυστο παιδί, αποδεικνύοντας ότι δεν έχει «πετάξει» ποτέ την παιδικότητά της. Και το κάνει ακόμα μία φορά στη συνέντευξή της στο περιοδικό Down Town και τον Παντελή Παναγιώτου. Αποκαλύπτει ανάμεσα σε άλλα ότι -ύστερα από δώδεκα συνεχόμενα χρόνια σκληρής δουλειάς- αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα και να αφήσει στην άκρη τις περιοδείες και τις ζωντανές εμφανίσεις για να ξεκουραστεί.

Αλήθεια, ποια ανάγκη σε οδήγησε να κάνεις αυτό το διάλειμμα;
Νομίζω πως ήρθε η στιγμή να βρω λίγο τον εαυτό μου και να καταλάβω τι είναι αυτό που μου συμβαίνει όλα αυτά τα χρόνια. Καμιά φορά, όταν ζεις στη ρουτίνα και βιώνεις τη ροή των πραγμάτων, ξεχνιέσαι και δύσκολα συνειδητοποιείς αυτά που σου συμβαίνουν. Ύστερα από δώδεκα συνεχόμενα χρόνια σκληρής δουλειάς, είναι καιρός να μηδενίσω το κοντέρ, προκειμένου να βρω και πάλι την ανάγκη μου για επικοινωνία. Πιστεύω πολύ στην ανανέωση. Είμαι ένας άνθρωπος που αλλάζω συνέχεια, μετακομίζω. Δεν μου αρέσει η στασιμότητα. Οπότε, τώρα είναι η ευκαιρία μου να το κάνω. Ίσως αυτό το διάλειμμα να είναι μια καλή αφορμή να επαναπροσδιορίσω κάποια πράγματα, να ξεκουραστώ και να κάνω διακοπές.

Μιας και το έχεις αναφέρει, η Ελεονώρα πόσο πολύ άλλαξε τα τελευταία χρόνια, σε σχέση με τα πρώτα της βήματα στο τραγούδι;
Ήταν καθολική η αλλαγή. Μπορώ να σου πω ότι τα πράγματα είχαν πάρει τέτοια τροπή, που η τέχνη και ο τρόπος επικοινωνίας με τους ανθρώπους, κατάφερε να με εξελίξει ως άνθρωπο και ως χαρακτήρα. Αισθάνομαι, δηλαδή, ότι το ένα αλληλεπιδρά με το άλλο. Η επαφή και η αγάπη που έχω δεχτεί από τον κόσμο, με έχει βοηθήσει σε πολλά επίπεδα. Ακόμα και στη διεργασία που γίνεται με την ίδια την ψυχή μου. Σαφώς, υπήρξαν και στιγμές που δυσκολεύτηκα και ζορίστηκα πραγματικά, αλλά έχω μάθει πως οι αλλαγές δεν είναι πάντοτε εύκολες. Ούτε τις φοβάμαι τώρα πια. Ξέρω ότι η συνέχεια που ακολουθεί επιφυλάσσει ακόμα πιο όμορφα πράγματα.

Αισθάνεσαι ότι πατάς πιο γερά στα πόδια σου σήμερα;
Κάποια πράγματα είμαι σε θέση να τα αντιλαμβάνομαι και να τα διαχειρίζομαι καλύτερα. Έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και πιστεύω πολύ στο ένστικτό μου. Υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι τρομερά ανασφαλής ως άτομο κι αυτός είναι ο λόγος που επιλέγω να αποστασιοποιούμαι. Να παρατηρώ, να εντοπίζω πράγματα και καταστάσεις προκειμένου να μπορώ να αντιλαμβάνομαι από πού πηγάζει η ανασφάλεια. Και η μεγάλη έκθεση ενός ατόμου, είναι πολύ πιθανόν να προκαλέσει ανασφάλειες.

Βάζεις τα όρια σου;
Αν δεν έχεις όρια δεν καταλαβαίνεις τη χαρά της ελευθερίας. Ακόμα και τις στιγμές που επικοινωνώ με τον κόσμο και βρίσκομαι σε μια σκηνή, υπάρχουν όρια, απλώς δεν χρειάζεται να τα πολεμήσεις. Ως άνθρωπος μου αρέσει να τσαλακώνομαι. Μου κάνει καλό και με πάει ένα βήμα παρακάτω.

Σε φοβίζει ο χρόνος;
Ο χρόνος είναι σχετικός. Έχω μάθει μέσα από τα βιώματα και το οικογενειακό μου περιβάλλον, να μη δίνω ιδιαίτερη σημασία. Ο χρόνος είναι καλός γιατί σε βοηθά να αλλάζεις. Ευτυχώς, μου έχει φερθεί πολύ καλά μέχρι σήμερα. Μου πρόσφερε εμπειρίες δίχως να το καταλάβω. Η ψυχή και το σώμα μου λειτουργούν ακόμα σε ρυθμούς εφηβικούς. Κι αυτό με κάνει να αισθάνομαι όμορφα.

Εγκλωβίζεσαι στα «πρέπει» που σου επιβάλλει η ζωή ή προτιμάς να βάζεις τους δικούς σου κανόνες;
Προτιμώ να βάζω τους δικούς μου. Βέβαια, καμιά φορά το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο ζούμε και μεγαλώνουμε, μας κατευθύνει από μόνο του. Έχω υποκύψει πολλές φορές στα «πρέπει», απλά προσπαθώ με συνείδηση να τα απομακρύνω. Δεν πιστεύω ότι με την οργή και τον θυμό μπορούμε να καταφέρουμε κάτι. Αρκεί μόνο να συνειδητοποιούμε τους λόγους που έχουμε κτίσει τη ζωή μας πάνω σε όλα αυτά τα «πρέπει» και να αρχίσουμε σιγά-σιγά να το διορθώνουμε.

Τόσο στη σκηνή όσο και σε αυτό που προβάλλεις ως άτομο προς τα έξω, κρύβει έναν έντονο δυναμισμό και μια εκρηκτικότητα. Αυτό το είδος γυναίκας αντιπροσωπεύεις;
Δεν αισθάνομαι τόσο δυναμική όσο δείχνω. Θαυμάζω πολύ τις δυναμικές γυναίκες. Χαίρομαι γενικώς τους ανθρώπους που ονειρεύονται, προσπαθούν και διεκδικούν αυτό που θέλουν. Θεωρώ, όμως, ότι οι άνθρωποι περνάμε από όλες τις φάσεις ανάλογα με τη στιγμή και αυτό που έχουμε να υπερασπιστούμε. Αναγνωρίζω πως όταν βρίσκομαι στη σκηνή, προβάλλω έναν δυναμισμό και μια μορφή έκρηξης, όμως αυτό οφείλεται στην ανάγκη μου για επικοινωνία.

Συμφωνείς στην άποψη ότι οι μεγαλύτερες στιγμές καλλιτεχνικά για έναν ερμηνευτή, είναι όταν βιώνει ένα χωρισμό;
Όχι, απαραίτητα. Πιστεύω πολύ στη συντροφικότητα. Όχι μόνο στην ερωτική αλλά γενικώς στο ότι ο ένας έχει ανάγκη τον άλλο. Ίσως όταν πληγώνομαι, να αισθάνομαι περισσότερο την ανάγκη για επικοινωνία. Δεν πιστεύω, όμως, ότι η δημιουργία και η ολοκλήρωση έρχεται μόνο τις στιγμές που πονάμε. Τα περισσότερα τραγούδια μιλούν για έρωτα. Ο έρωτας, λίγο-πολύ, στα ίδια πράγματα αναφέρεται και όλα κινούνται γύρω από αυτή την έννοια περίπου. Οπότε, ακριβώς επειδή αγαπώ πολύ τα μελαγχολικά τραγούδια, εκμεταλλεύομαι το γεγονός και καταλήγω να σατιρίζω ακόμα και τον εαυτό μου στη σκηνή.

Αγαπάς εύκολα;
Με την αγάπη έχω μια πολύ ιδιαίτερη σχέση. Πιστεύω ότι η αγάπη έρχεται σε δευτερόλεπτα. Έχω αγαπήσει ανθρώπους από το πρώτο λεπτό που τους είδα. Η αγάπη, έχει τρομερό βάθος εξέλιξης.

Αγαπιέσαι επίσης;
Ναι. Από εκεί και πέρα το πόσο θα εξελιχθεί και το πόσο θα εμβαθύνει η αγάπη, αυτό είναι μια άλλη ιστορία…

Πόσο καιρό σού παίρνει να ξεπεράσεις τους δικούς σου χωρισμούς ;
Ένας χωρισμός δεν τελειώνει ποτέ. Είναι κι αυτός ένας μικρός θάνατος. Ακόμα κι αν έχει φύγει συνειδητά από τη ζωή σου, συνεχίζει να ζει μέσα σου. Εξακολουθείς να τον κρατάς και να κουβαλάς πράγματα απ’ αυτόν. Ουσιαστικά, επαναπροσδιορίζεις τη ζωή σου και μαθαίνεις να ζεις χωρίς την παρουσία ενός ανθρώπου.

Πότε γίνεσαι ευάλωτη;
Συνέχεια. Επηρεάζομαι πολύ από τις διαθέσεις των ανθρώπων. Ιδιαίτερα όταν ξυπνούν οι ανασφάλειές μου, το αισθάνομαι σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.

Καμιά φορά βαριέσαι τους ανθρώπους;
Βαριέμαι όταν δεν υπάρχει διάθεση για επικοινωνία. Τα τελευταία χρόνια, με όλα αυτά τα προβλήματα που υπάρχουν γύρω μας, οι άνθρωποι έχουμε γίνει πιο κλειστοί, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα τεράστιο κενό ανάμεσά μας.

Και τι κάνεις με αυτούς τους ανθρώπους; Τους απομακρύνεις;
Απομακρύνομαι. Προσπαθώ να αποστασιοποιούμαι και να βρίσκω χρόνο για τον εαυτό μου. Όταν δεν το κάνω, νευριάζω. Οπότε, επιλέγω να αποχωρώ και να επιστρέφω μόνο όταν νιώσω καλά. Καμιά φορά, πάλι, επιζητώ τη μοναξιά μου. Εκεί που είμαι μια χαρά, «κατεβάζω» ρολά και απομακρύνομαι από όλους και από όλα.

Είσαι κυκλοθυμική;
Είναι έκφραση κυκλοθυμίας, αλλά δεν είμαι κυκλοθυμική. Είναι κάτι το οποίο δεν έχω ξεπεράσει ακόμα. Ευτυχώς, οι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά μου με ανέχονται (γέλια).

Έχεις φανταστεί ποτέ τη ζωή σου εκτός μουσικής;
Όχι, αλλά θα ήθελα πολύ να μπορούσα να τη φανταστώ. Για παράδειγμα, με αγχώνει το ότι δεν μπορώ να το κάνω…

Ποιο είδος μουσικής πιστεύεις ότι υπηρετείς;
Πιστεύω στα είδη ανθρώπων. Οι άνθρωποι και ο τρόπος που παρουσιάζουν τα πράγματα, οι αισθήσεις και οι μυρωδιές τους είναι που δίνουν χρώμα στην τέχνη. Δεν θεωρώ ότι υπάρχουν είδη και κατηγορίες. Είμαι ένας άνθρωπος που προσπαθώ μέσα από τα τραγούδια μου, να επικοινωνήσω και να ξεδιπλώσω την ψυχή μου. Χρησιμοποιώντας όλα τα είδη μουσικής, αισθάνομαι ότι μπορώ να τα καταφέρω.

Κάποια στιγμή είχες δοκιμαστεί και στο θέατρο. Τι γεύση σου άφησε αυτή η εμπειρία;
Ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή της ζωής μου. Δεν ήταν ακριβώς μιούζικαλ. Ουσιαστικά, ήταν η ζωή και τα τραγούδια της Édith Piaf. Δεν σου κρύβω ότι όλο αυτό που έζησα ήταν παράξενο. Με συνεπήρε. Παρότι έχω σπουδάσει θέατρο, αυτή ήταν η πρώτη μου φορά. Από την υπερβολική ανάγκη μου να τα καταφέρω, κουβαλούσα για μεγάλο διάστημα και ζούσα για αρκετό καιρό επηρεασμένη και μπερδεμένη από αυτό το ρόλο. Μου πήρε πολύ καιρό μέχρι να μπορέσω να την αποτινάξω από πάνω μου. Νιώθω πολλές φορές ότι ακόμα και σήμερα με παρασύρει, σαν να μπαίνει μέσα μου και επιδρά στη ζωή μου. Αυτή ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή της ζωής μου, που με έκανε να συνειδητοποιήσω το ποσό πολύ μου αρέσει το θέατρο.

Η επιτυχία, σε έχει οδηγήσει ποτέ στα «χωράφια» της αλαζονείας;
Σαν προσωπική εκτίμηση, δεν έχω νιώσει ποτέ κάτι τέτοιο. Θα ήθελα να μπορούσα κάποια στιγμή να το ψάξω περισσότερο μέσα μου, αλλά μέχρι στιγμής δεν πιστεύω ότι μου έχει συμβεί ποτέ.

Ο πατέρας σου, Γιάννης Ζουγανέλης, πόσο μεγάλη επιρροή έχει στη ζωή σου;
Τεράστια. Ο πατέρας μου είναι μια πολύ ισχυρή προσωπικότητα. Ένας άνθρωπος δημιουργικός και ζωντανός, τον οποίο έχω θαυμάσει πολύ ως παιδί και τον έχω απομυθοποιήσει μεγαλώνοντας. Για να μπορέσεις να ανακτήσεις τις δυνάμεις και να προχωρήσεις στη ζωή, θα πρέπει να περάσεις αυτή τη διαδικασία μέχρι να βρεις τα πραγματικά μεγέθη και να αναγνωρίσεις τις αξίες. Και σε αυτό, με έχουν βοηθήσει και ο πατέρας και η μητέρα μου. Μάλιστα, ιδίως ο πατέρας μου, όταν χρειάστηκε να βρεθεί δίπλα μου στην απομυθοποίησή του, το έκανε με απόλυτο σεβασμό και αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που τον αγαπάω πολύ.

Έχετε την κλασική σχέση πατέρα-κόρης;
Καμιά φορά, ναι. Υπάρχουν στιγμές, βέβαια, που ο πατέρας μου παραείναι τρελός και ερωτευμένος μαζί μου. Όμως, κρατάμε πολύ τους δεσμούς της οικογένειας. Μπορεί να μη βλεπόμαστε όσο θα θέλαμε, λόγω του ότι ο χρόνος μας είναι περιορισμένος, αλλά αγαπιόμαστε πολύ. Συνυπάρχουμε και υπάρχει αμοιβαίος θαυμασμός. Ο πατέρας μου είναι πιο εκδηλωτικός. Μπορεί καλύτερα να εκφραστεί. Από την άλλη, εγώ είμαι πιο κλειστή, όμως είναι ολοφάνερο ότι αγαπιόμαστε.

Του λες όλα τα μυστικά σου;
Τώρα πια όχι και τόσο. Όχι, γιατί έχω κάτι σημαντικό να κρύψω από αυτόν, απλώς, νομίζω πως τώρα πια δεν χρειάζεται να μοιράζομαι τα πάντα με τον πατέρα μου.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Down Town, ο Γιάννης Ζουγανέλης, είχε πει πως δεν θα ήθελε ποτέ να βρίσκεται πίσω από την καριέρα σου γιατί πιστεύει στην αυτοδυναμία των ανθρώπων. Συμμερίζεσαι αυτή την άποψη;Φυσικά. Πιστεύω σ’ αυτό που εκπέμπει ο κάθε ένας. Όλοι είμαστε μοναδικοί και ο κάθε ένας έχει κάτι διαφορετικό να προσφέρει. Το γεγονός ότι ο πατέρας μου δεν μπλέχτηκε ποτέ στις επιλογές μου, θεωρώ πως ήταν ευλογία γιατί με άφησε να κάνω αυτά που ήθελα. Εγώ είμαι λίγο αυθόρμητη και παρορμητική, όμως με άφησε. Αν δεν φας μόνος σου τα μούτρα σου, δεν πρόκειται να μάθεις ποτέ.

Επίσης, έχει πει πως θα ήθελε πολύ να γίνει παππούς. Θα του κάνεις αυτό το χατίρι;
Κι εγώ θα ήθελα πολύ να γίνω μαμά κάποια στιγμή, όμως αυτά τα πράγματα δεν μένουν στα δικά μας «θέλω».Πιστεύω πολύ στην οικογένεια και στη μητρότητα. Για τη ζωή μιας γυναίκας, είναι πολύ σημαντική στιγμή το μεγάλωμα των παιδιών και θα ήθελα κάποια στιγμή να το ζήσω.

Θα γίνεις καλή μαμά πιστεύεις;
Ελπίζω ότι θα είμαι τουλάχιστον διαθέσιμη. Νομίζω, όμως, ότι θα μπορούσα να γίνω. Δεν έχω φανταστεί και δεν έχω προγραμματίσει τίποτα. Δεν εξαρτάται από εμένα άλλωστε. Ίσως είναι προτιμότερο αυτά να τα αφήνουμε στην τύχη.