Eλισάβετ Κωνσταντινίδου: “Δεν ξέρω αν έχω ελέγξει τον ναρκισσισμό μου”

Η Ελισάβετ φέτος έχει βάλει το πιο μεγάλο στοίχημα: τον μονόλογο της Ελένης Γκασούκα με τίτλο “Εγώ, η Γωγώ”. Σε πρόσφατη συνέντευξη της μιλάει για την νέα της δουλειά, τη σχέση με τη δουλειά της, τα media και τους δικούς της ανθρώπους.

Αλήθεια, γιατί ένας ηθοποιός θέλει να κάνει μονόλογο;
Δεν ξέρω… Εγώ το μόνο που ήξερα είναι ότι ήταν η πρώτη φορά που είχα πει «θέλω να ακούσω τι έχουν να μου προτείνουν και να κάνω αυτό που πραγματικά θα έχει ενδιαφέρον για μένα», χωρίς όμως να ξέρω σε ποια κατεύθυνση να πάω. Είχαν έρθει οι προτάσεις για το χειμώνα από τον Απρίλιο και πέρναγαν οι μέρες και οι μήνες, αλλά δεν μπορούσα να κλείσω. Μίλαγα με πολλούς ανθρώπους και κάτι με εμπόδιζε να αποφασίσω. Μέχρι που ήρθε το τηλέφωνο της Ελένης Γκασούκα. Δεν είπα, δηλαδή, «φέτος θα κάνω μονόλογο». Ήρθε απλά τη στιγμή που έπρεπε.

Ισχύει ότι ο μονόλογος μπορεί, ίσως, να ενισχύσει το κομμάτι του ναρκισσισμού σε έναν ηθοποιό;
Πιθανόν, αν πετύχει τόσο. Όμως δεν ξέρω γιατί δεν μου έχει συμβεί. Πρώτη φορά κάνω μονόλογο. Ξέρεις, είναι λίγο παρεξηγημένο, γιατί θεωρείται λίγο «της μόδας». Ίσα-ίσα, δεν το είχα σκεφτεί, γιατί δεν μου αρέσουν πράγματα που είναι της μόδας. Βεβαίως κάνω δουλειές που έχουν απήχηση, όμως αυτό δεν το ξέρω από πριν. Απλά κάτι με οδηγούσε να πω «ναι» και τύχαινε και να πετυχαίνουν. Όμως δεν μου αρέσει η μόδα, δεν την ακολουθώ. Αν είναι και ένεση στο ναρκισσισμό και τη ματαιοδοξία είναι πια αστείο… Κάτι πρέπει να κάνεις όσο μεγαλώνεις. Ξεκινάς να κάνεις αυτή τη δουλειά γιατί έχεις ανάγκη επιβεβαίωσης, αλλά πρέπει πια να έχεις επιβεβαιωθεί για να μην κάνεις ανοησίες…

Εσύ τον δικό σου ναρκισσισμό πώς τον έλυσες;
Δεν ξέρω αν τον έχω λύσει, αν τον έχω ελέγξει. Πρέπει, όμως, να ακυρώνεις μερικά πράγματα, για να προχωρήσεις σε αυτή τη δουλειά. Αν βαδίζεις με σύμβουλο τον ναρκισσισμό σου δεν θα κάνεις πράγματα που σου αρέσουν πραγματικά, αλλά μόνο αυτά που θα σε επιβεβαιώσουν. Αυτό θέλει δουλειά με τον εαυτό σου. Και το έχουμε ξαναπεί. Αν δεν κάνεις ψυχοθεραπεία, αν δεν δουλέψεις τον εαυτό σου, αν δεν καταλάβεις την ασημαντότητά σου στο σύμπαν, δεν καταλαβαίνεις ποιος είσαι πραγματικά και γιατί είσαι σε αυτή τη ζωή.

Στο έργο αυτό υποδύεσαι μια γυναίκα που είναι εγκλωβισμένη, που παίρνουν άλλοι αποφάσεις για εκείνη… Εσύ είχες εγκλωβιστεί σε κάποια φάση της ζωής σου;
Φυσικά. Και απόγνωση με είχε πιάσει και σχεδόν κρίση πανικού. Απλά τώρα τα μετουσιώνω και τα διαχειρίζομαι διαφορετικά τα πράγματα. Δεν θέλω να είμαι εγκλωβισμένη γιατί κανείς δεν μπορεί να εγκλωβίσει. Όμως το έργο είναι πολύ σύγχρονο. Γιατί όλοι λίγο πολύ είμαστε εγκλωβισμένοι σε μια κατάσταση, σε μια αβεβαιότητα μιας εξουσίας που δεν της έχουμε εμπιστοσύνη. Βλέπεις, όμως, ότι αλλάζουν τα πράγματα. Οι άνθρωποι παίρνουν θέση και αυτό σε κάνει να έχεις μια ελπίδα. Γιατί εμείς οι άνθρωποι ως σύνολο έχουμε μεγαλύτερη δύναμη από ό,τι νομίζαμε. Και τώρα καταλαβαίνουμε τη δύναμη που έχουμε, όπως άλλωστε έδειξαν και τα τελευταία γεγονότα…

Έπρεπε, όμως, να χαθεί μια ζωή για να ακουστεί αυτή η αγανάκτηση…
Κι αυτός είχε αυτό το χρέος. Να γίνει θυσία που θα οδηγούσε σε κάποια καλύτερα πράγματα. Πιστεύω ότι ο καθένας που έρχεται εδώ έχει ένα σκοπό. Καλό είναι και να το ξέρουμε κιόλας. Ήταν η αιτία για να γίνει ένα ξεκαθάρισμα, μπήκαν μπροστά κάποια πράγματα. Έτσι κι αλλιώς, εγώ δεν πιστεύω στο θάνατο πια. Πιστεύω σε μια μετάβαση. Φεύγουμε για να πάμε κάπου αλλού. Με αυτή την έννοια, εκείνος επέλεξε γιατί ήθελε να φύγει. Και θα επιστρέψει.

Κάποια πράγματα πιστεύεις ότι σε καθορίζουν; Για παράδειγμα νιώθεις ότι ακόμα εξαργυρώνεις την επιτυχία του «Παρά 5»;
Βέβαια, δεν τελειώνει αυτό. Αν ακόμα μου λένε «α, ρε Ζουμπουλία πού παίζεις να έρθω να σε δω;» σημαίνει ότι είναι καταγεγραμμένο στις συνειδήσεις του κόσμου. Με μάθανε από αυτό. Αυτό ήταν μια ανατροπή στη ζωή μου. Και με αποσυντόνισε μια περίοδο. Όμως αυτή η συνάντησή μου με τον Γιώργο Καπουτζίδη ήταν κάτι μοναδικό και πραγματικά του το χρωστάω. Ξέρεις πόσοι καλοί ηθοποιοί υπάρχουν και δεν συναντιούνται με έναν Γιώργο;

Πιστεύεις ότι έχεις μάθει, μετά από τόσα χρόνια, το παιχνίδι των media;
Όχι, δεν το έχω μάθει, δεν πιστεύω ότι μαθαίνεται και, στην πραγματικότητα, ποτέ δεν με ενδιέφερε και να το μάθω. Δεν με νοιάζει να είμαι συνέχεια στα εξώφυλλα και στα περιοδικά με οποιοδήποτε τίμημα. Δεν θέλω ούτε να μου κάνουν κανένα χατίρι, ούτε και να κάνω.

Δεν θα άντεχες δηλαδή να κάνεις μια πιο λαμπερή ζωή μέσω αυτής της δουλειάς με πιο πολλή χρυσόσκονη και πιο πολλά δημοσιεύματα;
Θεωρείς ότι οι άνθρωποι αν θέλουν να κάνουν κάτι, δεν το κάνουν; Αν ήθελα θα το είχα κάνει. Δεν με αφορά αυτό. Δεν με νοιάζει, δεν μου αρέσει. Αγαπώ που με αγαπά ο κόσμος, αλλά μέχρι εκεί. Με τρόμαξε η δημοσιότητα με το «Παρά 5», ήταν τόσο καταιγιστικό, σαν να ήμασταν το κέντρο του κόσμου. Και όχι, αυτό δεν μου αρέσει.

Πιστεύεις ότι έχουμε τη ζωή που μας αξίζει;
Φυσικά, εμείς είμαστε οι επιλογές μας και έχουμε κάνει το σχέδιο της ζωής μας. Ερχόμαστε γνωρίζοντας το σχέδιο. Γιατί κάτι πρέπει να μάθουμε μέσα από αυτό. Πιστεύω στις δυνατότητες που έχουμε μέσα μας, αν και δεν είναι πολύ ανεπτυγμένες, γιατί έτσι μας έχουν μάθει. Αυτή την περίοδο έχω ηρεμία στην ψυχή μου, κάνω επαγγελματικά αυτό που θέλω και ξεκαθαρίζω σε όλους τους τομείς. Πέρασα δύσκολα στη ζωή μου, αλλά αν δεν είχα περάσει από αυτά τα κανάλια δεν θα είχα φτάσει εδώ.

Η κόρη σου σπουδάζει στη Θεσσαλονίκη. Τελικά είναι δύσκολος αυτός ο απογαλακτισμός;
Μου λείπει πολύ. Ξεχνιέται, δεν με παίρνει τηλέφωνο και εγώ θέλω να γυρίσει πίσω, να την πιάσω, να τη μυρίσω. Ο απογαλακτισμός είναι καλός για εκείνη – δεν είναι για τη μάνα. Η μάνα θέλει το παιδί κοντά της – η Ελληνίδα μάνα τουλάχιστον. Σκέψου ότι ακόμα η μάνα μου μέχρι σήμερα λέει «τα μωρά μου». Το παιδί μου έχει μια πολύ ισχυρή προσωπικότητα, είναι ένα πολύ ανεξάρτητο άτομο και την αφήνω να κάνει αυτό που θέλει. Αλλά, αν με ρωτάς, όχι δεν ήθελα να φύγει.

Στην προσωπική σου ζωή είχες πάντα την ηρεμία που ζητούσες;
Την ηρεμία δεν ψάχνω να τη βρω μέσα από τους άλλους, την ψάχνω μέσα από μένα. Νομίζω ότι είμαι σε έναν καλό δρόμο… Ναι, έχω πια την ηρεμία που θέλω…

Είσαι σε μακροχρόνια σχέση… Πιστεύεις ότι αυτό θέλει δουλειά;
Πολύ! Αυτό που δεν ήξερα είναι ότι θέλουν και οι φιλίες…Πολλή δουλειά θέλει η σχέση με το παιδί σου, η σχέση με τους φίλους σου. Οτιδήποτε θεωρείς αυτονόητο από πίσω έχει κόπο και σκέψη…

Διάβασε περισσότερα στο Down Town Kύπρου που κυκλοφορεί.