Ελισάβετ Μουτάφη: Φωτογραφίζεται για το TLIFE χωρίς μακιγιάζ και μιλά για το προξενιό της Ιουλίας και τον άντρα της ζωής της

Η Ελισάβετ Μουτάφη είναι από τους ανθρώπους που απολαμβάνεις να μιλάς μαζί τους. Αγαπά τους ανθρώπους, τους σέβεται και θέλει να θαυμάζει όποιον στέκεται πλάι της. Ο  ανταγωνισμός και τα πισώπλατα “μαχαιρώματα” δεν την αφορούν. Τα τελευταία χρόνια, έχει μάθει να θέτει πιο εύκολα τα όρια της και επιλέγει τα πιο απλά πράγματα στη ζωή της, αφήνοντας τα περίπλοκα μόνο για τους ρόλους της.

Τη συναντήσαμε στη γειτονιά της, εκεί που θα απολαύσει τη βόλτα της με τον αγαπημένο της σκύλο, θα πιει τον καφέ της και θα χαιρετήσει όποιον την πλησιάσει. Απολαμβάνει την επαφή με τον κόσμο, και νιώθει ευγνώμων για την αγάπη που εισπράττει από αυτόν. 

Τη φετινή τηλεοπτική σεζόν, η Ελισάβετ Μουτάφη πρωταγωνιστεί στη νέα τηλεοπτική σειρά του Alpha, “Το προξενιό της Ιουλίας” και με αφορμή αυτό, μίλησε στο TLIFE για την ηρωίδα που υποδύεται, την σχέση αλληλοσεβασμού και θαυμασμού που έχει με τον σύζυγό της, Μάνο Νιφλή καθώς και την αγάπη της για τη μόδα.

Η φετινή τηλεοπτική σε βρίσκει στο “Προξενιό της Ιουλίας”, τη νέα σειρά του Alpha. Πες μου λίγα λόγια γι’ αυτή τη συνεργασία και την ηρωίδα που υποδύεσαι.

Πρόκειται για μια υπέροχη σειρά, γραμμένη από μια εξαιρετική ομάδα. Ο Νίκος Απειρανθίτης έχει γράψει τρομερές δουλειές (τελευταία ήταν το, “Βραχιόλι της φωτιάς”, όπου μου είχε χαρίσει έναν εξαιρετικό ρόλο) και για μας είναι πολύ σημαντικό που συνεργαζόμαστε μαζί του καθώς το σενάριο παίζει κυρίαρχο ρόλο σε μια σειρά. Φυσικά η πρώτη ύλη είναι το βιβλίο, το οποίο έχει γράψει ο Γιώργος Πολίτης. Επίσης, και όλο το καστ των ηθοποιών είναι εξαιρετικό, όπως και οι σκηνοθέτες μας.

Η υπόθεση διαδραματίζεται το 1959 στον Τύρναβο, μια εποχή κατά την οποία οι γυναίκες ήταν πολύ καταπιεσμένες, παντρευόντουσαν με προξενιά. Σε όλη την ιστορία η γυναίκα βρίσκεται σε πρώτο πλάνο.

Εγώ στη σειρά υποδύομαι τη Στάσα, τη μητέρα της Ιουλίας. Η Στάσα είναι μια πολύ δυναμική, για την εποχή της, γυναίκα. Αρκετά σκληρή. Έχει περάσει πολύ δύσκολα. Ο πατέρας της πέθανε από τον καημό του, όταν η αντίθετη οικογένεια, αυτή των Ραζίνιδων, τους έκλεψαν όλα τα χωράφια. Ωστόσο, στάθηκε και τυχερή, γιατί παρότι παντρεύτηκε με προξενιό, ο άντρας της είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος και πατέρας, και πολύ μορφωμένος.

Έκαναν δυο παιδιά, την Ιουλία και τον Ρήγα. Με την κόρη της είναι πολύ αυστηρή, την αγαπάει επίσης πολύ. Δε θέλει η κόρη της μείνει στον Τύρναβο, θέλει μια διαφορετική για εκείνη ζωή. Η Στάσα έχει όλα τα στοιχεία μιας σκληρής γυναίκας που παίρνει τα πράγματα στα χέρια της – εκείνη την εποχή. Η κόρη προσπαθεί να κάνει την επανάστασή της, ενώ ο γιος είναι πολύ κοντά στο δικό της χαρακτήρα. Θα δούμε να ξετυλίγονται φοβερές ιστορίες. Είναι τέσσερις οικογένειες και στη μέση, ένα κορίτσι και ένα αγόρι.

Στο trailer είδαμε να αποτυπώνεται πράγματι αυτή η σκληρότητα. Το κοινό πιστεύεις θα δικαιολογήσει αυτή σου τη στάση;

Νομίζω πως ναι. Σαφώς και υπάρχουν διαφορετικές γνώμες. Αυτό είναι και το ενδιαφέρον της υπόθεσης. Το κοινό πρέπει να αγαπήσει, να συμπαθήσει, να μισήσει, να θυμώσει με τον ρόλο. Έτσι είναι και η ζωή άλλωστε. Το κοινό νομίζω πως πάντα ταυτίζεται με τους ρόλους που έχουν εσωτερικές συγκρούσεις και αυτή είναι και η δική μας επιθυμία, να κάνουμε τον κόσμο να ταυτιστεί με τους χαρακτήρες, να μη τους νιώθει μακριά του.

Το ότι η ιστορία αναφέρεται στο 1959, ήταν για σένα μια παραπάνω πρόκληση;

Σίγουρα. Είχε προηγηθεί βέβαια και το “Βραχιόλι της φωτιάς”, που αναφερόταν στην ιστορία των Εβραίων, δωσμένη από τη πλευρά των Ελλήνων. Είναι πάντα σπουδαίο να ανατρέχεις στο παρελθόν και να μαθαίνεις την ιστορία του τόπου σου. Και μέσα σε όλα αυτά, υπάρχουν οι εκρήξεις, υπάρχουν πολλά και ανθρώπινα πράγματα.

Χαρακτήρες που συναντάμε στη σειρά, το 1959, τους συναντάμε και σήμερα θεωρείς;

Φυσικά. Η διαφορά είναι ότι τότε, δινόταν περισσότερη δύναμη στους άντρες ώστε να κυριαρχούν και να κάνουν αυτό που θέλουν. Οι χαρακτήρες όμως δεν αλλάζουν, απλώς με τις εποχές εντείνονται τα πράγματα ή όχι. Το DNA δεν αλλάζει, απλώς με βάσει την εποχή, τα ήθη, τις προκαταλήψεις, δίνεται ώθηση στον εκάστοτε χαρακτήρα να πάει προς τη μια ή την άλλη πλευρά.

Σε έχουμε δει αρκετές φορές σε καθημερινά σήριαλ. Πόσο εύκολο είναι για έναν ηθοποιό το καθημερινό;

Η δυσκολία του καθημερινού είναι πολύ μεγάλη. Το “στοίχημά” μας εδώ είναι ότι κάνουμε μια σειρά με πολύ υψηλά standards. Το μεγαλύτερο μέρος των γυρισμάτων γίνεται σε εξωτερικούς χώρους, πράγμα που δυσκολεύει την κατάσταση. Οι ώρες είναι πολλές. Σαφώς δεν είναι εύκολο, όμως είμαστε μια πολύ ωραία και δεμένη ομάδα που θέλουμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Είμαστε όλοι πολύ χαρούμενοι γι’ αυτή τη δουλειά.

Τη φετινή σεζόν ο ανταγωνισμός στη μυθοπλασία είναι πολύ μεγάλος.

Είναι πολύ καλό αυτό. Όλοι οι συνάδελφοι είναι φίλοι. Θέλουμε να πηγαίνουν όλα καλά, γιατί θέλουμε να έχουν όλοι δουλειά, πόσω μάλλον σε τόσο ωραίες παραγωγές όπως οι φετινές. Είναι ωραίος ο ανταγωνισμός. Μας βοηθά και στο να δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Μακάρι, να έχουμε όλοι δουλειά και να δίνουμε στον κόσμο ό,τι πιο ουσιαστικό και αληθινό γίνεται;

Ο κόσμος έχει αρχίσει να στέλνει ήδη μηνύματα και να ρωτάει πράγματα για τη σειρά;

Ναι, και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό. Ξέρουν όμως, ότι εγώ δεν είμαι άνθρωπος που θα αποκαλύψει πολλά. Μου αρέσει να κρατάω σε αγωνία το κοινό. Και δε το κάνω γιατί δεν επιτρέπεται. Το κάνω γιατί εγώ θεωρώ σημαντικό να έχει αγωνία το κοινό για την εξέλιξη.
Πέρασες και ένα γεμάτο καλοκαίρι με την “Ηλέκτρα”, περιοδεύοντας σε όλη την Ελλάδα. Θεατρικά θα σε δούμε κάπου αλλού τον φετινό Χειμώνα;

Ήταν μια εξαιρετική παράσταση με φοβερούς συναδέλφους, σε σκηνοθεσία της Λίλλης Μελεμέ, που υποδύεται την προξενήτρα στη σειρά. Κάναμε μια τεράστια περιοδεία, και το κοινό μας αγκάλιασε. Πήραμε πολλή αγάπη από το κοινό. Εγώ έκανα έναν ρόλο που ήθελα πολύ να κάνω, την Κλυταιμνήστρα.

Από εδώ και πέρα, για κάποιο διάστημα θα επικεντρωθώ στην Ιουλία μας. Αποφάσισα, για την ώρα, να μην κάνω θέατρο, παρότι είχα αρκετές προτάσεις. Προς το τέλος του Χειμώνα, θα το ξανασυζητήσουμε.

Δύσκολος ρόλος η Κλυταιμνήστρα…

Δε θέλω να χρησιμοποιώ τον όρο “δύσκολος”. Όσες περισσότερες απαιτήσεις έχει ένας ρόλος, τόσο περισσότερο σε προκαλεί να τον ψάξεις και να προσπαθήσεις να βγάλεις την αλήθεια σου μέσα από αυτόν.

Κυνηγάς τέτοιους ρόλους;

Βέβαια. Για να είμαι ακριβής, δεν τους κυνηγάω, τους θέλω. Και ήμουν τυχερή, μπορώ να πω, μέχρι σήμερα. Μου έχουν συμβεί πολλοί τέτοιοι ρόλοι, και είμαι χαρούμενη και ευγνώμων γι’ αυτό. Η φετινή περιοδεία με δυσκόλεψε και λίγο παραπάνω γιατί είχα παράλληλα και τα γυρίσματα. Όμως, παρά τη δυσκολία και την κούραση, είναι πολύ όμορφο για έναν ηθοποιό να καταπιάνεται με τέτοιους ρόλους και να κάνει τέτοιες συνεργασίες.

Οι περισσότερες σειρές που σε έχουμε δει, είναι δραματικές. Σου λείπει μια κωμωδία;

Όταν ένας ρόλος είναι ουσιαστικός, και μια σειρά είναι ωραία, δε σου λείπει τίποτα. Και δραματική να είναι μια σειρά, θα έχει και τα κωμικά της στοιχεία. Έτσι είναι άλλωστε και η ζωή. Δε μπορεί να υπάρχει ένας δραματικός ρόλος, χωρίς τις κωμικές του στιγμές. Αντιστοίχως και ένας κωμικός ρόλος. Όταν ένας ρόλος είναι ουσιαστικός, δε μπορείς να πεις ότι σου λείπει κάτι, θα τα βγάλεις όλα.

Τι σε ώθησε να ασχοληθείς με την υποκριτική;
Θα σε γελάσω. Μάλλον, το ότι ήθελα να ζω πολλές ζωές. Ήταν κάτι που με είχε κερδίσει από πολύ νωρίς.

Διάβασα, πως αρχική σου επιθυμία ήταν να ασχοληθείς με τη μόδα.

Έλεγα πάντα ότι ήθελα να ασχοληθώ με τη μόδα, γιατί η οικογένειά μου είναι μέσα σε αυτή. Την αγαπώ τη μόδα. Ασχολήθηκα και ασχολούμαι μαζί της. Η μόδα όμως, δεν είναι ασύνδετη με την υποκριτική. Είναι πολύ σημαντικό για έναν ηθοποιό, να ξέρει πως είναι εξωτερικά ο ήρωάς του, τι κοστούμι φοράει. Η μόδα είναι τέχνη.

Εγώ στράφηκα περισσότερο προς την υποκριτική, ωστόσο, ξαναγύρισα στη μόδα. Έχω την επαφή, και την εξαιρετική σχέση που έχω με τον θείο μου, τον Μάκη Τσέλιο. Η μητέρα μου είναι η υπεύθυνη του ατελιέ. Υπάρχει μέσα μου, και στην πράξη, η μόδα. Τα γυρίσματα όμως και οι παραστάσεις σου “ρουφάνε” τόση ενέργεια και χρόνο – με την καλή πάντα ένοια – που αναπόφευκτα πας προς τα εκεί.

Ήσουν από τα παιδιά που θα πήγαιναν συχνά στο θέατρο;

Όχι. Δεν έβλεπα πολλές παραστάσεις. Περισσότερη επαφή είχα με τη μουσική, λόγω του πατέρα μου. Δεν τραγουδούσα, αλλά άκουγα, είχα μια μουσική παιδεία που με πήγε παραπέρα. Αυτό ήταν πολύ σπουδαίο για μένα. Η μουσική, είναι επίσης συνδεδεμένη με τη δουλειά μας, και η μουσική παιδεία που είχα, με βοήθησε να συνειδητοποιήσω τι ήταν αυτό που ήθελα να κάνω.

Θυμάμαι ότι είδα μια παράσταση στο υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, τον “Μικρό Πρίγκιπα”, του μετέπειτα δασκάλου μου, Μίμη Κουγιουμτζή. Εκεί, ερωτεύτηκα το Θέατρο Τέχνης. Είπα, ότι εκεί θέλω να πάω. Με το που τελείωσα λοιπόν το Αρσάκειο, έδωσα εξετάσεις και μπήκα.

Όλα αυτά τα χρόνια, σχεδόν πάντα είσαι σε μια δουλειά. Είναι πιστεύεις και θέμα τύχης ή έχει να κάνει μόνο με το ταλέντο και τη σκληρή δουλειά;

Σαφώς και είναι και θέμα τύχης. Υπάρχουν σπουδαίοι ηθοποιοί, που μπορεί να μην έχουν πάντα δουλειά. Ήμουν και είμαι τυχερή. Το πιστεύω στο 100% αυτό. Είναι πολλά αυτά που παίζουν ρόλο στο να έχεις δουλειά, και δουλειά που να σε αφορά.

Έχεις πει περισσότερα “όχι” ή “ναι” στην πορεία σου;
Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ. Ωστόσο, έχω πει αρκετά όχι.

Ισχύει αυτό που λένε, ότι “με τα όχι χτίζονται οι καριέρες”;

Οι καριέρες χτίζονται με την πολλή δουλειά, με την τύχη, με τη μελέτη, τη συνέπεια, την αγάπη γι’ αυτό που κάνεις και τον σεβασμό για το κοινό. Τα “όχι” ή τα “ναι” είναι προσωπική επιλογή του καθενός.

Θυσίες έχεις κάνει στην προσωπική σου ζωή για τη δουλειά;

Ναι, αλλά εγώ δε τις ονομάζω θυσίες. Δε μου αρέσει η λέξη “θυσία”. Είναι επιλογές όλα.

Το γεγονός πως και ο σύζυγος σου, Μάνος Νιφλής, κάνει ένα επάγγελμα με αρκετά περίεργο και φορτωμένο πρόγραμμα, βοηθά στο να κατανοήσει και τη δική σου δουλειά;

Σαφώς και το ότι ο Μάνος είναι δημοσιογράφος βοηθάει. Περισσότερο όμως, νομίζω ότι βοηθά ο χαρακτήρας του. Είναι ένας άνθρωπος που κατανοεί, σέβεται και θαυμάζει τη δουλειά μου. Το ίδιο κι εγώ τη δική του. Αυτό είναι το βασικότερο.

Κι εκείνος ως δημιουργός και διευθυντής του enikos.gr πρέπει να είναι συνέχεια με το κινητό ανοιχτό και ανά πάσα στιγμή να είναι έτοιμος να τρέξει, αν κάτι συμβεί. Κι εγώ αυτό, δεν το ήξερα για τη δουλειά του. Το έμαθα. Σέβεται πολύ ο ένας τη δουλειά και την προσωπικότητα του άλλου. Δεν έχουμε συγκρουστεί ποτέ, και το λέω με περηφάνεια, για θέματα δουλειάς.

Το επάγγελμα του ηθοποιού σαφώς δεν είναι εύκολο. Υπάρχουν σκηνές που απαιτούν να έρθουμε πιο κοντά με τους συναδέλφους μας. Δεν είναι παράλο ο σύντροφός σου να νιώσει περίεργα με μια ερωτική σκηνή. Ο Μάνος είναι ένας άνθρωπος με τρομερή κατανόηση και είμαι πολύ τυχερή που έχω έναν τέτοιο άνθρωπο δίπλα μου.

Τι άλλο είναι αυτό που ξεχώρισες σε εκείνον;

Tο χιούμορ του. Θαυμάζω, όπως σου είπα, πολύ τη δουλειά του και τον τρόπο που υπάρχει σε αυτή. Μου είχε πει κάτι η Κάτια Δανδουλάκη, που λατρεύω, και αναφερόταν στον Μάριο Πλωρίτη. Μου είχε πει, ότι ο θαυμασμός σε ένα ζευγάρι είναι το πιο σπουδαίο πράγμα. Αυτό το έχω κρατήσει. Με τον Μάνο, πέρα από ζευγάρι, είμαστε και φίλοι.

Αυτά είναι χαρακτηριστικά που επιζητάς να έχουν και οι υπόλοιποι άνθρωποι που σε περιβάλλουν;

Ναι, φυσικά. Έχω αρκετούς φίλους για τους οποίους νιώθω πολύ περήφανη. Σαφώς και θα συγκρουστούμε, όπως και με τον Μάνο, όπως και με την οικογένειά μου. Αν δεν υπάρχουν συγκρούσεις, κάτι πάει λάθος. Δεν είναι πολύ υγιές.

Με τον αδερφό σου, που είναι επίσης ηθοποιός, υπήρξε ποτέ ανταγωνισμός ανάμεσά σας;

Ούτε για πλάκα. Το αντίθετο. Ο Κωνσταντίνος είναι μικρότερός μου, τελείωσε πρώτα τη δημοσιογραφία και στη συνέχεια, στράφηκε στην υποκριτική. Ποτέ δεν είδαμε ανταγωνιστικά ο ένας τον άλλον. Πάντα θα ζητήσουμε ο ένας τη γνώμη του άλλου ή μια συμβουλή.

Από άλλους συναδέλφους έχεις βιώσει ανταγωνισμό;

Και να έχω βιώσει, δεν το έχω καταλάβει. Προσωπικά, θέλω να κάνω τη δουλειά μου και να συνεργάζομαι καλά με τους συναδέλφους μου. Από εκεί και πέρα, αν κάποιος έχει πρόβλημα, είναι δικό του θέμα. Δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με τέτοια πράγματα. Μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά είναι απόλυτα ειλικρινές αυτό που σου λέω.

Εμένα η απάντησή σου, μου δείχνει έναν άνθρωπο που τα έχει πολύ καλά με τον εαυτό του.

Προσπαθώ να τα έχω καλά με εμένα, δεν είναι πάντα εύκολο. Δεν είμαι όμως άνθρωπος που θα μπει στη διαδικασία να σκεφτεί ανταγωνιστικά. Πες με αφελή, πες με καλοπροαίρετη; Δε με ενδιαφέρει καθόλου το κομμάτι του ανταγωνισμού. Ο άνθρωπος που μπαίνει σε τέτοιες διαδικασίες, πρέπει να λύσει μόνος του τα θέματά του. Έχει τύχει να μου πουν, “καλά θα συνεργαστείς με αυτόν που είναι έτσι;”

Ποτέ μέχρι σήμερα δεν αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα. Αυτό κάτι σημαίνει. Εγώ θέλω να κάνω τη δουλειά μου. Θεωρώ ότι σέβομαι τους πάντες χωρίς να βλέπω κανέναν ανταγωνιστικά. Ο στόχος όλων μας άλλωστε, πρέπει να είναι το καλό αποτέλεσμα.

Όπως σου είπα πριν, μου δίνεις την εντύπωση ενός ανθρώπου που τα έχει πολύ καλά με τον εαυτό του. Αυτή μου η άποψη ενισχύεται και από τον τρόπο που σε έχω ακούσει να μιλάς για την πρώην σύζυγο του άντρα σου. Φαντάζομαι πως αν είχες κάποιο κόμπλεξ μέσα σου, θα έβγαινε και κάποιος ανταγωνισμός προς εκείνη.

Ναι, εν μέρει ισχύει αυτό αλλά δε θεωρώ ότι έχει να κάνει μόνο με εμένα. Έχει να κάνει και με τη Μαρία. Αν ο άλλος άνθρωπος είναι άψογος, γιατί να έχω πρόβλημα; Είμαι πάρα πολύ τυχερή, δεν είναι το δεδομένο αυτό που έχουμε εμείς. Πέρα από τα παιδιά του Μάνου, έχω εξαιρετική σχέση και με τη μαμά τους, τη Μαρία. Είναι μια εξαιρετική μαμά, είναι πάντα δίπλα στα παιδιά της. Με τον Μάνο έχει επίσης μια εξαιρετική σχέση. Αυτό το έδαφος, το δημιούργησαν και οι δυο στα παιδιά, για να μπορέσω να μπω κι εγώ στην οικογένεια. Είναι μια κατάσταση για την οποία δουλέψαμε όλοι και νιώθω χαρούμενη για τη συνθήκη που έχει δημιουργηθεί.

Φαντάζομαι χρειάστηκε και κάποιος χρόνος μέχρι να έρθεις κοντά με τις κόρες του Μάνου.

Δε χρειάστηκε χρόνος για να έρθουμε κοντά με τα κορίτσια. Υπήρξε χρόνος προετοιμασίας όμως, μέχρι να με γνωρίσουν. Μέσα από τη δουλειά μου, νομίζω ότι με γνώριζαν. Ωστόσο, μέχρι να γίνει η πρώτη επαφή, υπήρξε κάποιος χρόνος προετοιμασίας. Από τη μέρα που γνωριστήκαμε όμως, δεθήκαμε αμέσως. Ήταν σαν να τις ήξερα από πάντα.

Παρακολουθώντας και ακούγοντάς σέ να μιλάς, οι λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό, είναι “αγκαλιά”, “δύναμη” και “ενσυναίσθηση”. Πόσο κοντά σε εσένα είναι αυτές οι έννοιες;

Μου αρέσουν και οι τρεις λέξεις που χρησιμοποίησες. Είναι πολύ συγκινητικό που είπες την αγκαλιά, δε ξέρω αν είμαι εγώ μια αγκαλιά για τους ανθρώπους αλλά μου αρέσουν οι αγκαλιές. Είναι και μια πολύ όμορφη λέξη, από την ετυμολογία της μέχρι και την εικόνα της. Δύναμη…. ξέρεις τι βλέπω; Επειδή είμαι ένας πολύ αγχώδης άνθρωπος, στα δύσκολα, νομίζω στέκομαι δυνατή. Την ενσυναίσθηση αφήνω τους άλλους να κρίνουν αν την έχω.

Όλα αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας καθημερινά, σε επηρεάζουν ψυχολογικά;

Πάρα πολύ. Ρώταγα και τον Μάνο πρόσφατα, που είναι και η δουλειά του να ασχολείται με όλα αυτά, αν θεωρεί ότι και παλαιότερα συνέβαιναν και απλώς μεγαλώνοντας τα συνειδητοποιούμε περισσότερο. Αυτό που μου είπε κι εκείνος, είναι ότι πλέον συμβαίνουν περισσότερα. Δε ξέρω τι εποχή είναι αυτή που ζούμε. Εκείνες τις μέρες εμείς βρισκόμασταν στη Θεσσαλία για τα γυρίσματα και αναγκαστήκαμε να τα διακόψουμε λόγω των καταστροφών. Αυτό που συνέβη στην περιοχή είναι τραγικό, άνθρωποι έχασαν τις ζωές και τις περιουσίες τους από τη μια στιγμή στην άλλη.

Με επηρεάζουν φρικτά όλα αυτά που συμβαίνουν. Περνάω διάφορες θλίψεις ανά διαστήματα. Μη ξεχνάμε ότι υπήρξε και αυτός ο εγκλεισμός, λόγω κορονοϊού, που μας άφησε πολλά τραύματα. Ο κόσμος έχει πολύ θυμό, και θέλει να εκτονωθεί. Βγαίνει σε όλους μας αυτός ο θυμός, και θα συνεχίσει να βγαίνει.

Δεν τα χωράει ανθρώπου νους αυτά που συμβαίνουν. Από τις πλημμύρες, το δυστύχημα στα Τέμπη, τις φωτιές, μέχρι αυτό που σόκαρε τους πάντες, τη δολοφονία του παιδιού που πετάξανε στη θάλασσα. Είναι αδιανόητο αυτό. Αν μου έλεγε κάποιος να το παίξω σε ρόλο, δε θα ήξερα πως να το κάνω. Είναι από τα πράγματα που λες, “αποκλείεται, κάτι βλέπω λάθος”. Και ποιος ξέρει τι άλλο μπορεί να έχει συμβεί και απλά, επειδή δεν υπήρχε μια κάμερα, δεν το μάθαμε ποτέ. 

Τι είναι αυτό που θα κάνεις εσύ για να αποφορτιστείς και να ξεφύγει λίγο από τη σκληρή καθημερινότητα;

Η δουλειά μου με βοηθά πολύ σε αυτό. Φορτίζεσαι μεν, γιατί μπαίνεις σε έναν άλλο κόσμος, αλλά με βοηθά πολύ γιατί παράλληλα εκτονώνομαι. Πέρα από τη δουλειά μου όμως, μου αρέσει να κάνω απλά πράγματα. Θα δω μια ταινία, μια σειρά, θα πιώ ένα κρασί. Μπορεί και απλά να κάθομαι και να κοιτάω τον τοίχο, ή να κάθομαι αγκαλιά με τον σκύλο μου. Μου αρέσουν τα απλά πράγματα, δε μπορώ πλέον τα πολύπλοκα. Έχω μεγαλώσει για τα πολύπλοκα πράγματα.

Άλλη αλλαγή έχεις δει στον εαυτό σου στο πέρασμα του χρόνου;

Ένα από τα πράγματα που προσπαθώ να αλλάξω, είναι το άγχος μου. Έχει διαπιστώσει όμως, πως τα τελευταία χρόνια δεν είμαι όσο ανεκτική ήμουν. Έχω αρχίσει να βάζω όρια. Επίσης, έχω αρχίσει να εμπιστεύομαι περισσότερο τον εαυτό μου. Έχω σταματήσει να κρίνω ανθρώπους, επιλογές και συναισθήματα.

Στα δύσκολα, θα επιλέξεις να μοιραστείς αυτό που περνάς με τους δικούς σου ανθρώπους ή να κλειστείς περισσότερο σε εσένα;

Και βέβαια θα το μοιραστώ. Έτσι ήμουν από μικρή. Όσο μεγαλώνω βέβαια, επιλέγω να κρατάω και κάποια πράγματα για μένα. Η φύση μου όμως, από παιδί, ήταν να μοιράζομαι αυτά που μου συμβαίνουν.

Φωτογραφίες: Πέτρος Χόντος