Στα 48 της είναι στην καλύτερή της φάση. Η Έλλη Κοκκίνου έχει κάνει restart μετά από τον χωρισμό της με τον Γιώργο Μπόγρη. Η τραγουδίστρια και ο αθλητής ήταν μαζί 7 χρόνια και πλέον και οι δύο κάνουν μια νέα αρχή. Εκείνη φαίνεται πως έχει ήδη γυρίσει σελίδα στη ζωή της παρόλο που δεν επιβεβαιώνει αλλά ούτε και διαψεύδει τα δημοσιεύματα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
“Δεν γκουγκλάρω να δω τι λένε, αλλά τα βλέπω στα sites. Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Δεν θα διαψεύσω ούτε θα επιβεβαιώσω. Αυτό το έκανα μόνο μια φορά, πέρυσι τον Σεπτέμβριο, που μας είχαν παρουσιάσει ως ζευγάρι με τον κολλητό φίλο του Γιώργου. Βγήκα και το διέψευσε γιατί ήταν χυδαίο”, εξηγεί στο Down Town.
Σήμερα, στα 48 σου, νιώθεις έτοιμη για έναν νέο έρωτα;
Εγώ στα 48 μου θα περάσω πάρα πολύ ωραία. Είμαι αποφασισμένη. Νιώθω καλά με εμένα και θα ήθελα να ξεκινήσω κάτι καινούργιο. Αλλά για να μείνω με κάποιον, από τη στιγμή που έχω ένα παιδί, πρέπει να περάσει από 40 κύματα.
Για το χωρισμός της από τον Γιώργο Μπόγρη
Ήταν ένας δύσκολος χρόνος. Επαναπροσδιορισμού. Έπρεπε να βρω τα πατήματά μου, να βρω τον εαυτό μου, να καταλάβω τι συμβαίνει, να αλλάξω τις συνήθειές μου. Επτά χρόνια είναι πολλά. Μηδενίζεις και ξεκινάς ξανά. Σήμερα όμως, στα 48 μου, ξέρω ότι όλα περνάνε.
Υπήρχαν λόγοι, αλλά λόγοι που δεν αφορούν κανέναν παρά μόνον εμάς τους δύο. Κάτι πολύ σοβαρό για εμένα και τον σύντροφο μου δεν μου αρέσει να γίνεται αντικείμενο κουβέντας και κουτσομπολιού σε μία παραλία, σε ένα καφέ, όπου διαβάζει κανείς το περιοδικό. Γιατί είναι κάτι προσωπικό μου και εγώ τα προσωπικά μου τα σέβομαι και τα αγαπώ. Όποιο και αν είναι το τέλος, σέβομαι αυτό που έχω ζήσει. Θεωρώ ευτελές το να βγαίνω και να μιλάω για τους λόγους του χωρισμού μου. Το ίδιο έκανα και με τον γάμο μου. Δεν είναι ποτέ δημοσίως γιατί χώρισα.
Η Έλλη Κοκκίνου όμως αναφέρθηκε και στη μάχη που έδωσε στο παρελθόν με το βάρος της. “Έπαθα υποθυρεοειδισμό και πήρα 22 κιλά μέσα σε ένα χρόνο”, εξομολογείται για μία εποχή που η καριέρα της πήγε πίσω. Κανείς δεν ήθελε ένα παχουλό κορίτσι που τραγουδάει.
“Θυμάμαι να μου κλείνουν τις πόρτες παντού”, περιγράφει. Και συνεχίζει: “Πήγαινα σε ερημικές παραλίες για να κάνω μπάνιο μόνη μου, μην τυχόν και με δει κανείς. Δεν μπορούσα να ντυθώ όπως ήθελα, δεν έβγαζα τα μπράτσα μου έξω, δεν μου έκανε κανένα από τα ρούχα μου. Έμπαινα στα δικαστήρια να δοκιμάσω μαγιό και έφευγα κλαίγοντας, γιατί δεν ήθελα να δω τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Ήμουν πάντα ένα αδύνατο κορίτσι και ξαφνικά ξεκίνησα να παραμορφώνομαι. Άρχισα να μην τρώω τίποτα, με αποτέλεσμα να πάθω αναιμία από την αφαγία. Δεν αισθανόμουν καθόλου καλά με αυτό που ήμουν. Ντρεπόμουν για τον εαυτό μου. Είχα πάθει κατάθλιψη.”
“‘Έκανα τέσσερα χρόνια να επανέλθω στα κανονικά μου κιλά, με πολύ κόπο, πολύ πόνο, πολλή στέρηση, πικρία και πείσμα. Έκανα θεραπεία, πήρα χάπια που παίρνω ακόμη για τον θυρεοειδή μου. Έκανα γυμναστική κάθε μέρα. Ο διατροφολόγος μού είχε πει να περπατάω δύο ώρες τη μέρα και εγώ περπάταγα τέσσερις. Το είχα βάλει πείσμα”, λέει κλείνοντας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ