Έλληνας ηθοποιός δηλώνει ότι δεν πιστεύει στο Θεό

Ο Ορφέας Αυγουστίδης έχει καταφέρει να ξεχωρίσει στο χώρο της υποκριτικής χωρίς να έχει “εκμεταλλευτεί” την διάσημη μαμά του, Μαρία Τζομπανάκη. Έχει διαγράψει τη δική του πορεία και έχει τη δική του άποψη για τα πράγματα. Ο 30χρονος πρωταγωνιστής της «Εθνικής Ελλάδος» του Mega, της σειράς του Γιώργου Καπουτζίδη που ανέτρεψε ό,τι προηγούμενο ξέραμε για τα ελληνικά σίριαλ, μιλάει στο κυπριακό Down Town και τον Αλέξανδρο Πρίφτη για όσα τον απασχολούν σήμερα.

Ποιο μυστικό κρύβει ο «Αχιλλέας» που υποδύεσαι;
Όπως το λες, κρύβει ένα μυστικό το οποίο δεν θα σου αποκαλύψω. Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι κρύβει πολλά αυτός ο άνθρωπος. Δεν κυνηγά τη Φοίβη Παπαδάτου επειδή έχει μόνο ερωτικές βλέψεις. Κρύβει και κάτι ακόμα… Έχει κάποιο λόγο βαθύτερο ο Αχιλλέας και προσεγγίζει τη Φοίβη. Δεν χαρακτηρίζεται από το επάγγελμά του, δεν είναι απλά ένας δημοσιογράφος. Αυτό που κρύβεται είναι πολύ μεγάλο και ευρύ που θα εκπλήξει!

Είσαι τελείως κόντρα με τον ρόλο αυτό;
Όχι εντελώς. Έχει κοινά στοιχεία με μένα – κάποια θετικά του τα βλέπω πάνω μου. Αλλά δεν είμαστε κοντά, δεν θα έλεγα ότι ταυτίζομαι μαζί του. Όμως έχω παίξει και ρόλους που ήταν εντελώς κόντρα.

Το σίριαλ αυτό είναι κωμωδία, όμως έχει και κοινωνικά στοιχεία που είναι δυσκολοχώνευτα και βαριά. Δύσκολος συνδυασμός…
Ο καλύτερος τρόπος, αλλά και ο πιο δύσκολος είναι να το κάνεις μέσα από το χιούμορ. Και ο Γιώργος το πετυχαίνει απόλυτα αυτό! Ο κόσμος απέδειξε ότι ήταν έτοιμος γι’ αυτό το συνδυασμό, γι’ αυτή την απεικόνιση του στιγμιότυπου της πραγματικότητας. Δεν έδειξε με το δάχτυλο, δεν είπε πουθενά και σε κανέναν «είσαι λάθος!» ή «είσαι σωστός!». Έχει ήθος, χιούμορ, επίπεδο, αισθητική. Οπότε ο κόσμος αυτό το σέβεται και αυτό βοηθά το κοινό να ταυτιστεί με όλα.

Κάποτε μου έλεγες ότι για να υπάρξει εξέλιξη σε μία σχέση, οι δύο άνθρωποι πρέπει να συμπλέουν. Αυτό γίνεται δυσκολότερο όσο μεγαλώνουμε;
Ναι, συνεχίζω να το πιστεύω αυτό. Είναι ένα από τα κομμάτια που πρέπει να υπάρχουν για να συνεχιστεί μία σχέση. Το δύσκολο κομμάτι είναι να εκφράζεις τα «θέλω» σου στον άλλον με την πάροδο του χρόνου και με τις αλλαγές που δέχεσαι. Είστε συνοδοιπόροι με τον άλλον και, όταν αλλάζεις, πρέπει να το επικοινωνείς όσο καλύτερα γίνεται. Από εκεί και πέρα, είναι στο χέρι του άλλου αν θα το ακολουθήσει ή όχι, αν θα δεχτεί την αλλαγή σου αυτή ή όχι. Πολλές φορές ξεχνάμε να μοιραστούμε τις ανάγκες ή τις αλλαγές μας ή δεν βρίσκουμε τον τρόπο. Έτσι, η στιγμή της αλλαγής μάς φαίνεται μεγάλη, γιατί αφήσαμε πολλές μικρές αλλαγές να περάσουν έτσι.

Και τι γίνεται όταν, από τις αλλεπάλληλες αλλαγές, δύο άνθρωποι καταλήγουν ξένοι; Πόσο εύκολο είναι να βάλεις μία τελεία;
Όταν έχεις άλλες ανάγκες και ο άλλος το δει, μπορείς να συμβαδίσεις μαζί του και να δεις αν αυτή η αλλαγή σου ταιριάζει ή σε επηρεάζει θετικά ή αρνητικά. Δοκιμάζεις και βλέπεις. Αν δεν συμφωνεί καθόλου, το τέλος είναι μαθηματικά βέβαιο.

Είσαι ένας 30ρης του σήμερα ή ως προσωπικότητα ανήκεις σε άλλη εποχή;
Πιστεύω ότι ανήκω στο σήμερα, είμαι άνθρωπος της εποχής μου. Όμως, για να είμαι ειλικρινής, έχω ένα δικό μου κόσμο, εσωτερικό, πιο ρομαντικό, πιο καλό από τον δικό μας. Κάπου αιωρείται μεταξύ πραγματικότητας και ρομαντισμού. Πατάω στο έδαφος 100% αλλά όταν η φαντασία μου ξεφεύγει και το μυαλό μου τρέχει, το θεωρώ μεγάλο δώρο.

Ποια είναι η μεγαλύτερη ανατροπή που έκανες στη ζωή σου;
Δεν ξέρω, είμαι αρκετά συνεπής σε σχέση με αυτό που είμαι σήμερα.

Πάντα ήξερες ποιος είσαι;
Όχι. Ούτε και τώρα γνωρίζω 100%. Αλλά δεν ένιωσα ότι ανέτρεψα το «ποιος είμαι εγώ».

Ο γάμος θα ήταν ανατροπή για σένα;
Ναι, σίγουρα. Σε σχέση με τα πιστεύω μου, θα ήταν ανατροπή. Θα αποδείκνυα ότι τα πιστεύω μου δεν είχαν γερές βάσεις, αν το έκανα. Γιατί δεν πιστεύω στην έννοια του γάμου, ούτε ότι η υπογραφή πάνω σε ένα χαρτί ή μία τέτοια διαδικασία μπορεί να σφίξει μία σχέση με σαθρά θεμέλια, ούτε να την κάνει πιο σημαντική.

Ωστόσο, ζούμε σε μία κοινωνία με παραδοσιακές βάσεις…
Σαφώς! Έχει παραδοσιακές βάσεις και αυτό το έχω κι εγώ στο DNA μου. Γι’ αυτό και πηγαίνω στην εκκλησία το Πάσχα και χαίρομαι την παράδοσή μας ως παράδοση. Αλλά μέχρι εκεί.

Πιστεύεις στο Θεό;
Όπως το θέτεις έτσι, όχι.

Απευθύνεσαι κάπου στις δύσκολες στιγμές σου;
Απευθύνομαι. Αλλά συνήθως σε ανθρώπους. Μου αρέσει να πιστεύω ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μπορούν να με βοηθήσουν. Αν είναι μία στιγμή που κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να με βοηθήσει, έχω μία εσωτερική διαδικασία που έχει να κάνει με τον τρόπο που βλέπεις το σύμπαν και τον κόσμο γενικότερα. Είναι θέμα διαχείρισης της κατάστασης, όχι θέμα αποτελέσματος. Για μένα πάντα… Με το πώς θα διαχειριστώ κάτι, όχι για να εισπράξω κάτι.

Πλέον δίνεις περισσότερη βάση στην προσωπική σου ζωή ή στη δουλειά;
Στην προσωπική μου ζωή! Θέλω να ισορροπώ ως άνθρωπος. Από την άλλη, η δουλειά μου είναι κομμάτι της ζωής μου, αλλά φροντίζω να τα χωράω όλα μέσα στην καθημερινότητά μου.