Εννιά χρόνια χωρίς τον Μανώλη Ρασούλη – Η συγκινητική ανάρτηση της κόρης του Ναταλίας

Μαύρη επέτειος η σημερινή για την κόρη του σπουδαίου Έλληνα καλλιτέχνη, Μανώλη Ρασούλη. Σαν σήμερα στις 5 Μαρτίου του 2011 έφυγε από τη ζωή μετά από καρδιακή προσβολή που υπέστη ο Μανώλης Ρασούλης αφήνοντας «φτωχότερο» τον καλλιτεχνικό χώρο. Ο μουσικοσυνθέτης άφησε την τελευταία του πνοή στη Θεσσαλονίκη, όπου είχε ταξιδέψει εκείνες τις μέρες.

Ο χαμός του βύθισε στο πένθος τα αγαπημένα του πρόσωπα και ολόκληρη την Ελλάδα που τον είχε αγαπήσει μέσα από τους στίχους του. Η κόρη του Ναταλία Ρασούλη 9 χρόνια μετά το θάνατό του, περιγράφει όλα τα συναισθήματα που ένιωσε όταν έμαθε τη δυσάρεστη είδηση του θανάτου του…Τα λόγια της συγκλονίζουν.

«Πριν 9 χρόνια. Σαν εχθές έφυγε ο μπαμπάς σε δύσκολη κατάσταση από το σπίτι στην Αθήνα κι έμεινε ένα βράδυ στο Εξάρχειον και την άλλη μέρα, σαν σήμερα, πήρε το τρένο για Θεσσαλονίκη. Οι πιέσεις πολλές και με έντονες αψιμαχίες. Η απόλυση από την ΕΡΤ, μια ανόητη διεκδίκηση ανθρώπων χρησιμοποιώντας την αγάπη του και την ταλαιπωρία των τελευταίων ημερών. “Έχω γίνει τοστ” μου έλεγε. Οι συμπληγάδες πέτρες έκλειναν πια ασφυκτικά. Τέτοια ώρα σαν τώρα είχε μπει στον κινηματογράφο. Ότι και να γινόταν δεν υπήρχε περίπτωση να μην δει όλες τις ταινίες της εποχής. Δεν ξέρω ποια ταινία ήταν. Δεν ξέρω κι αν θέλω να μάθω. Θα τη μισήσω για πάντα. Όπως μίσησα για πάντα αυτό το τελευταίο ταξίδι. Θα έμενε για μια μέρα πάνω και θα κατέβαινε Κρήτη στο Ρουσσέτο την άλλη μέρα. Το ησυχαστήριο του στην Κερά του Ηρακλείου του αγαπημένου του φίλου. Πώς και πώς το περίμενε. Ήταν η όασή του. Μετά θα ξαναγυρνούσε Αθήνα.

Περίμενε ο Ρουσσέτος, τον έψαχναν οι φίλοι του. Ήξεραν κάποιοι από εκείνους τι συνέβαινε και το μέγεθος της πίεσης. Θα έφυγε για να απομονωθεί έλεγαν. Ο Ρουσσέτος δεν γνώριζε και άρχισε να ανησυχεί. Τραγική ειρωνεία; Δεν ήξερα ότι τον έψαχναν με κάποια ανησυχία. Ήμουν ήσυχη όπως τον είχα συνηθίσει όλη μου τη ζωή. Ότι ο μπαμπάς πήγε ταξίδι και μπορεί να μην επικοινωνήσει για μέρες. Ήταν ήσυχοι και οι υπόλοιποι φίλοι. Έτσι κάνει ο Μανώλης. Φεύγει και εξαφανίζεται. Μπορεί και μήνα. Κι εκείνος, τέτοια ώρα στο Οντεόν στη Σαλονίκη. Βαθιά στενοχωρημένος. Αλλά όρθιος. Ακόμα.

Η αυτοβιογραφία του ήταν έτοιμη, ο δίσκος με το Γιάννη Γλέζο επίσης. 4 Μαρτίου 2011. Αυτή τη στιγμή πριν 9 χρόνια, ακόμα εδώ, μόνος του μέσα στο σινεμά.. Παρακολουθεί, σκέφτεται, ονειρεύεται, θλίβεται, ανασαίνει. Γιατί να μην το ξέρω; Γιατί να μην προλάβω το ξημέρωμα της 5ης; Γιατί;…»