Η Ευσταθία Καμπισιούλη που εμβολιάστηκε πρώτη στη χώρα μας δηλώνει: “Τιμή μου”

H Ευσταθία Καμπισιούλη αποτελεί τον πρώτο άνθρωπο που εμβολιάστηκε στη χώρα μας την Κυριακή, μετά τη μεταφορά και στην Ελλάδα του εμβολίου της Pfizer κατά του Covid-19. Η ίδια είναι προϊσταμένη Νοσηλευτικής και υπεύθυνη Μονάδων Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός»  και δηλώνει στη Σάσα Σταμάτη και τα Παραπολιτικά ιδιαίτερα υπερήφανη. «Νιώθω πολύ υπερήφανη, νιώθω χαρούμενη και περισσότερο από όλα νιώθω μεγάλη τιμή που επελέγη μια νοσηλεύτρια να είναι η πρώτη των πρώτων», σημειώνει και προσθέτει: «Επειδή ακριβώς μιλάμε για μια ιστορική στιγμή για την Ελλάδα, είναι πολύ σημαντική σημειολογικά η επιλογή μιας νοσηλεύτριας να ηγηθεί αυτής της ημέρας. Οπότε νομίζω ότι η τιμή είναι διπλή, και προσωπική αλλά και για όλους τους νοσηλευτές».

Η ίδια στέλνει και το δικό της μήνυμα στους λεγόμενους «αρνητές» του εμβολίου. «Αν είχα μπροστά μου έναν αρνητή του εμβολίου, θα του έλεγα πόσο λάθος κάνει και πόσο χαμένος στην ιστορία θα είναι αυτός, γιατί πραγματικά αυτήν τη στιγμή και με όλα όσα έχουμε ζήσει τους τελευταίους δέκα μήνες θεωρώ ότι το εμβόλιο είναι η μοναδική μας ελπίδα». «Ηρθε πάρα πολύ νωρίς, ανέλπιστα, είναι όμως η μοναδική θεραπεία για να ξανακερδίσουμε τις ζωές μας, να γυρίσουμε στην καθημερινότητά μας και να κερδίσουμε όλα αυτά που στερηθήκαμε το 2020. Η ζωή είναι υπέροχη και δέκα μήνες τώρα δεν τη ζούμε. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα αρνηθούν τη θεραπεία. Το θεωρώ εγκληματικό», εξηγεί στα «Π» και περιγράφει πώς άλλαξε η ζωή της τους τελευταίους μήνες με την έλευση του κορονοϊού στην Ελλάδα.

«Δύο πράγματα με έχουν στιγματίσει αυτούς τους δέκα μήνες: Το ένα είναι ο καθημερινός φόβος που βιώνουμε όλοι εμείς οι επαγγελματίες, και δη οι άνθρωποι που έχουμε θέσεις ευθύνης στο νοσοκομείο, να μη νοσήσει κάποιος από τους νοσηλευτές μας, τους γιατρούς, το προσωπικό μας. Το άλλο είναι όλη αυτή η μοναξιά που βιώνουν οι άνθρωποι με λοίμωξη Covid. Εχει τόσο μοναχική πορεία αυτή η λοίμωξη, που, πραγματικά, πέρα από αυτό που βιώνουν, είναι τόσο μόνοι τους και πεθαίνουν μόνοι τους πολλές φορές. Αυτό είναι το χειρότερο από όλα όσα έχουμε βιώσει».

Η ίδια μας εκμυστηρεύεται ότι «εμείς στην Εντατική δυστυχώς με τον θάνατο έχουμε μια σχέση πολύ συχνή. Υπάρχουν ασθενείς που πεθαίνουν στην Εντατική, όμως αυτήν τη φορά πεθαίνουν και είναι μόνοι τους. Δεν έχουν μιλήσει με τους δικούς τους, δεν έχουν χαιρετήσει κανέναν. Είναι το τραγικότερο όλων. Εμείς είμαστε οι άνθρωποι που πρέπει να τους στηρίξουμε και να τους τονώσουμε ψυχολογικά. Είναι πολύ μοναχική ασθένεια».

Η κ. Καμπισιούλη προσπαθεί να αποφορτίζεται. «Παλιά πήγαινα γυμναστήριο. Τώρα έχω να πάω δέκα μήνες», μας λέει και προσθέτει: «Μου αρέσει το περπάτημα. Κάνω αρκετά χιλιόμετρα. Προσπαθώ, αν και υπάρχει μεγάλη κόπωση, να κάνω δύο φορές την εβδομάδα δέκα χιλιόμετρα. Μου έχει λείψει να πάω για έναν καφέ, για φαγητό, η κανονικότητα που τόσο δεδομένη την είχαμε».

Η κ. Καμπισιούλη μας μιλά και για την ιδιαίτερή της πατρίδα, την Αρκαδία. «Προέρχομαι από ένα πολύ μικρό χωριό της Αρκαδίας, το Σταυροδρόμι, από την πλευρά του μπαμπά μου, και τα Λαγκάδια, από την πλευρά της μαμάς μου. Νομίζω ότι όλοι εκεί νιώθουν πολύ περήφανοι που η πρώτη Ελληνίδα νοσηλεύτρια που εμβολιάστηκε είμαι εγώ. Αυτό μου εξέφρασαν».

Όσο για το αν ήθελε από μικρή να ακολουθήσει το επάγγελμα της νοσηλεύτριας, απαντά: «Όχι. Ήθελα να γίνω εκπαιδευτικός. Όταν πέρασα στο ΤΕΙ Νοσηλευτικής στο Ηράκλειο της Κρήτης και ολοκλήρωσα τις σπουδές μου, ήμουν πεπεισμένη ότι δεν θα ασκήσω τη νοσηλευτική. Όφειλα, όμως, να κάνω την πρακτική μου. Ήρθα στον “Ευαγγελισμό” και πολύ γρήγορα διορίστηκα, γιατί υπήρχε φοβερή έλλειψη νοσηλευτών. Με πήγαν στη ΜΕΘ. Και από εκείνη τη στιγμή έγινε ένα “κλικ” και λάτρεψα αυτή τη δουλειά. Μέχρι και σήμερα που την εξασκώ, 20 και πλέον χρόνια, δεν έχει υπάρξει ούτε μία μέρα που να έχω μετανιώσει για αυτή την επιλογή». Και καταλήγει μιλώντας για την πιο δύσκολη προσωπική στιγμή της μέχρι σήμερα: «Ήταν η απώλεια του πατέρα μου σε ηλικία 69 ετών».