Eurovision 2017: Η Demy, οι εντυπώσεις και τα… τσιρκολίκια!

Με… δόξα και τιμή σηκώθηκε χθες το βράδυ η αυλαία της φετινής Eurovision! Η Eurovision 2017 είναι πια γεγονός και όλοι οι Euro-φαν του πλανήτη, χορεύουν στο ρυθμό της.

Το παγκόσμιο – γιατί πια δεν είναι μόνο πανευρωπαικό – μουσικό πάρτι έχει ξεκινήσει και όλοι εννοείται πως είμαστε καλεσμένοι!

Ο πρώτος ημιτελικός αποτελεί ,ήδη, παρελθόν και η αλήθεια είναι πως είδαν τα ματάκια μας πράγματα και θάματα! Γιατί όπως και να το κάνουμε, η Eurovision μεταξύ άλλων είναι η αποθέωση του… κιτς!

Αν και χθες δεν ήταν ο μεγάλος τελικός του Σαββάτου, είχε απ ΄όλα! Βεγγαλικά, φωτιές, πύρηνες βροχές, καταιγίδες, νύφες, γαμπρούς, αποχρώσεις γκόθικ, άρωμα από Κοντσίτα, μέχρι και εμφάνιση που έμοιαζε να έχει ξεπηδήσει μέσα από… τσίρκο!

Μακράν ,λοιπόν, η χειρότερη εμφάνιση κατά την ταπεινή μου γνώμη ήταν η εμφάνιση του Μαυροβουνίου, η οποία κατάφερε να αντιγράψει με έναν πολύ κακό τρόπο το στυλ και τον αέρα της… Κοντσίτα, με τον εκπρόσωπο της χώρας να φορά αρχικά μία τεράστια μπλε φούστα, με διαφάνεια μπλουζάκι και με μία κοτσίδα – εξτένσιον που από το Κίεβο, έφθανε Αθήνα!

Το απόλυτο… τσιρκολίκι ήταν η εμφάνιση της Λετονίας, όπου η ερμηνεύτρια μάλλον είχε πάθει “απόκριες”. Με μαλλιά κεφτεδάκια και όχι μόνο, με ιδιαίτερα έντονο μακιγιάζ και με ένα κορμάκι κανονική ζαλάδα από την… υπερπαραγωγή, συνοδευμένο και από τις μπότες που μας έχουν έρθει από το… διάστημα και οι οποίες θυμίζουν πανοπλία, ήρθε στους δέκτες μας και κακοποίησε βάναυσα την αισθητική μας.

Η Μολδαβία πάλι από την άλλη μεριά, είχε μανία… αποκατάστασης. Είναι αυτό που λέμε “θα το πάρεις το κορίτσι”! Αποτέλεσμα; Γέμισε η σκηνή με… νύφες και γαμπρούς! Άντε και στα δικά σας οι ανύπαντροι. Ημαρτον…

Όσο για το… λευκό; Αναμφισβήτητα ήταν το χρώμα του πρώτου ημιτελικού, μιας και εκτός από τις νύφες της συμφοράς, στα λευκά ήταν και η Ισλανδία και η Πολωνία και η Αλβανία… Ευτυχώς η Demy την γλίτωσε στο παρά πέντε και δεν επέλεξε αυτό το απόλυτο λευκό που το συστήνουν και οι 29 κατασκευαστές πληντυρίων μαζί!

Από την άλλη μεριά η Αρμενία εμφανίστηκε με ένα έθνικ κομμάτι και αποφάσισε να μας ανάψει φωτιές! Φωτιές στο background, φωτιές μπροστά, φωτιές δίπλα, φωτιές παντού… Ούτε η ταβέρνα “Τα 3 αδέλφια” να ήταν, ανήμερα το Πάσχα!

Το Αζερμπαιτζάν για ακόμα μία χρονιά κατάφερε να ξεχωρίσει με ευκολία – είναι η μοναδική χώρα που δεν έχει αποκλειστεί ποτέ στη φάση των ημιτελικών -, παρουσιάζοντας μία εμφάνιση πιο εκκεντρική, χωρίς ,όμως, να λείπει από αυτή η αισθητική. Η καλλιτέχνης του Αζερμπαιτζάν σαφώς και θέλησε να έχει η εμφάνισή της μία… γκόθικ απόχρωση, αλλά αυτή ήταν τόση όση ακριβως χρειαζόταν για να κεντρίσει το ενδιαφέρον και για να μην απωθήσει.

Όσο για την Demy; Πραγματικά έλαμψε σαν ηλιαχτίδα μέσα στο στάδιο. Η εμφάνισή της ήταν φρέσκια, λαμπερή, εκτυφλωτική και δικαίως κέρδισε τις εντυπώσεις.

Παρόλα αυτά βέβαια, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν την περίμενα τόσο… στατική. Ήθελα να την δω να κινείται και να σαρώνει την σκηνή, εντυπωσιάζοντας και με την φωνή της και με τα νιάτα της, αλλά και με το κορμί της το κοινό.

Ισως μία πιο… κινητική εμφάνιση να κατάφερνε να αναδείξει καλύτερα και το φόρεμά της, το οποίο διέθετε ένα τεράστιο σκίσιμο στο πόδι, το οποίο ,όμως, δεν φάνηκε ποτέ.

Ένα φόρεμα σαφέστατα minimal το οποίο ,όμως, θαρρώ πως ήταν ένα “κλικ” παραπάνω minimal απ ΄ότι χρειαζόταν, γιατί πέρασε αδιάφορο και δεν έδωσε στην Demy μία παραπάνω σκηνική δύναμη.

Επίσης δεν τρελάθηκα και με την χορογραφία και το γενικότερο στήσιμο που επέλεξε ο Φωκάς Ευαγγελινός. Είχα την αίσθηση ότι όλο αυτό που βλέπαμε κάποια στιγμή θα κορυφωθεί και αυτή η κορύφωση, αυτή η ένταση δεν ήρθε ποτέ, ούτε και την στιγμή του ρεφρέν.

Σαφέστατα βέβαια η κατάσταση σε ότι είχε να κάνει με το… θέαμα, σώθηκε κάπως μέσα απο το παιχνίδι αυτό που επιλέχθηκε να γίνει με το νερό και το φως…

Μακάρι ενόψει τελικού να μπορέσουν να γίνουν έστω και κάποιες μικρές, διακριτικές διορθωτικές κινήσεις…