Εβελίνα Παπούλια – Αφροδίτη Λιάντου: Ο ανταγωνισμός και η τρυφερή σχέση μαμάς και κόρης

Η Εβελίνα Παπούλια βλέπει την κόρη της Αφροδίτη Λιάντου να κάνει τα πρώτα της βήματα στον χώρο της υποκριτικής και νιώθει περήφανη για εκείνη. Η 23χρονη ηθοποιός φέτος είναι πρωταγωνίστρια της σειράς «Η γη της ελιάς» και όλα δείχνουν πώς ένα λαμπρό μέλλον βρίσκεται μπροστά της. 

Μαμά και κόρη παραχώρησαν κοινή συνέντευξη στο περιοδικό OK! και τη Φανή Πλατσατούρα και μίλησαν για την υπέροχη σχέση που έχουν αναπτύξει μεταξύ τους. Παράλληλα, η Εβελίνα Παπούλια και η Αφροδίτη Λιάντου αποκάλυψαν αν υπάρχει ανταγωνισμός ανάμεσά τους…

Σε απασχόλησε καθόλου το κομμάτι της σύγκρισης; Το γεγονός πως κάποιοι μοιραία θα αναρωτηθούν «είναι καλή ηθοποιός, όπως η Εβελίνα;».

Στην αρχή περίμεναν και λίγο στη γωνία την Αφροδίτη, να δουν τι μπορεί να κάνει, αλλά αυτό ξεχάστηκε πολύ γρήγορα, όπως και το ότι «είναι η κόρη της Εβελίνας Παπούλια». Και είμαι χαρούμενη για αυτό γιατί δεν της άξιζε να είναι κάτω από τη σκιά μου, με την έννοια πως αυτό που κατάφερε δεν οφείλεται σε μένα. Η Αφροδίτη πέρασε από δύο οντισιόν για να πάρει τον ρόλο. Αν δεν μπορούσε να το κάνει, εγώ η ίδια δεν θα την άφηνα να εκτεθεί. Θα της έλεγα «ΟΚ, ξεκίνα από κάτι άλλο, κάτι πιο μικρό». Από εκεί και πέρα, είναι λάθος να κρίνεις έναν άνθρωπο 50 χρόνων, όπως είμαι εγώ, με έναν άνθρωπο που τώρα ξεκινά την καριέρα του.

Αφροδίτη, πρωταγωνιστείς σε μια σειρά από την οποία έχεις πάρει μεγάλη αναγνωρισιμότητα καθώς καθημερινά σημειώνει υψηλές τηλεθεάσεις. Πώς είναι για σένα συνολικά αυτή η νέα εμπειρία;

Είναι συνολικά μια ωραία εμπειρία. Έχει καθημερινά γυρίσματα και πολύ τρέξιμο αλλά δεν θα βαρεθώ ούτε θα γκρινιάξω γιατί κάνω κάτι δημιουργικό, στο οποίο δοκιμάζω τον εαυτό μου. Μου αρέσει που μπήκα στον κόσμο της δουλειάς, βγάζω τα δικά μου χρήματα και έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους με μεγάλη εμπειρία και διάθεση να σε βοηθήσουν. Είναι πολύ κοντά σε εμάς, τους μικρότερους ηλικιακά, και γενικότερα το κλίμα στα γυρίσματα είναι σχεδόν οικογενειακό. Έχουμε δεθεί όλοι μεταξύ μας. Τώρα σε ό,τι αφορά το κομμάτι της αναγνωρισιμότητας, είναι πολύ ωραίο να παρακολουθούν τη δουλειά σου και να έρχονται στον δρόμο να σου μιλήσουν. Συνήθως με ρωτούν για τις εξελίξεις στη σειρά – τι θα δούμε στα επόμενα επεισόδια και γιατί χώρισα τον Στέφανο! 

Εβελίνα, μελλοντικά θα έπαιζες μαζί με την κόρη σου στο θέατρο ή στην τηλεόραση;

Εβελίνα: Εξαρτάται από το τι θα είναι αυτό και, κυρίως, πότε θα είναι. Άμεσα όχι, δεν θα το έκανα, γιατί θα είχα την αγωνία της Αφροδίτης. Νομίζω ότι πρέπει να ξεπεράσω το σύνδρομο της μαμάς πρώτα.

Έχετε την κλασική σχέση μητέρας – κόρης ή ορισμένες φορές νιώθετε περισσότερο φίλες;

Εβελίνα: Με την Αφροδίτη δεν ξεκινήσαμε ως φίλες. Ήμουν τελείως μαμά.

Αφροδίτη: Δεν ήταν όμως η κλασική, υπερπροστατευτική μαμά που έχουμε στο μυαλό μας.

Εβελίνα: Αλλά ήμουν μαμά! Και το ήθελα αυτό έτσι ώστε να μπορέσει να υπάρξει μια «εκπαίδευση» και μια ροή στα πράγματα. Να μην είμαι παρεμβατική, αλλά να είμαι και ουσιαστική ώστε να της δώσω το ήθος που χρειάζεται, τη δύναμη και τα όρια. Γενικά ήμουν «μαμά». Φίλη έγινα τη στιγμή που η Αφροδίτη ενηλικιώθηκε. Aπό τότε που έφυγε από την Ελλάδα και μετά.

Αφροδίτη: Έφυγα στα 18 για να σπουδάσω στο Λονδίνο (σ.σ. Performing Arts & Musical Theater). Αλλά και εγώ τη νιώθω περισσότερο φίλη μου παρά μαμά. Θα της πω τα πάντα για μένα, από τα πολύ προσωπικά μου μέχρι τα μικρά της καθημερινότητας. Παλιά δεν ήταν έτσι, πλέον όμως είμαστε φίλες. Και σίγουρα οι άνθρωποι που θέλουν το καλό σου τις περισσότερες φορές είναι η οικογένειά σου. Ξέρω πως οτιδήποτε κι αν της πω, θα μου δώσει μια συμβουλή που θα μου κάνει καλό.

Πάντα είχατε αυτή την ωραία, τρυφερή σχέση ή περάσατε και από ένα στάδιο άτυπου ανταγωνισμού, όπως πολλές μητέρες με τις κόρες τους;

Ανταγωνισμός σίγουρα δεν υπήρξε. Προσωπικά, άρχισα να καταλαβαίνω τι σημαίνει ανταγωνισμός όταν έφυγα μόνη μου στο εξωτερικό και μπήκα στη σχολή. Δεν μεγάλωσα καθόλου με αυτό τον τρόπο και χαίρομαι για αυτό. Θεωρώ ότι είναι πολύ άσχημο και τοξικό να μεγαλώνεις μέσα σε ένα σπίτι όπου ανταγωνίζεσαι με τη μητέρα σου. Δεν υπάρχει λόγος. Από εκεί και πέρα, υπήρχαν κάποιες μικρές κόντρες στην εφηβεία, αλλά χαζές, όχι κάτι ουσιαστικό. Πάντοτε με άφηνε να κάνω τα πράγματα που ήθελα. Έβαζε τα όριά της αλλά δεν ήταν ότι ένιωθα εγκλωβισμένη. Για παράδειγμα, κάθε χρόνο πρόσθετε και μια ώρα παραπάνω στην ώρα που θα επέστρεφα το βράδυ στο σπίτι.