Εβελίνα Παπούλια: Μιλάει για την συμμετοχή της στο Μπρούσκο και την κριτική που δέχεται από την κόρη της!

Όσοι την ξέρουν καλά, λένε πως είναι πολύ δυναμική, άνθρωπος που δουλεύει σκληρά, με μία πολύ ιδιαίτερη και ευαίσθητη πλευρά. Η Εβελίνα Παπούλια, η πρωταγωνίστρια του «Μπρούσκο» του ΑΝΤ1, δεν είναι μόνο γνωστή, επιτυχημένη, αναγνωρίσιμη. Είναι πολλά μαζί. Και για τους πολλούς φανατικούς τηλεθεατές του «Μπρούσκο», σε Κύπρο και Ελλάδα, μία ηρωίδα που παλεύει καθημερινά με τους δαίμονές της, τις δυσκολίες, τα «ανάποδα» της ζωής.

Θα μπορούσε να ηγείται μίας rock μπάντας -παγκοσμίου φήμης- και να κάνει συναυλίες ανά την υφήλιο ή να ασχολείται επαγγελματικά με τη μεγάλη της αγάπη, τον χορό. Πάντως, όπως κι αν την γνωρίζαμε, το κομμάτι που θα έμενε αναλλοίωτο στη ζωή της, θα ήταν εκείνο της μητρότητας. Και ναι, όπως παραδέχεται και η ίδια, είναι από τις κλασικές μητέρες. Διάβασε όσα εκμυστηρεύεται στο Down Town Κύπρου και τον Αλέξανδρο Πρίφτη.

Περίμενες αυτή την επιτυχία του «Μπρούσκο»;
Ναι, την περίμενα! (απαντάει άμεσα και γελάει). Ειλικρινά την περίμενα, ήμουν σίγουρη ότι αυτή η δουλειά θα πάει πολύ καλά, λόγω ενστίκτου, αλλά κι επειδή πίστεψα εξ’ αρχής στο σενάριο της Βάνας Δημητρίου. Μου άρεσε η πλοκή, με κέρδισε αμέσως. Άσε που συνεργάζομαι με νέα και φρέσκα παιδιά, γεμάτα όρεξη. Ακόμη και οι σκηνοθέτες μας, Ανδρέας και Στάμος, δεν έχουν κλείσει ούτε τα 35!

Με τον ρόλο που υποδύεσαι, εκείνον της Δάφνης, δεν έχεις κάποιο κοινό και, αναρωτιέμαι, πώς προσέγγισες τον ρόλο αυτό; Σε δυσκόλεψε;
Κοίταξε, βασικό ρόλο παίζει το τι γράφει το σενάριο και στο πού σε πηγαίνει. Γενικά, η Δάφνη, έχει ένα χάσιμο, μία τρέλα, που μου αρέσει πολύ. Με συγκινεί, αν θες. Έχει πολυπλοκότητα ο χαρακτήρας της, δεν ξέρεις πώς θα αντιδράσει σε όλες τις καταστάσεις. Τη μία είναι μες στην καλή χαρά και, το άλλο λεπτό, είναι πολύ σοβαρή. Αυτοί οι χαρακτήρες υπάρχουν, δεν είναι φανταστικοί και, απλά, μπαίνω μέσα της, αντιμετωπίζοντάς τη φυσικά.

Εσύ έχεις στον χαρακτήρα σου τα δύο άκρα; Είσαι ακραίος άνθρωπος;
Γενικά ναι, είμαι λίγο ακραία.

Θεωρείς ότι ο ρόλος της Δάφνης κατάφερε να «αποτινάξει» από πάνω σου την «Μαρίνα Κουντουράτου» των «Δύο ξένων»;
Ο ρόλος, ως ρόλος, έχει αποτιναχτεί από πάνω μου πολλά χρόνια τώρα. Απλώς, δεν υπήρχε η ανάλογη τηλεοπτική επιτυχία που θα κάλυπτε το προηγούμενο. Έχω κάνει πολλά πράγματα από τότε… Τον «Κόκκινο κύκλο», το «Πήρα κόκκινα γυαλιά», τους «Δαίμονες», τώρα το «Μπρούσκο». Δεν νιώθω ότι το κοινό που με παρακολουθεί έχει απορίες. Πάντα ήθελα να γίνω ηθοποιός, όχι star. Και το κυριότερο: όχι σταρ μέσα από κάποιον συγκεκριμένο ρόλο. Αυτό θα ήταν καταδίκη για μένα. Ο στόχος μου ήταν να πλάθω ρόλους και χαρακτήρες που υπάρχουν γύρω μας. Σήμερα, που είμαι σε αυτό το σίριαλ, χαίρομαι που πάει καλά, που ο κόσμος δείχνει να αγαπάει τη Δάφνη και να μας επιβραβεύει. Το κοινό αγαπάει τη Δάφνη, ίσως γιατί έχει το σκοτεινό της παρελθόν, αλλά ζει το παρόν της με αξιοπρέπεια, φοβερή ηθική, παλεύει για τα όνειρά της και, προφανώς, τους συγκινεί αυτός ο συνδυασμός. Άλλωστε, κανείς δεν είναι άμεμπτος – όλοι έχουμε κάνει πράγματα τα οποία μας κατατρέχουν με κάποιον τρόπο.

Η κόρη σου, η Αφροδίτη, τι σου λέει για τα επαγγελματικά σου βήματα; Σου κάνει κριτική;
Πάντα. Μου λέει τις παρατηρήσεις της, είναι πάντοτε πολύ εύστοχη, τα συζητάμε, γιατί έχει μία πιο ώριμη ματιά για την ηλικία της.

Θα ήθελες το παιδί σου να πάει για σπουδές και να μείνει μόνιμα στο εξωτερικό;
Ναι, θα ήμουν απόλυτα σύμφωνη με αυτό, αρκεί να το ήθελε. Άλλωστε, κι εγώ είμαι ένας άνθρωπος που έμεινα στο εξωτερικό. Αλλά, ό,τι κι αν κάνει, θέλω να είναι επιλογή της και μόνο.

Είσαι rock μαμά ή αυστηρή;
Όχι, είμαι μία κανονική μητέρα που βάζει όρια. Υπάρχουν και οι δύο όψεις: και η cool πλευρά και η πιο αυστηρή. Βασικά, το μόνο που με αγχώνει με το παιδί, είναι η ευγένεια. Θέλω να είναι ευγενική, ό,τι κι αν γίνει – όχι, όμως, να γίνεται θύμα και να το καταπατούν. Δεν πιστεύω στην υπερβολή. Να λέει τη γνώμη της όταν αυτή θα είναι αντίθετη από κάποιου άλλου, αλλά να μη χάνει την ευγένειά της. Από αυτό πάσχουμε όλοι σήμερα. Εκεί χάσαμε πια τα όρια και γι’ αυτό επιμένω σ’ αυτό το κομμάτι.

Δόξα ή χρήμα;
Μωρέ, πας καλά; (γελάμε). Αυτά, αγάπη μου, πάνε μαζί πια. Όσο πιο ψηλά είσαι, τόσο πιο πολλά χρήματα έχεις. Ειδικά σήμερα, αυτά πάνε πακέτο, δεν μπορείς να τα διαχωρίσεις. Κάποτε δεν είχαν να φάνε, αλλά η δόξα τους ακολουθούσε. Τώρα πια είμαστε όλοι ένα είδος εμπορεύματος που, όσο «πουλάς» και «μετράς» στον χώρο, ανάλογα αμείβεσαι.

Και πώς αισθάνεσαι ως «εμπόρευμα»;
(γελάμε). Τι να σου πω; Είναι καλό να εργάζεσαι, να πληρώνεσαι από τη δουλειά σου και να ζεις αξιοπρεπώς. Εγώ αυτό κάνω. Βέβαια, πρέπει να κάνεις εκατό δουλειές πια για να επιβιώσεις, αλλά εντάξει…Θα τα βγάλουμε πέρα μωρέ, σιγά! Ό,τι δυσκολία και να έρθει στον Έλληνα, θα τα βγάλει πέρα. Αυτό είναι το μόνο που εκτιμώ στους Έλληνες.

Διάβασε περισσότερα στο Down Town Κύπρου που κυκλοφορεί