Εβελίνα Παπούλια: “Όσο πιστεύεις στα όνειρά σου τόσο τα όνειρά σου έρχονται πιο κοντά”

Aπό τα εντατικά μαθήματα χορού όσο είναι ακόμα παιδί μέχρι τη Νέα Υόρκη για μεταπτυχιακές σπουδές στον χορό, στη The Martha Graham School of Contemporary Dance και τα μαθήματα υποκριτικής στο The Lee Strasberg Theater Institute, ο δρόμος είναι σπαρμένος με όνειρα και ευκαιρίες. Η αμερικανική υπηκοότητα, όμως, που δεν παίρνει ποτέ, και η επιστροφή στην Ελλάδα, της ανοίγουν τις πόρτες της τηλεόρασης. Οι «Δύο Ξένοι» γίνονται η τηλεοπτική μανία της εποχής και η Εβελίνα Παπούλια προσπαθώντας να διαχειριστεί τον ανεμοστρόβιλο της δημοσιότητας και αγάπης που λαμβάνει, κλείνεται ακόμα περισσότερο στον εαυτό της, με τον κίνδυνο να χαρακτηριστεί απόμακρη. Ενώ ο απόηχος της σειράς δε λέει να καταλαγιάσει, κάνει το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στο “Safe Sex”, με τη συνέχεια να περιλαμβάνει εμπορικές επιτυχίες, όπως οι «Ένας κι ένας», «Νύφες» του Παντελή Βούλγαρη και “Guilt”. Αλλά και θέατρο, μουσικές σκηνές και μιούζικαλ, είδος που παντρεύει τις καλλιτεχνικές της αδυναμίες, την υποκριτική με τον χορό. Ο χορός πρωταγωνιστεί ξανά στη ζωή της από το 2006-2008 καθώς είναι κριτής του talent show “So you think you can dance”, ενώ εντυπωσιάζει και με τα φωνητικά της προσόντα στη ροκ όπερα Δαίμονες, όπου υποδύεται τη Λόα.

Στη ζωή της, φαίνεται να κάνει τις επιλογές που την κάνουν κάθε φορά ευτυχισμένη, χωρίς να ενδιαφέρεται για τα σχόλια, τον περίγυρο ή τις κάμερες. Οι δυο γάμοι -στον δεύτερο παντρεύτηκε με μαύρο νυφικό σε πύργο στη Σκωτία-, τα διαζύγια, η κόρη της, όλα κομμάτια από ένα ανθρώπινο παζλ ζωής που έχει μάθει να στήνει τα κομμάτια του, διατηρώντας την προσωπική της ελευθερία, όπως διδάχτηκε από την οικογένειά της. Μια μαγική ισορροπία σύμφωνα με την οποία καταφέρνεις να ενεργείς βάσει ενός κοινά αποδεκτού αξιακού συστήματος, χωρίς, όμως, να θυσιάζεις τα όνειρά σου. Ώσπου αυτά βρίσκουν τον δρόμο τους… Η Εβελίνα Παπούλια μιλάει για όλα στην Σόνια Ταλαντινου και το περιοδικό Glow.

Αν και τελικά δε θα συμμετέχετε στο “So you think you can dance”, μπορείτε να μου πείτε ποια γραμμή συμβουλευτική θα ακολουθούσατε, δεδομένων των συνθηκών στη χώρα, που δεν ευνοεί πλέον την άνθιση τέτοιων επαγγελμάτων; Τι είναι αυτό που θα θέλατε να πείτε στα παιδιά αυτά; Αν και η τελική συμφωνία δε κλείστηκε λόγω του πιεσμένου προγράμματός μου, αυτό που θέλω να πω στα παιδιά είναι πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Όσο πιστεύεις στα όνειρά σου τόσο τα όνειρά σου έρχονται πιο κοντά σε σένα και κάποια στιγμή πραγματοποιούνται. Αν για κάποιο λόγο δεν πραγματοποιηθούν, όλη αυτή η προσπάθεια που έχεις κάνει θα ανταμειφθεί με κάτι άλλο. Και τελικά αυτό «το άλλο» ίσως είναι ακόμα καλύτερο για σένα.

Πώς «συναντιέστε» με τον χορό όταν δε συμπεριλαμβάνεται στις δουλειές που κάνετε; Σας λείπει καθόλου; Τα χρόνια που μου έλειπε ο χορός ως μέσο έκφρασης έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Αγαπώ τον χορό γιατί θαυμάζω τους χορευτές και όλη την προσπάθεια που κάνουν για να φτάσουν στην τελειότητα. Αυτή η αναμέτρηση με το άπιαστο είναι όλη η γοητεία του!

Και πότε ανακαλύψατε μέσα σας την υποκριτική και τον χορό; Τον χορό τον ανακάλυψα στα έξι μου χρόνια! Αυτό ονειρευόμουν να κάνω. Απλώς, ο χρόνος που μου αναλογούσε ως επαγγελματία χορεύτριας ήταν λιγότερος από αυτόν που ονειρευόμουν. Ο μόνος, λοιπόν, τρόπος για να παντρέψω την τέχνη που αγαπούσα ήταν το μιούζικαλ. Έτσι, μπήκε η υποκριτική στη ζωή μου. Το θέατρο για μένα, η σκηνή, η υποκριτική, ο χορός και το τραγούδι είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ζωής μου και πλέον είμαι χαρούμενη που μια ατυχία μου άνοιξε άλλους ορίζοντες. Τίποτα δεν πάει χαμένο. Κυρίως, η προσπάθεια για γνώση.

Κάτι που εσείς αποκτήσατε αρχικά με σπουδές στο εξωτερικό -και σε σχολές- αξιώσεων. Η επιστροφή τότε στην Ελλάδα ήταν από τις αποφάσεις για τις οποίες μετανιώσατε τελικά; Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα ήταν σαν να είχα χάσει τον κώδικα συνεννόησής μου με τους ανθρώπους. Ο τρόπος ζωής στην Αμερική και το πώς γίνονται οι δουλειές εκεί διαφέρει κατά πολύ. Στην Ελλάδα υπάρχει μια μυστικοπάθεια -και τότε δεν υπήρχε ούτε το Facebook. Στην Αμερική υπάρχει ολόκληρη εφημερίδα που ανακοινώνει τις ακροάσεις και γενικότερα, σ’ ενημερώνει για ό,τι έχει σχέση με το αντικείμενο σου. Σε αυτό, λοιπόν, δυσκολεύτηκα. Όταν, όμως, συνειδητοποίησα πώς μπορώ να μάθω πότε γίνονται ακροάσεις και πού πρέπει να απευθυνθώ με το βιογραφικό μου, η ζωή μου διευκολύνθηκε.

Σήμερα σας απολαμβάνουμε καθημερινά στο «Μπρούσκο, που κατάφερε τελικά να βγει ο μεγάλος νικητής των καθημερινών σειρών. Πού πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό; Θεωρώ ότι οφείλεται κατά πολύ στο σενάριο και τη σκηνοθεσία. Ήταν διαφορετικό γιατί απευθυνόταν και στη νεολαία. Ταίριαξαν και οι ηθοποιοί στους ρόλους τους κι έτσι μπόρεσε ν’ αγαπηθεί τόσο πολύ από το κοινό.

Ο ρόλος σας στη σειρά αποτελεί ένα μάθημα ζωής. Η στροφή στην πορεία μας και η αγάπη, που τελικά έρχεται αν ξέρουμε να περιμένουμε και να διεκδικούμε. Ποια στοιχεία αγαπάτε στη Δάφνη; Ταυτίζεστε σε κάποιες πτυχές μαζί της; Η Δάφνη αγαπάει και σέβεται τον εαυτό της. Δεν αφήνει περιθώρια να την προσβάλουν γιατί ξέρει πολύ καλά από πού ξεκίνησε και πόσο προσπάθησε για ν’ αλλάξει τη ζωή της και να γίνει καλύτερη. Οι δυσκολίες γι’ αυτήν είναι δοκιμασίες. Αυτά τα στοιχεία τα αγαπώ στους ανθρώπους και ίσως τα αναγνωρίζω σε αυτούς γιατί τα έχω κι εγώ. Πάντα εκτιμώ και σέβομαι τους ανθρώπους που δεν το βάζουν κάτω και δε μιζεριάζουν! Ένα στοιχείο που έχω, επίσης, κοινό με τη Δάφνη είναι πως ό,τι μπορούμε να κάνουμε σήμερα, δεν το αφήνουμε για αύριο!

Μπορείτε να μας αποκαλύψετε κάτι από την πορεία της Δάφνης; Η αλήθεια είναι πως η ιστορία είναι καλά φυλαγμένη στο μυαλό της Βάνας Δημητρίου και δεν μπορώ να αποκαλύψω πράγματα που δεν ξέρω.

Λένε ότι η ευτυχία, όπως και κάθε κατάσταση που βιώνουμε, είναι τελικά επιλογή. Συμφωνείτε με αυτήν την άποψη ή πιστεύετε στον παράγοντα τύχη; Για εσάς τι είναι κάθε φορά που την προσεγγίζετε; Η ευτυχία είναι κάτι σχετικό. Στην ευτυχία μέσα υπάρχει το όνειρο, η ελπίδα, η ζωή, το φως, η αγάπη, η αναγνώριση των κόπων, η δικαιοσύνη. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι επιλογή ή τύχη. Όταν, όμως, παντρευτούν αυτά μαζί πιστεύω πως πραγματικά κάποιος είναι ευτυχισμένος.

Πού πάει και κρύβεται η ευτυχία για εσάς; Η ευτυχία δεν κρύβεται, φαίνεται! Αντανακλάται σε κάθε μου ενέργεια σε κάθε μου πράξη… Στα μάτια μου, στο πρόσωπό μου.

Η αγάπη στη ζωή σας τι ρόλο έπαιξε, πώς την προσεγγίζετε, τι κάνετε για χάρη της; Έχω πάψει να πιστεύω στην αγάπη! Κάθε άνθρωπος αγαπάει με τον τρόπο του, με βάση τα βιώματά του κι εκφράζεται αναλόγως και δυστυχώς, μπορεί να μην μπορώ ν’ αναγνωρίσω τον τρόπο του ανθρώπου απέναντι μου. Άλλωστε, ο περισσότερος κόσμος φοβάται να δείχνει την αγάπη του. Αυτό που πιστεύω πια είναι πως δεν έχει σημασία αν κάποιος δίνει-δείχνει την αγάπη του, αλλά πόση προσοχή δίνει-δείχνει στον άνθρωπό του. Για μένα πια αυτό παίζει ρόλο, γιατί έτσι μόνο μπορώ ν’ αντιληφθώ πως κάποιος μ’ αγαπάει.

Είστε μια εντυπωσιακή γυναίκα που μεγαλώσατε την κόρη σας, όχι απαραίτητα στο πλαίσιο μιας στερεότυπης οικογένειας. Υπάρχουν στιγμές που επικρατεί περισσότερο η αντρική σας πλευρά σε σχέση με τη θηλυκή και πότε συμβαίνει; Η αρσενική μου πλευρά είναι ο δυναμισμός μου. Με βοηθάει ν’ αντεπεξέλθω στις δυσκολίες της ζωής και στις απαιτήσεις της δουλειάς. Την αγαπώ… Αλλά με κουράζει κιόλας γιατί οι άλλοι θέλουν να βλέπουν μόνο αυτήν την πλευρά. Κι εγώ είμαι γυναίκα. Έχω ευαισθησίες και θα ήθελα πολύ να μπορέσω ν’ αφεθώ συναισθηματικά. Είναι ωραίο όταν οι άνθρωποι αγκαλιάζουν τις αδυναμίες σου, τις ευαισθησίες σου και δεν τις εκμεταλλεύονται! Αλλά σπάνιο…

Μου βγάζετε την αίσθηση ότι έχετε ζήσει με απόλυτη ελευθερία στη ζωή σας, χωρίς κόμπλεξ ή τον φόβο της δημοσιότητας, που γεύεστε από νωρίς. Αυτή ήταν η φιλοσοφία σας ανέκαθεν ή πρόκειται ουσιαστικά για μια προσωπική σας κατάκτηση; Εγώ απλώς μεγάλωσα σε μια οικογένεια που τα «θέλω» και τα όνειρα ήταν σημαντικότερα από τα πρέπει και το τι θα πουν οι άλλοι. Αυτό ήταν ανέκαθεν κομμάτι της ελευθερίας μου, που ταυτόχρονα με μάθαινε να κατανοώ τα λάθη μου και να τα διορθώνω. Η ηθική, το σωστό και το λάθος έχουν καταγράφει μέσα μου από μικρή ηλικία, γιατί μεγάλωσα μέσα σε μια οικογένεια που το όνειρο πάντα έβρισκε τον τρόπο να πραγματοποιείται με ηθικό τρόπο, χωρίς να βάζεις νερό στο κρασί σου.

Αν σας ζητήσω να θυμηθείτε τρεις στιγμές στη ζωή σας: μια που σας φέρνει συγκίνηση, μια πολύ γέλιο και μια νοσταλγία, ποιες θα ήταν αυτές; Για μένα, η γέννηση της κόρης μου είναι η σημαντικότερη στιγμή της ζωής μου και εμπεριέχει όλα τα συναισθήματα: και τη συγκίνηση και το γέλιο και τη νοσταλγία.