“Eύα” – “Λευτέρης” : Ζουν τον απόλυτο έρωτα…

Ζουν τον απόλυτο έρωτα… Εναν έρωτα χωρίς σκιές, ψέματα και σκοτεινά μυστικά… Εναν έρωτα στον οποίο και οι δύο παραδίδονται άνευ όρων… Εναν έρωτα ο οποίος καθηλώνει φέτος καθημερινά χιλιάδες τηλεθεατές μπροστά από την οθόνη του Mega. Ο λόγος, όπως ίσως θα έχετε καταλάβει ήδη, για τη Φαίη Ξυλά και τον Βασίλη Μπισμπίκη, για την «Εύα» και τον «Λευτέρη», οι οποίοι μας μίλησαν και μας αποκά­λυψαν όλα τα μυστικά τους…

Φαίη Ξυλά : Τηλεόραση με το ζόρι δεν θα κάνω…

– Μετά τους τρελούς ρυθμούς του καθημερινού στους οποίους έχεις χορέψει τόσα χρόνια, θα έκανες και πάλι τηλεόραση ή θα προτιμούσες να μείνεις μακριά;

– Αν ερχόταν στον δρόμο μου μια ενδιαφέρουσα δουλειά, ναι, θα την έκανα. Μακάρι να μου χτυπούσε την πόρτα μία τόσο καλή δουλειά στην οποία να μην μπορούσα να πω το «όχι». Από εκεί και πέρα, όμως, δεν πρόκειται να κάνω τηλεόραση και με το… ζόρι, μόνο και μόνο για να βρίσκομαι κάθε χρόνο στο γυαλί. Ανέκαθεν έκανα περιστασιακά τηλεόραση και αυτό θα συνεχίσω να κάνω.

– Εχεις καταλήξει για το αν ο κόσμος αγαπάει περισσότερο τα «μελό» ή τα «σαπούνια»;

– Καταρχήν, προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω ποιος ακριβώς είναι ο διαχωρισμός ανάμεσα στα «μελό» και στα «σαπούνια». Τι είναι αυτό που αποκαλούμε «μελό» και τι είναι το «σαπούνι»… Το να τραβάς διαχωριστικές γραμμές στον χώρο της Τέχνης και να κολλάς ταμπέλες, είναι αστείο και φαντάζει και εντελώς… ντεμοντέ. Το μόνο που υπάρχει στον χώρο της Τέχνης είναι αυτό που αρέσει και εκείνο που δεν αρέσει. Το δικό μας σίριαλ, για παράδειγμα, είναι κλάσεις καλύτερο από οποιοδήποτε άλλο εβδομαδιαίο. Αλλωστε, η… συχνότητα που προβάλλεται μία δουλειά δεν ορίζει και την ποιότητα. Και στο κάτω κάτω, το τι αρέσει και τι όχι είναι πολύ σχετικό. Για παράδειγμα, σε μία μεγάλη μερίδα του κόσμου αρέσουν οι τούρκικες σειρές, εμένα δεν μου αρέσουν…

– Τούρκικες σειρές… Η τηλεοπτική μόδα της εποχής που έχει… επεκτατικές διαθέσεις. Σε αγχώνει το γεγονός ότι οι ξένες σειρές ξεφυτρώνουν στους δέκτες μας σαν τα μανιτάρια και εξαφανίζονται οι ελληνικές;

– Από τη μία μεριά μπορεί να είναι σίγουρο πως οι ξένες σειρές μειώνουν τις θέσεις των δικών μας σειρών στα προγράμματα των καναλιών, όμως, κι από την άλλη το συγκεκριμένο γεγονός ούτε με αγχώνει, ούτε και με απασχολεί και ας σημαίνει αυτό πως ίσως δεν ξανακάνω κάτι στην τηλεόραση. Αν είναι κάτι να έρθει στον δρόμο σου και να αξίζει τον κόπο, θα έρθει. Αν δεν έρθει καλώς… Μπορώ να συνεχίσω να πορεύομαι σε αυτό τον χώρο και χωρίς την τηλεόραση, όπως έκανα και τόσα χρόνια. Δεν έχω πρόβλημα να λείψω από την τηλεόραση, αν δεν ξαναβρώ κάτι που πραγματικά να αξίζει, όπως ήταν η «Εδέμ».

– Κλείνεις, δηλαδή, πίσω σου την πόρτα της τηλεόρασης;

– Δεν κλείνω την πόρτα της τηλεόρασης, απλά δεν έχω το άγχος της τηλεόρασης. Οπως και πριν που είχα μόνο τις θεατρικές μου δραστηριότητες και όταν ήρθε η τηλεόραση αυτά τα πράγματα κινήθηκαν παράλληλα, έτσι θα ξανακινηθούν.

– Πολλοί υποστηρίζουν πως η τηλεόραση είναι… εθισμός. Εσύ, όμως, μάλλον δεν εθίστηκες από τη λάμψη και τη δύναμή της…

– Δεν μου αρέσει να έχω εθισμούς στη ζωή μου γενικότερα. Οταν βλέπω πως κάτι πάει να γίνει εθισμός για μένα, το κόβω αμέσως. Το να κάνω κάτι στην τηλεόραση και να μου αρέσει έχει καλώς, το να κάνω κάτι, όμως, μόνο και μόνο για να είμαι μέσα σε αυτή ή για να παίρνω κάποια χρήματα, όχι. Αν λειτουργούσα έτσι, θα ένιωθα καλλιτεχνικά… εκδιδόμενη. Γι’ αυτό σου λέω μπορώ να ζήσω χωρίς τηλεόραση.

– Για να έρθουμε, όμως, λίγο και στα «Μυστικά». Φέτος μετά τον «Μάνο», η «Εύα» ζει και πάλι έναν μεγάλο έρωτα, στο πρόσωπο του «Λευτέρη». Αλήθεια, πώς είναι η συνεργασία σου με τον Βασίλη Μπισμπίκη;

– Νομίζω καταπληκτική… Από την πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε με τον Βασίλη, ένιωσα σαν να ήταν φίλος μου χρόνια, σαν να τον ήξερα χρόνια, γι’ αυτό και δέσαμε πιστεύω έτσι μαγικά. Είναι πολύ σημαντικό να δουλεύεις καθημερινά με έναν άνθρωπο για 12 ώρες και να τον εκτιμάς και να μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί του. Σκέφτεσαι να βλέπεις τη φάτσα του άλλου και να… ξινίζεις (γέλια);

– Τι είναι αυτό που σ’ αρέσει περισσότερο πάνω του;

– Το ότι είναι ένας ανοιχτός άνθρωπος, ένας άνθρωπος αυθόρμητος και πολύ καλός δέκτης. Ενσωματώθηκε στη σειρά και στην παρέα σε χρόνο – ρεκόρ…

Βασίλης Μπισμπίκης : Αρνούμαι την εκδίκηση για το χατίρι της Εύας…

– Ως καλλιτέχνης έχεις προτιμήσει μία θεατρική και όχι τηλεοπτική πορεία. Βρέθηκες αρχικά αντιμέτωπος με το δίλημμα για το αν θα έπρεπε να πεις το «ναι» σε αυτή την καθημερινή δουλειά;

– Δεν στο κρύβω πως όντως ήρθα αντιμέτωπος με το δίλημμα αυτό. Και ήρθα αντιμέτωπος με αυτό το δίλημμα όχι μόνο για το αν θα έπρεπε να κάνω τώρα τηλεόραση, αλλά για το αν θα μπορούσα να σηκώσω στους ώμους μου το τεράστιο βάρος του καθημερινού. Στο καθημερινό πρέπει να είσαι στρατιώτης. Πρέπει να είσαι διαρκώς σε ετοιμότητα, να έχεις ευελιξία, να έχεις αντανακλαστικά, δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση ένα καθημερινό.

– Αλήθεια, το ότι θα έμπαινες σε πιο… συστηματική και μόνιμη βάση στην τηλεόραση με μία καθημερινή δουλειά δεν σε απασχόλησε; Για πολλούς στον χώρο το καθημερινό είναι… «σταμπαρισμένο».

– Εχεις δίκιο… Το ξέρω και το συναντώ συχνά γύρω μου αυτό που λες, όμως, προσωπικά δεν κολλάω σε τέτοια πράγματα. Για μένα δεν υπάρχουν «στάμπες» και «ταμπέλες» στην τηλεόραση, όπως δεν υπάρχουν φυσικά και στο θέατρο… Δεν μπορεί κανείς να υποστηρίζει πως υπάρχει ποιοτικό και εμπορικό θέατρο… Ετσι, λοιπόν, αποφάσισα να κάνω την «Εδέμ» γιατί μ’ αρέσει στη δουλειά μου να μη φοβάμαι να δοκιμάσω νέα πράγματα, μ’ αρέσει να είμαι μάχιμος και να πηδάω από το ένα πράγμα στο άλλο…

– Ενώ έχεις μία σημαντική πορεία στο θέατρο εδώ και πολλά χρόνια, ξαφνικά οι πάντες μιλούν για σένα, μετά τη συμμετοχή σου στην «Εδέμ». Αυτή είναι η δύναμη της τηλεόρασης… Αυτή τη δύναμη τη φοβήθηκες;

– Η δύναμη της τηλεόρασης είναι αναμφισβήτητα… φοβιστική, κυρίως αν δεν την έχεις συνηθίσει. Η τηλεόραση έχει τη δύναμη να αλλάξει τα πάντα γύρω σου από τη μία στιγμή στην άλλη, και εκεί πραγματικά είναι και το σημείο που μπορεί κανείς να ξεφύγει… Ομως, απ’ ό,τι κατάλαβα, αν έχεις ζυμωθεί αλλιώς και έχεις ακολουθήσει πιο αργά βήματα σε αυτό τον χώρο, είναι πολύ δύσκολο να αποπροσανατολιστείς. Φυσικά, ποτέ δεν ξέρει κανείς τι σταρίστικα απωθημένα κρύβει ο άλλος μέσα του και αν το πάθει το… κλακάζ (γέλια).

– Και πώς σε φωνάζουν στον δρόμο;

– Εννοείται πως δεν με φωνάζουν με το όνομά μου, αλλά «Λευτέρη». Ομως, δεν με ενοχλεί… Το αντιμετωπίζω με χιούμορ… Αλλωστε, τι να με ενοχλήσει, η αγάπη του κόσμου; Και φυσικά ξέρω πολύ καλά πως όλα αυτά είναι εντελώς εφήμερα. Αν δεν ξανακάνω τηλεόραση, σε δύο χρόνια από τώρα κανείς δεν θα με θυμάται.

– Δεν θες να συνεχίσεις να έχεις μία σταθερή τηλεοπτική παρουσία;

– Οχι… Πάντα για μένα ήταν και θα συνεχίσει να είναι η προτεραιότητά μου το θέατρο. Η τηλεόραση είναι ένα ευχάριστο διάλειμμα.

– Η τηλεόραση είναι, όμως… πλανεύτρα, είναι εθισμός…

– Δεν διαφωνώ, σου ανεβάζει την ποιότητα της ζωής σου, σε κάνει αναγνωρίσιμο, σου αυξάνει το κασέ σου… Ομως, τι να κάνουμε που προσωπικά είμαι τόσο παράφορα ερωτευμένος με το θέατρο, που η τηλεόραση είναι μόνο μία απλή απιστία.

– Ποιο ήταν το μεγαλύτερο άγχος σου, όταν πήρες την απόφαση τον Σεπτέμβρη να ανοίξεις την πόρτα της «Εδέμ»;

– Αυτό που με άγχωνε αρκετά, ήταν το κατά πόσο εύκολα θα μπορούσε να αφομοιωθεί ο «Λευτέρης» στη σειρά και στην παρέα της Φεγγαρόπετρας. Ολα τα παιδιά έχουν λατρευτεί από τον κόσμο, οπότε μία νέα άφιξη μπορεί και να ξενίσει κάποιους… Ευτυχώς, όμως, θέλω να πιστεύω πως πήγαν όλα καλά.

– Τελικά, ο «Λευτέρης» είναι τόσο… σκοτεινός τύπος όσο φαίνεται;

– Οχι, δεν είναι τόσο σκοτεινός… Είναι πληγωμένος και προδομένος, γι’ αυτό έχει και τον ρόλο του εκδικητή. Στο τέλος βέβαια, για το χατίρι της «Εύας» και του έρωτά τους, θα αρνηθεί να πάρει εκδίκηση. Ο «Λευτέρης» μαζί με την «Εύα» ζουν τον απόλυτο έρωτα… Οσο για το τι μου αρέσει περισσότερο επάνω του; Το ότι έχει μία… ανήθικη ηθική.

– Και οι εντυπώσεις σου από τη συνεργασία σου με τη Φαίη ποιες είναι;

– Οι καλύτερες (γέλια)… Η Φαίη είναι ένα χαρισματικό πλάσμα. Εκτός του ότι είναι μία πολύ καλή ηθοποιός, είναι και πολύ καλό κορίτσι. Είναι επικοινωνιακή, έχει χιούμορ και με κάνει πραγματικά μαζί της καθημερινά να χαλαρώνω και να απολαμβάνω το γύρισμα. Ξέρεις μόνο ποιο είναι το πρόβλημα όταν έχω σκηνές μαζί της; Πως ξεχνιέμαι και πραγματικά τη χαζεύω, έτσι όπως παίζει! ΠΗΓΗ : TV ΕΘΝΟΣ