Ευγενία Σαμαρά: Ο εθισμός της στα social media, τα όνειρά της και το «Έρωτας Μετά»!

Μια από τις πιο δημιουργικές περιόδους της ζωής της βιώνει η Ευγενία Σαμαρά. Η νεαρή και ταλαντούχα ηθοποιός συμμετέχει στην επιτυχημένη σειρά του Alpha «Έρωτας Μετά», παίζει στις sold out παραστάσεις «Μαμά» και «Του Κουτρούλη ο γάμος», ενώ δε γίνεται να μην προσθέσουμε τον ρόλο της στην εισπρακτική έκπληξη της χρονιάς, που δεν είναι άλλη από την ταινία «Ευτυχία», σε σκηνοθεσία Άγγελου Φραντζή. Η Ευγενία Σαμαρά ή αλλιώς η “Νόρα” του «Έρωτας Μετά» παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Glow και στον Οδυσσέα Μητρόπουλο και μίλησε για τα social media αλλά και για τα όνειρα που έχει από εδώ και πέρα.

Τα social media και ο “Έρωτας Μετά”: «Ο ρόλος µου ως “Νόρα” στο «Έρωτας Μετά» του Alpha είναι από τις καλύτερες δουλειές που έχω κάνει τηλεοπτικά, απ’ όλες τις απόψεις. Βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο χαρακτήρας µου έχει φτιάξει blog κι έναν κανονικό λογαριασμό στο Twitter, δίνοντας µας έτσι τη δυνατότητα να επικοινωνούμε απευθείας µε τον κόσμο που µας παρακολουθεί. Αυτό, όχι µόνο εξελίσσει την πλοκή της σειράς µ’ έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο, αλλά προσφέρει στο κοινό το μέσο για να μοιραστεί δικές του γνώμες και εμπειρίες. Είναι η πρώτη φορά που αυτό συµβαίνει στην ελληνική τηλεόραση και απολαμβάνω στο έπακρο την επικοινωνία µε τους τηλεθεατές.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν αλλάξει για πάντα τις ζωές µας. Θεωρώ ότι όλο το παιχνίδι έχει να κάνει µε το αν κάνεις χρήση ή κατάχρηση. Αν τα χρησιμοποιείς µ’ έναν τρόπο που σε ωφελούν. Προσωπικά, δε θ’ ανεβάσω πολλά για την προσωπική µου ζωή, ούτε το πώς είναι το σπίτι µου, ούτε τι φαγητό θα φάω. Εκτός των άλλων, ακόμη και οι συνεργασίες που κάνω µ’ εταιρίες είναι πράγματα ή ρούχα που τα υποστηρίζω ή θα τα επέλεγα µ’ έναν τρόπο. ∆ε θα διαφημίσω, για παράδειγμα, μία υπηρεσία που είμαι κατά. Φυσικά, έχω πιάσει τον εαυτό να είναι εθισμένος. Οι συνήθειες και οι εμμονούλες τρυπάνε πολύ εύκολα στη ζωή µας. Έκανα ωστόσο ένα βήμα πίσω και είπα ότι δε θέλω να σπαταλάω παραπάνω ώρες σε αυτό το κομμάτι. Τον τελευταίο χρόνο, έβαλα ένα πρόγραμμα στο κινητό που µου επιτρέπει να είμαι μόλις μισή ώρα την ημέρα στα social. Τώρα νιώθω καλύτερα».

Στο κυνήγι της ευτυχίας…

«Τα πράγματα ήρθαν στη ζωή µου σιγά – σιγά, σκαλί – σκαλί κι αυτό µε γειώνει πολύ. Καθετί που έκανα το αφομοίωνα και μετά έκανα το επόμενο βήμα. ∆ε βρέθηκα, δηλαδή, ξαφνικά από το ένα στο δέκα. Όλο αυτό µου φαίνεται πολύ δύσκολο να καταρριφθεί. Το µόνο που µε νοιάζει είναι να δουλέψω και να είμαι καλά. Να είμαι ήρεµη, ισορροπημένη και να περνάω όμορφα. ∆ε µε νοιάζει ειλικρινά να είμαι στην Επίδαυρο. Περισσότερο µε απασχολεί να γυρίζω στο σπίτι µου και να είμαι ευτυχισμένη. Ενώ κάνω πολλά όνειρα κι έχω πολλές φιλοδοξίες, δεν μπορώ να πω ότι σκέφτομαι τι θα κάνω σε βάθος δεκαετίας. Αισθάνομαι ότι κάθε χρόνος που περνάει τα θέλω µου αλλάζουν κι εξελίσσονται. ∆ε θέλω να τα πολυσκέφτομαι, για να είμαι ειλικρινής, γιατί νιώθω ότι αν στείλω την ενέργειά µου σε κάτι συγκεκριμένο, μπορεί μεγαλώνοντας ν’ αλλάξω «θέλω».

Οραματίζομαι για το άμεσο μέλλον και σε βάθος 5ετίας ότι θέλω να δουλέψω µε πολύ διαφορετικό κόσμο. Βρίσκω τρομερά γοητευτικό ότι κάθε χρόνο λόγω επαγγέλματος δημιουργούμε άλλο πυρήνα µε συναδέρφους µας. Είναι σαν ένα μυστικό νεότητας για εμάς τους ηθοποιούς όλο αυτό. Θέλω να δοκιμαστώ σε διαφορετικά είδη υποκριτικής και να δουλέψω µε διαφορετικούς σκηνοθέτες. Θέλω να γίνω 60 χρονών και να νιώθω γεμάτη. Όχι µόνο από τη δουλειά, αλλά απ’ όλα. Η ζωή δεν είναι µόνο δουλειά. Πάντα λέω ότι για κάθε δουλειά που επιλέγω, αναρωτιέμαι γιατί την κάνω. Όλα έχουν κάποιον λόγο. Αυτό µε βοηθάει πολύ μέσα µου κι έτσι έχω επιλέξει να πορεύομαι στη ζωή µου.

Σε προσωπικό επίπεδο, µε φαντάζομαι κάποια στιγμή µε οικογένεια. Όχι νυφικά και γάμοι, αλλά θα ήθελα να έχω ένα παιδί. Είμαι πολύ σίγουρη γι’ αυτά που έχω χτίσει στην προσωπική µου ζωή. Νιώθω ότι είναι το φυσικό πράγμα που θα έρθει, αλλά δεν μπορώ να το τοποθετήσω χρονικά. Ενδεχομένως, να µε αγχώνει να το τοποθετήσω χρονικά. Νομίζω πως κάτι τέτοιο μπορεί να έρθει εκεί που δεν το περιμένεις…».

Φωτογραφίες: Μάρα Δεσύπρη