Υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να σου υπογράφουν ένα από τα αγαπημένα σου βιβλία; Ναι! Να παίρνεις συνέντευξη από τον συγγραφέα του! Αυτό το καλύτερο μου συνέβη κι εμένα και πιστεύω η χαρά μου θα κάνει πάαααααρα πολύ καιρό να ξεθωριάσει. Ο Ευγένιος Τριβιζάς δεν είναι απλά ένας από τους πιο αγαπημένους συγγραφείς μικρών και μεγάλων. Δεν είναι απλά ένας από τους καλύτερους παραμυθάδες.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ανήκει σε μία ειδική κατηγορία ανθρώπων που πηγαινοέρχονται ανάμεσα στην φαντασία και την πραγματικότητα. Έχει κάνει αμέτρητα χιλιόμετρα σε αυτή τη διαδρομή. Κατά την διάρκειά τους, γέμισε τις αποσκευές του με εκατοντάδες τίτλους βιβλίων και ήρωες, με αμέτρητες διακρίσεις και βραβεία και εκατομμύρια αναγνώστες και φίλους!
Μπορεί να μην ξέρουν πολλοί το γεγονός ότι διδάσκει εγκληματολογία σε πανεπιστήμιο της Αγγλίας αλλάόλοι ξέρουν ότι γράφει τα καλύτερα παιδικά βιβλία. Σίγουρα έχει πέσει κάποια στιγμή στα χέρια σου κάποιο ή έστω έχει πάρει κάπου το μάτι σου τη Φρουτοπία. Αν δεν έχει συμβεί τίποτα από τα δύο, είναι η ιδανική ευκαιρία να τον γνωρίσεις μέσα από αυτή τη συνέντευξη – ταξίδι!
Η εγκληματολογία σάς βοηθάει να γράφετε καλύτερα παραμύθια ή τα παραμύθια σάς βοηθούν στην εγκληματολογία;
Πολλά από τα θέματα τα οποία πραγματεύεται η σύγχρονη εγκληματολογία προσφέρουν πλούσιο υλικό για τα βιβλία μου, όπως η δίκη ενός σκιάχτρου που ονειρεύεται να πετάξει και η καταδίκη του για παράβαση του νόμου της ταχύτητας στο έργο «Το όνειρο του σκιάχτρου» (εκδόσεις ΕΣΤΙΑ), οι αβάστακτες ενοχές της Άννας στη «Νύχτα της Μπανανόφλουδας» (εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ), οι εξωφρενικοί τρόποι εκτέλεσης καταδίκων στο «Τηγάνι του δήμιου» (εκδόσεις ΚΑΛΕΝΤΗ), η απροσδόκητη συνάντηση ενός διαρρήκτη και ενός φιλάργυρου μέσα σε ένα χρηματοκιβώτιο στις «Χελώνες του βαρώνου» (εκδόσεις ΚΑΛΕΝΤΗ) ή η αναζήτηση ενός κλεμμένου μπιμπερό σε ένα κακόφημο λιμάνι στο «Μωρό που του κλέψανε το μπιμπερό» (εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ).
Και ας μην ξεχνάμε πρώτον ότι οι μύθοι και τα παραμύθια βρίθουν από απαγωγές, δολοπλοκίες, ύπουλες δολοφονίες, εκτελέσεις και άλλες εγκληματικές πράξεις με φαρμακωμένα μήλα και φούρνους με μικρά παιδιά σε θελκτικά ζαχαρένια σπιτάκια.
Πώς γεννήθηκε η ανάγκη σας να γράψετε παιδικά παραμύθια;
Όταν ήμουν μικρός και κάποιο παραμύθι που μου διάβαζαν έφτανε στο τέλος του και άκουγα το «και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα» αισθανόμουν προδομένος. Αυτοί μπορεί να ζούσανε καλύτερα, εμένα όμως με εγκαταλείπανε στα κρύα του λουτρού. Προσπαθούσα, λοιπόν, να φανταστώ τι θα συνέβαινε αν συνεχιζόταν η ιστορία. Άλλοτε έδινα τις πρώτες βοήθειες στο νικημένο δράκο, άλλοτε προσπαθούσα να βρω πού κρύβεται ο όγδοος παραμελημένος νάνος, αλλοτε να μαντέψω ποιο ήταν το τελευταίο όνειρο που έβλεπε η Ωραία Κοιμωμένη προτού ξυπνήσει, άλλοτε να βρω τον τσαγκάρη που είχε φτιάξει τα παπούτσια του παπουτσωμένου γάτου. Αυτή η λαχτάρα μου να μην τελειώνει ποτέ ένα παραμύθι που μου άρεσε, έγινε η αφορμή για να αρχίσω να γράφω τα δικά μου.
Ένας συγγραφέας παιδικών βιβλίων πρέπει απλά να αγαπάει τα παιδιά ή και να νιώθει παιδί;
Πρέπει να είναι σε θέση να αντικρίζει τον κόσμο από τη σκοπιά ενός παιδιού. Να ξαναβρίσκει τη φρεσκάδα της ματιάς, τη διάθεση για παιχνίδι, την περιέργεια, τον ενθουσιασμό για το φαινομενικά ασήμαντο.
Τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν γονιό και σε ένα παιδί του σήμερα;
Να αφιερώνουν χρόνο ο ένας στον άλλο, να απολαμβάνουν μαζί το κάθε τι. Ένα βιβλίο, μια παράσταση, ένα ουράνιο τόξο, ένα πυροτέχνημα.
Ποιος ήρωας από όλα τα παραμύθια σας πιστεύετε ότι αγαπήθηκε πιο πολύ από τους αναγνώστες σας και ποιος είναι ο δικός σας αγαπημένος;
Ο κάθε αναγνώστης ανάλογα με τον χαρακτήρα, τις εμπειρίες και τα ενδιαφέροντά του έχει τον δικό του αγαπημένο ήρωα. Για άλλους είναι ο Τουρτούρι ο χιονάνθρωπος, για άλλους ο Θάνος το κολοκυθάκι, για άλλους η μάγισσα Φρικαντέλα και για άλλους το παπί που έκανε πιπί στον Μισισιπή.
Υπάρχουν στιγμές που νιώθετε ότι έχετε στερέψει από έμπνευση και τι κάνετε τότε;
Κάποτε νόμιζα ότι οι ιδέες για ιστορίες κάποια στιγμή στερεύουν και θα έπρεπε να τις κυνηγάω με ένα ιπτάμενο χαλί και να τις αρπάζω με μια απόχη που το δίκτυ της θα ήταν πλεγμένο από κόκκινες κλωστές παραμυθιού. Στη συνέχεια όμως διαπίστωσα ότι οι ιστορίες έχουν κάτι το κοινό με τη Λερναία Ύδρα. Μια γράφεις και πολλές περισσότερες προκύπτουν.
Έτσι, όπως με τα γράμματα της αλφαβήτας μπορούμε να σχηματίσουμε άπειρες λέξεις και φράσεις, όπως με τα βασικά χρώματα έχουμε χιλιάδες αποχρώσεις και μπορούμε να ζωγραφίσουμε άπειρους πίνακες, το ίδιο συμβαίνει και με την επιλογή, έκφραση και συνδυασμό των ιδεών για ιστορίες.
Υπάρχει πάντα κάποιο βιβλίο που είναι στα σκαριά; Αν ναι, τι γράφετε αυτή την περίοδο;
Όχι ένα. Γράφω και επεξεργάζομαι παράλληλα τρία τέσσερα. Αυτή την περίοδο γράφω ένα βιβλίο με τίτλο «Η συμμορία των σαράντα πιγκουίνων» και άλλο ένα με τίτλο «Η πεταλούδα και ο αρλεκίνος». Ολοκληρώνω και μια σειρά βιβλίων με γενικό τίτλο «Οι εκπληκτικές περιπέτειες της οικογένειας Χλαπατσούλη» που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Κάπου διάβασα ότι έχετε ανακαλύψει 484 χώρες. Σε ποια θέλετε να πηγαίνετε ξανά και ξανά;
Αυτό ίσως το διαβάσατε πριν αρκετά χρόνια. Στις χώρες αυτές έχουν προστεθεί πολλές ακόμα όπως το Κουφέιτ, η Χαλβάη, η Ντολμανδία και η Χιονολουλού… Αν και πολύ θα το ήθελα, δεν προλαβαίνω να επισκέπτομαι παραπάνω από μια φορά την κάθε μία για να μην αδικήσω τις άλλες που περιμένουν πως και πως να τις ανακαλύψω. Το ορμητήριό μου, πάντως, είναι πάντα το Νησί των Πυροτεχνημάτων όπου ζω με τον Πουκιπόν τον άσπρο μου ελέφαντα, τον παπαγάλο μου τη Σύνθια, μια παρδαλή λεοπάρδαλη και ένα αόρατο πράσινο καγκουρό.
Από ποιον θα ήθελε σήμερα να πάρει συνέντευξη ο δαιμόνιος δημοσιογράφος Πίκος Απίκος;
Από έναν πιγκουίνο για να τον ρωτήσει τη γνώμη του για το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Αν ο Αιμίλιος το μήλο, ο ξακουστός δήμαρχος της Φρουτοπίας, επισκεπτόταν σήμερα τη Βουλή, πώς πιστεύετε ότι θα αντιδρούσε;
Θα πάθαινε έμφραγμα του μηλοκαρδίου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ