Φόρος τιμής στις γυναίκες τα βραβεία του ετήσιου φεστιβάλ κινηματογράφου του Sundance

Το Ετήσιο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Sundance το οποίο ολοκληρώθηκε αργά το βράδυ της Κυριακής μπορεί να ήταν λίγο πιο υποτονικό και να μην διέθετε ταινίες οι οποίες θα προταθούν για ‘Οσκαρ, αποτέλεσε όμως βήμα για την ανάδειξη γυναικών σκηνοθετών και γυναικείων ιστοριών συνολικά.

Το Φεστιβάλ του Sundance ιδρύθηκε το 1978 από τον μεγάλο αμερικανό ηθοποιό και σκηνοθέτη Ρόμπερτ Ρέντφορντ. Είναι το κορυφαίο ανεξάρτητο κινηματογραφικό φεστιβάλ στην Αμερική, με μακρά παράδοση στην προβολή καινοτόμων και πολυπολιτισμικών ταινιών και με έμφαση σε ταινίες που απευθύνονται σε γυναίκες και μειονοτικές ομάδες, κυρίως από γυναίκες σκηνοθέτιδες, σε σχέση με το Χόλιγουντ γενικότερα.

Όπως δήλωσε σε μία συζήτηση στρογγυλής τραπέζης η Ελίζαμπεθ Σερέντα, της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου στο Χόλιγουντ (HFPA), ανάμεσα στις 100 πρώτες σε εισπράξεις πωλήσεις ταινίες του Χόλιγουντ, μόνο το 8% είχαν γυναίκα παραγωγό, το 10% γυναίκα σεναριογράφο και το 2% γυναίκα σκηνοθέτη. Από την πλευρά της, η Μελίσα Βερντούγκο από την οργάνωση «Women In Film» εκτιμά ότι τα στατιστικά αυτά στοιχεία είναι απαράδεκτα σε μία βιομηχανία που αυτο-αποκαλείται προοδευτική. Φέτος, προσθέτει, το 37% των ταινιών που προβλήθηκαν στο φεστιβάλ του Sundance είχαν γυναίκες διευθύντριες. Η ομάδα του Sundance δείχνει στην πράξη τι είναι ισότητα.

Μεσούσης της καταιγίδας των αποκαλύψεων που σαρώνει τη βιομηχανία του θεάματος από τότε που άρχισαν να γίνονται γνωστές οι όλο και πιο άγριες υποθέσεις σεξουαλικής παρενόχλησης τον περασμένο Οκτώβριο, και σε αναγνώριση των επιτευγμάτων των γυναικών και των μειονοτήτων, τα περισσότερα βραβεία φέτος απέσπασαν γυναίκες αλλά και μειονότητες.

Η Ριντ Μοράνο που απέσπασε το βραβείο Emmy για τη σκηνοθεσία της εξαιρετικής τηλεοπτικής σειράς «The Handmaiden’s Tale» –η οποία βασίζεται στο δυστοπικό μυθιστόρημα της καναδής συγγραφέα Μάργκαρετ Ατγουντ: «Η πορφυρή δούλη»– δήλωσε ότι η ποικιλία είναι το μπαχάρι της ζωής. Υπάρχει, λέει, ένας υπέροχος νέος κόσμος ευκαιριών, ιστοριών και πραγμάτων τα οποία δεν είχαμε ξαναδεί πριν ακουσθεί η φωνή των γυναικών. Το πολυπόθητο βραβείο της αμερικανικής μεγάλης επιτροπής – Drama – απονεμήθηκε στην αμερικανίδα ηθοποιό Κλόι Γκρέις Μορέτζ για τον ρόλο της στην ταινία «The Miseducation of Cameron Post» της ιρανο-αμερικανίδας σκηνοθέτη και σεναριογράφου Ντεζιρέ Ακαβάν. Πρόκειται για μία ματιά στο εσωτερικό ενός σκληροπυρηνικού χριστιανικού στρατοπέδου που δημιουργήθηκε με στόχο την εξάλειψη των λεσβιακών τάσεων στις έφηβες.

Το Βραβείο Καλύτερου Καλλιτεχνικού Χαρακτήρα απονεμήθηκε σε μία άλλη γυναίκα σκηνοθέτη, τη Σάρα Κολανγκέλο, για την ταινία «The Kindergarten Teacher», μία ιστορία συνεχών εντάσεων ενός εκπαιδευτικού-ποιητή, παγιδευμένου σε μία φτωχή και άστοργη οικογένεια.

Το βραβείο σκηνοθεσίας «Waldo Salt» δόθηκε στη σκηνοθέτη Κριστίνα Τσο για την ταινία «Nancy», η οποία γυρίστηκε με την υποστήριξη της οργάνωσης Women In Film και δείχνει την σκοτεινή ιστορία μίας νέας τρομαγμένης γυναίκας, η οποία πιστεύει ότι την απήγαγαν μικρή από τους πραγματικούς γονείς της.

Το βραβείο της Ειδικής Κριτικής Επιτροπής για την καλύτερη ταινία απέσπασε η Ριντ Μοράνο για το διορατικό, οδυνηρό, μετα-αποκαλυπτικό «I Think We’re Alone Now».

Το βραβείο Ειδικής Κριτικής Επιτροπής στην κατηγορία «Breakthrough Filmmaking» απονεμήθηκε στην κινεζο-αμερικανίδα σκηνοθέτη Μπινγκ Λιου για την ταινία « Minding the Gap», μία εσωτερική ματιά στις ζωές των νέων που κάνουν skateboard και αγωνίζονται να βρουν ένα νήμα στη ζωή τους, ενώ η Βαλέρια Μπερτουτσέλι αποχώρησε με το βραβείο καλύτερης ερμηνείας στην ταινία «Queen of Fear».

Το Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στην κατηγορία «Ensemble Acting» απέσπασε η κινεζο-αμερικανίδα παραγωγός και σκηνοθέτης Κάθι Γιαν για την ταινία με έντονο το μαύρο χιούμορ «Dead Pigs», που δείχνει τις δοκιμασίες ενός απομακρυσμένου χωριού που προσπαθεί να θεραπεύσει μία μεταδοτική νόσο των χοίρων.

Το Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής για την καλύτερη σκηνοθεσία κέρδισε η σεναριογράφος και σκηνοθέτης Σάντι Ταν για το «Shirkers», ταινία που αναφέρεται σε μία ομάδα νέων ανυπόμονων κινηματογραφιστών στη Σιγκαπούρη του 1990 που αγωνίζονται να δημιουργήσουν την πρώτη τους μεγάλου μήκους ταινία με νεανικό ενθουσιασμό.

Στο Φεστιβάλ του Sundance προβλήθηκε και ένα ντοκιμαντέρ- αποτέλεσμα προσεκτικής έρευνας για την προκατάληψη κατά της πρώτης σοβαρής υποψηφιότητας για την προεδρία των ΗΠΑ από μία γυναίκα, την Χίλαρι Κλίντον. Το ντοκιμαντέρ εντοπίζει με επιδέξιο τρόπο την παράλληλη πορεία των προεδρικών εκλογών του 2016 και των φιλιππικών κατά της Χίλαρι από τους χάκερς.

Η πρόεδρος της «Women In Film» Κάθι Σούλμαν με μία της φράση συνόψισε ένα από τα πιο πειστικά επιχειρήματα για την ενσωμάτωση και την διαφορετικότητα: «Ως καλλιτέχνες και κινηματογραφιστές, είμαστε οι αφηγητές των πολιτισμών μας…Όσο περισσότερες ιστορίες για τον άλλον, τόσο καλύτερα καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον. Δύσκολο να καταλάβεις τους άλλους εάν δεν μπορείς να τους ακούσεις να μιλούν».

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ