Γιάννης Κατινάκης: Αποκαλύπτει πώς τον «βοήθησαν» η Μαρία Καβογιάννη και η Άννα Παναγιωτοπούλου στις δύσκολες στιγμές του

Σε μια ανάρτηση διαφορετική από αυτές που μας έχει συνηθίσει προχώρησε ο Γιάννης Κατινάκης το πρωί της Δευτέρας 16/10 μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram.

Ο Γιάννης Κατινάκης, που έγινε γνωστός μέσα από τα χιουμοριστικά βίντεο που δημοσιεύει στα social media, στην ανάρτησή του κάνει λόγο για τα δύσκολα παιδικά χρόνια που πέρασε λόγω του bullying που δεχόταν και τη δυστυχία που ένιωθε. Ο ίδιος αποκαλύπτει και τον τρόπο με τον οποίο η Μαρία Καβογιάννη και η Άννα Παναγιωτοπούλου τον έκαναν να ξεχνιέται από τις μαύρες σκέψεις που έκανε.

«Ιστοριούλα… Όταν ήμουν πολύ μικρός (και αρκετά άσχημος όπως όλοι βλέπουμε) ήμουν ένα παιδί φοβισμένο που συχνά έκλαιγε και έψαχνε μια διέξοδο χαράς από το χάος του μυαλού του. Δεν είχα φίλους γιατί όλοι λέγανε ότι είμαι διαφορετικός και αυτό ήταν παράξενο, τα παιδιά στο σχολείο μου έδειχναν κάθε μέρα την αντιπάθεια τους με πολύ άσχημο τρόπο κι εγώ ένιωθα ακόμη πιο μόνος.

Δεν είναι εύκολη η ζωή σκεφτόμουν… Τα βράδια δεν μπορούσα να κοιμηθώ, γύρναγαν επίμονα στο μυαλό μου οι σκέψεις για τον χρόνο που θα περάσει, “Δεν θέλω να γεράσω” σκεφτόμουν, “Δεν θέλω να πεθάνω ”. Φοβόμουν τόσο πολύ και ένα σκοτεινό πέπλο είχε σκεπάσει για χρόνια την ψυχή μου. Έψαχνα κάτι να με λυτρώσει και το βρήκα. Όταν είδα τυχαία για πρώτη φορά τις δυο αυτές γυναίκες στην τηλεόραση συνέβη κάτι μαγικό… άρχισα να γελάω.

Τόσο απλό αλλά και τόσο δύσκολο. Ήταν το καταφύγιο που χρόνια έψαχνα. Το μόνο που μπορούσε να νικήσει τον φόβο ήταν το γέλιο… και όσο πιο δυνατός ήταν ο φόβος τόσο πιο δυνατά γέλαγα. Περίμενα να γυρίσω από το σχολείο για να τις δω ξανά και ξανά και ξανά. Έγιναν η παρέα μου, έγιναν οι φίλες που δεν είχα, έγιναν αντίδοτο στις μαύρες σκέψεις μου ακόμα και αν τις έβλεπα μέσα από μια οθόνη, Μια μέρα σκέφτηκα ότι αυτό θέλω να κάνω και εγώ …

Θέλω κι εγώ να γίνω το καταφύγιο για ανθρώπους που είναι φοβισμένοι και να τους δημιουργώ εγώ αυτό το γέλιο που θα νικάει τον φόβο τους. Μέχρι σήμερα αυτό προσπαθώ να κάνω και θέλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ σε δυο γυναίκες που δεν έχουν ιδέα ποσό καταλυτικό ρόλο έπαιξαν στην πορεία της ζωής μου. Από τότε έχουν αλλάξει πολλά … Δεν είμαι πια μόνος όταν φεύγω απ’ το σπίτι, έχω φίλους και αποδοχή.. όμως τα βραδιά ακόμα καμιά φορά φοβάμαι και όταν πέφτω στο κρεβάτι μου ανοίγω το κινητό και οι παλιές μου φίλες είναι ακόμα εκεί για να με κάνουν να χαμογελάω» γράφει στην ανάρτησή του ο Γιάννης Κατινάκης.