Γιάννης Κρητικός: Αποκαλύπτει το πραγματικό του όνομα και όσα άλλαξαν μετά τη νίκη στο YFSF!

Κέρδισε την πρώτη θέση στο “Your Face Sounds Familiar” και είδε τη ζωή του να αλλάζει. Ο Γιάννης Κρητικός αποκαλύπτει στο Down Town Κύπρο το πραγματικό του όνομα και όλα όσα δεν ξέρουμε για εκείνον…

Θεωρείς ότι η -τελευταία- μίμηση του Νίκου Ξυλούρη σε ευνόησε, δεδομένου ότι το κοινό ταυτίστηκε πιο εύκολα μαζί σου;

Αυτό που λες ισχύει, αλλά μόνο εν μέρει – κατά ένα μικρό ποσοστό! Ήταν ό,τι πιο δύσκολο έχω κάνει στη μέχρι τώρα πορεία μου. Θα μπορούσα να αποτύχω και να ρεζιλευτώ. Γιατί είναι δύσκολο να κουβαλάς έναν Ξυλούρη επάνω σου. Προσπάθησα για το καλύτερο και η προσπάθειά μου αυτή επιβραβεύτηκε. Επίσης, πέρα των τυχαίων επιλογών, των ατόμων που μιμήθηκα στο παιχνίδι, χάρηκα που δεν έκανα άτομα που μου μοιάζουν. Ξέρεις, χαρούμενα, αστεία κλπ. Πήρα μεγάλο ρίσκο.

Ποια εμφάνιση σε δυσκόλεψε πιο πολύ;

Η Ξανθή Περράκη, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, ο Eros Ramazzoti, o Νίκος Ξυλούρης. Δεν είχα κανένα κοινό μαζί τους. Ούτε στη φωνή, ούτε στον χαρακτήρα, σε τίποτα.

Η αναγνωρισιμότητα των τελευταίων μηνών, ανέτρεψε την καθημερινότητά σου;

Όχι. Μόνο στο δρόμο με αναγνωρίζουν περισσότερο πια. Από την άλλη, μειώθηκε αισθητά ο ελεύθερός μου χρόνος. Αλλά δεν παραπονιέμαι. Το θεωρώ χαζό να γκρινιάζω για κάτι που το ήθελα πάντα. Αναγνωρίζομαι τώρα, γιατί να γκρινιάξω; Εκνευρίζομαι όταν ακούω άτομα να το λένε αυτό.

Μέχρι σήμερα πώς ήταν η ζωή σου;

Εγώ φίλε, γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Ηράκλειο της Κρήτης. Έμεινα μέχρι τα 18 μου μαζί με τους δικούς μου. Ήμουν και ήσυχο, αλλά και ανήσυχο πνεύμα. Πάντα ήμουν τελειομανής και εργασιομανής. Ήθελα να δουλεύω. Από μικρός έμαθα λίρα, τύμπανα, μπάσο. Σπούδασα μουσική. Αυτό μου άρεσε και οι δικοί μου με παρότρυναν. Στα 18 μου, όμως, πήρα μία βαλίτσα στο χέρι και κυνήγησα την τύχη μου στην Αθήνα.

Δυσκολεύτηκες;

Στην αρχή πάρα πολύ! Ήμουν, στην κυριολεξία, ένας άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Δεν είχα φίλους, συγγενείς, γνωστούς. Ήρθα εδώ με ελάχιστα λεφτά στην τσέπη κι έπρεπε να επιβιώσω.

Ξεκίνησες να εργάζεσαι ως τραγουδιστής αμέσως;

Όχι βέβαια! Ως σερβιτόρος ξεκίνησα. Το τραγούδι και οι πίστες ήρθαν μετά. Έπρεπε να βγει το μεροκάματο, να έχω φαγητό, να πληρωθεί το νοίκι και οι λογαριασμοί. Δεν εγκατέλειψα την προσπάθειά μου! Χτυπούσα όποια πόρτα έβρισκα και ζητούσα να με πάρουν στα μαγαζιά τους. Κάπως έτσι ξεκίνησα.

Το «Κρητικός» είναι το πραγματικό σου επώνυμο;

Όχι! Βγήκε όπως και το «Πάριος». Επειδή ο άνθρωπος είναι από την Πάρο, τον έβγαλαν «Πάριο». Έτσι κι εμένα. Θυμάμαι είχα κάνει φωτογράφηση για την αφίσα ενός σχήματος, πριν χρόνια, και ο φωτογράφος δεν θυμόταν το όνομά μου. Κάποιος του είχε πει ότι είμαι Κρητικός και, κάπως έτσι το συνέδεσε, και με έγραψε «Γιάννης Κρητικός». Θύμωσα πολύ στην αρχή, αλλά αυτό είχε γίνει και δεν γινόταν κάτι άλλο. Έτσι ξεκίνησα να εμφανίζομαι ως Γιάννης Κρητικός. Το κανονικό μου επίθετο είναι Τζαγκαράκης.

Αυξήθηκαν τα φλερτ και οι κατακτήσεις σου στο γυναικείο φύλο, τώρα που είσαι γνωστός;

Οπωσδήποτε τα φώτα και η δημοσιότητα ανεβάζουν κάπως τις «μετοχές» σου, ακόμα και σε αυτό το κομμάτι. Ναι, δεν έχω παράπονο. Όλα καλά μου πάνε. Το άσχημο του πράγματος, ξέρεις ποιο είναι; Ότι τώρα με θυμούνται άτομα που είχαν να με πάρουν ένα τηλέφωνο πάνω από δέκα χρόνια και μου λένε «που είσαι ρε φίλε, πάμε να πιούμε έναν καφέ!». Τώρα που έγινα γνωστός! Πριν που περνούσα τα ζόρια και τις δυσκολίες μου, δεν ήξεραν αν ζω ή αν έχω πεθάνει.

Σε πληγώνει αυτό;

Όχι ακριβώς, απλά θα ήθελα να μην ήταν έτσι τα πράγματα. Θα ήθελα να με είχαν στη ζωή τους συνεχώς.

Διάβασε περισσότερα στο Down Town Κύπρου!