Γιάννης Πουλόπουλος – Η σύζυγός του, Μπέττυ “σπάει” τη σιωπή της έναν χρόνο μετά τον θάνατό του: “Μαζί του έφυγα κι εγώ”

Με σπαρακτικά λόγια η σύζυγος του αείμνηστου Γιάννη Πουλόπουλου, Μπέττυ, περιγράφει το απέραντο κενό στην καρδιά και την ψυχή της έναν χρόνο μετά τον θάνατο του μεγάλου τροβαδούρου του έρωτα.

Μιλώντας στον Νίκο Νικόλιζα και την εφημερίδα Espresso εξομολογείται πως «Η ζωή χωρίς τον Γιάννη είναι σαν να έχω πεθάνει κι εγώ. Ημασταν πάρα πολλά χρόνια μαζί. Η ζωή μου είχε συνδεθεί απόλυτα μαζί του. Τον γνώρισα στην ηλικία των 20 ετών. Δεν γνώρισα άλλον άντρα στη ζωή μου. Εκείνος ήταν ο μεγάλος μου έρωτας και ο άντρας της ζωής μου». 

Τόσο η ίδια όσο και μονάκριβη κόρη της Άντα, σαν φύλακες θησαυροφυλακίου, προσπαθούν να προασπίσουν την τιμή και το όνομα του σπουδαίου ερμηνευτή, ο οποίος σφράγισε μια ολόκληρη εποχή με τα τραγούδια του.

Τι λέει η ίδια για την αγγελία σε σάιτ μεσιτικού γραφείου για την πώληση του ξενοδοχείου στα βόρεια προάστια που έχει στην κατοχή της η οικογένεια; (Η αγγελία ανέφερε χαρακτηριστικά: «Ξενοδοχείο προς πώληση 2.200 τ.μ. Πωλείται πρώην ξενοδοχείο που βρίσκεται στην Ανοιξη Αττικής, συνολικής επιφάνειας 2.200 τ.μ. (Ισόγειο – Α’ Οροφος – Β’ Οροφος – Υπόγειο), σε οικόπεδο 8 στρεμμάτων. Περιλαμβάνει 40 δωμάτια 100 κλινών. Χ.»).

«Ναι, είναι αλήθεια ότι το πουλάμε το ξενοδοχείο. Η κόρη μου το έχει αναθέσει σε μεσίτη». Η ίδια μιλά με πόνο ψυχής για το ξενοδοχείο που είχε πληγώσει τον άντρα της: «Το ξενοδοχείο το είχε μισθωμένο επαγγελματίας του χώρου που μισθώνει και άλλα ακίνητα. Και ο κύριος αυτός όχι μόνο δεν πλήρωσε τα ενοίκια, αλλά κατέστρεψε και μέρος του ακινήτου. Είμαστε ακόμα στα δικαστήρια και αναμένουμε τις αποφάσεις. Ωστόσο, άλλο είναι το θέμα της πώλησης και άλλο το δικαστικό ζήτημα με τον προηγούμενο ενοικιαστή» λέει στην εφημερίδα η Μπέττυ Κοκκινάκη-Πουλοπούλου.

Η ίδια συγκινεί με τα λόγια της για την απώλεια του Γιάννη Πουλόπουλου. «Ο Γιάννης για μένα ήταν ο καλύτερος φίλος μου. Κάναμε τα πάντα μαζί. Μαζί όλες τις ώρες της μέρας και της νύχτας. Κάναμε ένα πολύ σπουδαίο παιδί, την Άντα, και φυσικά τα όνειρά μας ήταν κοινά. Έχασα τον καλύτερό μου φίλο. Τον άνθρωπό μου» παραδέχεται, μη μπορώντας πολλές φορές να συγκρατήσει τα δάκρυά της: «Ο Γιάννης όσο περνάνε τα χρόνια θα μας λείπει περισσότερο. Τι να πρωτοθυμηθώ από εκείνον! Εγώ τον έβλεπα και ως σύζυγος, αλλά και ως θαυμάστρια. Μου λείπει η παρέα του. Ήταν ο άνθρωπος που μπορούσες να μιλάς για ώρες μαζί του και να σου δίνει κουράγιο για να συνεχίσεις με περισσότερη πίστη όσα κάνεις. Ο Γιάννης ήταν το φως και η δύναμη».