Γιώργος Καπουτζίδης: Μιλά για όσους τον πλήγωσαν, τον πρόδωσαν και όχι μόνο…

-Ολο αυτό ήρθε στην πόρτα μου πολύ ξαφνικά και πολύ απότομα. Μάλιστα ήρθε τόσο απότομα που με πέτυχε στο νησί, στην Αίγινα, όπου είχα αποφασίσει φέτος να περάσω ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Παρ’ όλα αυτά δεσμεύομαι πως δεν θα αναιρέσω αυτήν την αρχική μου απόφαση (γέλια).

-Ακριβώς, γιατί η Αίγινα είναι ένας τόπος που αγαπώ και που με γαληνεύει. Εχω παρέα τις γάτες μου, τις χελώνες μου και πραγματικά όλο αυτό μου κάνει πολύ καλό. Ημουν, λοιπόν, εκεί και με παίρνει ο παραγωγός, ο Γιάννης Καραγιάννης, και μου λέει ότι σου έχω ένα σόου και σου έστειλα το λινκ για να το δεις. Και του λέω εγώ δεν έχω Internet (γέλια)! Ομως, φρόντισα να το δω, μου άρεσε και όταν έμαθα ότι θα συνεργαστώ και με τη Νίκη Καρνασιώτη, που έχει αναλάβει την επιμέλεια όλης της παραγωγής και η οποία είχε αναλάβει και το «The Twenty», το αποφάσισα με μεγάλη χαρά, γιατί έχω υπέροχες αναμνήσεις από εκείνη τη συνεργασία μας.

-Βεβαιότατα… Και πρέπει να εξομολογηθώ πως όλο αυτό πίστεψα πως είναι μία πολύ όμορφη κίνηση από τη μεριά του καναλιού προς εμένα -και το αντίθετο φυσικά- γιατί είπαμε πως, παρά τις δυσκολίες που έχουμε με την «Εθνική Ελλάδος», παρά το γεγονός της αναγκαστικής διακοπής της σειράς, εμείς εξακολουθούμε να προχωράμε μαζί και να συμπορευόμαστε, με την ελπίδα ότι θα ενώσουμε στο τέλος του χειμώνα και πάλι τα χέρια και σε ό,τι έχει να κάνει και με την «Εθνική Ελλάδος».

-Είναι ένα υπέροχο παιχνίδι, ένα παιχνίδι το οποίο και εγώ όταν είδα το διασκέδασα αφάνταστα. Θα δουλέψω σε αυτό με ανθρώπους που αγαπάω και θα δουλέψω σε ένα κανάλι το οποίο με έχει πιστέψει και με έχει στηρίξει εδώ και πολλά πολλά χρόνια, και θέλω κι εγώ από την πλευρά μου να το στηρίξω όσο μπορώ τώρα στα δύσκολα και μαζί θα τα ξεπεράσουμε όλα!

-Ναι… Το αμερικάνικο στο στήσιμό του μοιάζει λιγάκι περισσότερο με τηλεπαιχνίδια τύπου… «Εκατομμυριούχου», ενώ η γαλλική εκδοχή του κουβαλά πιο έντονα το άρωμα του «σόου», διατηρώντας ταυτόχρονα όλα τα στοιχεία του τηλεπαιχνιδιού με τους κανόνες, τη συγκεκριμένη διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσεις και όλα αυτά.

-Μπορεί να μαζέψει παρέες για να πουν όλοι μαζί τα λόγια, γιατί αυτό πρέπει να κάνουμε όλοι, να ξέρουμε τα λόγια! Εμείς θα έχουμε μικρόφωνα στο πλατό κι εσείς μπορείτε να κάνετε μικρόφωνο το κηροπήγιο, το τηλεκοντρόλ, ό,τι βρείτε πρόχειρο (γέλια) και να περάσουμε τέλεια παρέα.

-Για πρώτη φορά -σε ό,τι έχει να κάνει με την τηλεόραση- θα έρθεις και σε άμεση επαφή με τον κόσμο. Είσαι έτοιμος γι’ αυτήν την πιο στενή γνωριμία; Γιατί και στο «Just» είχε κοινό, αλλά άλλο το κοινό σε ένα σόου και άλλο οι παίκτες που παίρνουν μέρος σε ένα παιχνίδι.
-Αν είμαι έτοιμος ε; Δεν ξέρω, θα φροντίσω, όμως, να ετοιμαστώ όσο το δυνατόν καλύτερα (γέλια). Πάντως θεωρώ πως ο κόσμος με ξέρει και με ξέρει καλά, γιατί όποιος γράφει αποκαλύπτει τον εαυτό του. Δηλαδή, είμαι ο άνθρωπος που έγραψε τις «Σαββατογεννημένες», το «Παρά Πέντε» και με την «Εθνική Ελλάδος» νομίζω ότι έχω ξεκαθαρίσει πάρα πολύ ωραία τα πιστεύω μου, την ιδεολογία μου, την καρδιά μου, τις αγάπες μου, τους φόβους μου, όλα μου… Οπότε κατά κάποιο τρόπο αισθάνομαι ότι πια με τον κόσμο έχουμε γνωριστεί στο 100% και αυτό μου αρέσει πολύ. Ετσι είναι πολύ ωραία συγκυρία… Αφού ξανασυστηθήκαμε με τον κόσμο με την «Εθνική», ήρθε η ώρα τώρα να κάνουμε και παρέα!

-Εννοείται… Είναι μια αγάπη και μια αγκαλιά που σου δίνει ο άλλος απλόχερα και μάλιστα με ανιδιοτέλεια!

-Θα είχα γράψει από το 2007 που τελείωσε το «Παρά Πέντε» μέχρι και το 2014 που βγήκε στον αέρα η «Εθνική Ελλάδος» τουλάχιστον άλλα επτά σενάρια, αν αντιμετώπιζα την τηλεόραση ως αρπαχτή. Και η αγάπη που μου γυρίζει πίσω η τηλεόραση με συγκινεί πολύ…

-Αυτό κατάλαβα πέρυσι με την «Εθνική Ελλάδος». Το κοινό της «Εθνικής Ελλάδος» με το κοινό του «Παρά Πέντε» δεν ήταν ίδιο, γιατί δεν θα μπορούσε να είναι ίδιο. Και αυτό συνέβη γιατί κι εγώ δεν είμαι ο άνθρωπος που ήμουν το 2007. Εχω προσπεράσει κατά πολύ τον εαυτό μου και αυτό που ήμουν τότε. Το 2014, λοιπόν, πρότεινα ένα διαφορετικό ταξίδι στο οποίο δεν μπορούσαν να επιβιβαστούν όλοι και αυτό το ήξερα από την αρχή. Ομως κι εγώ θεωρώ ότι ο κόσμος δεν με προσπέρασε, γιατί η «Εθνική» ήταν μια σειρά που για μένα ήταν μπροστά από την ελληνική τηλεόραση. Με αυτό που λέω δεν θέλω να φανώ ψώνιο, αλλά ήταν μια σειρά που τόλμησε να κινηθεί πέρα από τα κλισέ της ελληνικής τηλεόρασης.

-Η αλήθεια είναι πως δεν είχαμε να κάνουμε με ακόμα μία οικογενειακή κωμωδία με τρία παιδιά κι έναν σκύλο.

-Ακριβώς, ήταν κάτι άλλο και νομίζω πως ένα μέρος του κοινού την είχε ανάγκη αυτήν τη δουλειά. Οπως υπάρχει κι ένα μέρος του κοινού το οποίο στα χρόνια που πέρασαν εγκατέλειψε την τηλεόραση, γιατί τον εγκατέλειψε πρώτα αυτή. Εχω ακούσει άπειρες φορές τον κόσμο να μου λέει ότι έχει κλείσει πια την τηλεόραση και όποιες σειρές θέλει τις βλέπει στο Internet. Και στο λέω κι εγώ που είμαι ένας τηλεορασάκιας και πλέον περνώ πολύ λιγότερες ώρες μπροστά από την τηλεόραση, απ’ όσες περνούσα κάποτε.

-Ο φόβος είναι επιλογή και έχω επιλέξει να μη φοβάμαι στη ζωή μου. Αν φοβόμαστε, δεν υπάρχει λόγος να ζούμε… Εχω επιλέξει να βλέπω κάποια πράγματα κατάματα. Ολα αυτά, λοιπόν, που πρέπει όλοι μας να δούμε κατάματα και προσωπικά δυστυχώς δεν μπορώ να τα λύσω, από το να σιωπήσω, επέλεξα να μιλήσω και ουσιαστικά να τα συζητήσω με όλο τον κόσμο.

-Απλούστατα το ότι γνώρισα καλύτερα τον εαυτό μου και ότι δεν φοβήθηκα να δω τα ελαττώματά μου ή τέλος πάντως τις πτυχές εκείνες του χαρακτήρα μου που δεν μου άρεσαν και τόσο. Τις αποδέχομαι βέβαια κι αυτές, γιατί δικές μου είναι, αλλά δεν θα καμαρώσω κιόλας. Οπότε έκατσα και εντόπισα αυτές τις πτυχές και είδα πού θα μπορούσα να έχω αντιδράσει διαφορετικά. Από την άλλη μεριά προσπάθησα να αγαπήσω τα προτερήματά μου και να επενδύσω σ’ αυτά και να τα βγάλω προς τα έξω.

-Είμαι άνθρωπος που έχει τόλμη και δύναμη. Αυτήν την τόλμη και αυτήν τη δύναμη είδατε στην «Εθνική Ελλάδος», την οποία είχα προφανώς και πριν από δέκα χρόνια, αλλά δεν επένδυσα σ’ αυτήν.

-Ετσι είναι τα πράγματα… Οντως είμαι εσωστρεφής και δεν είμαι ανοιχτό βιβλίο ούτε για τον ίδιο μου τον εαυτό. Ομως, κατά τη διάρκεια αυτής της προσωπικής μου αναζήτησης δεν τα πέρασα κι άσχημα. Δόξα τω Θεώ ανακάλυψα και όμορφα πράγματα και μπορώ να σου πω με το χέρι στην καρδιά ότι είμαι ένας καλός άνθρωπος (γέλια).

-Το ότι δεν έχασα τις σταθερές μου και αν θες τον ίδιο μου τον εαυτό, το οφείλω πρωτίστως στις ρίζες μου, στις Σέρρες, στους γονείς μου. Επίσης θεωρώ πως έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο να μη χάσω τον μπούσουλα και οι άνθρωποι που επέλεξα να είναι δίπλα μου. Παίζει σημαντικό ρόλο να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που είναι κοντά στις ιδέες σου, κοντά σε αυτό που είσαι εσύ. Μπορεί να προέρχονται από διαφορετικούς χώρους, από άλλες χώρες, από άλλες θρησκείες, όμως, αν έχεις την ίδια κοσμοθεωρία μαζί τους είναι ό,τι καλύτερο. Γιατί αν προσπαθείς να συμπορευτείς με ανθρώπους που ο ένας βρίσκεται τέρμα αριστερά και ο άλλος τέρμα δεξιά (και δεν το εννοώ το δεξιά και αριστερά με την πολιτική έννοια των λέξεων…) και χρειάζεται διαρκώς να παλαντζάρεις και να κάνεις το εκκρεμές για να τους φτάσεις, χάνεις τη δική σου ισορροπία.

-Κάποιους ναι, τους έχασα από δίπλα μου και πρέπει να σου πω πως δεν έχω κανένα άσχημο συναίσθημα απέναντί τους. Ομως ένιωσα ότι ήμασταν μακριά ως νοοτροπίες, ως σκέψεις, ως ιδεολογίες. Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, οι άνθρωποι που βρίσκονται πια κοντά μου και είναι οι φίλοι μου και το στενό μου περιβάλλον είναι άνθρωποι που αν τους βάλεις σε ένα δωμάτιο θα ταιριάξουν όλοι με όλους γιατί είναι κοντά. Είναι από διαφορετικούς χώρους, διαφορετικές ηλικίες, διαφορετικά όλα, αλλά το… μωσαϊκό της ψυχής μας είναι το ίδιο.

-Ευτυχώς, δεν είχα τέτοια έντονα περιστατικά δίπλα μου… Ομως, ως άνθρωπος γενικά είμαι επιφυλακτικός. Αυτό το είχα ανέκαθεν, από παιδί. Σκέψου λοιπόν, πως αν σου συμβεί ό,τι συνέβη σε μένα τι γίνεται…

-Παγώνεις! Από αυτήν τη φάση πέρασα… Την εποχή που οι πάντες πίστευαν πως τα πάντα ήταν τέλεια για μένα, εκείνη την εποχή μετά το «Παρά Πέντε», έκαναν λάθος. Εκείνη η εποχή ήταν δύσκολη, παρά πολύ δύσκολη για μένα. Ενας άνθρωπος μοναχικός και επιφυλακτικός βρέθηκε να τον προσεγγίζουν εκατό άγνωστοι άνθρωποι την ημέρα. Ανοιγα το κινητό μου και δεν χωρούσαν άλλα μηνύματα στη θυρίδα μου. Δεν ήξερα τι να κάνω… Δεν ήμουν τόσο κοινωνικός για να κρατήσω τόση επαφή με όλους και για να μπορέσω να το διαχειριστώ έξυπνα και αποτελεσματικά.

-Ηρθα και πάγωσα και κλείστηκα πολύ. Ομως αυτό το κλείσιμο και αυτή η μοναξιά δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ. Η μοναξιά αυτή, το πάγωμα αυτό ήταν η πανοπλία μου για ‘κείνα τα χρόνια.

-Αυτό, λοιπόν, είναι πράγμα που είδα στον εαυτό μου και το δούλεψα. Εχω προσπαθήσει πια να περάσω αυτήν την τεράστια επιφυλακτικότητα. Το πάω πια βλέποντας και κάνοντας. Ευτυχώς μυαλό έχω και μπορώ να το χρησιμοποιήσω και δεν χρειάζεται να φοβηθώ και να κλειστώ.

-Μου έχει τύχει… Μου έχει τύχει άνθρωπος που δεν έχει καταφέρει να εκτιμήσει αυτό που του έχω δώσει και είναι ιδιαίτερα οδυνηρό και στενάχωρο. Ομως, από την άλλη μεριά θέλω να πιστεύω πως αυτός ο άνθρωπος έτσι είναι, έτσι λειτουργεί με όλους και ότι δεν θέλησε να προδώσει εμένα προσωπικά. Και γιατί αν το δω ως προσωπική προδοσία, θα αρχίσει να τριβελίζει στο κεφάλι μου διαρκώς και δεν θέλω. Αυτός ο άνθρωπος θαρρώ πρόδωσε και δεν εκτίμησε και εμένα, αλλά και πολλούς άλλους.

-Θα κάνουμε τα πάντα, θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να ολοκληρωθεί και είμαι σίγουρος πως θα τα καταφέρουμε.

-Πριν το Πάσχα που τελειώνουν οι θεατρικές υποχρεώσεις των κοριτσιών ξεκινάμε γυρίσματα; Ναι, φυσικά… Θα εξετάσουμε τις δυνατότητες που έχουμε και πώς μπορούμε να συνεχίσουμε και θα ξεκινήσουμε. Πρέπει να δούμε για τα γυρίσματα των τριών τελευταίων επεισοδίων που επιβάλλεται να γίνουν σε παγοδρόμιο, αν όντως τα καταφέρουμε και πάμε στο εξωτερικό ή αν θα χρειαστεί να ξαναπάμε σε κάποιο παγοδρόμιο εντός. Αυτές οι γυναίκες είχαν ένα όνειρο και δεν γίνεται να μην το ακολουθήσουν, να μην το ολοκληρώσουν, όπως δεν γίνεται να μην ολοκληρωθεί και η σειρά. ? Μετά την «Εθνική» έχεις σκεφτείς τι θα μπορούσες να γράψεις; Και όμως έχω σκεφτεί μετά την «Εθνική» τι, όμως δεν θα σου μαρτυρήσω τίποτα (γέλια). Μάλιστα, ανυπομονώ και να ξεκινήσω. Ομως, θέλω να έχω τελειώσει πρώτα με την «Εθνική»…

Πηγή: TV Εθνος