Γιώργος Παπαδάκης: Αποκαλύπτει αν εγκαταλείπει το “Πρωινό ΑΝΤ1” και όχι μόνο!

-Ηταν πάρα πολύ δύσκολη, γιατί ήταν μία χρονιά που κι εγώ, αλλά και όλοι όσοι κάνουμε ενημέρωση, προσπαθήσαμε να βρούμε την περπατησιά μας τηλεοπτικά για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Αλλοι άλλαξαν… αφεντικά, κάποιοι άλλοι δεν θέλησαν να φανεί ότι αναιρούν αυτά που έλεγαν πέρσι και πρόπερσι, άλλοι πάλι δεν ήξεραν πώς να χειριστούν την κριτική τους για να μη φανούν πιο φιλικοί στους σημερινούς και κολλημένα εχθρικοί στους προηγούμενους… Και όλο αυτό ξέρεις γιατί έγινε; Γιατί ο κόσμος έχει συνδέσει τη ζωή του, την τύχη του, την πορεία του, το μέλλον του με την τηλεόραση και όχι με τις επιλογές του, και αυτό είναι λάθος.

-Φυσικά, αυτό είναι το λάθος του κόσμου, αλλά ταυτόχρονα είναι και ένα πολύ μεγάλο λάθος όλων των δημοσιογράφων. Γι’ αυτό κι εγώ φέτος ήμουν ιδιαίτερα προβληματισμένος, γιατί φεύγουμε από μία κυβέρνηση με άλλη αντίληψη, ήρθε μία κυβέρνηση με άλλη αντίληψη, και προσωπικά θα έπρεπε να παραμείνω δημοσιογράφος χωρίς να δημιουργώ ούτε στους μεν ούτε στους δε ότι είμαι ή μ’ αυτούς ή με τους άλλους.

-Αυτό λέμε τόση ώρα, και αλλάξαμε και το πολίτευμα της χώρας, έχουμε… τηλεοπτική Δημοκρατία.

-Πάρα πολύ!

-Φτάσαμε στο σημείο να ακούμε ότι δεν θα έχουμε να φάμε, δεν θα έχουμε φάρμακα, δεν θα έχουμε μέχρι και χαρτί υγείας!

-Γι’ αυτό κι εμείς για μία εποχή θέλαμε να δίνουμε δώρο στους πολιτικούς χαρτί υγείας, και μάλιστα σου αποκαλύπτω πως σε κάποιους αυτό που σου λέω το έκανα πράξη (γέλια). Ομως, πρέπει να επισημάνουμε κάτι: η αναπαραγωγή του τρόμου είναι το ίδιο σε μέγεθος λάθος με την αναπαραγωγή της χαζοχαρούμενης ελπίδας και του εφησυχασμού. Δηλαδή, μπορεί να αποδειχθείς το ίδιο καταστροφικός είτε λες «θα έρθει η απόλυτη καταστροφή και θα κλείσουν οι τράπεζες» είτε λες ότι είναι «όλα καλά, όλα ανθηρά» και «λεφτά υπάρχουν»!

-Ακριβώς! Και κάτι άλλο, όλα αυτά δεν είχαν να κάνουν καθόλου με το παιχνίδι της τηλεθέασης. Την τηλεθέαση την έχω χεσμένη – και θέλω έτσι ακριβώς να το γράψεις. Την έχω φάει με το κουτάλι. Οπως έχω φάει με το κουτάλι και την επιτυχία και τα βραβεία και όλα. Είμαι ευτυχώς ένας χορτάτος άνθρωπος, δεν είμαι κανένα χθεσινό παιδάκι. Οπότε, όλα αυτά τα κάνω από το πάθος μου γι’ αυτήν τη δουλειά και μόνο. Και το πάθος είναι κοντά στο λάθος, ένα μόνο γράμμα χωρίζει αυτές τις δύο λέξεις.

-Οπότε έχετε κάνει πολλά λάθη;

-Εννοείται πως έχω κάνει πολλά λάθη λόγω του πάθους μου, αλλά όχι, δεν μετανιώνω γι’ αυτά. Μάλιστα, αν χρειαζόταν, θα τα ξαναέκανα. Βλέπεις, προτιμώ το πάθος, παρά την αποφυγή του λάθους. Με όλα αυτά που σου λέω δεν διεκδικώ δάφνες, γιατί τα λάθη μου είναι πολλά.

-Είναι δυνατόν να βρίσκεστε 25 χρόνια κάθε μέρα στον τηλεοπτικό αέρα και να διεκδικείτε το αλάθητο;

-Οχι, όχι… Και παρορμητικός έχω υπάρξει και υπερβολικός και απόλυτος, και απ’ όλα. Ομως, προτιμώ τους ανθρώπους που εκφράζουν τα συναισθήματά τους και πληρώνουν και το κόστος αυτό, από εκείνους που κρύβονται και φορούν προσωπεία. Αν με δεις εμένα στη ζωή μου την καθημερινή, δεν διαφέρω καθόλου από τον Γιώργο της τηλεόρασης. Δεν θα μπορούσα στο τηλεοπτικό αέρα να είμαι… comme il faut, να βάφομαι (δεν βάφομαι καθόλου, μόνο πούδρα βάζω για να μη γυαλίζω), να είμαι καλό παιδί που τρώει όλο το φαΐ του, δεν πετάει πέτρες και δεν λέει κακά λόγια. Εγώ είμαι κακό παιδί, πετάω πέτρες και λέω κακά λόγια όταν και όπου χρειάζεται.

-Βέβαια, βέβαια, και το κυριότερο χάσαμε τον αυτοσεβασμό μας και κάπως έτσι σταμάτησε να μας σέβεται και ο κόσμος, και άρχισε να μας φτύνει στα μούτρα. Από την άλλη, δεν μπορούμε και όλους να τους βάλουμε στο ίδιο τσουβάλι. Ομως, ο κόσμος έχει δίκιο σε μεγάλο βαθμό. Και ξέρεις τι σιχαίνομαι περισσότερο σε όλη αυτή την κατάσταση; Τις κωλοτούμπες!

-Φυσικά και έχω αισθανθεί και ντροπή και αμηχανία, και απ’ όλα. Και κυρίως στις περιπτώσεις εκείνες που ένιωσα αδύναμος να μεταφέρω με έναν αποτελεσματικό τρόπο τα προβλήματα της κοινωνίας. Γιατί αυτός είναι ο ρόλος του δημοσιογράφου, να μεταφέρει τα προβλήματα της κοινωνίας και να προσπαθεί να πιέσει προς όλες τις κατευθύνσεις για την επίλυσή τους.

-Δεν με ενοχλεί καθόλου. Ας λένε ό,τι θέλουν. Την ζωή την ξέρω, δουλεύω από τα 12 μου χρόνια και δεν ήμουν από… τζάκι. Εχω κάνει χιλιάδες δουλειές για να επιβιώσω.

-Σίγουρα, γιατί από τόσες δουλειές που έχω πει κατά καιρούς ότι έχω κάνει, κάποιοι κόλλησαν σε αυτήν. Εδώ τους έχω πει ότι έχω δουλέψει μέχρι και σε… νεκροταφείο.

-Μάλιστα, τη δουλειά αυτή την έπιασα μαζί με έναν κολλητό μου, ο οποίος αυτήν τη στιγμή είναι ο άνθρωπος καθηγητής πανεπιστημίου. Κουβαλούσαμε στεφάνια. Κατά τα άλλα, και γκαρσόνι έχω υπάρξει και σε εργοστάσια έχω δουλέψει και σε οικοδομή και στα πάντα. Και αυτά δεν τα αναφέρω γιατί θέλω να μου τα χρεώσει κάποιος σαν… γαλόνια, αλλά γιατί έτσι έμαθα τη ζωή.

-Μπορεί να έχεις δίκιο. Και για να επιστρέψω στο «λαϊκιστής», λαϊκιστής είναι εκείνος που εκμεταλλεύεται τον ανθρώπινο πόνο για να έχει εκείνος οφέλη. Οταν έχεις γνωρίσει, όμως, τι πάει να πει στέρηση, ανεργία και αγωνία, τότε είσαι ρεαλιστής και όχι λαϊκιστής. Αποψή μου, μπορεί να κάνω λάθος.

-Ισως γιατί, παρότι δεν είχα ποτέ σχέσεις με «τζάκια», τα έχω καταφέρει στη ζωή μου. Ισως γιατί, αν και δεν «έγλειψα» ποτέ μου πολιτικούς και κόμματα, τα έχω καταφέρει στη ζωή μου. Δεν έχω ζητήσει ποτέ μου ρουσφέτι, δεν έχω βρεθεί ποτέ μου σε γραφείο πολιτικού. Με έχουν γραμμένο και τους έχω γραμμένους στα παλιά μου τα παπούτσια ή μάλλον στην ατζέντα μου (γέλια).

-Στις χίλιες περιπτώσεις, οι 900 είναι «γιατί δεν τον έβρισες;», οι πενήντα «πρέπει να διατηρείτε την ψυχραιμία σας, κύριε Παπαδάκη», και οι άλλες πενήντα «λίγα του ‘σουρες» (γέλια).

-Ισχύει αυτό. Οντως κάποια πράγματα μπορεί να φαίνονται στον αέρα στημένα. Ομως, τι να κάνω; Εξοργίζομαι, φουντώνω, δεν μπορώ να μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι και να σκέφτομαι εκείνη την ώρα ότι κάποιοι θα με κατηγορήσουν πως κάνω σόου. Αλλωστε, είναι τόσο έντονη και δύσκολη η καθημερινότητα, που δεν μπορείς να κάνεις εκπομπή χωρίς ένταση.
Ολα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, μας ξεπερνάνε όλους. Αλλωστε, μπορείς να είσαι και αξιοπρεπής και έντονος. Τώρα αν σε δύο – τρεις περιπτώσεις που μπορεί να χάσεις την ψυχραιμία σου, στη συνέχεια το ρυθμίζεις. Οπως και με την πίεση, παίρνεις το ανάλογο χαπάκι (γέλια).

-Υπάρχουν, αλλά δεν πρόκειται να σου πω ποιοι είναι…

-Πουλάει το σόου και η δραματοποίηση. Σιχαίνομαι, για παράδειγμα, τη δραματοποίηση στις ειδήσεις όλων των πολιτικών διαλόγων, όπου ακούς τη ρεπόρτερ να κάνει τη Λαγκάρντ και τον ρεπόρτερ τον Βαρουφάκη. Τι είναι αυτά;

-Βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας, θέλω ακόμα δύο χρόνια για να βγω στη σύνταξη, και έτσι κι αλλιώς είμαι και πολύ νεότερος από αρκετούς συναδέλφους μου εν ενεργεία. Σε ό,τι έχει να κάνει με την καρέκλα, τη δίνω. Κάθε χρόνο τη δίνω, γιατί είμαι πολύ ζωηρός, σπάει και την αλλάζουμε στο τέλος της χρονιάς. Πέρα από την πλάκα, όμως, δεν υπάρχουν ιδιοκτησίες. Αυτή η εκπομπή είναι του ΑΝΤ1 και όχι δική μου, έστω κι αν δημιούργησα εγώ αυτή την εκπομπή και αυτήν τη ζώνη. Πριν από το «Καλημέρα Ελλάδα», κάθε πρωί η τηλεόραση είχε μπάρες, δεν είχε πρόγραμμα. Αυτή η εκπομπή είναι το τέταρτο παιδί μου. Εχω τρία αγόρια, ένα εγγόνι τέσσερα, και αυτή η εκπομπή πέντε. Βέβαια έχω κι ένα κοριτσάκι, τη γυναίκα μου.

-Κάποτε αυτά που άκουγα ότι «του παιδιού μου το παιδί είναι δύο φορές παιδί μου» και όλα τα σχετικά, τα κορόιδευα. Ε, μου συμβαίνουν όλα αυτά επί… 10! Είναι και Γιώργος του Κωνσταντίνου Παπαδάκης, είναι πολυλογάς -έχει μοιάσει σε μένα-, μου έχει και αδυναμία, και άστα να πάνε.

-Ο Αδωνης είναι πολύ καλό παιδί και τον ξέρω χρόνια.

-Και τηλεοπτικά και γενικά! Δεν θα μπορούσα να κάνω παρέα με τον Αδωνη, ούτε κι εκείνος με μένα. Οι απόψεις μας είναι εκ διαμέτρου αντίθετες σχεδόν στα πάντα. Σε ό,τι έχει να κάνει τώρα με την πρόσφατη αντιπαράθεσή μας, ήταν λάθος στον αέρα και η δική μου συμπεριφορά και η δική του. Αλλά ξέρεις κάτι; Την ώρα που ο άλλος προσπαθεί να με θίξει, να με προσβάλει, να με στιγματίσει, ε δεν μπορώ να διατηρήσω την ψυχραιμία μου και να του πω χαμογελαστός «σας παρακαλώ, αυτό που λέτε θα ήθελα να το πάρετε πίσω»! Θα προσπαθήσω βεβαίως να μην ξανασυμβεί κάτι ανάλογο ούτε με τον Αδωνη ούτε με κανέναν.

-Τα είπαμε με τον Αδωνη και τα συμφωνήσαμε πως καλύτερα είμαστε «μακριά κι αγαπημένοι». Κάτι γίνεται όταν -βρισκόμαστε στο ίδιο πλατό, χαλιόμαστε αμφότεροι.

Πηγή: TV Εθνος