Ο Γιώργος Σαμπάνης βρέθηκε καλεσμένος στο Podcast του Σταύρου Θεοδωράκη, όπου και έκανε αναδρομή στην πορεία του, μιλώντας για τα χρόνια της ενασχόλησής του με τον αθλητισμό αλλά και την αγάπη του για το τραγούδι.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ακολουθεί απόσπασμα της συνέντευξης του Γιώργου Σαμπάνη:
«Ο αθλητισμός μπήκε στη ζωή μου όταν ήμουν 14 ετών. Από τα 6 μου μέχρι τα 14 έπαιζα με την κιθάρα μου. Κάποια στιγμή από μια σπόντα, βρίσκομαι στον στίβο. Είχε πάει ένας φίλος μου που ήταν 13 ετών και είχε ερωτευτεί μια κοπέλα που έπαιζε βόλεϊ. Αλλά δεν το είχα πει στη μητέρα μου, γιατί θα έλεγε ότι χάνω μαθήματα. Φτάνουμε στον στίβο και εκείνη την ώρα μαζεύονται 20 παιδιά και τρέχουνε.
Ο φίλος μου είχε πάει δίπλα στο βόλεϊ για να δει την κοπέλα του. Ήταν τότε ένας προπονητής και μου λέει “εσύ δεν θα τρέξεις;” Και νόμιζα πως έπρεπε να τρέξω και εγώ παρόλο που δεν είχα πάει γι’ αυτό. Και ξεκίνησα να τρέχω και έτσι έμπλεξα με τον στίβο. Γύρισα σπίτι και το είπα στη μητέρα μου και της είπα πως θα πηγαίνω εκεί», ανέφερε αρχικά ο Γιώργος Σαμπάνης.
Για την πορεία του στον στίβο και την κομβική στιγμή που αποφάσισε να εγκαταλείψει: «Πήρα πολλά μετάλλια. Έτρεξα και σε παγκόσμια πρωταθλήματα. Δεν ξέρω αν θα έκανα στίβο αν δεν μου έλεγε ο φίλος μου να πάμε να δούμε την κοπέλα του. Ο στίβος κράτησε 11 χρόνια. Ήθελα να ήμουν με τον προπονητή που με είχε διαλέξει για τον στίβο και ήθελαν να με έβαζαν με κάποιον άλλον. Είχαμε κακό κλίμα στην προπόνηση και ίσως γι αυτό δεν ταυτίστηκα με την αθλητική μου καριέρα.
Δεν συγκρίνεται η δυσκολία που έχει ένας πρωταθλητής με έναν τραγουδιστή. Σταμάτησα τον στίβο με λύπη, γιατί δεν είχα καταφέρει να κάνω αυτά που μπορούσα. Όνειρό μου ήταν πάντα οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Αγάπησα τον αθλητισμό. Το μόνο που κατάφερα ήταν να εμφανιστώ στην έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004 και όχι ως αθλητής. Δεν είχα καταφέρει να περάσω το όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, γιατί έσπασα το πόδι μου τον Μάιο», είπε χαρακτηριστικά ο Γιώργος Σαμπάνης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ