Γιουροβίζιον 2012 : Πόρκα μιζέρια και λίγα λέω…

Η φετινή διοργάνωση του εγχώριου τελικού της Γιουροβίζιον, πραγματικά θα μου μείνει αξέχαστη… Γιατί πως να ξεχάσεις μία τόσο θλιβερή βραδιά; Πως να ξεχάσεις μία τόσο άχρωμη, άοσμη, άγευστη βραδιά, που μπροστά της το… βραστό, ανάλατο κολοκυθάκι, μοιάζει με… αρνάκι γάλακτος ! Αλήθεια σας το λέω, ήθελε πραγματικά ασκήσεις… ψυχραιμίας για να κρατηθείς και να μην κάνεις ζάπινγκ !

Πως να ξεχάσεις ,λοιπόν, μία τόσο γκρίζα βραδιά; Μία βραδιά που μπράβο, οι ιθύνοντες της ΕΡΤ και όχι μόνο κατάφεραν να την κάνουν να φαντάζει… θανατηφόρα αδιάφορη. Με άλλα λόγια; Εγχώριος τελικός Γιουροβίζιον 2012, είναι σαν να λέμε… “πόρκα μιζέρια” !

Βλέπετε, υπό το γενικό πρόσταγμα “σεμνά και ταπεινά” που έχει επιβάλλει αναμφισβήτητα η οικονομική κρίση, παρακολουθήσαμε απόψε μία βραδιά που θύμιζε διοργάνωση Γιουροβίζιον της δεκαετίας του ΄70 ! Και να σας πω και κάτι; Ξέρετε τι με ενόχλησε περισσότερο απ ΄όλα; Το συνειδητοποιώ όση ώρα σας γράφω…

Οχι, κατά βάθος δεν με ενόχλησε ούτε το… γκρίζο της όλης υπόθεσης, ούτε το… αδιάφορο ! Αυτό που με ενόχλησε ήταν η κακογουστιά που χαρακτήρισε από την αρχή μέχρι το τέλος το όλο θέαμα και αυτό δεν μπορώ ούτε να το συγχωρήσω. ούτε να το κατανοήσω.

Γιατί λόγω συνθηκών την μιζέρια και την… έκπτωση την συγχωρώ ! Αυτό που δεν συγχωρώ ,όμως, σε καμία περίπτωση είναι την… έκπτωση στο γούστο ! Αυτό που δεν συγχωρώ σε καμία περίπτωση είναι το… κούρεμα στην αισθητική ! Γιατί ένα είναι το μόνο σίγουρο, δεν χρειάζονται εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για να διοργανωθεί μία καλαίσθητη και προσεγμένη βραδιά.

Ναι, δεν χρειάζονται εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για να διοργανωθεί μία βραδιά με όρεξη, μεράκι και πάνω απ ΄όλα φαντασία ! Και η αποψινή βραδιά που παρακολουθήσαμε, δεν είχε τίποτα απ ΄όλα αυτά !

Καλά ποιος σκέφτηκε η νικήτρια Ελευθερία Ελευθερίου να κατεβαίνει με το ασανσέρ για να φτάσει στην σκηνή για τα συχαρίκια ; Το ομολογώ, το συγκεκριμένο πλάνο του σκηνοθέτη ήταν όλα τα λεφτά ! Θου Κύριε… Θα μου πείτε, ίσως την συγκεκριμένη σκέψη να την έκανε και ο μέγας εγκέφαλος που σκέφτηκε η φετινή εγχώρια Γιουροβίζιον να στηθεί στο… πόδι, με το συγκεκριμένο εμπορικό κέντρο να μοστράρεται σε κάθε πλάνο και τις κυλιόμενες σκάλες να πηγαινο-έρχονται για δύο ώρες ως… φόντο και να σου κάνουν τα νεύρα κουρέλια !

Ατυχέστατη φυσικά ήταν και η επιλογή τόσο της Μαρίας Κοζάκου, όσο και του Γιώργου Φραντζεσκάκη, οι οποίοι ήταν σαφέστατα ο πιο αντι-τηλεοπτικός συνδυασμός που μπορούσε να υπάρξει. Εννοείται δε πως και οι δύο δεν τα κατάφεραν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων… Εννοείται δε πως και οι δύο ήταν λίγοι, πολύ λίγοι για να αναλάβουν την παρουσίαση μίας τέτοιας βραδιάς.

Ηταν αμήχανοι, αγχωμένοι, κρύοι από την αρχή μέχρι και το τέλος, ενώ ήταν απίστευτα ενοχλητικό και το γεγονός, πως δεν μπορούσαν να ορθώσουν ούτε μία λέξη χωρίς να διαβάζουν τα χαρτιά τους. Επίσης… πόρκα μιζέρια ήταν και η εμφάνισή τους ! Συγνώμη, αλλά αν οι ιθύνοντες στο πλαίσιο των περικοπών δεν μπορούσαν να τους δώσουν να φορέσουν ούτε ένα ρουχάκι της προκοπής, ας μου το έλεγαν εμένα… Σίγουρα κάτι πιο ωραίο και πιο προσεγμένο θα είχα στην ντουλάπα μου, από την ζακετούλα της γιαγιάς μου και το κοστούμι του παππού μου !

Εκτος κι αν ο στόχος ήταν στο εξωτερικό να μας… λυπηθούν ή να πείσουμε τις άλλες χώρες πως ξεκινήσαμε την… βαθιά οικονομία, οπότε και στόχος, επιτεύχθη !

Κατώτερες των Γιουροβιζιονικών περιστάσεων ήταν βέβαια και οι εμφανίσεις των φετινών υποψηφίων. Κανένα τραγούδι από τα τέσσερα δεν είχε να σου πει τίποτα… Κανένα τραγούδι από τα τέσσερα και καμία εμφάνιση δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο και κανένα τραγούδι από τα τέσσερα και καμία εμφάνιση δεν είχε χαρακτήρα…

Και τα τέσσερα κομμάτια ήταν ήταν ένας ύμνος στην… χαζοχαρούμενη μουσική, που μπορεί εκείνη την ώρα να την ακούς ευχάριστα, – αν και ούτε κι αυτό είναι σίγουρο – , το επόμενο δευτερόλεπτο ,όμως, ξεχνάς έτσι απλά το τι έχεις ακούσει.

Βλέποντας μάλιστα, το πως… χτυπιόντουσαν οι υποψήφιοι για να μας εντυπωσιάσουν, σκέφτηκα εκείνο το κλασικό που λέει… “δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο” ! Γιατί αν όντως τα τραγούδια τους είχαν τον τρόπο να ξεχωρίσουν, να μας κερδίσουν, να μιλήσουν στην καρδιά μας και να μας κάνουν να τα αγαπήσουμε από το πρώτο κιόλας άκουσμα, όλα τα υπόλοιπα… φθηνιάρικα “τρικ” επί σκηνής, δεν θα χρειαζόντουσαν.

Και για να μην το κουράζω άλλο και σας κουράζω κι άλλο, ναι ούτε με την επιλογή της Ελευθερίας Ελευθερίου τρελάθηκα, η εμφάνιση της οποίας αποτελεί μία… ξεπατικοτούρα ανάμεσα σε Ελενα Παπαρίζου και Καλομοίρα ! Δηλαδή, πιάσ ΄το αυγό και κούρευτο !

Ομως, εδω κολλάει απ ΄ότι φαίνεται το “μη χείρον βέλτιστον’ και κάπως έτσι φεύγουμε για Μπακού με το “Αφροντίσιακ” και ο Θεός της Γιουροβίζιον να βάλει το χέρι του ! Γιατί προβλέπω, πως μόνο με ένα θαύμα μπορεί να μην αποκλειστούμε φέτος από την μεγάλη Γιουροβιζιονο-γιορτή !

ΥΓ : Απορία… Αν είναι να συμμετέχουμε στην φετινή Γιουροβίζιον με αυτό τον τρόπο, αλήθεια αξίζει τον κόπο;