Γυναίκες: Τα πιο μεγάλα θύματα της κρίσης!

25η Νοεμβρίου σήμερα. Μία μέρα καθόλου τυχαία καθώς σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Βίας Εναντίων των Γυναικών. Με αφορμή λοιπόν την μέρα αυτή, η γραμματεία γυναικών της Α.ΔΕ.ΔΥ δημοσιοποίησε μία έρευνα κατά την οποία προκύπτει πως οι γυναίκες είναι τα μεγαλύτερα θύματα της κρίσης.

Η βία εναντίον των γυναικών έχει πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις τώρα με την οικονομική κρίση αλλά και με τις συνθήκες του άκρατου φιλελευθερισμού. Σεξουαλική παρενόχληση, εκφοβισμός (bullying) ηθική παρενόχληση (mobbing): Είναι συνήθη δεινά στον εργασιακό χώρο που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο, τρεις φορές περισσότερο από ότι οι άνδρες, σε ποσοστά που αγγίζουν το 50% των εργαζομένων γένους θηλυκού σύμφωνα με έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ποσοστά πολύ υψηλότερα στην Ελλάδα σύμφωνα με ντόπια έρευνα.

Η Εταιρεία Κοινωνικής Ψυχιατρικής και Ψυχικής Υγείας εκτιμά από τις επαφές της -στο πλαίσιο έρευνας του ευρωπαϊκού προγράμματος Δάφνη ΙΙΙ (2007 – 2013)- ότι πάνω από το 50% των εργαζομένων στην Παναττική Ενωση Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού έχει υποστεί τέτοιες συμπεριφορές. Αντίστοιχα υψηλά ποσοστά καταγράφηκαν και στις συζητήσεις με μέλη της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος. Μιλάμε για εργαζόμενες σε μικρο-μεσαίες επιχειρήσεις (που αποτελούν το 90% των επιχειρήσεων στην Ελλάδα), στον κλάδο του εμπορίου, πωλήτριες, γραμματείς, εργαζόμενες στον τουρισμό. Οπως σημειώνει η κ. Παναγιώτα Φίτσιου, συντονίστρια του προγράμματος και ψυχολόγος της Εταιρείας “αν και δεν υπάρχουν οργανωμένες καταγραφές για να προσδιορίσουμε με ακρίβεια τα ποσοστά, όλα τα συνδικάτα υπογράμμισαν ότι υπάρχει πολύ σοβαρό πρόβλημα έλλειψης καταγραφής, το οποίο σχετίζεται με το φόβο των γυναικών ότι εάν αναφέρουν κάτι θα χάσουν τη δουλειά τους ή θα υποφέρουν από αντίποινα”.

Το πρόβλημα του φόβου αποπειράται εν μέρει να αντιμετωπίσει ο Νόμος στο υπό σύνταξη νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών (στην οικογένεια, την εργασία, την κοινωνία) της Γ.Γ. Ισότητας, όπου έχει προταθεί η αντιστροφή του βάρους της απόδειξης (δηλαδή να μην καλείται το θύμα να αποδείξει ότι λέει την αλήθεια, αλλά να καλείται ο φερόμενος σαν θύτης να αποδείξει ότι δεν έχει προβεί στο αδίκημα) να ισχύσει και για την ποινική διαδικασία. Συγχρόνως σε περιπτώσεις διακρίσεων ή παρενόχλησης προτείνεται να παρέχεται η δυνατότητα σε νομικά πρόσωπα και ενώσεις να ασκούν οι ίδιες τα νόμιμα δικαιώματα του θύματος χωρίς να αποκλείεται η άσκηση των ίδιων δικαιωμάτων και από το θύμα. Με αυτόν τον τρόπο τα θύματα θα μπορούν να ασκούν τα νόμιμα δικαιώματά τους χωρίς να φοβούνται αντίποινα και έτσι υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να βγει στην επιφάνεια το κρυμμένο πρόβλημα στην Ελλάδα.