H Α. Λιβιτσάνου τραγουδά με τον σύντροφό της και μιλάει στο TLIFE για τον γάμο!

Συναντήσαμε την Άντα Λιβιτσάνου σε γνωστή μουσική σκηνή του Πειραιά και λίγο πριν πιάσει στα χέρια της το μικρόφωνο και ταξιδέψει τους θαμώνες με τη φωνή της, την ”ανακρίναμε” γύρω από τα πάντα! Αποκαλύπτει τι είναι αυτό που της λείπει από τον χώρο του θεάματος και της τέχνης και δηλώνει πως, αν στο μέλλον δεν αντέξει άλλο, θ’ αλλάξει ενδεχομένως επάγγελμα, αρκεί να βρει κάτι που θα τη γεμίζει!

”Αυτό που μου λείπει και με πληγώνει σ’ αυτή τη δουλειά, είναι ότι δεν υπάρχει ανθρωπιά. Μου λείπει αυτό το κομμάτι και στεναχωριέμαι, γιατί υποτίθεται ότι κάνουμε μία δουλειά η οποία δίνει πράγματα, παραδειγματίζει, περνάει ουσία και μηνύματα. Αισθάνομαι όμως, ότι δεν υπάρχει πια ουσία μέσα στο χώρο εργασίας. Αν δεν υπάρχει εκεί, τότε πώς θα την περάσεις μετά στον θεατή;”, είπε η ίδια χαρακτηριστικά.

Επιπλέον, η Άντα είναι ένας άνθρωπος που όπως μας είπε πιστεύει στην ευκαιρία, είτε είναι πρώτη είτε δεύτερη είτε τρίτη, μιας κι εκεί φαίνεται η μεγαλοψυχία μας. ”Ό,τι λάθος κι αν κάνει ο άλλος έγκειται στο πώς θα το διαχειριστεί. Η συγχώρεση έρχεται μέσα από την αυτογνωσία και των δύο. Πρέπει κι εγώ ν’ αναλογιστώ τις ευθύνες μου και τι ήταν αυτό που ενόχλησε τον άλλο… Πιστεύω πως θα συγχωρούσα τα πάντα!”

Τι είναι αυτό που μπορεί να σε κάνει έξω φρενών;

”Eκτός εαυτού με βγάζουν συνήθως πολύ ηλίθια και ανούσια πράγματα. Ας πούμε, έχω ένα ελάττωμα, ότι είμαι λίγο bossy, λίγο Control freak. (γέλια) Κι αυτό είναι πολύ αρνητικό γιατί πρήζω κόσμο, αλλά δεν το κάνω επίτηδες προς Θεού και προσπαθώ να το ελέγξω. Αυτό με το οποίο χάνω εντελώς την υπομονή μου, είναι η ασυνέπεια. Είναι κάτι που δεν το ανέχομαι και κυρίως η επαγγελματική. Εγώ θα δώσω ένα ραντεβού και θα ‘μαι ακριβής. Έχω θέμα μ’ αυτό, δεν μ’ αρέσει να με στήνουν και δεν στήνω. Αντιλαμβάνομαι φυσικά το ελληνικότατο 10λεπτο, αλλά είναι πρόβλημα αυτό, γιατί όταν ο άλλος είναι συνεπής, αυτό δείχνει ενδιαφέρον, έτσι το αποκωδικοποιώ. Αλλά εντάξει, δεν τρελαίνομαι. Έχω φάει και τόσο στήσιμο στη ζωή μου… Φτάνει για 2-3 ζωές ας πούμε. Μόνο από τις δύο κολλητές μου… (γέλια)”

Υποκριτική ή τραγούδι;

Δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω, γιατί και στη σχολή διδασκόμασταν μουσική, είναι κομμάτι του ηθοποιού. Απλά, μέσα φυσικά από τον Στέργο, αγάπησα ακόμα περισσότερο το τραγούδι κι επειδή πάντα είχα την προδιάθεση -και ο πατέρας μου ήταν μουσικός και τραγουδούσε στα νιάτα του- με βοήθησε να τ’ αγαπήσω και μπήκα στη διαδικασία να ιδρύσουμε την μπάντα, να το εξασκήσω… Επειδή γενικά είμαι λίγο τελειομανής, προσπαθώ να το κάνω όσο καλύτερα μπορώ”.

Εκτός από ”τελειομανή”, πώς αλλιώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου; Για παράδειγμα, αυθόρμητη ή συγκρατημένη, αισιόδοξη ή απαισιόδοξη;

”Εξαρτάται πάντα από τις περιστάσεις. Σίγουρα το βασικό χαρακτηριστικό μου είναι η αισιοδοξία, αλλά όταν γίνομαι απαισιόδοξη γίνομαι αρκετά. Αυτό είναι κάτι που προσπαθώ να εξισσοροπήσω αυτό το διάστημα -πέτυχες διάνα την ερώτηση, δεν θα μπορούσες να το θέσεις καλύτερα (γέλια). Στη ζωή μας γενικά είναι καλό, να βλέπουμε τα πράγματα λίγο πιο λογικά, αλλά επειδή εγώ παρασύρομαι συνήθως από το συναίσθημα, δεν μου βγαίνει πάντα σε καλό. Βρίσκομαι σε ένα αρκετά μεταβατικό στάδιο αυτή την περίοδο, κατά το οποίο προσπαθώ να εκλογικεύσω ορισμένα πράγματα και να τα δω λίγο πιο σοβαρά ίσως, γιατί ξέρεις μεγαλώνουμε κιόλας (γέλια), δεν μπορούμε να είμαστε αιώνια παιδιά – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι χάνουμε την παιδικότητά μας, γιατί αυτό είναι έγλημα για μένα. Από την άλλη, ορισμένα πράγματα προσπαθώ να τα βλέπω λίγο πιο χαλαρά, να μην με υπερενθουσιάζουνε, γιατί όταν βλέπω κάτι μόνο θετικά, χάνω κάποια αρνητικά, τα οποία αν τα έβλεπα ίσως να τα είχα αποφύγει εντελώς.”.

Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σου βήματα;

”Χαχαχα, δεν είναι ανακοινώσιμα… Πλάκα σου κάνω! (γέλια) Λοιπόν, έχω κλείσει μία ταινία του Δημήτρη Αρβανίτη, που λέγεται ”Μια νύχτα στην Αθήνα’‘, ξεκινάω γύρισμα την Τρίτη και τα υπόλοιπα θα γίνουν τον Σεπτέμβρη. Είναι σπονδυλωτή ταινία κι έχει παράλληλες ιστορίες. Υπάρχουν αρκετοί ήρωες κι ο ρόλος μου είναι αρκετά δύσκολος, αλλά μ’ αρέσει πάρα πολύ. Αν δεν μου άρεσε δεν θα το έκανα. Γενικά προσπαθώ, όσο μπορώ, να κάνω πράγματα που με γεμίζουν. Ειδικά τώρα σ’ αυτή τη φάση που βρίσκομαι… Επίσης, θα βρίσκομαι στην παράσταση ”Muzic All’‘ με την Εβελίνα Παπούλια, στη θέση της Μαρίας Σολωμού. Σχετικά με το τραγούδι και το συγκρότημα, είναι λίγο στον αέρα τα πράγματα και λόγω κρίσης, που τους έχει κάνει όλους πιο φειδωλούς, αλλά κάνουμε το κατά δύναμιν, χαλαρά και ήρεμα.”

Φοβάσαι την κρίση;

”Σίγουρα δεν υπάρχουν δουλειές, ο κόσμος πεινάει, πεινάμε δηλαδή, είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Πόσο μάλλον και στο δικό μας επάγγελμα που υπάρχει πολύ μεγάλη προσφορά κι ελάχιστη ζήτηση και νομίζω ότι το μοναδικό πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι υπομονή. Εγώ από χαρακτήρα, δεν φοβάμαι, γιατί ξέρω ότι είμαι πολύ ικανός άνθρωπος. Άσχετα από το αν θα κάνω το επάγγελμα που ήθελα να ασκώ και που είχα επιλέξει, ή όχι. Δεν φοβάμαι τη δουλειά γενικότερα κι ενδεχομένως, αν χρειαστεί, να κάνω μία άλλη δουλειά, όπως όλος ο κόσμος. Δεν έχω κάποιο ταμπού και σίγουρα θα μου ήταν πολύ προτιμότερο από το να κάνω κάτι, το οποίο θα με εξέθετε επαγγελματικά και δεν θα με κάλυπτε συναισθηματικά ή ψυχικά, να κάνω οτιδήποτε άλλο”.

Έχεις κάνει κάποια δουλειά στο παρελθόν, που δεν σε κάλυπτε καθόλου συναισθηματικά αλλά μόνο οικονομικά; Αν ναι, μετάνιωσες γι’ αυτό;

”Βέβαια, σε όλους μας πιστεύω ότι έχει συμβεί κάτι ανάλογο. Ακόμα κι αν κάνεις πράγματα που τελικά δεν βγαίνουν σε καλό, ή δεν σε καλύπτουν, πάντα μαθαίνεις… και το σημαντικό σ’ αυτή τη ζωή είναι να γίνεσαι καλύτερος και να μαθαίνεις από τα λάθη σου, γιατί ουδείς αλάνθαστος και πιστεύω πως, όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Απλά το θέμα είναι να μπορέσεις να αντλήσεις και να βγάλεις κάτι καλό από κάτι κακό -αφού ξεπεράσεις τον αρνητισμό- γιατί πάντα βγαίνει κάτι καλό, αρκεί να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά και να μπορέσεις να το δεις”.

Πώς αποφασίσατε να εμφανιστείτε στο Small;

”Ήμασταν σε μία φάση που θέλαμε να κάνουμε κάτι ακουστικό, το οποίο είναι σίγουρα και πιο καλό οικονομικά, και πάντα το ακουστικό ήταν κάτι που μ’ ενδιέφερε, γιατί μπορούσα να τραγουδήσω πράγματα που είναι πιο ατμοσφαιρικά. Ενώ για παράδειγμα με τους Volt, λέμε πράγματα πιο ανεβαστικά, είναι άλλο το ύφος της μουσικής παράστασης. Ο Στέργος ήταν μέλος των Sinners και αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Πέρασα πάρα πολύ ωραία, γιατί και είπα κομμάτια που δεν λέω με τους Volt και ήθελα να περάσω μια πιο νοσταλγική ατμόσφαιρα, ένα κομμάτι μου, που δεν το δείχνω τόσο, το πιο ήρεμο και εσωστρεφές. Οπότε ήταν πολύ ωραία αυτή η εμπειρία. Γενικά μ’ αρέσει ο πειραματισμός και τον αποζητώ σαν τρελή.”

Πώς αισθάνεσαι που βρίσκεσαι στον ίδιο χώρο και συχνά στην ίδια σκηνή με τον σύντροφό σου, Στέργο Βόλα;

”Ένα νόμισμα έχει πάντα 2 όψεις. Έχει τα θετικά του, ότι μπορούμε ας πούμε, να μοιραζόμαστε την ίδια σκηνή και όλη αυτή η ανταλλαγή ενέργειας είναι πάρα πολύ ωραία, αλλά σίγουρα υπάρχουν και θέματα εκτός σκηνής. Ένα κακό είναι για παράδειγμα ότι, αν υπάρχει πρόβλημα ή μία διαφωνία μεταφέρεται… κι είναι λίγο λεπτή αυτή η ισορροπία. Δεν κρατιέται πάντα -αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς- αλλά είναι κάτι που διορθώνεται και έγκειται στη διάθεση του καθενός και στο πόσο νερό βάζεις στο κρασί σου. Σίγουρα έχω κάνει κι εγώ πολλές φορές λάθη, σίγουρα έχουν συμβεί πράγματα τα οποία δεν θα έπρεπε, αλλά προσπαθώ. Νομίζω ότι θα τα καταφέρουμε και θα είναι όλα καλά. Είναι και θέμα συνεννόησης. Με τον Στέργο έχουμε διαφορετικά ακούσματα και διαφορετικό στυλ. Εγώ είμαι λίγο πιο alternative. Γενικά δεν είμαι υπέρ του να εργάζεσαι στον ίδιο χώρο με τον σύντροφό σου, αλλά όταν αγαπάς έναν άνθρωπο και θες να τον βοηθήσεις, σίγουρα κάνεις τα πάντα.”

Με τον Στέργο είστε μαζί σχεδόν 4 χρόνια. Θα σε δούμε ντυμένη νυφούλα;

”Το κεφάλαιο γάμος είναι κάτι που δεν το αποφασίζω σίγουρα εγώ. Πιστεύω ότι ο άντρας αποφασίζει πότε θέλει να παντρευτεί… Σίγουρα είναι σύμπραξη δύο ανθρώπων, αλλά για μένα είναι κάτι τυπικό και δεν έχει ουσία. Και να μην παντρευτώ ποτέ, δεν με νοιάζει. Με ενδιαφέρει η συντροφικότητα πολύ! Δεν είναι στόχος μου ν’ ανέβω τα σκαλιά της εκκλησίας, γιατί δεν θεωρώ ότι μετά απ’ αυτό καλυτερεύει μία σχέση. Η διαφορά νομίζω είναι η κοινή φορολογική δήλωση, απλά μπλέκουν τα πράγματα. Αν είναι κάτι που θέλουμε από κοινού, σίγουρα θα είναι κάτι θεμιτό. Αλλά γενικά δεν είναι κάτι που επιδιώκω”. Και το παιδί θα ερχόταν μετά από συζήτηση και αντίληψη του τι μας περιμένει κι επίσης δεν μπορείς να υποχρεώσεις κάποιον γι’ αυτό. Πάντως το βιολογικό μου ρολόι δεν έχει χτυπήσει ακόμα. (γέλια)”

Κατάθλιψη έχεις περάσει;

”Ουυυυ! (γέλια) Μια και δύο; Καταρχήν, στην κοινωνία που ζούμε είναι πολύ άσχημα τα πράγματα και οι συνθήκες της ζωής μας δεν μας αφήνουν ν’ αναπνεύσουμε. Καμιά φορά παρασυρόμαστε όλοι από τους ρυθμούς, τις καταστάσεις, πόσο μάλλον όταν βρισκόμαστε στα φώτα, σε σχέση με τον κόσμο που απλά πηγαίνει σ’ ένα γραφείο και κάνει τη δουλειά του. Είναι πιο σύνθετα τα πράγματα για εμάς, είναι όλα ρευστά, με μεγάλη πίεση, αγωνία κι απόρριψη. Η κατάθλιψη για εμάς βρίσκεται μόνιμα στη διπλανή πόρτα. Και η απογοήτευση. Κακά τα ψέματα κάνουμε μία δουλειά, που μας ενδιαφέρει – αλλιώς δεν θα την κάναμε. Οι άνθρωποι που επιλέγουν να γίνουν ηθοποιοί κι έχουν την ανάγκη να εκφραστούν μέσα από την τέχνη, είμαστε λίγο… άνθρωποι με ειδικές ανάγκες, ρε παιδί μου.

Αν εσύ δεν είσαι καλά, θα πας στη δουλειά σου και δεν θα έχεις το άγχος μην σε δει κάποιος και του περάσεις αυτό το άσχημο συναίσθημα που έχεις. Εμείς πρέπει να φύγουμε από αυτό, να αποστασιοποιηθούμε τελείως από το πρόβλημα, γιατί έχουμε ευθύνη απέναντι στο κοινό κι ενδεχομένως αυτό να μας κάνει και καλό καμιά φορά, γιατί λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά. Καμιά φορά όμως, λειτουργεί κι αντίθετα διότι σου δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι όλα είναι καλά, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι. Νομίζω ότι παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και η αποφόρτιση. Υπάρχει πολύ απομόνωση στο χώρο μας. Επειδή αλλάζεις συνέχεια περιβάλλον, πρόσωπα και είναι σαν μία σχέση η οποία δεν ολοκληρώνεται. Δεν έχεις το χρόνο ν’ ασχοληθείς με κάποιον ουσιαστικά, δεν υπάρχει καθημερινή τριβή. Υπάρχει ένα διάστημα και μετά χάνεσαι. Και γι’ αυτό πιστεύω δεν υπάρχουν και πάρα πολλές ουσιαστικές σχέσεις μεταξύ των ηθοποιών.”

Αν σου πρότειναν να ξαναπαρουσιάσεις μία εκπομπή και να κάνεις ό,τι και στο Greek Idol, θα το δεχόσουν;

”Δεν το ξέρω, θα σου πω ψέματα αν σου απαντήσω. Σίγουρα αν το ξανακάνω θα πρέπει πρώτα να εξετάσω πάρα πολύ τις συνθήκες, τα πάντα, αλλά πιθανότατα να μην το ξαναέκανα. Είχα απογοητευτεί πάρα πολύ από διάφορες καταστάσεις. Δεν ήταν κάτι το οποίο μου άξιζε και το οποίο μπορούσα να χειριστώ. Ήταν κάτι που ήρθε, πέρασε και το ‘χω αφήσει πια τελείως πίσω μου. Καμιά φορά παρασύρεσαι κι έχει να κάνει με τον αυθορμητισμό μου αυτό. Όταν παίρνω την απόφαση να κάνω κάτι, δίνω όλο μου το είναι σ’ αυτό γι’ αυτό, το κάνω με αγνότητα και χαρά και στο τέλος απογοητεύομαι. Θέλω να είμαι κοντά στους νέους και να παραδειγματίζω, με όποιον τρόπο, ”πιστεύω” και πρότυπα έχω.

Γι αυτό και δεν το είδα ποτέ το Greek Idol σαν ριάλιτι ή εμένα σαν παρουσιάστρια. Για μένα ήταν κάτι το οποίο είχε να κάνει με τη μουσική, την έκφραση, τα όνειρα, τα οποία ήταν σημαντικό να τα βλέπεις στα μάτια τους, όπως συγχρόνως ήταν τρομερό να βλέπεις και την απογοήτευσή τους. Το έβλεπα, το αισθανόμουν και δεν μπορούσα να το κάνω πέρα. Ήταν τρομερό και ταυτόχρονα υπέροχο να έρχονται για να τους πω τη γνώμη μου. Άσχετα από το αν δεν φάνηκε ποτέ, για μένα αυτό ήταν επιτυχία.”

Έχεις κρατήσει επαφή με κάποιο από εκείνα τα παιδιά;

”Ακόμα μιλάμε με κάποιους, με κάποιους άλλους έχουμε και περισσότερες σχέσεις, όπως με την Αντιγόνη και τον Στέργιο. Επίσης με τον Άρη που είναι φέτος στο Greek Idol, ήμασταν μαζί στην παράσταση. Είναι ένα πολύ γλυκό πλάσμα που έχει να δώσει πολλά πράγματα, αρκεί να το χειριστεί σωστά. Εμένα αυτή ήταν η συμβουλή μου. Μιλάμε βέβαια για νέα παιδιά και είναι δύσκολο… Το λάθος πιστεύω σ’ αυτό είναι ή που τους χαντακώνουν ή που τους αποθεώνουν και θεωρώ ότι χάνουν τη διάθεση εξέλιξης. Δεν μπορείς να λες ότι είσαι Θεός, ότι είσαι τέλειος, γιατί δεν είσαι. Είσαι 22. Αν στα 22 σου είσαι τέλειος τι θα είσαι στα 30; Εμένα πάντα αυτό με φόβιζε σε όλα αυτά και προτιμώ να είναι γειωμένος ο άλλος, να έχει την αντίληψη, να καταλαβαίνει την ουσία κι ότι αυτό είναι μόνο ένα βήμα παραπάνω. Μπορεί να είναι λάθος αυτό ή να μην είναι καν αποδεκτό, αλλά αυτή είναι η άποψή μου. Θα πρέπει όλοι να είναι γειωμένοι…”

Έχεις νιώσει ποτέ ότι χάνεις τον έλεγχο;

”Εγώ δεν είχα φτάσει στα άκρα, δεν μπορώ να πω ότι καβάλησα καλάμι. Είχα ξεφύγει επειδή είχα πάρα πολύ πίεση και δεν την διαχειριζόμουν σωστά, όσον αφορά στη δική μου αντιμετώπιση στα πράγματα. Παραμελούσα τον εαυτό μου. Έχω δει τα όριά μου και δεν σκοπεύω να ξαναφτάσω κοντά σ’ αυτά. Σημασία έχει η δική κου ψυχική υγεία, γιατί αν είναι καλά εκείνη όλα γύρω μου λειτουργούν αρμονικά. Ακόμα και να ξεφύγεις, να γίνεις σκληρός, απαιτητικός ή απότομος, έχει σημασία όταν αποστασιοποιηθείς να το δεις και να το διορθώσεις.”

Δες το βίντεο με την Άντα να καθηλώνει τους θαμώνες με την ερμηνεία της: