Hugh Welchman: Ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης μιλάει αποκλειστικά στο TLIFE για τη νέα του ταινία “Loving Vincent”

Μια φωτογραφία που δημοσίευσε ο χρήστης @dorota_kobiela στις Σεπ 25, 2016, 4:37μμ PDT

Το επεξεργάστηκε σαν ταινία μικρού μήκους για περίπου ένα χρόνο και έπειτα γνώρισε εμένα. Αρραβωνιαστήκαμε πολύ σύντομα και φυσικά ενδιαφέρθηκα για αυτό με το οποίο ασχολούνταν. Δεν ήξερα παραπάνω από αυτά που οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν για τον Vincent: ότι τρελάθηκε, έκοψε το αυτί του και αυτοκτόνησε. Και επίσης ότι οι πίνακές του αξίζουν μια περιουσία! Ωστόσο, επειδή υπήρχαν πολλά βιβλία για τον Vincent στο διαμέρισμά μας άρχισα να διαβάζω για εκείνον και εντυπωσιάστηκα. Τόσο συγκινητική και τραγική ζωή αλλά και τόσο συναρπαστική.
Στα 28 του, ο Vincent είχε αποτύχει σε 3 επαγγέλματα, είχε αποτύχει στις σχέσεις του με τις γυναίκες, ήταν το μαύρο πρόβατο της οικογένειας και παρόλα αυτά βρήκε το πάθος να προσπαθήσει ξανά και να γίνει καλλιτέχνης. Και μέσα στα επόμενα 10 χρόνια της ζωής του κατάφερε να γίνει από σχολικού επιπέδου ζωγράφος σε έναν από τους πιο εμπνευσμένους καλλιτέχνες όλων των εποχών.

Μια φωτογραφία που δημοσίευσε ο χρήστης Hugh Welchman (@hughwelchman) στις Οκτ 20, 2016, 4:30μμ PDT

Πρώτα ερωτεύτηκα τη Dorota και μετά ερωτεύτηκα το project της και έκτοτε δουλεύουμε μαζί για το “Loving Vincent”.
Συνειδητοποίησα έπειτα ότι υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για τον Vincent και θεώρησα ότι πρέπει να φτιάξουμε μία μεγαλύτερης έκτασης ταινία, παρόλο που ήταν ταινία βασισμένη σε πίνακες και αυτό θα σήμαινε ότι θα χρειαζόντουσαν 65.000 ελαιογραφίες.

Γιατί τον Vincent Van Gogh και όχι κάποιον άλλο ζωγράφο;
H Dorota, οπως προανέφερα, εργαζόταν ήδη για το “Loving Vincent” όταν γνωριστήκαμε. Ξεκίνησε σαν κάτι πολύ προσωπικό, από την αγάπη της για τους πινακές του και τα γράμματα. Ωστόσο, όταν αρχίσαμε να το επεξεργαζόμαστε σαν ταινία, υπήρχαν πολλοί ακόμα καλοί λόγοι για την επιλογή του συγκεκριμένου ζωγράφου. Πρώτον, είναι ένας από τους ελάχιστους δημοφιλείς καλλιτέχνες που θα δικαιολογούσε το χρήμα, το χρόνο και την αφοσίωση που χρειαζόταν για να γίνει μία ολοκληρωμένη ταινία. Δεύτερον, είναι λίγοι οι ζωγράφοι που απέδιδαν τόσο πιστά στους πινακές τους τους ανθρώπους που γνώριζαν ή τα μέρη που ζούσαν. Αυτό είναι καίριας σημασίας για την ταινία μας.

Ο πίνακας από την δραματική σκηνή της έναρξης όπως τον ζωγράφισε η Alexandra Bari.

Πόσοι καλλιτέχνες συμμετείχαν στο project και από ποιες χώρες;
Κατά τη διάρκεια της παραγωγής είχαμε 115 ζωγράφους που εργάζονταν για την ταινία: 57 από την Πολωνία, 20 από την Ελλάδα, 12 από την Ουκρανία, 7 από την Αμερική, 3 από τη Σερβία, 2 από την Ισπανία, 2 από την Ινδία, 2 από την Ιρλανδία, 1 από τη Σκωτία, 1 από την Αγγλία, 1 από το Ιράν, 1 από την Ιαπωνία, 1 από τη Ρωσία, 1 από τη Λευκορωσία, 1 από τη Ρουμανία, 1 από τη Βουλγαρία, 1 από την Αυστραλία, 1 από το Μεξικό και 1 από τον Καναδά.

Ποια είναι η γνώμη σας για τους Έλληνες καλλιτέχνες του project;
Θεωρώ ότι είναι απίστευτο που καταφέραμε να βρούμε τόσους πολλούς ζωγράφους αναλογικά με το πόσο μικρή είναι η χώρα. Επιλέξαμε περισσότερους ζωγράφους από την Ελλάδα σε σύγκριση με την υπόλοιπη Ευρώπη -εξαιρώντας την Πολωνία- και θεωρώ πως αυτό δείχνει ότι υπάρχει βάθος και εύρος καλλιτεχνικού ταλέντου στην Ελλάδα.

Ήταν δύσκολη η διαδικασία του να δώσετε ζωή στους πίνακες;
Ναι, έπρεπε να κάνουμε πολλές δοκιμές για το πώς θα προσεγγίσουμε την κίνηση στη ζωγραφική. Έπρεπε να ξανα-φανταστούμε τα έργα του Vincent για την ταινία για να τα τοποθετήσουμε στο πλαίσιο που χρειάζεται ο κινηματογράφος. Το κάναμε αυτό με τη βοήθεια 20 ζωγράφων για περίπου δύο χρόνια. Μετά από αυτό έπρεπε να αναζητήσουμε περισσότερους ζωγράφους και να τους εκπαιδεύσουμε κατάλληλα έτσι ώστε να ακολουθήσουν την τεχνοτροπία μας.

Η θέα των σκεπών στο Παρίσι όπως τη ζωγράφισε ο Bartosz Armusiewicz

Πόσο καιρό σας πήρε η έρευνα και το να “ενώσετε” όλα τα κομμάτια του project;
Μας πήρε 4 χρόνια να γράψουμε το σενάριο. Σε αυτό το διάστημα επισκεφτήκαμε μουσεία με έργα του Van Gogh σε 8 χώρες, διαβάσαμε 30 βιβλία για τον Vincent, μελετήσαμε τα 800 γράμματά του, είδαμε μέσα από βιβλία και το διαδίκτυο κάθε πίνακα που έχει ζωγραφίσει και συμβουλευτήκαμε ειδικούς στο Μουσείο του Van Gogh (σ.σ. που βρίσκεται στο Άμστερνταμ).
Παράλληλα, αναπτύξαμε τις δικές μας εγκαταστάσεις (Painting Animation Workstations) όπου εδραιώσαμε τον τρόπο με τον οποίο θα δουλεύαμε.

Δεν θα μπορούσα να μη ρωτήσω… Ποιος είναι ο αγαπημένος σας πίνακας από τον Van Gogh;
Αντιλαμβάστε ότι είναι πάνω από ένας. Ενδεικτικά θα αναφέρω το “Βεράντα καφενείου τη νύχτα” (Cafe Terrace at Night) που βρίσκεται στο μουσείο Kroller Muller , τον πίνακα “Το κίτρινο σπίτι” (The Yellow House) που βρίσκεται στο Μουσείο του Van Gogh και την αυτοπροσωπογραφία του που βρίσκεται στο Musee D’Orsay και η οποία με έχει ολοκληρωτικά επηρεάσει. Έχω επισκευτεί πολλές φορές το Μουσείο του Van Gogh γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί σπουδαίοι πίνακες εκεί. Έχω ξοδέψει πολλές ώρες μπροστά από το “Σταροχώραφο με κοράκια” (Wheatfield with Crows), το “Τοπίο στο λυκόφως (Landscape at Twilight), τον πίνακα “Ίριδες” (Irises), το πορτραίτο του Zouave , τον πίνακα “Ο θερισμός” (The Harvest), για να αναφέρω κάποιους από αυτούς. Είναι τόσο θαυμάσια εμπειρία.

Βεράντα καφενείου τη νύχτα όπως τη ζωγράφισε η Marlena Jopyk-Misiak

Γιατί αποφασίσατε να κάνετε τελικά ταινία μεγάλου μήκους ενώ η αρχική ιδέα ήταν μικρού μήκους;
Πιστεύω ότι η ιδέα κόλλησε στο μυαλό μου όταν χρειάστηκε να περιμένω 3,5 ώρες στην ουρά για να μπω σε μία έκθεση με τα γράμματά του. Σκέφτηκα ότι αν οι άνθρωποι είναι τόσο παθιασμένοι μαζί του για να περιμένουν στην ουρά τόση ώρα μόνο για να δουν τα γράμματά του, τότε είμαστε αρκετοί αυτοί που ενδιαφέρονται τόσο που να δικαιολογεί αυτό το τέραστιο, παράτολμο και δαπανηρό εγχείρημα.

Πότε θα την δούμε στις αίθουσες:
Κάποια στιγμή μετά τον Απρίλη του 2017.

Ανυπομονείτε για την πρεμιέρα;
Είμαι πολύ ανυπόμονος να δείξουμε τη δουλειά μας.

To story της ταινίας

Ένα χρόνο μετά τον θάνατο του Vincent Van Gogh, ένας φίλος του ταχυδρομεί μια επιστολή στους δικούς του. Το γράμμα όμως επιστρέφει κλειστό, γιατί δεν βρέθηκε παραλήπτης. Αυτός στη συνέχεια το εμπιστεύεται στον έφηβο γιο του, Armand Roulin για να το μεταφέρει στον αδελφό του νεκρού. Ο νεαρός αναλαμβάνει απρόθυμα την αποστολή, γιατί δεν θέλει να τον συνδέουν με τον “σαλεμένο” ζωγράφο. Όταν ανακαλύπτει πως και ο αδελφός του Van Gogh έχει πεθάνει, αναζητεί τον γιατρό του. Οι συναντήσεις του με διάφορα πρόσωπα θα του κεντρίσουν την περιέργεια να απαντήσει στο ερώτημα: ποιος ήταν ο Vincent Van Gogh; Ένας ψυχικά διαταραγμένος που έκοψε το ένα του αυτί ή μια μεγαλοφυΐα που έφτιαξε από την αρχή τον κόσμο με τα χρώματά του; Ένας τρελός ή ένας πρωτεργάτης της αφηρημένης τέχνης;

Πηγή φωτογραφιών: lovingvincent.com