Η 21χρονη που τραυμάτισε ο 18χρονος μαθητής με το σπαθί στο σχολείο μιλά στο TLIFE!

Χθες συγκλόνισε το πανελλήνιο η είδηση της επίθεσης του 18χρονου μαθητή με σπαθί 1ο Λύκειο Αμαρουσίου. Ο ίδιος με ένα σπαθί σαμουράι τραυμάτισε τέσσερα ενήλικα άτομα στο σχολείο. Η πιο βαριά τραυματίας, η 21χρονη φύλακας του σχολείου, Κατερίνα, μίλησε στο TLIFE για όλα όσα έζησε χθες και για τη συμπεριφορά του 18χρονου στο σχολείο, τέσσερα χρόνια τώρα που τον ξέρει.

Πώς είσαι στην υγεία σου; “Σήμερα είμαι λίγο καλύτερα, πονάω βέβαια. Μόλις βγήκα από τον ιατροδικαστή, είχα πάει να μου δει τοχέρι. Μου είπε ότι έχω κάτι σαν φλεγμονή, γιατί χθες στο νοσοκομείο απλά μου το έδεσαν κι έφυγα. Και στο λαιμό που με χτύπησε. Ευτυχώς φορούσα ζιβάγκο και κασκόλ και δεν έγινε κάτι χειρότερο. Σίγουρα θα μου είχε κόψει κάτι, όπως και στο χέρι.”

Το σπαθί πώς ήταν ακριβώς; “Το σπαθί ήταν κανονικό και όχι πλαστικό όπως ακούστηκε. Απλά δεν ήταν μπροστά τροχισμένο. Αν ήταν και τροχισμένο θα είχαμε μεγάλο πρόβλημα… Ήταν και μεγάλο και βαρύ!”

Πόσο καιρό είσαι φύλακας στο σχολείο; “Εγώ στο σχολείο είμαι περίπου τέσσερα χρόνια. Τον 18χρονο μαθητή τον γνώριζα. ‘Οταν πρωτοπήγα στο σχολείο, πήγαινε τρίτη γυμνασίου. Ήταν από τα παιδιά από που έκανε φασαρία όπως όλα, αλλά δημιουργούσε και προβλήματα μέσα στην τάξη. Εγώ ήμουν έξω δεν έβλεπα.”

Ποια ήταν η σχέση σου με τους μαθητές; “Γενικά εγώ σαν φύλακας δεν τους έλεγα και πολλά, πιο πολύ τους μιλούσα για το κάπνισμα στο σχολείο. Να μην καπνίζουν γιατί περνούν και γονείς και βλέπουν… Οπότε του μιλούσα έντονα κυρίως για το κάπνισμα. Του έλεγα: “Μιχάλη , σβήσε το τσιγάρο σου, μην καπνίζεις μπροστά στα παιδιά!” Εκείνος άλλες φορές μου μιλούσε απότομα, άλλες μου έλεγε ναι. Φέτος δεν έδινα και πολλή σημασία, δεν είναι και η δουλειά μου. Το κάτι παραπάνω το έκανα για να μην έχουν τα παιδιά προβλήματα. Απλά εγώ πρέπει να ελέγχω ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει.”

Πώς έγιναν όλα; “Χθες, βλέπω τον 18χρονο μαθητή με τσιγάρο και του ζήτησα να πάει από πίσω γιατί τον έβλεπαν τα παιδιά του γυμνασίου. Μου είπε ναι και πήγε όντως από πίσω. Μετά από λίγη ώρα χτύπησε το κουδούνι για να μπούνε όλοι μέσα και εκείνος έμεινε έξω. Τον ρώτησα γιατί δεν μπαίνει για μάθημα και εκείνος μου ανασήκωσε τους ώμους και μου είπε έτσι. Γενικά χτες ήταν λίγο περίεργο το μάτι του και τον φοβήθηκα. Δεν επέμεινα, γιατί τον φοβήθηκα λίγο… Μετά τον είδα να πηγαίνει πάλι από την πίσω πλευρά του σχολείου που είναι οι τουαλέτες και σκέφτηκα ότι απλά θα βαριέται να ανέβει πάνω στο λύκειο όπως κάνουν συνήθως. Στη συνέχεια μιλούσα με την καθαρίστρια και δεν έδωσα σημασία. Όταν ξαναγύρισα τον είδα με κάτι πίσω από το κεφάλι και μέσα στο μπουφάν του. Του λέω Μιχάλη τι έχεις εκεί; Και δεν μου έδωσε σημασία. Πιο πριν πρέπει να είχε ήδη επιτεθεί στον άνθρωπο με την σκούπα, αλλά εγώ δεν το ήξερα.

Του μίλησε και η καθαρίστρια και του είπε, τι κάνεις εκεί; Παρ’το αυτό, φοβάμαι! Στην αρχή νομίαζμε ότι είναι ψεύτικο, πλαστικό. Και παίρνει φόρα κι αρχίζει να κουνάει το σπαθί και με τα δύο του χέρια και μου το σκάει στο λαιμό. Άρχισα να ουρλιάζω και με πήγε να με ξαναχτυπήσει στο κεφάλι κι έβαλα και το χέρι μου, όπου και τραυματίστηκα. Όλα αυτά ήταν ένα σοκ. Τώρα είμαι χαπακωμένη και σου μιλάω. Κλείνω τα μάτια μου και μου έρχονται οι σκηνές μπροστά μου. Η καθαρίστρια του λέει Μιχάλη τι κάνεις; Και εγώ αρχίζω και ουρλιάζω κι ανεβαίνω τις σκάλες να πάω να βρω κόσμο στο γραφείο. Κάτι έκανε και στην καθαρίστρια στο στήθος με το σπαθί κι εκείνη έπεσε κάτω γιατί φοβήθηκε. Την ώρα που ανέβαινα κατέβαινε ο υποδιευθυντής και όταν τον ξαναείδα, τον είχε χτυπήσει με το σπαθί κάτω από το σαγόνι. Εγώ μετά εξαφανίστηκα από το σχολείο. Πήγα και με ασθενοφόρο, στο νοσοκομείο. Γι’αυτό και η αστυνομία ήρθε σπίτι μου το βράδυ για κατάθεση. Τέσσερα άτομα τραυμάτισε, αλλά μόνο εγώ πήγα στο νοσοκομείο γιατί πονούσα πάρα πολύ. Ευτυχώς δεν με χτύπησε στις φλέβες.”

Ηταν στο δεκαπενταμελές; Είχε φίλους; “Ο ίδιος ήταν όντως στο δεκαπενταμελές, δεν ξέρω τι ακριβώς. Με τα παιδιά δεν έιχε προβλήματα. Μια χαρά τα πήγαινε. Οι γονείς του νομίζω ότι είναι χωρισμένοι. Δεν ξέρω αν έχει ξαναπαντρευτεί η μαμά του, πάντως μ’εκείνη ζει στο Μαρούσι. Δεν δημιουργούσε τόσο σοβαρά προβλήματα πάντως. Δεν ξέρω τι επιπτώσεις θα έχει από το σχολείο και τι θα γίνει. Δεν ξέρω καθόλου. Πέρασα σήμερα, μια βόλτα από το σχολείο αλλά δεν ξέρω τι θα γίνει. Εγώ πήρα κάποιες μέρες άδεια για να ηρεμίσω και να γίνει καλά και το χέρι μου. Φοβάμαι, όταν γυρίσω μην ξαναγίνει κάτι. Ήταν δυνατό το σοκ. Αλλά κι αυτός δεν παύει να είναι ένα παιδί. Δεν ξέρω τι μπορεί να σκέφτεται και τι να έχει.”

Αν σου ζητούσε συγγνώμη θα τη δεχόσουν;
“Δεν ξέρω τι να σου πω…Έχω υποστεί μεγάλο σοκ, αλλά ίσως και να τη δεχόμουν.”