Νέες, απόφοιτες τριτοβάθμιας εκπείδευσης, γεμάτες όνειρα και… άνεργες! Κάπως έτσι είναι το προφίλ της πλειοψηφίας των περισσοτέρων που ψάχνουν εργασία, σύμωνα με στοιχεία του Κέντρου Πληροφόρησης Εργαζομένων και Ανέργων (ΚΕΠΕΑ) της ΓΣΕΕ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σύμφωνα και με την πρόσφατη έρευνα Corporate Gender Gap 2010 του Word Economic Forum, ητάση που επικρατεί είναι η υπο-εκπροσώπηση των γυναικών στα ανώτερα και ανώτατα ιεραρχικά επίπεδα. Στην Ελλάδα οι γυναίκες σε υψηλές θέσεις κατέχουν το 33%. Ποσοστό που κατατάσσει τη χώρα μας στη 14η θέση κάτω από το μέσο όρο 20 χωρών.
“Έκανα τα πτυχία μου κορνίζα”, είναι ο τίτλος που δίνει η Χριστίνα στην ιστορία της: “Είμαι 30 χρονών έχω πτυχίο κοινωνιολογίας, μεταπτυχιακό, διδακτορικό και επειδή αυτά δεν ήταν αρκετά για να καταφέρω να βρω μια θέση εργασίας, τώρα έχω βάλει μπρος και ένα οικονομικό. Τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα ειδικά για εμάς τις γυναίκες παίρνεις πτυχία λες και είναι συλογγή από γραμματόσημα ή διακοσμητικά στοιχεία για τον τοίχο δεν σε προσλαμβάνουν πουθενά. Εδώ και 6 μήνες στέλνω βιογραφικά σε δουλειές αλλά δεν παίρνω καμία απάντηση…” εξομολογείται στο TLIFE και συνεχίζει: “ Μου έχει τύχει περίπτωση σε μια εταιρία που είχαν μία θέση κενή και έπρεπε να διαλέξουν ανάμεσα σε μένα και έναν άντρα, ο οποίος ήταν ακριβώς στο ίδιο επίπεδο μόρφωσης με εμένα, αλλά δυστυχώς επέλεξαν εκείνον. Πλέον όσοι έχουν επιχειρήσεις δυσκολεύονται να προσλάβουν μια γυναίκα γιατί φοβούνται ότι θα έχουν απαιτήσεις, ειδικά από αυτές που θέλουν να κάνουν οικογένεια ή είναι απλά παντρεμένες, διότι δεν θέλουν να πληρώνουν επιδόματα οπότε το σήμα κατατεθέν για να προσληφθεί μια γυναίκα είναι η λέξη ”άγαμη” στο βιογραφικό και φυσικά παίζει μεγάλο ρόλο και η ηλικία. Οι γονείς μου είναι πάρα πολύ απογοητευμένοι γιατί το είχαν καμάρι που κατάφερα να μπω στο Πανεπιστήμιο και πίστευαν ότι πλέον ο δρόμος είναι στρωμένος και ότι θα έβρισκα κατευθείαν δουλειά, όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Όσον αφορά τις γυναίκες που εργάζονταν στο Stage οι περισσότερες είναι και πάλι άνεργες αλλά και όσες απορροφήθηκαν καμία δεν κράτησε τη θέση της, όλες απολύθηκαν.”
Έκανα τα πτυχία μου κορνίζα”, είναι ο τίτλος που δίνει η Χριστίνα στην ιστορία της: “Είμαι 30 χρονών έχω πτυχίο κοινωνιολογίας, μεταπτυχιακό, διδακτορικό και επειδή αυτά δεν ήταν αρκετά για να καταφέρω να βρω μια θέση εργασίας, τώρα έχω βάλει μπρος και ένα οικονομικό. Τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα ειδικά για εμάς τις γυναίκες παίρνεις πτυχία λες και είναι συλογγή από γραμματόσημα ή διακοσμητικά στοιχεία για τον τοίχο δεν σε προσλαμβάνουν πουθενά. Εδώ και 6 μήνες στέλνω βιογραφικά σε δουλειές αλλά δεν παίρνω καμία απάντηση…” εξομολογείται στο TLIFE και συνεχίζει: “ Μου έχει τύχει περίπτωση σε μια εταιρία που είχαν μία θέση κενή και έπρεπε να διαλέξουν ανάμεσα σε μένα και έναν άντρα, ο οποίος ήταν ακριβώς στο ίδιο επίπεδο μόρφωσης με εμένα, αλλά δυστυχώς επέλεξαν εκείνον. Πλέον όσοι έχουν επιχειρήσεις δυσκολεύονται να προσλάβουν μια γυναίκα γιατί φοβούνται ότι θα έχουν απαιτήσεις, ειδικά από αυτές που θέλουν να κάνουν οικογένεια ή είναι απλά παντρεμένες, διότι δεν θέλουν να πληρώνουν επιδόματα οπότε το σήμα κατατεθέν για να προσληφθεί μια γυναίκα είναι η λέξη ”άγαμη” στο βιογραφικό και φυσικά παίζει μεγάλο ρόλο και η ηλικία. Οι γονείς μου είναι πάρα πολύ απογοητευμένοι γιατί το είχαν καμάρι που κατάφερα να μπω στο Πανεπιστήμιο και πίστευαν ότι πλέον ο δρόμος είναι στρωμένος και ότι θα έβρισκα κατευθείαν δουλειά, όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Όσον αφορά τις γυναίκες που εργάζονταν στο Stage οι περισσότερες είναι και πάλι άνεργες αλλά και όσες απορροφήθηκαν καμία δεν κράτησε τη θέση της, όλες απολύθηκαν.”
Η Βάσω έχασε την εργασία της επειδή θέλησε να γίνει μητέρα: “Είμαι άνεργη εδώ και 9 μήνες. Δούλευα σε μια εταιρεία αλλά με απέλυσαν.
Τον καιρό που δούλευα σε αυτήν την εταιρεία είχα μείνει έγκυος και αυτό τους είχε ενοχλήσει, επειδή είχα χρησιμοποιήσει το μητρικό ωράριο.
Ταυτόχρονα επειδή είχα πάρει και την άδεια εγκυμοσύνης, θεώρησαν ότι η εγκυμοσύνη μου ήταν ένα βάρος για την εταιρεία τους και επέλεξαν να με απολύσουν.”
Οι γυναίκες που χάνουν την εργασία τους εξαιτίας μιας εγκυμοσύνης είναι αρκετές και μάλιστα πολλές είναι κι εκείνες που δεν προλαβαίνουν καν να βρουν μια δουλειά αν ο εργοδότης έχει υποψίες ότι υπάρχει η πιθανότητα εγκυμοσύνης.
Η Ραμόνα, που πήρε μέρος και στο Next Top Model 1, μιλάει στο TLΙFE για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ως μοντέλο: “Το modeling είναι πρώτα απόρριψη και μετά όλα τα άλλα όπως αναγνωρισιμότητα και χρήματα ανέκαθεν. Ακόμα και τους καιρούς που δεν υπήρχε η κρίση, αλλά είναι και θέμα τύχης πρέπει να βρεθείς στο κατάλληλο μέρος, να σε δει ο κατάλληλος άνθρωπος. Το πόσο καλός είσαι είναι πολύ υποκειμενικό, το πρώτο που χρειάζεται να έχεις είναι φωτογένεια. Τώρα εργάζομαι σε καφετέρια σε θέση υποδοχής γιατί είναι κάτι που μου αρέσει και που έχω ξανακάνει. Μου παρέχει μια ασφάλεια, γιατί δεν ζεις από modeling το πρέπει να κάνεις πολλές δουλειές. Νιώθω πιο σίγουρη και εάν εργαστώ αργότερα ως μοντέλο θα τα θεωρήσω extra λεφτά. Στην Ελλάδα δεν μπορείς να πεις ότι εργάζεσαι σαν μοντέλο για να ζήσεις. Εγώ συνεργάζομαι με ένα πρακτορείο και με στέλνουν σε κάποιες δουλειές, έχει πάρα πολύ τρέξιμο και πάρα πολλή απόρριψη. Στενοχωριέμαι για λίγο αλλά εντάξει, την επόμενη φορά ξέρω τι θέλει να δει. Όταν παίρνεις μία δουλειά πόσο πιο πολύ χαίρεσαι, γιατί ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να βρεις μια δουλειά. Ο λόγος είναι ότι στο συγκεκριμένο επάγγελμα προτιμούν τις ξένες. Αν είχα τα χρήματα θα αφιερωνόμουν μόνο στο modeling, τώρα κάνω και τις δύο δουλειές γιατί νιώθω πιο σίγουρη. Τώρα καταλαβαίνω γιατί υπάρχουν μοντέλα στην τηλεόραση σε ρόλο παρουσιάστριας ή σε άλλα επαγγέλματα γιατί είναι πιο σίγουρα τα χρήματα. Και από την στιγμή που φτιάχνεις ένα όνομα τόσο λιγότερη ζήτηση έχεις για δουλειές που έχουν να κάνουν με modeling.”
Οι γυναίκες πολλές φορές είναι θύματα της εργασιακής κοινωνίας, είτε λόγω ρατσισμού εξαιτίας του φύλου τους, είτε λόγω σεξουαλικής παρενόχλησης. Ο επιστημονικός σύμβουλος Γ. Ρωμανιάς, έδωσε ατο Tlife τα στοιχεία για την ανεργία που αφορούν στη χώρα μας ως και το τέλος της προηγούμενης χρονιάς, 2009:
“Σύμφωνα με τα στοιχεία του τέταρτου τριμήνου 2009 η ανεργία στις γυναίκες ήταν διπλάσια. Στις γυναίκες συνολικά η ανεργία έφτανε συνολικά 14% την στιγμή που στους άντρες ήταν 7,7%. Στις νεαρές ηλικίες μέχρι 29 ετών στους άντρες είναι 15,7% και στις γυναίκες 26,2%. Σύμφωνα με το επίπεδο σπουδών στους άνδρες που είχαν διδακτορικό ή μεταπτυχιακό είναι 5,8% ενώ στις γυναίκες είναι 9,7%. Αυτοί που είχαν τελειώσει τριτοβάθμια εκπαίδευση στους άνδρες είναι 4,9% στις γυναίκες 8,6%. Αυτοί που είχαν πτυχίο ανώτερης τεχνολογικής εκπαίδευσης η διαφορά είναι ακόμα μεγαλύτερη άνδρες 7,6%-γυναίκες 16,7%”
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
ΑΝΤΡΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ Νεαρές ηλικίες μέχρι 29ετών 15,7% 26,2%
Όσοι έχουν διδακτορικό ή μεταπτυχιακό 5,8% 9,7%
Τα στοιχεία αυτά δυστυχώς για το 2010 έχουν αλλάξει μόνο προς το… χειρότερο! Συγκεκριμένα με βάση την έρευνα εργατικού δυναμικού της ΕΛΣΤΑΤ το β’ τρίμηνο του 2010: Κατά το β’ τρίμηνο του 2010 το ποσοστό ανεργίας ανήλθε σε 11,8%.Το ποσοστό ανεργίας των ανδρών είναι 9,4% και των γυναικών 15,3%.
Η ανισότητα των αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών Η ανισότητα στις αμοιβές ανδρών και γυναικών εξακολουθεί να υπάρχει παρά τους νόμους και τις διατάξεις του ΟΗΕ της Ε.Ε. και του ελληνικού Συντάγματος. Ιδιαίτερα δε σε συνθήκες κρίσης, ο μόνος νόμος που επικρατεί είναι ο νόμος της αγοράς!
Η έρευνα της στατιστικής υπηρεσίας του ΙΚΑ τον Δεκέμβριο του 2008 ονομάζει στρέβλωση της αγοράς εργασίας το ότι «το δικαίωμα της ίσης αμοιβής εξακολουθεί να μην τηρείται και η διάκριση μεταξύ των δύο φύλων είναι εμφανής».
Ακόμη και στη μερική απασχόληση, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΚΑ (Οκτώβριος 2009), οι άνδρες παίρνουν 616,30 ευρώ τον μήνα και οι γυναίκες 544.00 ευρώ μεικτά, δηλαδή περίπου 70 ευρώ λιγότερα το μήνα.
Για το σύνολο των εργαζομένων, οι αμοιβές των γυναικών εργαζομένων είναι, κατά μέσον όρο, 20% χαμηλότερες από τις αμοιβές των ανδρών.
Η έρευνα του ΙΚΑ αναφέρει ότι οι αμοιβές είναι μικρότερες στις μικρές επιχειρήσεις με λιγότερους από 10 εργαζόμενους. Όμως το 98% των επιχειρήσεων στην Ελλάδα είναι μικρές. Η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας και η αυθαιρεσία των εργοδοτών την εποχή της κρίσης εντείνουν το πρόβλημα.
Πώς μπορείς να αντιμετωπίσεις και να προλάβεις την ανεργία;
Ας πιάσουμε τα πράγματα από την κορυφή, δηλαδή από την εκπαίδευση μιας γυναίκας και από τον επαγγελματικό προσανατολισμό της. Σύμφωνα με έρευνα του κου Θ. Κατσανέβα, οι κύριες επιλογές των νέων γυναικών για ΑΕΙ, είναι προς την κατεύθυνση θεωρητικών ή και διάφορων σπουδών, που συνδέονται με κορεσμένα επαγγέλματα και έχουν περιορισμένες διεξόδους στην αγορά εργασίας, όπως οι σχολές : Φιλολογίας, ιστορίας, αρχαιολογίας, ανθρωπολογίας, θεολογίας, καλών τεχνών, βιολογίας, χημείας, φαρμακευτικής, νομικής, δημοσιογραφίας, χημικών, βιολόγων, φαρμακοποιών.
Οι γυναίκες στην πλειοψηφία τους αποφεύγουν ανερχόμενα επαγγέλματα με ευρείες διεξόδους στην αγορά εργασίας, όπως αυτά της νέας τεχνολογίας, την πληροφορική, τις κατασκευές, τη γεωπονία, καθώς και μέσα τεχνικά επαγγέλματα, (ηλεκτρολόγοι, μηχανικοί, υδραυλικοί, ψυκτικοί, μηχανικοί, εγκαταστάτες, οδηγοί), κλπ. Αντίθετα, οι νέοι άντρες, κυριαρχούν σε σχολές μηχανολογίας, κατασκευών τεχνολογίας, πληροφορικής, δηλαδή σε σχολές που οδηγούν σε επαγγέλματα με μεγάλες διεξόδους στην αγορά εργασίας και υψηλές αποδοχές. Η παραπάνω διαπίστωση, σε συνδυασμό με τις ανασταλτικές καταστάσεις της μητρότητας, εξηγεί γιατί η ανεργία των γυναικών και ιδιαίτερα των νέων γυναικών, είναι πολύ υψηλότερη απ΄ αυτή των ανδρών.
Άρα αυτό που πρέπει να κοιτάξει κάποια αρχικά είναι να ξανασκεφτεί τις ανάγκες της αγοράς εργασίας κι αν είναι πολύ αργά δώσε τουλάχιστον σωστές συμβουλές στα δικά σου νέα άτομα.
Ακόμη και αν δεν ανήκετε στην κατηγορία των γυναικών που ξεκινάνε τώρα τα πρώτα επαγγελματικά τους βήματα, με λίγη προσπάθεια ίσως καταφέρετε να παρακολουθήσετε μαθήματα σε κάποια ιδιωτικά ή και δημόσια Ι.Ε.Κ όπου υπάρχουν πολλές κατηγορίες από τα παραπάνω επαγγέλματα που δεν είναι τόσο κορεσμένα, όπως η νοσηλευτική αλλά και η πληροφορική. Άλλωστε ποτέ δεν είναι αργά! Σκέψου το…
Άλλωστε σε κανένα σύγχρονο κράτος δεν μπορεί να στοχεύει στη βέλτιστη οικονομία και στη δικαιότερη κοινωνία, αν δεν αναδείξει τη γυναίκα στην εργασία και στην επιχείρηση. Το μήνυμα αυτό. αποτελεί το πρωταρχικό μέλημα της δράσης που αφορά και τη δική μας συμμετοχή στη γενικότερη προσπάθεια προς την ίδια κατεύθυνση.
