Η εξομολόγηση της Π. Τσαπανίδου: “Όταν πέθανε ο άντρας μου, ράγισε η καρδιά μου”

Συνδυάζεις ευφυΐα με εξαιρετική εμφάνιση. Θα μπορούσες να είχες “αράξει” σε έναν καλό γάμο, να κάνεις εβδομαδιαία εκπομπή, να ζεις άνετα, ανέμελα.

Τι είναι αυτό τώρα, ερώτηση-παγίδα; Εννοείς να ήμουν η κυρία του κυρίου; Είναι πολύ έξω από μένα αυτή η λογική. Ποτέ δεν αποδέχτηκα τις γυναίκες που εξαργυρώνουν, αναγνωσιμότητα και εμφάνιση για ένα ισχυρό επώνυμο κι ένα καλό πορτοφόλι. Ούτε συμπάθησα άντρες που έχουν ανάγκη μια γυναίκα-τρόπαιο. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, ζουν μια συμβατική ζωή, χωρίς να έχουν βασικό συστατικό την αποδοχή, το σεβασμό, το θαυμασμό του ενός για τον άλλον. Αν αυτοί είναι οι λόγοι που επιλέγεις να περάσεις τη ζωή σου με κάποιον, δεν ζεις για σένα. Ζεις για την κοινωνία στην οποία περιφέρεις τη δημόσια εικόνα σου.Εγώ είμαι άλλης σχολής. Θέλω να στηρίζομαι στα πόδια μου, να είμαι ισότιμη, να θαυμάσω κάποιον όχι για τα λεφτά ή την ισχύ του αλλά για τη λάμψη του μυαλού και της καρδιάς του.