Η “Ηλέκτρα” από το “Νησί” μιλά στο TLIFE για τη ζωή στη Σπιναλόγκα!

Η Κατερίνα μίλησε στο TLIFE για την εμπειρία της στα γυρίσματα στην Κρήτης, το ρόλο της “Ηλέκτρας” και τα επόμενα επαγγελματικά της σχέδια.

Η Ηλέκτρα είναι ένας ρόλος που έχει γράψει η Μιρέλλα Παπαοικονόμου και δεν υπήρχε στο βιβλίο της Victoria Hislop. Το ενδιαφέρον που έχει αυτός ο ρόλος είναι πως η “Ηλέκτρα” είναι μια γυναίκα που δεν διστάζει να φθάσει στην αυτοθυσία και αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα, μέσα στο κλίμα που επικρατεί στη Σπιναλόγκα. Ο έρωτας της με τον Δημήτρη είναι μια ιστορία που γεμίζει αισιοδοξία και “φωτίζει” το νησί.

(Φωτο: Αμοιρίδης)

Τι θαυμάζεις στην “Ηλέκτρα”;

Το γεγονός της απόλυτης αυτοθυσίας είναι αυτό που θαυμάζω στην ηρωίδα…

Έχω και εγώ σαν την ηρωίδα δυνατή πίστη. Όταν πιστεύω κάτι μπορώ να φθάσω κι εγώ ορισμένες φορές σε ακραία σημεία. Έχω δυνατή πίστη σε ό, τι επιλέξω κάθε φορά. Αυτό είναι ένα κοινό μας στοιχείο. Δεν ξέρω, βέβαια, αν θα έφθανα ποτέ στην αυτοθυσία, όπως κάνει η “Ηλέκτρα”. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να θυσιάσω τη ζωή μου για να αφήσω έναν άλλο άνθρωπο να ζήσει. Ωστόσο, άλλο κοινό μας στοιχείο είναι η αισιοδοξία, η θετική ματιά στα πράγματα. Η ηρωίδα παρόλα αυτά που της έχουν συμβεί στη Σπιναλόγκα δεν αφήνει την αισιοδοξία της να χαθεί.

Το μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας του Δημήτρη και της Ηλέκτρας έχει ολοκληρωθεί. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ο έρωτάς τους θα έχει αίσιο τέλος.

Τα γυρίσματα στην Κρήτη ήταν μια ιδιαίτερη εμπειρία. Υπήρχε ένα καλό team και αυτό μας βοήθησε πολύ. Υπήρξαν δυσκολίες λόγω καιρού και λόγω τοποθεσίας. Για παράδειγμα στη σκηνή της αυτοκτονίας, βρεθήκαμε σε ένα γκρεμό και αυτό ήταν ένα δύσκολο γύρισμα που κράτησε πολλές ώρες και είχε πολύ κρύο. Το καλό είναι πως υπήρχε συντονισμός της ομάδας. Μας βοήθησαν και οι ντόπιοι που ήταν πολύ θετικοί και υποστηριχτικοί. Πολλοί από τους κατοίκους μάλιστα, παίζουν στο έργο σαν κομπάρσοι.

Για ‘μένα η πιο δύσκολη και συγκινητική στιγμή, ήταν η σκηνή της αυτοκτονίας. Και όλη η πορεία που περπάτησα μέσα από το νεκροταφείο για να φθάσω στο γκρεμό και λίγο πριν φύγω από το σπίτι. Μάλιστα, λίγο πριν τη σκηνή της αυτοκτονίας που παίρνω τη ζακέτα για να φύγω, ήταν τόσο παράξενα φορτισμένο το κλίμα που υπήρξε νεκρική σιγή και ένιωθα πως όλο το συνεργείο είχε συντονιστεί απόλυτα. Γυρίσαμε τη σκηνή μια, δυο φορές, επικράτησε παύση και μετά ένα μεγάλο “Μπράβο”. Αυτό με συγκίνησε.

Την περίμενα την επιτυχία. Ήταν μια προσεγμένη δουλειά και πιστεύω πως έχουμε ανάγκη από ποιοτικές δουλειές.

Στη ζωή σου έχεις ζήσει τόσο δυνατούς έρωτες, όπως αυτός με τον τηλεοπτικό Δημήτρη;
Έχω ζήσει έντονους έρωτες. Αλλά αυτήν την ανιδιοτελή αγάπη δεν την έχω συναντήσει ακόμη. Θα ήθελα να μου συμβεί στο μέλλον.

Στο παρελθόν είχες ασχοληθεί με το χορό. Πώς πήρες την απόφαση να ακολουθήσεις το δρόμο της υποκριτικής;

Ασχολούμαι με το χορό και με την έννοια του Performing αυτό έχει μια σχέση με την υποκριτική. Τώρα όσο για την απόφασή μου να ασχοληθώ με το λόγο, ήρθε λίγο τυχαία, μέσα από μια δουλειά που έκανα στο Βερολίνο. Ουσιαστικά ήταν μια performance, όπου 10 άτομα από διαφορετικά μέρη του κόσμου έλεγαν ένα μονόλογο, που είχαν γράψει οι ίδιοι και από εκεί άρχισαν όλα. Μετά έκανα σεμινάρια υποκριτικής και άλλη μια δουλειά στο Βερολίνο και μετά ήρθε το “Γ4”.

Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να μπορώ να ζήσω, κάνοντας αυτό που αγαπάω και αυτό που με εκφράζει. Αν αυτό μπορεί να μου το προσφέρει η Ελλάδα δεν θα φύγω στο εξωτερικό. Απλώς, η σκέψη για το εξωτερικό υπάρχει, με τη λογική ότι η αγορά εργασίας είναι μεγαλύτερη και προσφέρει μεγαλύτερες προοπτικές. Οι δυσκολίες για τους ηθοποιούς είναι πολλές αφενός γιατί υπάρχει μικρή αγορά εργασίας και αφετέρου γιατί στη χώρα μας για κάποιο παρεξηγημένο λόγο η υποκριτική θεωρείται χόμπι.

Έχουμε να ολοκληρώσουμε τα γυρίσματα για την ταινία Chinatown , που θα γίνουν το καλοκαίρι, γιατί η ταινία θα βγει του χρόνου. Ακόμη, μετά το Πάσχα θα επιστρέψω στη Νέα Υόρκη, γιατί έχω έρθει σε επικοινωνία για μια δουλειά στο εξωτερικό και του χρόνου θα εμφανίζομαι σε κάποια κεντρική σκηνή με ένα έργο του Τένεσι Ουίλιαμς.

Μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια και όποτε έχω χρήματα και χρόνο φεύγω. Προσπαθώ να περνώ χρόνο με τους φίλους μου, που είναι σαν την οικογένειά μου και μου αρέσουν πολύ οι ταινίες. Μπορώ να βλέπω τρεις, τέσσερις ταινίες την ημέρα.