H 38χρονη ηθοποιός Κατερίνα Μουτσάτσου ζει μία από τις καλύτερες περιόδους της ζωής της. Μετά τη συμμετοχή της στην ταινία ”Hangover” της άνοιξαν οι πόρτες του Χόλιγουντ -όπου και κατοικεί μόνιμα εδώ και 4 χρόνια-, οι συμμετοχές της σε σποτ διαφημιστικά της εξασφαλίζουν τα προς το ζην και σύντομα… παντρεύεται! Φτάνοντας στην Ελλάδα και καθώς περίμενε στο αεροδρόμιο τις αποσκευές της, έγραψε στην προσωπική της διαδικτυακή σελίδα: ”Μα πώς μπορεί να κλαίει κανείς φτάνοντας στην Ελλάδα, ύστερα από τόσο καιρό μακριά; Ποιος θα το φανταζόταν; Και δεν ήταν συγκίνηση, ούτε δάκρυα χαράς, εννοείται. Ήταν η συνειδητοποίηση ότι ήρθε ανεπιστρεπτί το τέλος μιας εποχής. Welcome to Greece…”.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σε συνέντευξη που έδωσε λοιπόν στο περιοδικό ”People”, η Κατερίνα μίλησε για την ζωή της στο Λος Άντζελες, την καθημερινότητά της στην Τουρκία, τον έρωτα και τον επικείμενο γάμο της.
Η ζωή της στην Τουρκία
”Ας πούμε ότι έζησα πολύ δύσκολες καταστάσεις. Τώρα όμως, ίσως να είναι ακόμη δυσκολότερα, γιατί είναι πολύ πιο έντονο το θρησκευτικό συναίσθημα. Όσον αφορά τη δουλειά, η πίεση ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Τα γυρίσματα ήταν 20άωρα καθημερινά.”
Αυτό που της λείπει περισσότερο στα χρόνια που ζει στο εξωτερικό…
”Η οικογένειά μου, η θάλασσα… Ζω δίπλα στον ωκεανό, που δείχνει πολύ ωραίος στο σινεμά, αλλά η αλήεθαι δεν έχει καμία σχέση. Λένεν για το L.A. πως ”ως φωτογραφία είναι τέλειο”, κι αυτό ισχύει. Είναι από τα λίγα, όμως, στη ζωή που δεν είναι όπως φαίνονται…. Οι Έλληνες μου έλειψαν πολύ. Οι καλοί, οι κακοί, όλοι! Μου λείπει η γλώσσα μας. Περνούν μήνες χωρίς να μιλήσω ελληνικά. Η ζωή μου εκεί είναι μόνο δουλειά. Αυτό έχει θετικά, αλλά και αρνητικά… Στην Ελλάδα και την Ευρώπηγενικότερα, υπάρχει ο καφές, το ξενύχτι… Διασκεδάζεις ακόμα και παρατηρώντας τους ανθρώπους που προχωρούν στο δρόμο. Στο L.A. δεν υπάρχουν αυτά. Οπότε, μπαίνεις στην απομόνωση που σε οδηγεί στο να δουλεύεις πολύ… Το ”μυστικό” είναι πως η ζωή εδώ είναι τόσο ωραία, που παρακινείσαι να βγαίνεις έξω.”
Η διαμονή της εκεί δεν έχει μόνο καλές στιγμές…
”Πέρασα πολλές φορές πολύ άσχημα. Στην Αμερική ένιωσα τι θα πει προδοσία από φίλους. Ήταν πλήγμα για μένα, γιατί είχα συνηθίσει αλλιώς.”
Δεν αναζήτησε ένα σύντροφο που να της προσφέρει ασφάλεια και συναισθηματικό αντιστάθμισμα στα προβλήματα…
”Για πολλά χρόνια ήμουν μόνη. Άργησα να μάθω πώς να λειτουργώ ως γυναίκα σε μια σχέση. Περισσότερο φερόμουν σαν άντρας. Ήμουν πολύ ανεξάρτητη οικονομικά και επαγγελματικά, και συνεχίζω να είμαι, αλλά τότε μετέφερα αυτό το κομμάτι ως ”ρόλο” στις σχέσεις μου. Έκανα λάθη. Για παράδειγμα, δεν δεχόμουν το απλό: Να περάσει ένας άντρας να με πάρει από το σπίτι μου για να βγούμε ραντεβού. Έλεγα ”θα έρθω μόνη μου!”. Η βγαίναμε έξω και επουδενί δεχόμουν να πληρώσει εκείνος το λογαριασμό ή να μου ανοίξει την πόρτα. Αυτά φόβιζαν τους άντρες και χάνονταν οι ισορροπίες…”
Ο έρωτας, ο γάμος και τα παιδιά…
”Ερωτεύτηκα! Πολύ! Είναι Ιταλοαμερικανός, αλλά ξέρεις πως δεν μου αρέσει να μιλάω για αυτά. Τον γάμο τον βλέπω σαν μια διαδικασία που θα διαρκέσει 5 λεπτά, ίσα για να μπουν δυο υπογραφές. Για τα παιδιά είμαι πανέτοιμη! Θέλω να γίνω μητέρα σχετικά άμεσα… Την πατρίδα μας δεν θα την άλλαζα με τίποτα για τον τρόπο που μεγαλώνουν τα παιδιά. Φρικάρω με την ιδέα να μεγαλώσω τα παιδιά μου στην Αμερική. Και δεν θα το κάνω.”
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ