Η. Μαμαλάκης: “Δεν υπάρχει μεγαλύτερο φάρμακο όταν έχεις ένα πόνο, από το να δουλέψεις!”

Ο Ηλίας μετά από 37 χρόνια στο πλερό της αγαπημένης του Στέλλας και την προσπάθειά του να την κρατήσει στη ζωή, προσπαθεί να προσαρμοστεί με την απώλειά της, στέκεται στα πόδια του και κάνει μια νέα αρχή.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της “Real Life”, ο ίδιος φαίνεται πως δεν έχει αλλάξει την καθημερινότητά του, αφού μένει στο ίδιο σπίτι, κάνει τα ίδια πράγματα, πηγαίνει στο γραφείο, στα γυρίσματα και του αρέσει να μένει μόνος. “Μου αρέσει να βιώνω όλα μου τα θέματα σε βάθος. Τώρα τι θα αλλάξει αύριο-μεθαύριο δεν το ξέρω”, αναφέρει χαρακτηριστικά.

Παράλληλα, ο Ηλίας Μαμαλάκης μιλά για το θάνατο της γυναίκας του και για το τι έχει αλλάξει στη ζωή του. “Πηγαίνω λίγο πιο αργά από το συνηθισμένο αυτήν την περίοδο. Έχασα την γυναίκα μου πριν μερικούς μήνες και όλα έχουν υποχωρήσει, όλα βρίσκονται σε μια αδυναμία, αλλά δεν νομίζω ότι όλα όσα έχουν δημιουργηθεί μπορούν να χαθούν από τη μια στιγμή στην άλλη”, λέει.

Ακόμη, ο ίδιος αποκαλύπτει πως τώρα που έμεινε μόνος δεν του αρέσει να μαγειρεύει στο σπίτι. “Δεν έχω κέφι να μαγειρέψω. Μπορώ να κρίνω το φαγητό του άλλου, μπορώ να φάω το φαγητό του άλλου, αλλά τι να μαγειρέψω και να τρώω μόνος μου. Δεν έχει αξία!”, υπογραμμίζει.

Ωστόσο, για τον Ηλία Μαμαλάκη η εργασιοθεραπεία φαίνεται πως λειτουργεί λυτρωτικά. “Δεν υπάρχει καλύτερο φάρμακο, όταν έχεις ένα πρόβλημα, μια θλίψη, ένα πόνο, από το να δουλέψεις και να ξεχαστείς”, λέει ο ίδιος.

Για τη συμμετοχή του στο top chef και τα στοιχεία που πρέπει να συγκεντρώνει ο νικητής, ο γνωστός γευσιγνώστης λέει το εξής: “Πρέπει να είναι top chef. Να ξέρει τεχνική, να έχει τελειώσει σχολεία, να έχει πείρα, να έχει έμπνευση, ηγετικές ικανότητες και να είναι ολοκληρωμένος επαγγελματίας”.

Τέλος, για την επιτυχία του Master Chef που βρίσκεται στο αντίπαλο κανάλι και την Ευγενία Μανωλίδου, ο Ηλίας Μαμαλάκης αναφέρει: “Το Master Chef έχει εξαιρετικό casting στους κριτές του και παρά τα όσα λέγονται για την κυρία Μανωλίδου, εκείνη είναι εξαιρετική στην παρουσίαση. Είναι καθημερινό και το καθημερινό γίνεται συνήθεια, έχει πολύ συναίσθημα, και όλα αυτά συνηγορούν υπέρ μιας ανταπόκρισης του κοινού”.