Η «Μαντάμ Μποβαρί» του Γκυστάβ Φλομπέρ στο θέατρο Αποθήκη

Η «Μαντάμ Μποβαρί» του Γκυστάβ Φλομπέρ, σε διασκευή της Έλσας Ανδριανού και σκηνοθεσία της Λίλλυς Μελεμέ παρουσιάζεται από την Κυριακή 22 Οκτωβρίου στο θέατρο Αποθήκη.  

Παίζουν: Πέγκυ Τρικαλιώτη, Κώστας Βασαρδάνης, Ανδρέας Νάτσιος, Πάρης Θωμόπουλος, Γιάννης Εγγλέζος.

Η Μαντάμ Μποβαρί είναι η ιστορία της Έμμας, μιας νέας κοπέλας από την επαρχία, που ονειρεύεται διακαώς την απόδραση της από την μίζερη καθημερινότητα που την περιτριγυρίζει, αναζητώντας τις έντονες συγκινήσεις και τις συναισθηματικές εξάρσεις που περιγράφονται στα ρομαντικά μυθιστορήματα που διαβάζει. Ο γάμος της με τον Σαρλ Μποβαρί, έναν αφοσιωμένο και χαμηλών τόνων επαρχιακό γιατρό που την αγαπά πραγματικά, σύντομα αποδεικνύεται κάθε άλλο παρά ιδανικός, βυθίζοντας την Έμμα ακόμα περισσότερο στην πλήξη και την απόγνωση.

Παγιδευμένη σ ένα μικροαστικό και μίζερο περιβάλλον, γεμάτο συντηρητικές προκαταλήψεις, απομονωμένη σ έναν κόσμο φτιαγμένο από άντρες για άντρες, η Εμμα αρνείται να υποταχθεί και να επαληθεύσει τον διακοσμητικό ρόλο που έχουν προδιαγράψει οι άλλοι γι΄ αυτήν και αναζητά καταφύγιο στις χίμαιρες της. Ανικανοποίητη από την άνυδρη πραγματικότητα που την περιβάλλει,  δημιουργεί έναν φανταστικό, εξιδανικευμένο κόσμο γεμάτο πάθη και ηδονές τις οποίες αναζητά λυσσαλέα, σχεδόν εμμονικά.

Η ανάγκη της για ανεξαρτησία και αυτό πραγμάτωση την οδηγεί σε μια σειρά τραγικών λαθών, σ έναν δραματικό κατήφορο δίχως τέλος. Η ξέφρενη πορεία της στην αναζήτηση των απολαύσεων ταυτίζεται εντέλει με την αναζήτηση του ίδιου της του εαυτού.

Παρόλα τα ψεγάδια και τις αδυναμίες της που την κάνουν πολύπλοκη, ευάλωτη και γι΄αυτό απολύτως ανθρώπινη και αναγνωρίσιμη, η Έμμα Μποβαρί δεν παύει να είναι μια σύγχρονη τραγική ηρωίδα, προσκολλημένη σ ένα υπερβολικά μακρινό, σχεδόν άπιαστο ιδανικό, άρρηκτα όμως συνδεδεμένο με την υπαρξιακή αγωνία της αναζήτησης μιας ουσιαστικής ταυτότητας, ένα θέμα οικουμενικό, που γαργαλάει τη συνείδηση όλων μας.

“Η Μαντάμ Μποβαρί είμαι εγώ!” είχε δηλώσει με παρρησία ο Φλομπέρ όταν κατηγορήθηκε για προσβολή της θρησκείας και των δημοσίων ηθών, προκειμένου να υπερασπιστεί το έργο του που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στην εποχή του. Το αριστούργημα ωστόσο του Γάλλου συγγραφέα, εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να αποτελεί ένα ρηξικέλευθο κείμενο που ακροβατεί ανάμεσα στην ποίηση και τον ωμό ρεαλισμό και απογυμνώνει τα πατριαρχικά γρανάζια της φαινομενικά αψεγάδιαστης και καθωσπρέπει κοινωνίας.

Με χιούμορ, οξύτητα και την συγκινητική ακρίβεια ενός λεπτολόγου παρατηρητή, ο Φλομπέρ ταυτίζεται απόλυτα με την αγωνιώδη προσπάθεια της ηρωίδας του, αλλά και κάθε ανθρώπινου πλάσματος, να ανακαλύψει τη δική του φωνή, την δική του προσωπική αλήθεια, πληρώνοντας ένα τραγικό τίμημα.