Η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου μιλά για όλα: “Το σκοτάδι που βίωσα στη ζωή μου το αντιμετώπισα και το έκανα φως”

Από τότε που γεννήθηκε τα φώτα της δημοσιότητας είναι στραμμένα πάνω της, παρά το γεγονός ότι δεν το ζήτησε ποτέ. Η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου πριν δύο χρόνια βίωσε την πιο δυσάρεστη απώλεια της ζωής της, εκείνη της μητέρας της και σπουδαίας ηθοποιού Ζωής Λάσκαρη, ωστόσο πλέον προχωράει με αισιοδοξία, κυνηγώντας τα όνειρά της. Η κόρη του Αλέξανδρου Λυκουρέζου παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Gala και στην Κλεοπάτρα Πατλάκη και μίλησε για όλα: για τη δύσκολη εφηβεία της, για τις σχέσεις με τα αδέρφια της, για την απώλεια και τον πόνο που βίωσε όταν “έφυγε” η μητέρα της…

“Εγώ δεν έχω εκμεταλλευτεί καμιά γνωριμία, δεν έχω χτυπήσει καμία πόρτα, δεν έχω πάρει κανέναν τηλέφωνο να παρακαλέσω να πάω κάπου, ενώ θα μπορούσα κάλλιστα να το έχω κάνει. Το ότι δεν είχα θέμα επιβίωσης και αυτό μου έδωσε μια άνεση επιλογών δεν σημαίνει ότι πρέπει να με κολλάνε στον τοίχο. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, δεν θα πω πράγματα που έχουν συμβεί, αλλά το ότι δεν είχα θέματα επιβίωσης δεν σημαίνει πως ήταν και όλα εύκολα στη ζωή μου. Όχι ρε φίλε, δεν ήταν όλα εύκολα στη ζωή μου. Όχι ρε φίλες, δεν ήταν όλα εύκολα και να ξέρετε ότι η μάνα μου δεν θα με ανέβαζε ποτέ στη σκηνή αν δεν πίστευε σε μένα. Δεν θα εξέθετε έτσι”, τονίζει στο περιοδικό η Μαρία Ελένη.

Δεν ήταν εύκολο να διαχειριστεί την ξαφνική απώλεια και τον πόνο που αυτή φέρνει. Όμως η ανάγκη της για φως αποδείχτηκε ζωογόνος και πολύ πιο δυνατή από το σκοτάδι που την τύλιξε: “Εμένα ο πόνος με κάνει να δημιουργώ. Έτσι όταν πιάνω πάτο, μετά από λίγο σηκώνομαι. Δεν μένω πολύ εκεί και το σκοτάδι που ζω ή έζησα με πόνους που κατά καιρούς βίωσα στη ζωή μου το αντιμετώπισα και το έκανα φως”.

Όσον αφορά τη συνέντευξή της στην Ελ. Μελέτη και τα όσα είπε για την αδερφή της, Μάρθα Κουτουμάνου: “Δεν είπα τίποτα τρομερό. Απλά ότι δεν έχουμε μεγαλώσει μαζί. Πού είναι το περίεργο και πού είναι το παράξενο. Όταν εγώ ήμουν 7 χρονών, η Μάρθα έφυγε από το σπίτι. Μόνη μου ήμουν με τη μάνα μου και τον πατέρα μου. Δεν υπήρχε ούτε ο Ιάσων, ούτε η Μαρίνα, ούτε η Μάρθα, οπότε είναι απόλυτα φυσιολογικό να μην είμαι δεμένη με κανένα από τα αδέρφια μου. Έχω τους μετρημένους στα δάκτυλα φίλους μου που κι αυτοί είναι οικογένεια μου και μ’ αυτούς είμαι δεμένη και τους ήξερε και η μάνα μου”.

Η ίδια έζησε μια έντονη εφηβεία: “Ήμουν εκτός ορίων, έκανα κοπάνες, ξενυχτούσα, αλλά κωλόπαιδο δεν υπήρξα ποτέ γιατί κακό δεν έκανα σε κανέναν, μόνο στον εαυτό μου αν θες Ναι, ρε παιδιά, είχα μια έξαλλη εφηβεία, αλλά τουλάχιστον το διασκέδασα και δεν ενόχλησα κανέναν. Στην εφηβεία γενικά πειραματίζεται κανείς κι εγώ πειραματίστηκα και με το τσιγάρο και με το αλκοόλ. Τώρα πλέον τα έχω κόψει και τα δύο”.