Ι. Μιχαηλίδης στο TLIFE: “Δεν μπορώ να δουλεύω με ανθρώπους που δεν εκτιμώ”

Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης είναι μια πολυσχιδής προσωπικότητα. Αποφοίτησε το 1982 από τη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Μέχρι το 1990, συμμετείχε ως ηθοποιός και ιδρυτικό μέλος μικρών πειραματικών θιάσων σε έργα Νίκου Καζαντζάκη, Ντάριο Φο, Δημήτρη Ψαθά, Λόρκα, Αριστοφάνη κ.ά.

Το 1990, μαζί με άλλους ηθοποιούς και μουσικούς, δημιούργησε το σατιρικό μουσικοθεατρικό σχήμα “Άγαμοι Θύται”, στο οποίο συμμετείχε γράφοντας, παίζοντας και σκηνοθετώντας. Στον κινηματογράφο, συμμετείχε στις ταινίες: Πολίτικη Κουζίνα, Μαύρο γάλα, Safe Sex, Πίσω πόρτα. Για την ταινία “Πίσω Πόρτα” το 2000 απέσπασε το Κρατικό Βραβείο ερμηνείας Β΄ ανδρικού ρόλου. Στην τηλεόραση πρόσφατά τον είδαμε στην σειρά LAPD, ενώ αυτό το διάστημα σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στην ταινία “Ζητείται Ψεύτης”.

Πείτε μας λίγα λόγια για την ταινία “Ζητείται Ψεύτης”. Είναι ριμέικ της παλιάς ταινίας;

Αυτό που επιχειρήσαμε εμείς είναι να φέρουμε στην οθόνη το θεατρικό έργο. Βέβαια έχουμε και νύξεις πολιτικές, ίσως περισσότερες από το αρχικό έργο. Βέβαια, δεν είναι ίδια η πολιτική κατάσταση σήμερα με το 60′. Υπάρχουν κοινά σημεία για αυτό “αντέχει” και το έργο. Δηλαδή, αυτό που λένε “πελατειακή σχέση” υπάρχει στο έργο του Ψαθά με μεγαλοφυή τρόπο.

Το 2006 όταν είχαν βγεί η ταινία “Μία μέλισσα τον Αύγουστο” του Αθερίδη, είχατε πει ότι θα σας ενδιέφερε να σκηνοθετήσετε μια ταινία. Τελικά, το πραγματοποιήσατε, αλλά με καθυστέρηση 5 χρόνων!

Γενικά δεν βιάζομαι. Ηταν μέσα στις προθέσεις μου από την σχολή. Περίμενα βέβαια μέχρι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Το είχα πάντα στα σκαριά. Ηρθε αυτή η πρόταση που ηταν αρκετα ενδιαφέρουσα και ενθουσιάστηκα! Ενώ ημουν επιφυλακτικός στην αρχή, για μια ταινία ριμέικ, πείστηκα επειδή το συγκεκριμένο έργο είναι διαχρονικό και σπουδαίο. Άλωστε, ήταν και διαφορετικός ο τρόπος που το προσεγγίσαμε. Είναι η πρώτη φορά που σκηνοθετώ στο σινεμά, αλλά έχω σκηνοθετήσει και για την τηλεόραση και το θέατρο, αλλά και με τους “Άγαμους Θύται”. Φυσική κατάληξη ήταν.

Η σκηνοθεσία στον κινηματογράφο είναι πιο δύσκολη;

Είναι πιο απαιτητική γιατί το μέσο είναι πιο πολύπλοκο. Εδώ βέβαια μιλάμε για μια ηθογραφία για μια ηθογραφική κωμωδία, όπου γενικά έχεις κάποιες ευκολίες σε σχέση με ένα άλλο είδος. Βέβαια, έχει κάποιες δυσκολίες στο μέτρο της, αλλά τις ξεπερνάμε!

Πέρσι σας είδαμε σε μια ξένη παραγωγή, το “Παράδεισος στη Δύση”. Ποιες είναι οι διαφορές μιας ελληνικής παραγωγής με μια ξένη?

Υπάρχουν πολλές διαφορές όχι μόνο όμως προς την παράγωγη. Είναι άλλος ο τρόπος δουλειάς, συνολικά. Είναι άλλη η παιδεία, κι αυτό είναι που λείπει από την χώρα.

Πιστεύετε ότι είναι μόνο θέμα παιδείας ή και προϋπολογισμού;

Ο προϋπολογισμός είναι κάτι που είναι λογικό. Είμαστε μια μικρή χώρα. Ακόμα και ο Γαβράς έκανε ταινία με λίγα χρήματα. Δεν είναι το θέμα στα χρήματα. Η παιδεία μας συνολικά έχει πρόβλημα, και δεν εννοώ μόνο στο θέατρο ή στον κινηματογράφο.

Έχετε πρωταγωνιστήσει στο “Safe Sex” και την “Πολίτικη Κουζίνα”. Και οι δυο ταινίες είχαν σπάσει τα ταμεία. Λέτε να “τριτώσει το καλό”;

Μακάρι αν είμαι τόσο γουρλής! Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρεις πως θα πάει μια ταινία.

Εννοείτε πως είναι σαν το Λόττο;

Είναι Λόττο. Εσύ προσπαθείς να κάνεις μια καλή δουλειά. Τώρα το τι θα γίνει το ξέρει μονο ο Πανάγαθος.
Γενικά, είμαι άνθρωπος που κάνω προβλέψεις. Δεν πιάνω το Safe sex γιατί ηταν μια φιλική συμμετοχή. Θα σου μιλήσω όμως για την Πολιτική Κουζίνα που ήμουν από την αρχή στο σενάριο. Ήμουν, μάλλον, ο πρώτος που είδα το προτελευταίο μόνταζ και έβαζα και στοίχημα ότι η ταινία θα κάνει πάνω από 800.000 εισιτήρια! Όλοι με κοίταζαν περίεργα και έλεγαν ότι ήμουν γραφικός με τις προβλέψεις μου. Τελικά, έκανε τα διπλά! Μακάρι να πηγαίνουν καλά οι καλές ταινίες.

Ποιο ρόλο προτιμάτε; Αυτόν του σκηνοθέτη ή του ηθοποιού. Βέβαια, έχουμε παραδείγματα αρκετά μεγάλων δημιουργών που διατηρούν και τις δυο ιδιότητες.

Βασικά προτιμώ αυτόν του ηθοποιού. Όσες φορές έχω σκηνοθετήσει το κάνω με μεγάλη αγάπη και χαρά, αλλά αν μου έλεγαν να απαρνηθώ κάτι αυτός σίγουρα δεν θα ήταν η ιδιότητα του ηθοποιού. Βασικά, προτιμώ να μην κάνω και τα 2 ταυτόχρονα γιατί είναι δυσκολή δουλειά.

Ποιους ρόλους ξεχωρίζετε;

Πολλούς… Όλοι οι ρόλοι είναι αγαπημένοι. Εχω μια ιδιορρυθμία. Δεν μπορώ να δουλέψω με ανθρώπους που δεν τους εκτιμώ η δεν τους αγαπώ. Στη ζωή μου έκανα μόνο δυο φορές το λάθος να δεχτώ και να υποδυθώ ρόλους που δεν τους αγαπούσα.

Προτιμάτε τους δραματικούς ή τους κωμικούς ρόλους;

Την εναλλαγή!

Δίνει κίνητρο στον ηθοποιό η εναλλαγή ρόλων;

Για εμένα ναι, γιατί μου αρέσει η μεγάλη γκάμα. Είναι κάποιοι που προτιμούν να παιζουν ένα είδος. Εμένα μου αρέσει η εναλλαγή ανεξάρτητα με αν το καταφέρνω. Το θεωρώ πιο ενδιαφέρον. Τωρα που τα καταφέρνεις καλύτερα, είναι κάτι που το δείχνει το αποτέλεσμα, το κρίνει ο χώρος μας και οι θεατές.

Έχετε συνεργαστεί με διαφορετικούς και ετερόκλητους σκηκηνοθέτες. Τον Τριανταφυλλίδη, τον Γκορίτσα, τον Μπουλμέτη, τον Πανουσόπουλο. Κρατάτε στοιχεία τους στις δουλειές σας;

Βέβαια. Για να καταλάβεις στην τηλεόραση πρώτα δούλεψα ως βοηθός σκηνοθέτη σε ντοκιματέρ και εκπομπές. Ο πρώτος σκηνοθέτης που συνεργάστηκα ήταν ο Κουτελιδάκης. Από αυτόν πήρα την πρώτη “γεύση” των γυρισμάτων.
Αυτός είναι και ο δασκαλός μου. Όμως, με όλους του σκηνοθέτες που δούλεψα κρατάω και τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία τους και η αλήθεια είναι ότι πήρα από όλους σημαντικά στοιχεία. Γι αυτό σαν ηθοποίος πρέπει να τους “κλέβεις”, για να γίνεσαι πλουσιότερος σε γνώσεις.

Ποιος είναι ο αγαπημένος Έλληνας και ξένος σκηνοθέτης;

Τρέφω μια ιδιαίτερη αδυναμία στον Γιώργο Τζαβέλα, τον σκηνθέτη της Κάλπικης Λίρας. Από ξένους σκηνοθέτες προτιμώ τον Κουροσάβα. Αυτοί είναι οι αγαπημένοι μου, αλλά εκτιμώ και άλλους.

Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;

Τα σχέδια μου είναι πάντα φλου… Ό,τι προκύψει στην διαδρομή. Οι συνεργασίες που έχουν κλείσει είναι ο Ζυγός, όπου θα συνεχίσουμε με τους “Αγαμους Θύται” και στο Κρατικό Θέατρο με Σαίξπηρ.

Συνέντευξη: Γιώργος Καζιάνης