Η Νάντια Μπουλέ στο TLIFE: Το Chicago και οι απαιτήσεις για την περιοδεία – «Είμαι η μόνη μαμά στον θίασο»

Η Ρόξι Χαρτ είναι ένας εμβληματικός χαρακτήρας. Ποιες είναι οι προκλήσεις στο να ενσαρκώσεις έναν τόσο δυναμικό ρόλο; Επιλέχθηκες, όπως διάβασα, ανάμεσα σε 3.000 ηθοποιούς σε κλειστή οντισιόν.

Η Ρόξι Χάρτ είναι πράγματι ένας iconic ρόλος και αυτό παιχτεί από κάποιες από τις πιο σημαντικές performers παγκοσμίως. Αυτό σου δίνει την ευθύνη να φανείς αντάξιος και ταυτόχρονα να φέρεις τον ρόλο σε εσένα, να μην μπεις σε διαδικασία σύγκρισης με τους προηγούμενους. Σαν έργο πάντως, είναι μια πραγματική πρόκληση γιατί απαιτεί να είσαι απολύτως παρόν και να ανταπεξέλθεις στο τραγούδι, στο χορό και στην υποκριτική. Σε αυτό που οι Αμερικάνοι λένε “triple threat”. 

Τι σημαίνει για εσένα το να είσαι μέρος μιας τόσο μεγάλης διεθνούς παραγωγής που θα ταξιδέψει σε διάφορες χώρες;

Σημαίνει πολλή δουλειά και μεγάλη χαρά! Σημαίνει να προσπαθώ να δίνω κάθε μέρα το καλύτερο που μπορώ και να ρουφάω αυτήν τη εμπειρία σαν σφουγγάρι. Έχει διαφορά να δουλεύεις με ξένους, κυρίως στην μεθοδικότητα που έχουν και στη βαθιά γνώση τους στο musical. Έχουν απαιτήσεις, αλλά ταυτόχρονα είναι και πολύ υποστηρικτικοί. 

Πώς προετοιμάζεσαι σωματικά και ψυχολογικά για έναν τόσο απαιτητικό ρόλο και τη συνεχή περιοδεία για τους επόμενους μήνες;

Σωματικά προετοιμάζομαι με στοχευμένη γυμναστική, για βελτίωση της αντοχής, ευλυγισία και μυϊκή ενδυνάμωση! Μέσα στην περιοδεία, γυμναζόμαστε και παρέα με τον θίασο και ο ένας επηρεάζει θετικά τον άλλον. Έχουμε μαζί μας λάστιχα, βαράκια και ότι άλλο χρειαζόμαστε για τα workouts. Ψυχολογικά με βοηθά η συνύπαρξη με την ομάδα της παράστασης, γιατί όλοι μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες, όπως και το να παίρνω χρόνο για τον εαυτό μου. 

Το Chicago είναι ένα μιούζικαλ γεμάτο χορό και τραγούδι. Ποια στοιχεία από την καλλιτεχνική σου πορεία σε βοηθούν περισσότερο σε αυτόν τον ρόλο;

Σε ένα ρόλο, σε βοηθούν όλα. Από την μελέτη που έχεις κάνει, μέχρι τις ίδιες εμπειρίες της ζωής σου. Όλη η δουλειά που έχεις κάνει βγαίνει στη σκηνή. 

Στην καριέρα σου έχεις καταφέρει να διακριθείς σε πολλούς τομείς, από την παρουσίαση μέχρι την ηθοποιία. Τι σε εμπνέει να συνεχίζεις να εξελίσσεσαι;

Με εμπνέουν πάρα πολλά πράγματα. Μερικές φορές, νομίζω πως χρειάζομαι πολλές ζωές για να ασχοληθώ με όλα αυτά που με ενδιαφέρουν. Είναι πολύ δύσκολο να βαρεθώ, όσο μεγαλώνω θέλω να μαθαίνω όλο και περισσότερα. Και πολλά από αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τα καλλιτεχνικά. Μέσα στην καραντίνα, που βρήκα χρόνο, πήρα certification για να κάνω διαλογισμούς και Breathwork, ενώ έγινα και δασκάλα στο Gyrokinesis. Είναι μια μέθοδος κίνησης, που δεν την γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος, αλλά είναι καταπληκτική. Όλα αυτά τα εφαρμόζω στο wellbe.gr, στο site που έχω φτιάξει το οποίο προσεγγίζει ολισθικά την άλλη μου μεγάλη αγάπη, το wellness!

Πώς καταφέρνεις να ισορροπείς τις επαγγελματικές σου υποχρεώσεις με την προσωπική σου ζωή, ειδικά με μια τόσο απαιτητική περιοδεία;

Δεν ξέρω αν τα καταφέρνω, απλώς κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ! Αυτό νομίζω ότι κάνουμε όλοι από τη στιγμή που αποκτούμε παιδιά. 

Πώς είναι για εσένα το γεγονός ότι η μόλις 3 ετών κορούλα σου θα σε συνοδεύσει στην περιοδεία; Πώς θα επηρεάσει αυτό την εμπειρία σου;

Δεν είναι εύκολος αυτός ο συνδυασμός και μέχρι πρόσφατα ένιωθα εντελώς χαμένη στην προσπάθεια να βρω αυτήν την ισορροπία. Χρειάζεται βοήθεια από το περιβάλλον σου για να μπορέσεις να βρεις έστω τον χρόνο για να αρχίσεις να βρίσκεις και πάλι τον εαυτό σου. 

Το να ισορροπήσεις τη μητρότητα με μια τόσο απαιτητική επαγγελματική δέσμευση όπως το Chicago the Musical σίγουρα δεν είναι εύκολο. Πώς διαχειρίζεστε με τον σύζυγό του, Γιώργο Ισαάκ αυτή τη νέα πρόκληση;

Στην περιοδεία, θα έχω μαζί μου την μικρή, ακριβώς γιατί δεν θα μπορούσα να την κάνω χωρίς εκείνη. Οπότε, μόνο θετικά θα με επηρεάσει. Είμαι η μόνη μαμά στον θίασο και αυτό γιατί είναι πράγματι δύσκολος ο συνδυασμός. Ίσως δεν θα μπορώ να ακολουθώ τους υπόλοιπους σε ό,τι θα κάνουν, αλλά δεν με πειράζει γιατί μου είναι πολύ σημαντικό να έχω κοντά μου τη Σεμέλη. 

Μετά την πρεμιέρα του Chicago στο Christmas Theater, ποια ήταν τα πρώτα σου συναισθήματα κατεβαίνοντας από τη σκηνή; πώς νιώθεις που το κοινό αγκάλιασε θερμά την παράσταση;