Ο 27χρονος ηθοποιός και τραγουδιστής φωτογραφίζεται πιο sexy από ποτέ για το κυπριακό Down Town και μιλάει στοn Αλέξανδρο Πρόφτη για το «Your Face Sounds Familiar» του ΑΝΤ1, τη ζωή του, αλλά και πώς διαχειρίζεται την προσωπική του ζωή μετά από τέτοια αναγνωρισιμότητα και τόσες θαυμάστριες. Ο Γιάννης Χατζηγεωργίου νιώθει πολύ άνετα με το σώμα του και αυτό φαίνεται.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Έχω κάνει γυμνή φωτογράφηση για φιλανθρωπικό σκοπό, στο “Ταμάμ” έχω κάνει γυμνή σκηνή, όπως και στο θέατρο. Δεν ντρέπομαι, δεν το θεωρώ ταμπού. Άλλωστε, στη φωτογράφησή μας, η οποία ήταν καλλιτεχνική και όχι κάτι “φτηνό” ή “χυδαίο”, αισθάνθηκα πολύ άνετα και όμορφα. Ήμουν ασφαλής. Γιατί να νιώσω άβολα;», λέει.
Θα ήθελες να αλλάξεις κάτι στο σώμα σου;
Γενικά, πιστεύω ότι είμαι μια χαρά με τον εαυτό μου. Δεν έχω κάποιο κόμπλεξ, ούτε κάτι που να με ενοχλεί ιδιαίτερα επάνω μου. Γυμνάζομαι όσο μπορώ, όταν έχω χρόνο. Αλλά, και πάλι, όχι φανατικά. Θα ήθελα, ωστόσο, να είμαι πιο γραμμωμένος, πιο fit.
Αισθάνεσαι sexy;
Όχι πάντα. Κάποιες μέρες ξυπνάω και μπορεί να αισθανθώ ο ωραιότερος όλου του κόσμου και άλλες που να πιστεύω ότι είμαι χάλια. Πως τέτοιο χάλι δεν έχει υπάρξει ξανά. Επομένως, το κλειδί είναι η διάθεση και το βλέμμα που θα ρίξεις στον καθρέφτη σου. Αν είμαι σε καλό mood, τότε θα είμαι στα πάνω μου. Αλλιώς, άστο…
Η δουλειά σου έχει να κάνει πολύ και με την εικόνα. Έχεις στοιχεία ματαιοδοξίας;
Δεν είμαι ματαιόδοξος και ποτέ δεν μένω στην εικόνα μου. Ίσα-ίσα που μου αρέσει να με τρολάρω. Αυτοσαρκάζομαι τρελά. Κι αυτός είναι ο λόγος που προτιμώ μεγάλες μεταμορφώσεις στο «Your Face Sounds Familiar». Θέλω να γίνομαι κάτι κόντρα από αυτό που είμαι στην πραγματικότητα.
Γι’ αυτό πήγες στο «Your Face Sounds Familiar» του ΑΝΤ1;
Ναι, ήταν κι αυτός ένας λόγος. Ήταν ένα εφαλτήριο για να μεταμορφωθώ, για να τσαλακωθώ και να δείξω στον κόσμο και τις τραγουδιστικές μου ικανότητες, να κάνω πιο extreme μεταμορφώσεις. Όμως, κυρίως πήγα να για δουν τι μπορώ να κάνω με τη φωνή μου. Θέλω να κάνω πολλά περισσότερα. Το θεωρώ, άλλωστε, ένα πολύ καλό show.
Κάθε ρόλο που ενσαρκώνεις στο show, τον παίρνεις στα σοβαρά ή τον κάνεις για την πλάκα σου;
Όχι, δεν το βλέπω σαν «παιχνίδι», ούτε σπάω πλάκα. Σε πληροφορώ ότι το παίρνω πάρα πολύ στα σοβαρά. Με ενδιαφέρει το τι εικόνα θα παρουσιάσω και θα μπω μέσα στον ρόλο. Θα ψάξω να βρω πληροφορίες για τη ζωή του ρόλου, λεπτομέρειες, να καταλάβω όσο γίνεται την ψυχοσύνθεση του ανθρώπου που θα ενσαρκώσω. Δεν το διακωμωδώ ποτέ.
Νιώθεις άβολα όταν θα πρέπει να ενσαρκώσεις μία γυναίκα;
Όχι. Ίσα-ίσα που μου αρέσει πολύ. Το θεωρώ κάτι δύσκολο και πολύ ιδιαίτερο. Πάντα, ωστόσο, έχω μέσα μου, γενικά, τον φόβο της έκθεσης και φοβάμαι μη γίνω ρεζίλι. Αν με δεις στο backstage, θα καταλάβεις κι εσύ πόσο πολύ άγχος έχω! Αφότου βγαίνω και μετά, ηρεμώ.
Τα τελευταία χρόνια έχεις γνωρίσει μεγάλη αναγνωρισιμότητα. Έπιασες τον εαυτό σου να ξεφεύγει ανά περιόδους;
Κάποιες φορές συνειδητοποιώ ότι γίνομαι περισσότερο εγωιστής απ’ όσο θα έπρεπε. Κι αυτό, όταν το συνειδητοποίησα, με ενόχλησε πολύ. Αυτόματα πια το μετριάζω, γιατί η δουλειά μας δεν είναι ανταγωνισμός, είναι μοίρασμα. Δεν είναι «εγώ είμαι πιο ωραίος, είμαι πιο έξυπνος, είμαι πιο ταλαντούχος!». Έτσι, όποτε πιάνω τον εαυτό μου να είναι εγωιστής ή να «σηκώνει τον αμανέ», αυτόματα μού ρίχνω ένα χαστούκι και λέω «ώπα, τι κάνεις;». Είναι εύκολο να ξεφύγει κανείς, αλλά παραμένω στη γη.
Από παιδί ήσουν προσγειωμένος;
Όχι, κάθε άλλο. Πάντα «πετούσα στα σύννεφα». Ήμουν ονειροπόλος και υπερβολικός. Δεν συμβάδιζα με τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας μου. Η υπερβολή με χαρακτήριζε. Μόνο όταν μετρίαζα την υπερβολή μου και πατούσα στη γη έβρισκα την ισορροπία μου. Ήταν μία φάση, μάλλον, που έπρεπε να την περάσω.
Έτσι, όμως, δεν έκοβες επαφές με τα παιδιά και τους φίλους της ηλικίας σου;
Ναι, δεν είχα πολλούς φίλους στο δημοτικό και στο γυμνάσιο. Ήμουν απομακρυσμένος και αποκομμένος. Ήμουν πολύ κλειστός. Δεν με έκαναν εύκολα παρέα και ξεκίνησε και το bullying, όπως σου είπα στην προηγούμενη συνέντευξή μας. Είχα μεγάλη φαντασία και περνούσα μόνος μου καλά. Στο λύκειο, όμως, πήγα σε διαφορετικό σχολείο και άλλαξα. Έγινε ένα restart μέσα μου. Έγινα πολύ κοινωνικός, απέκτησα πολλές και μεγάλες παρέες. Να φανταστείς, έγινα και πρόεδρος στην τάξη μου. Υπήρξα πολύ δημοφιλής.
Ήσουν ο γόης του σχολείου;
Αυτό δεν το ξέρω, ήμουν όμως δημοφιλής.
Έπαψες να είσαι ντροπαλός με τις κοπέλες;
Ναι, όταν πήρα τα πάνω μου κι έκανα φίλους, απέκτησα αυτοπεποίθηση σε όλους τους τομείς. Και με τις κοπέλες. Γνώρισα μία κοπέλα που την ερωτεύτηκα πολύ και ξαναμπήκα στον ρόλο του ρομαντικού-γλυκούλη.
Ήταν η ίδια κοπέλα στην οποία έκανες μία καντάδα κι έτσι ξεκίνησες να τραγουδάς σε γκρουπάκι;
Ναι, αυτή ήταν! Με άκουσαν που της τραγουδούσα και μου πρότειναν να ξεκινήσω σε ένα συγκρότημα. Αν και η μουσική μπήκε νωρίς στη ζωή μου. Η μάνα μου μπορεί να σου διηγηθεί ακόμα το σκηνικό, στο οποίο ήμουν τεσσάρων ετών, κρατούσα ένα πλαστικό μικρόφωνο, ήμουν πάνω σε ένα ξύλινο τραπεζάκι και τραγουδούσα Σάκη Ρουβά και Michael Jackson. Οι γονείς μου με ώθησαν να ασχοληθώ με τις τέχνες, αλλά ερασιτεχνικά. Όχι επαγγελματικά. Τελικά, «ξέφυγα» και το έκανα επάγγελμα (γελάει).
Σου έλειψε ποτέ κάτι στο σπίτι; Ή τα είχες όλα;
Μέχρι το γυμνάσιο, ο πατέρας μου πήγαινε καλά στη δουλειά του κι έτσι δεν μου έλειψε κάτι. Όταν ήμουν στο λύκειο και ξεκίνησε η κρίση, δυσκολευτήκαμε. Απ’ την άλλη, δεν ήθελα κι εγώ να ζητάω συνεχώς από τους γονείς μου. Οπότε, μία μέρα έφυγα από το Μαρούσι και πήγα στη Νέα Ιωνία με τα πόδια, ψάχνοντας για δουλειά. Σε πληροφορώ ότι, όποιο μαγαζί έβρισκα, έμπαινα και ρώταγα αν ήθελαν υπάλληλο. Τελικά, ξεκίνησα σε ένα κατάστημα με είδη ρούχων ως πωλητής. Έκανα οικοδομή, σερβιτόρος, δούλεψα σε μπεργκεράδικο. Μέχρι σήμερα έχω αλλάξει τουλάχιστον 25 δουλειές. Κι όλα αυτά πριν ενηλικιωθώ και τελειώσω το σχολείο.
Έχεις πει ότι είσαι παιδί χωρισμένων γονιών. Υπάρχει κάτι που να επέδρασε θετικά στον χαρακτήρα σου, μετά από αυτό το γεγονός;
Σαφώς. Και καταλαβαίνω απόλυτα τα παιδιά που στεναχωριούνται όταν βλέπουν τους γονείς τους να χωρίζουν. Όμως συμβαίνουν και θετικά πράγματα. Το γεγονός ότι σταματά να υπάρχει ένταση, διαφωνίες, καβγάδες μέσα σε ένα σπίτι, ας πούμε. Δεν μιλάω για ακραία περιστατικά. Ή το ότι επικρατεί, μέσα από αυτή τους την απόφαση, ηρεμία. Και ένα παιδί μπορεί, με αυτό τον τρόπο, να έχει δύο σπίτια. Όπως είχα κι εγώ. Ήμουν cool με τον χωρισμό των γονιών μου. Σήμερα και οι δύο μου γονείς χαίρονται που έχω καταφέρει κάποια πράγματα και είναι στο πλευρό μου. Με στηρίζουν απόλυτα και στο θέμα του τραγουδιού και στο θέατρο.
Αλήθεια, για πόσο καιρό θα κάνεις και τα δύο;
Η υποκριτική είναι η γυναίκα μου και η μουσική η ερωμένη μου (χαμογελάει). Το θέατρο το αγαπώ πολύ, αλλά με το τραγούδι είμαι ερωτευμένος.
Ελπίζω να μην έχεις αυτή την οπτική και στην προσωπική σου ζωή…
(γελάμε) Όχι ρε, ούτε καν. Όταν είμαι σε σχέση είμαι εκεί. Είμαι μονογαμικός και πιστός.
Η κοπέλα σου δεν ζηλεύει τις θαυμάστριές σου;
Κάποιες φορές, έχει συμβεί κι αυτό. Λογικό είναι όμως. Κι εγώ θα ζήλευα – όπως και ζηλεύω. Η ζήλεια χρειάζεται πού και πού, αλλά με μέτρο. Είναι ανθρώπινο συναίσθημα. Αν με δεις έξω, θα νομίζεις ότι την πέφτω παντού. Είμαι πολύ κοινωνικός. Αλλά, πίστεψέ με, δεν την πέφτω πουθενά. Αν κάποια κοπέλα παρεξηγήσει τον τρόπο μου, τότε θα της ξεκαθαρίσω ότι έχω σχέση και το κόβω εκεί. Δεν ξεφεύγω.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ