Η πρωταγωνίστρια της “Μουρμούρας”, Ελ. Κοκκίδου, που τα “σπάει” με την ερμηνεία της, αποκαλύπτεται στο TLIFE!

Είναι μία γυναίκα πληθωρική… Πληθωρική στην σκηνή, πληθωρική και στην ζωή της. Είναι μία γυναίκα με έντονο ταμπεραμέντο, γι ΄αυτό και όταν μιλήσεις μαζί της – έστω και λίγο – ή την δεις να παίζει, σε κερδίζει αμέσως. Σε κερδίζει αυτή η φλόγα της, αυτό το πάθος, αυτή η ορμή της… Ο λόγος; Ο λόγος για την Ελένη Κοκκίδου, για την «Βουλίτσα» της «Μουρμούρας» που αυτό τον χειμώνα μέσα από την συγκεκριμένη τηλεοπτική της ερμηνεία έχει καταφέρει να κλέψει τις εντυπώσεις και το μεγαλύτερο χειροκρότημα, μιας και είναι αναμφισβήτητα απολαυστική.

Παρόλα αυτά η Ελένη δεν εμφανίστηκε στους δέκτες μας έτσι ξαφνικά… Είναι μία ηθοποιός με πολλές θεατρικές περγαμηνές. Είναι μία ηθοποιός που έχει αφοσιωθεί στο θέατρο εδώ και πολλά-πολλά χρόνια κι εκείνο με την σειρά του της έχει χαρίσει πολλά βραβεία και σημαντικές διακρίσεις. Όμως, καλύτερα να μας μιλήσει για όλα αυτά η ίδια η Ελένη…

– Είστε μία καλλιτέχνιδα επιλεκτική. Προσέχετε πάντα τις δουλειές σας και αν κάνει δεν σας… πάει, προτιμάτε να μην κάνετε κάτι καθόλου, παρά να πείτε το «ναι» με μισή καρδιά. Τι ήταν ,λοιπόν, αυτό που σας κέρδισε στη «Μουρμούρα»;
– Εννοείται το κείμενο… Από το κείμενο ξεκινούν και στο κείμενο καταλήγουν όλα. Το κείμενο που πήρα στα χέρια μου ήταν ένα κείμενο καλοδουλεμένο, προσεγμένο, φρέσκο, αληθινό…

– Η αλήθεια είναι πως μπορεί η «Μουρμούρα» να έχει μία απλότητα και μία λιτή γραμμή ως δουλειά, όμως, είναι απίστευτα ρεαλιστική.
– Μα η απλότητα δεν είναι καθόλου εύκολη… Πολλές φορές το πιο δυσκολο πράγμα του κόσμου,μπορεί να είναι κάτι απλούστατο. Από την άλλη όντως στην «Μουρμούρα» μπορεί να αναγνωρίσει κανείς κομμάτια του εαυτού του και της καθημερινότητάς του. Νομίζω ότι η «Μουρμούρα» μιλά την ίδια γλώσσα με τον κόσμο, γι ΄αυτό και ο κόσμος την αγκάλιασε τόσο θερμά.

– Παίζετε με μία απίστευτη πληθωρικότητα, με ένα ταμπεραμέντο που κερδίζει τον άλλο από το πρώτο κιόλας λεπτό. Να υποθέσω πως όσο πληθωρική είστε στο πλατό και στην σκηνή είστε και στην ζωή σας;
– Τώρα τι να σας πω εγώ για μένα (γέλια); Πάντως, απ ΄ότι μου λένε όσοι βρίσκονται γύρω μου, ναι αυτή η πληθωρικότητα με χαρακτηρίζει και στην ζωή μου. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχω και τις μοναχικές στιγμές μου. Πάντως, γεγονός είναι ότι αν κάποιος καταφέρει να με ξεκλειδώσει και να μιλήσει μαζί μου στο ίδιο μήκος κύματος, του τα δίνω όλα. Δεν κρατώ τίποτα για μένα…

– Βέβαια, οι αυθόρμητοι άνθρωποι, οι άνθρωποι που τους χαρακτηρίζει το συναίσθημα και που κάνουν αγαπησιάρικες σχέσεις, πληγώνονται και πιο εύκολα…
– Δεν με νοιάζει καθόλου… Αν κάτι πιστεύω πως πρέπει να το ζήσω δίνοντας τα πάντα, το ζω και ότι γίνει. Τώρα αν αποδειχθεί λάθος; Δεν πειράζει. Το ξεπερνάς και πας παρακάτω. Άνθρωποι είμαστε και κάνουμε λάθη.

– Έτσι με… φόρα στην αγάπη πάντως και στις αληθινές σχέσεις πέφτει και η «Βουλα».
– Όντως… Η «Βούλα» είναι ένα πλάσμα που δρα πάντα μόνο έχοντας για όχημα την αγάπη. Έχει μία απίστευτη όρεξη και λαχτάρα για ζωή. Φροντίζει να απολαμβάνει την ζωή της κάθε λεπτό και την θαυμάζω γι ΄αυτό. Δεν παραδίνεται με κανέναν τρόπο.

– Ποιο είναι εκείνο το κομμάτι της «Βούλας» που είναι πιο κοντά και πιο μακριά στην Ελένη;
– Μμμ, για να σκεφτώ λίγο… Λοιπόν, σαφέστατα και στο κομμάτι που μοιάζουμε είναι εκείνο που έχει να κάνει με την περιέργεια της «Βούλας» και με την λαχτάρα της για να ανακαλύπτει διαρκώς νέα πράγματα και να γεύεται νέες εμπειρίες.
Οσο για το πιο μακρινό μας σημείο; Σίγουρα δεν έχω αυτή την αισιοδοξία για την ζωή και αυτό το φως που έχει αυτή η γυναίκα. Είμαι πιο μοναχικός, πιο εγκεφαλικός τύπος.

– Δηλαδή, δεν υπήρξατε και τόσο… θετική στην ζωή σας;
– Ανέκαθεν μου ήταν δύσκολο να ζω…

– Τι εννοείτε;
– Έπαιρνα όλα τα πράγματα πολύ σοβαρά… Ανέλυα τα πράγματα υπερβολικά, με αποτέλεσμα να μην είμαι καθόλου χαλαρή με ότι τύχαινε να μου συμβεί. Δεν πατούσα γερά στα πόδια μου, πως το λένε;

– Τώρα; Τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα για σας με το πέρασμα του χρόνου;
– Ευτυχώς ναι… Κάποια στιγμή κατάφερα να φιλοσοφήσω κάποια πράγματα, να αναθεωρήσω και να αλλάξω σιγά-σιγά κοσμοθεωρία. Έμαθα να εκτιμώ τα καλά που δίνει η ζωή να απολαμβάνω τις χαρές της και να είναι πιο στωική στις λύπες της.

– Η «Βούλα» και ο «Μηνάς» έχουν μία μακροχρόνια σχέση που έχει αντέξει στα δύσκολα. Οι πιο πολλοί πια γιατί δεν καταφέρνουν να έχουν στην ζωή τους μία τέτοια σχέση;
– Γιατί πλέον κανείς δεν βάζει εύκολα νερό στο κρασί του. Γιατί πλέον έχουμε ξεχάσει την λέξη «συμβιβάζομαι». Γιατί πλέον τις περισσότερες φορές σε μία σχέση αφήνουμε να θεριεύει το «εγώ» μας. Και όπου υπάρχει μόνο το «εγώ», το «μαζί» πάει… περίπατο (γέλια).

– Για να γυρίσουμε λιγάκι στα καλλιτεχνικά σας, όλα αυτά τα χρόνια επιλέξατε τον πιο δύσκολο δρόμο. Τον δρόμο μόνο του θεάτρου, της πιο αργής και… βασανιστικής αναγνώρισης, όχι της δημοτικότητας, της προβολής, των εξωφύλλων. Γιατί;
– Δεν υπήρχε γιατί… Για μένα όλο αυτό ήταν μονόδρομος. Ο δρόμος που ακολούθησα, ήταν ο μόνος δρόμος που με ενδιέφερε να περπατήσω. Αυτό με αφορούσε. Μόνο μέσα από τα δύσκολα και τα επίπονα προχωράς, βελτιώνεσαι, εξελίσσεσαι. Όσο πιο βαθιά σκάβεις, τόσο πολυτιμότερα είναι τα ευρήματα που ανακαλύπτεις. Δεν με ενδιέφερε ποτέ η εικόνα μου, δεν ήθελα ποτέ να κάνω αυτή την δουλειά για να κρεμαστώ στα εξώφυλλα. Το μεγαλύτερο πράγμα που έχει αξία σε αυτή την δουλειά είναι το ταξίδι και η αγάπη του κόσμου.

– Πόσο «ενοχλητικό» είναι για έναν ηθοποιό που ενώ έχει διαγράψει μία σημαντική πορεία στο θέατρο, έχει καταξιωθεί, έχει βραβευθεί, στο τέλος μέσα σε ένα χειμώνα να μιλούν όλοι για ΄κείνον βλέποντάς τον σε μία τηλεοπτική σειρά;
– Καθόλου «ενοχλητικό». Ετσι, είναι η δύναμη της τηλεόρασης, τεράστια, σαρωτική. Η τηλεόραση είναι ένα μέσο που σε βάζει στα σπίτια των ανθρώπων ανά πάσα ώρα και στιγμή. Είναι ένα μέσο που σου δίνει την δυνατότητα να σε μάθουν άνθρωποι που ζουν ακόμα και στο πιο μικρό χωριό της Ελλάδας, κάτι που δεν μπορεί να κάνει το θέατρο.

– Αν και δεν κάνετε συχνά τηλεόραση, μιλάτε για ΄κείνη με αγάπη.
– Μα είναι κι αυτό ένα μέσο της δουλειάς μου… Είναι ένα μέσο που ποτέ δεν σνόμπαρα, ποτέ δεν αμφισβήτητα και ότι έχω κάνει σε αυτή κατά καιρούς το έχω κάνει με μεγάλη αγάπη και σεβασμό. Και να σας πω κάτι; Η «Μουρμούρα» φέτος μου έκανε ένα τεράστιο δώρο.

– Τι εννοείτε;
– Δεν μιλώ φυσικά για την επιτυχία που σημειώνει… Μιλώ για την χαρά που μου έδωσε εγώ και οι πέντε συνάδελφοί μου σε μία τόσο δύσκολη και γκρίζα εποχή να χαρίζουμε στον κόσμο γέλιο και στιγμές ξενοιασιάς. Είναι ,λοιπόν, μεγάλο και πολύτιμο δώρο να νιώθεις πως μπορείς να προσφέρεις κι εσύ στον διπλανό σου κάτι, είτε αυτό είναι μικρό, είτε μεγάλο.

– Αλήθεια, ο κόσμος στον δρόμο πως σας αντιμετωπίζει;
– Με πολύ ζεστά λόγια και χαίρομαι πολύ… Αισθάνομαι σαν να κάνω καθημερινά νέους φίλους. Τι να πεις για την αγάπη του κόσμου που σου την χαρίζει έτσι απλόχερα; Ώρες – ώρες αυτή η αγάπη είναι τόσο αφοπλιστική.